Rzymian 10
10
Skutki uporu i niewiary Izraela
1O tak, bracia! Z całego serca pragnę zbawienia Izraela, o co nieustannie modlę się do Boga! 2Muszę bowiem przyznać, że moi rodacy wykazują się wielką gorliwością wobec Najwyższego. Jednak nie jest ona oparta na właściwym poznaniu. 3#Rz 9,31‐32; Flp 3,9Nie rozumiejąc bowiem tego, na jakiej podstawie Bóg uznaje ludzi za sprawiedliwych, uparcie trzymają się własnej koncepcji sprawiedliwości, zbudowanej na opacznym rozumieniu roli Prawa Mojżeszowego, w rezultacie czego nie podporządkowują się Bożemu planowi. 4#Mt 5,17; J 3,18; Rz 9,30‐31; Ga 3,24; Hbr 8,13Tymczasem Prawo to znalazło swoją doskonałą realizację w Chrystusie, tak aby każdy, kto Jemu zaufa, mógł zostać uznany za sprawiedliwego#Człowiek, który zaufa Chrystusowi (tzn. przez wiarę zanurzy się w Jego Słowo i Ducha), zostaje okryty sprawiedliwością Chrystusa. Tytuł „Sprawiedliwy” przynależy jedynie Chrystusowi, gdyż tylko On wypełnił Prawo. Jednak Bóg w swojej łaskawości podjął decyzję o zaliczeniu do tej kategorii każdego, kto przez wiarę złączy swe życie z Chrystusem, poddając się Jemu jako PANU. Dzięki temu człowiek może powrócić do relacji z Bogiem, która wcześniej – z uwagi na skutki grzechu – została zerwana.. 5#Kpł 18,5; Ez 20,1.13.21; Rz 7,10; Ga 3,12Przecież nawet Mojżesz, pisząc o sprawiedliwości w kontekście Prawa danego Izraelowi, zwracał uwagę na to, że Życie otrzyma tylko ten, kto Prawo to wypełni całkowicie, i to w każdym zakresie#Por. Kpł 18,5. Ten fragment Prawa Mojżeszowego był proroczą zapowiedzią Mesjasza, czego jednak większość Izraelitów nie pojęła. Zamiast uznać swoją grzeszność i niemożność osiągnięcia poziomu Bożej świętości (co wiązałoby się z absolutnym wypełnieniem Prawa), zamiast złożyć całą swą nadzieję w Bogu (w którego władaniu jest odwieczne i nieskończone Życie), Izraelici (polegając na własnych staraniach wypełnienia przepisów Prawa Mojżeszowego) starali się zapracować na swoje zbawienie. To spowodowało w nich zanik postawy zaufania do Boga, której przede wszystkim Najwyższy oczekiwał (i nadal oczekuje) od swego ludu. Dlatego w Nowym Przymierzu Bóg jasno pokazał im, że tylko przez UFNE TRWANIE W CHRYSTUSIE i osobisty z Nim związek mogą dostąpić zbawienia. Por. także Ga 2,16; Ga 3,10‐12 oraz Jk 2,10‐11. Więcej w Komentarzu NPD → Prawo Mojżeszowe.. 6#Pwt 9,4; Pwt 30,12‐13Tego zaś dokonał jedynie zapowiadany przez Boga Mesjasz – Chrystus!#Por. Dz 7,37 i Pwt 18,15.. Dlatego zaszczytu uznania za sprawiedliwego można dostąpić przed Bogiem jedynie przez związanie się z Chrystusem#Dosł. „z wiary”.. Nie ma zatem już potrzeby gubienia się w domysłach: Kto zdoła dostać się do Niebios?#Tekst z Pwt 30,12, który mówi o Bożym Słowie, Paweł jednoznacznie odnosi do Chrystusa. W analogiczny sposób postąpił Jan w prologu do swojej Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, w której wyraźnie pokazał, że Chrystus jest wcielonym Słowem Boga. I chociaż w przekładzie na język polski w tekstach Pawła i Jana używany jest wyraz „Słowo”, to jednak po grecku Paweł użył (w wersetach 17 i 18) określenia Hrema (Słowo wyrażane w dynamiczny sposób), a Jan określenia Logos (Słowo jako nośnik sensu i treści – w wersetach 1 i 14 w J 1) – por. przypis do Rz 10,17. – jak gdyby Chrystus nie zstąpił właśnie stamtąd, by nas tam do siebie zabrać, 7#1 P 3,19ani: Kto trafi do piekła#Gr. Abyssos (także Tartaros czy Gehenna od hebr. Ge–Hinnom). Słowo to czasami tłumaczone jest nieprecyzyjnie jako „Otchłań”. Otchłań (kraina zmarłych) ma jednak w Biblii inną nazwę: gr. Hades, hebr. Szeol. Zarówno Piekło, jak i Raj (gr. Paradeisos) są swego rodzaju „poczekalniami” zlokalizowanymi w krainie zmarłych, gdzie ludzie, w postaci duchowej – po odejściu z tego świata – oczekują na Sąd Ostateczny. Po tym Sądzie (zgodnie z Apokalipsą) nie będzie już ani Raju, ani Piekła. Będą tylko Nowe Niebiosa, Nowa Ziemia oraz ogniste jezioro płonącej siarki.? – jak gdyby Chrystus nie powstał z martwych, aby nas przed nim uratować. 8#Pwt 30,14Zwróćmy raczej uwagę na to, że o sprawiedliwości dostępnej w Chrystusie Pismo mówi: Słowo, które do ciebie kieruję, ma być blisko ciebie, na ustach twoich i w sercu twoim. A zatem chodzi w niej o posłuszeństwo wynikające z zaufania do Bożego Słowa, czyli o głoszoną przez nas Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie#Dosł. „Słowo wiary” (w znaczeniu wiarygodnego Słowa, a nie jakiegoś mechanicznego wygłaszania formułek).. 9#Mt 10,32; Dz 2,36; Rz 1,4; 1 Kor 12,3; 2 Kor 4,5Bo zbawiony będzie każdy, kto szczerze uzna Jezusa za PANA#Nie tylko miłość do Boga i braci w wierze, ale także uznanie Jezusa za PANA jest wyróżnikiem postawy uczniów Chrystusa. Użyto tu słowa „PAN” (gr. i będzie publicznie świadczył, że On Boską mocą powstał z martwych. 10Za sprawiedliwych zostajemy bowiem uznani wówczas, gdy w szczerości serca całą swą ufność i nadzieję składamy jedynie w Bogu. Publiczne zaś ogłaszanie tej Dobrej Wiadomości prowadzi do ocalenia wielu#Por. przypis do J 8,32. Patrz także Mt 10,32 oraz Łk 12,8. Dla wierzących w tamtym czasie publiczne głoszenie (wyznawanie) Chrystusa i Dobrej Wiadomości o ratunku, który jest w Nim, wiązało się z wytrwaniem podczas prześladowań, nawet kosztem utraty doczesnego życia. Ci, którzy wytrwali w wierności, są w Apokalipsie wielokrotnie określani mianem „zwycięzców”. Jednak kwestią zasadniczą, podniesioną tutaj przez Pawła (co wynika z kontekstu następnych wersetów), jest zrozumienie faktu, że publiczne głoszenie tej Dobrej Wiadomości prowadzi do zbawienia innych ludzi. Na tym bowiem polega misja zlecona uczniom przez Jezusa (por. Mt 28,18‐20; Mk 16,15‐16; J 20,21‐23 oraz wg relacji Łukasza: Łk 24,47‐49 wraz z Dz 1,7‐8).. 11#Iz 28,16; Rz 9,33Pismo przecież wyraźnie mówi, że każdy, kto Jemu zaufa, ten się nie zawiedzie#Por. Iz 28,16.. 12#Dz 10,34; Dz 15,9; Rz 1,16; Rz 3,32‐33; Ef 2,4‐7To zaś oznacza, że nie ma już żadnej różnicy między Żydem a nie‐Żydem, bo wszyscy mają tego samego PANA, który jest hojny dla każdego, kto z ufnością wzywa Go z głębi serca. 13#Jl 2,32; Jl 3,5; Dz 2,21Napisane jest bowiem: każdy, kto w swoim sercu podda się PANU i szczerze zwróci się do Niego, zostanie ocalony#Por. Jl 3,5, a także Rz 15,8‐9..
14 # Dz 8,31; Hbr 11,6 Ale dlaczego mieliby wzywać Tego, któremu nie zaufali? Jakże mieliby zaufać Temu, o którym nie słyszeli? A jak mieliby o Nim usłyszeć, gdyby im nikt nie głosił? 15#Iz 52,7; Na 1,15A kto miałby im głosić, gdyby nikt nie został posłany? O tym właśnie mówi Pismo: Jak bardzo wyczekiwany jest ten, kto głosi Dobrą Wiadomość#Por. Iz 52,7.. 16#Iz 53,1; J 12,38; Rz 1,5; Hbr 4,2Niestety, nie wszyscy#Tu jest ciągle mowa o Izraelu., którym głoszono tę Wspaniałą Bożą Wiadomość, okazali jej posłuszeństwo. Już Izajasz skarżył się na to, mówiąc: PANIE, kto wierzy temu, co od Ciebie słyszy?#Por. Iz 53,1.
. 17#J 17,20; Ga 3,2.5; Kol 3,16Skoro więc posłuszeństwo jest owocem wiary, a ta rodzi się z tego, w co się wsłuchujemy – bo przecież każdy człowiek wierzy w to, czemu poświęca uwagę#Dosł. „daje posłuch”. – to niezwykle ważne jest, abyśmy pilnie wsłuchiwali się w Słowo Chrystusa#W niektórych manuskryptach jest „Słowo Boga” zamiast „Słowo Chrystusa”. Z punktu widzenia teologicznego, gdy rozumiemy, że Jedyny Bóg objawia się nie tylko w postaci Ojca, ale i Syna oraz Ducha, rozróżnienie to nie ma istotnego znaczenia. Ważne jest jednak to, że kluczowym wyrazem tutaj użytym jest gr. Hrema (Słowo mówione, tzn. wyrażane w dynamiczny sposób). Apostoł podkreślił w ten sposób żywe oddziaływanie Bożego przekazu na słuchacza. W podobny sposób autor Listu do Hebrajczyków użył tego słowa w Hbr 1,3. W analogiczny sposób w Księdze Rodzaju opisany jest cały proces stworzenia, podkreślający, że Bóg – wypowiadając Słowo – stwarzał nim to, co zamierzał. Podobnie w Iz 55,11 Bóg podkreśla skuteczność działania swojego Słowa (hebr. Dabar)..
18Biorąc to wszystko pod uwagę, pytam więc: „Czy lud Izraela nie słyszał Jego Słowa?”. Ależ tak! Doskonale je usłyszał! Przecież ta wieść#To inne określenie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie. obiega Ziemię, sięgając jej krańców#Por. Ps 19,5.. 19#Pwt 32,21; Rz 11,11A może Izrael, słysząc tę wiadomość, wcale jej nie pojął? Wręcz przeciwnie! Bóg już przez Mojżesza zapowiedział:
Ja wywołam w nich zazdrość
z powodu tych, którzy nie są moim ludem;
wzbudzę w nich gniew na naród bezrozumny # Por. Pwt 32,21. Tekst ten mówi o nie‐Żydach, którzy wówczas nie należeli jeszcze do Ludu Bożego. .
20 # Iz 65,1; Rz 9,30 A przez Izajasza tak to jeszcze skomentował:
Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali;
objawiłem się tym, którzy o mnie nawet nie pytali # Por. Iz 65,1. .
21 # Iz 65,2 O Izraelu zaś tak powiedział:
Całymi dniami wyciągałem ręce do mego ludu,
lecz oni nieustannie buntowali się przeciwko mnie # Por. Iz 65,2. .
Obecnie wybrane:
Rzymian 10: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
