Dzieje 13
13
PIERWSZA WYPRAWA MISYJNA PAWŁA
45 (47) r. – 48 (49) r.
1 # Dz 4,36; Dz 11,27; Dz 13,9; Rz 16,21 W tym czasie w społeczności wierzących w Antiochii prorokami i nauczycielami#Nauczyciele – wierzący bracia mający duchowy dar nauczania z Pisma. Prorocy – zob. przypis do Dz 11,27. byli: Barnaba, Symeon zwany również „Murzynem”#Gr. Niger – dosł. „czarny”., a także Lucjusz z Cyreny, Manaen, który wychowywał się razem z tetrarchą Herodem#Chodzi o Heroda Antypasa, drugiego syna Heroda Wielkiego, który poślubił swoją bratową Herodiadę, a więc o tego, który kazał ściąć Jana Chrzciciela i który miał swój epizod w procesie Jezusa. Najprawdopodobniej matka Manaena była piastunką tetrarchy Heroda. Herod Antypas był stryjem Heroda Agryppy I, który zmarł w Cezarei Nadmorskiej w roku 44., oraz Szaweł. 2#Dz 1,8Pewnego razu, gdy poszcząc, przygotowywali się do pełnienia swych zadań w służbie PANA, Duch Świętego Boga#Gr. TO PNEUMA TO HAGION. przemówił do nich: „Zwolnijcie Barnabę i Szawła z posługiwania, jakie tu pełnią, by mogli zająć się dziełem, do którego ja ich powołałem”.
3 # 1 Tm 4,14; 1 Tm 5,22 W tej sytuacji, zaraz po zakończeniu postu, zwierzchnicy społeczności oficjalnie zwolnili ich z pełnienia dotychczasowych obowiązków#Dosł. „nakładając na nich ręce, uwolnili ich”. Zwyczaj nakładania rąk był wtedy odpowiednikiem dzisiejszego delegowania kogoś do czegoś, a także formalnego uwalniania kogoś z wcześniej powierzonych obowiązków., 4a oni, wysłani#Gr. ekpempo – „wysłać”, „posłać”. Warto zauważyć, że użyty tu czasownik ekpempo wskazuje, iż Barnaba i Szaweł zostali wysłani przez Bożego Ducha, a nie delegowani do misji przez wspólnotę z Antiochii. przez Ducha Uświęcającego#Gr. TU HAGIU PNEUMATOS., skierowali się do Seleucji#Miasto leżące na północ od ujścia rzeki Orontes. Służyło Antiochii jako port., skąd popłynęli na Cypr#Cypr – wyspa na Morzu Śródziemnym. Rodzinne strony Barnaby.. 5#Dz 9,20; Dz 12,12.25; Dz 13,13; Dz 15,38‐39W Salaminie#Miasto na wschodnim wybrzeżu Cypru. zeszli na ląd i ruszyli dalej, głosząc Boże Słowo wszędzie tam, gdzie gromadzili się Żydzi. Za pomocnika mieli Jana Marka. 6#Mt 7,15; 1 J 4,1W ten sposób przeszli całą wyspę aż do miasta zwanego Pafos#Tzn. przebyli drogę długości ok. 180 km.. Tam natknęli się na pewnego żydowskiego mędrca imieniem Bar‐Jezus, który jednak okazał się fałszywym prorokiem. 7Zajmował on znaczącą pozycję w otoczeniu Sergiusza Paulusa, rzymskiego prokonsula#Prokonsul Sergius Paulus – rzymski (senacki) rządca Cypru. Niezależne dokumenty historyczne potwierdzają wiarygodność zapisu Łukasza. Cypru. Ten zaś, będąc człowiekiem rozumnym, zaprosił do siebie Barnabę i Szawła, by bezpośrednio od nich usłyszeć Słowo Boże. 8#2 Tm 3,8Wtedy ów Elimas#Nieznane jest znaczenie słowa „Elimas”. Niektórzy komentatorzy łączą je z arabskim słowem „zręczny”. – gdyż tak po grecku brzmiało imię żydowskiego mędrca – ostro wystąpił przeciwko nim. Usilnie starał się odciągnąć uwagę prokonsula od decyzji złożenia zaufania w Chrystusie#Dosł. „od wiary”. Wiara jest praktyczną odpowiedzią człowieka na głoszone mu Słowo Boże. Polega ona na zaufaniu Słowu i posłusznym podążaniu za jego wskazaniami. Sergius Paulus znalazł się właśnie u progu takiej decyzji, gdy Barnaba i Paweł głosili mu Boże Słowo.. 9Wówczas Paweł – taką bowiem wersją swojego imienia zaczął posługiwać się Szaweł#To pierwsze miejsce w NT, w którym Szaweł z Tarsu zostaje nazwany imieniem Paweł. Najwyraźniej w celach misyjnych Szaweł, jako obywatel rzymski, postanowił zacząć używać swego imienia w innym brzmieniu niż hebrajskie. Od tego czasu w środowisku nieżydowskim używał on imienia greckiego Paulos lub łacińskiego Paulus (pol. Paweł). W ten sposób Apostoł osiągnął dwa cele: (1) odciął się od złej sławy prześladowcy uczniów PANA, jaka z dawnych czasów ciągnęła się za nim (jako Szawłem), a także: (2) wyraźniej skoncentrował się na swojej misji w świecie grecko‐rzymskim, do którego został posłany z misją głoszenia Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie. Być może w środowisku żydowskim nadal posługiwał się imieniem Szaweł (hebr. Szaul, Saul). – spojrzał na niego i pełen Ducha Uświęcenia#Gr. PNEUMATOS HAGIU – bez żadnych rodzajników.
10rzekł:
— O ty,
pomiocie diabelski, pełen fałszu i wszelkiej nikczemności, wrogu wszelkiej prawości, kiedy w końcu przestaniesz wykrzywiać#Gr. diastrefo – „wypaczanie”, „wykrzywianie”, „zbaczanie z właściwej ścieżki”, „przekręcanie”, „psucie przekazu”. Wypaczenie przekazu Bożego Słowa, które wytycza proste ścieżki postępowania w świętości i zaufaniu PANU, jest podstawową techniką działania szatana. Niezwykle rzadko stosuje on formy otwartego występowania przeciwko Słowu Najwyższego, choć i to się zdarza, gdy znajdzie wystarczająco podatny grunt w sercach duchowo oszukanych ludzi. Najczęściej jednak fałszuje on i wypacza przekaz Słowa. Stara się zastępować je ludzkim nauczaniem (por. Mt 15,7‐9; Mk 7,6‐9). W tych celach wprowadza on do społeczności wierzących swoje sługi, aby wypaczały nauczanie Chrystusa (por. Dz 20,28‐30; 2 Tm 4,3‐4). proste drogi Boże?! 11#2 Krl 6,18PAN swoją mocą sprawi teraz, że staniesz się ślepy i przez pewien czas nie będziesz widział słońca!
I dokładnie w tym momencie Elimas został dotknięty ślepotą. Po omacku zaczął więc szukać dookoła jakiejś pomocnej ręki, 12zaś prokonsul, poruszony nauczaniem o PANU oraz tym, co właśnie się wydarzyło, podjął decyzję o złożeniu swej ufności w Chrystusie#Dosł. „uwierzył”..
13 # Dz 12,12.25; Dz 13,5; Dz 15,37‐38 Po odpłynięciu z Pafos Paweł i towarzyszące mu osoby#Od chwili zmiany przez Szawła imienia na Paweł widzimy również zmianę przywództwa w grupie. Dotąd Łukasz pisał „Barnaba i Paweł”, teraz użył już określenia „Paweł i towarzyszące mu osoby”. przybyli do Perge w Pamfilii#Kraina w Azji Mniejszej (obecna Turcja), leżąca na północny zachód od Cypru.. Tam Jan Marek porzucił ich grupę i wrócił do Jerozolimy#Decyzja Jana Marka o opuszczeniu zespołu ewangelizacyjnego Pawła miała dalsze konsekwencje, o których czytamy w Dz 15,36‐40. Z czasem Jan Marek powrócił do współpracy z Pawłem (por. Kol 4,10; Flm 24) i wspierał go w czasie jego uwięzienia w Rzymie. Gdy Paweł opuścił Rzym po uwolnieniu w roku 63 n.e., Jan Marek dołączył do zespołu Piotra (por. 1 P 5,13) i, wg Papiasza oraz Klemensa Aleksandryjskiego, był w Rzymie tłumaczem Apostoła (Piotr nie znał łaciny ani greki), gdzie spisał jego nauczanie jako znaną nam obecnie Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie w relacji Marka.. 14#Dz 13,5Oni zaś, kontynuując misję, opuścili Perge i dotarli do Antiochii Pizydyjskiej#Pizydia – kraina w głębi Azji Mniejszej, na północ od Pamfilii.. Tam w szabat udali się do żydowskiej synagogi, gdzie zajęli wskazane im miejsca. 15#Dz 15,21Gdy już zostały odczytane teksty z Księgi Prawa oraz z Proroków, przełożeni społeczności zwrócili się do nich słowami:
— Mężowie, bracia! Jeśli macie jakieś słowo zachęty dla zgromadzonego tu ludu, to teraz możecie je przekazać!
16 # Dz 13,26 Wtedy podniósł się Paweł i, dając ręką znak, by się uciszyli, zaczął przemawiać:
— Mężowie izraelscy oraz wy wszyscy, którzy boicie się Boga#„Bojący się Boga” – określenie ludzi niebędących Żydami, którzy uznawali Jedynego Boga Najwyższego. Zwykle byli to sympatycy judaizmu pojawiający się na zgromadzeniach (gr. synangoge) społeczności żydowskiej., posłuchajcie mnie uważnie! 17#Wj 1,7; Wj 3,15; Wj 6,1.6‐7.12; Wj 14,8; Pwt 7,6‐8; Iz 1,2‐3Bóg Izraela podniósł nasz lud, gdy ten przebywał na obczyźnie w kraju Egipcjan, i wybrał naszych przodków do szczególnej misji#Misją, o której wspomina Paweł, było ogłoszenie chwały Jedynego Prawdziwego Boga w całym świecie (por. 1 Krn 16,24‐36). Historia pokazuje, że Izrael nie zrozumiał, do czego został wybrany, i skoncentrował się na wybraniu jako szczególnym wyróżnieniu swej etniczności. Stał się dumny narodowo, jednocześnie lekceważąc Bożą chwałę. Z tego powodu Bóg wręczył im list rozwodowy (por. Jr 3,6‐10). Gdy takie środki dyscyplinujące naród Izraela nie zadziałały, Najwyższy przyszedł do nich osobiście w osobie Syna, Jezusa z Nazaretu, wzywając ich do opamiętania się i zaufania Mu. Jednak i to nie poskutkowało. Dlatego Bóg zdecydował, iż Jego chwała oraz świętość i łaskawość zostaną ogłoszone światu przez nową, już nieetniczną grupę ludzi, których podstawowym wyróżnikiem będzie zaufanie Chrystusowi. W jej skład weszli oczywiście (jako pierwsi) ci Żydzi, którzy się opamiętali i poszli za Jezusem. Grupa ta nazywana jest w NT ekklesia, czyli w etymologicznym rozwinięciu: „społeczność ludu wezwanego Bożym Słowem, który na to wezwanie odpowiedział zaufaniem i posłuszeństwem”.. Dlatego to swą niezwykłą siłą i potęgą wyprowadził ich z Egiptu. 18#Wj 16,35; Lb 14,34; Pwt 1,31Później przez blisko czterdzieści lat cierpliwie znosił ich zachowanie, gdy wędrowali przez pustynię. 19#Pwt 7,1; Joz 14,1‐2Usunął siedem plemion z terenów Kanaanu, a ich ziemię dał w dziedzictwo naszemu ludowi. 20#Rdz 15,13; Wj 12,40‐41Sdz 2,16; 1 Sm 3,20Wszystko to trwało blisko czterysta pięćdziesiąt lat#Czas ten obejmował ok. 400 lat pobytu w Egipcie, 40 lat wędrówki po pustyni i ok. 10 lat spędzonych w Kanaanie, zanim ten kraj został całkowicie przejęty we władanie przez Izraelitów.. Następnie, aż do pojawienia się proroka Samuela, wyznaczał im sędziów, których zadaniem było kierowanie ludem w Jego imieniu. 21#1 Sm 8,5.19; 1 Sm 10,20‐21.24; 1 Sm 11,15Jednak Izrael chciał mieć koniecznie ziemskiego króla#Por. 1 Sm 8,5‐9.. Wówczas Bóg – na lat czterdzieści#W ST nie ma informacji o tym, jak długo panował Saul, jednak Józef Flawiusz w Dawnych dziejach Izraela (tom VI, rozdz. 14, sekcja 9) potwierdza tę informację, wskazując, że Saul do czasu śmierci proroka Samuela panował przez 18 lat, a potem jeszcze 22 lata po jego śmierci. – dał im Saula, syna Kisza, męża z rodu Beniamina. 22#1 Sm 13,14; 1 Sm 16,12‐13; Ps 89,20‐21; Iz 44,28A kiedy go usunął, ustanowił królem Dawida, o którym wydał takie świadectwo: „Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według mego serca, który uczyni wszystko, czego ja zapragnę”#Cytat kompilowany z różnych fragmentów ST (zob. 1 Sm 13,14, a także Ps 89,20‐38). Dawid, choć niepozbawiony ludzkich słabości i grzeszności, miał rzeczywiście gorące serce dla Boga. Wypełnił on główne zadania, które wytyczała Księga Powtórzonego Prawa: (1) zjednoczył wszystkie plemiona hebrajskie w (2) kulcie Jedynego Boga oraz (3) wyznaczył jedno miejsce kultu w Jerozolimie. Historia deuteronomiczna definiuje to syntetycznie jako: jeden naród, jeden Bóg, jedno miejsce kultu.. 23#2 Sm 7,12; Iz 11,1; Łk 2,11W końcu, jako jego potomka, zgodnie ze swą Obietnicą, Bóg wzbudził Izraelowi Zbawiciela – Jezusa, 24#Ml 3,1‐2; Mt 3,1‐2.5; Mk 1,4‐5; Łk 1,76Łk 3,3którego przyjście zapowiadał Jan, głoszący pełne zanurzenie w wodzie#Żydzi stosowali wiele różnego typu ablucji (zanurzeń, polewań i oczyszczeń wodnych), lecz sami nigdy rytualnie nie zanurzali się w wodę całkowicie. Ta praktyka była zarezerwowana wyłącznie dla prozelitów nawracających się na judaizm, gdyż to oni (wg Żydów) potrzebowali pełnego i całkowitego oczyszczenia. Jan, popularnie zwany Chrzcicielem, po raz pierwszy na masową skalę wezwał Żydów do takiego opamiętania się i nawrócenia serc, jakiego oni sami oczekiwali od pogan, co – na znak całkowitego oczyszczenia – mieli symbolicznie deklarować poddaniem się całkowitemu zanurzaniu w wodzie., czym wzywał cały lud Izraela#Choć wielu teologów buduje różne teorie na temat misji Jana, to jednak on sam twierdził, że przyszedł, aby przygotować jedynie Izraelitów na przyjście Mesjasza (por. J 1,31). Zatem zanurzanie w wodę stosowane przez Jana było praktyką pokutną skierowaną wyłącznie do Żydów. do opamiętania się. 25#Mt 3,11; Mk 1,7; Łk 3,16; J 1,20‐27Kończąc swą misję, Jan wyraźnie mówił: „Ja zanurzam was tylko w wodę. Za mną jednak nadchodzi ktoś potężniejszy ode mnie, ktoś, komu nie jestem godzien nawet rozwiązywać rzemieni u sandałów”#Zob. Mt 3,11; Mk 1,7; Łk 3,16; J 1,26‐27. Sandały były wówczas przywiązywane rzemieniami do łydek. Czynność rozwiązywania rzemieni u sandałów i mycia nóg przypadała zawsze najniżej stojącemu niewolnikowi. Stopy osoby powracającej z drogi były bowiem zawsze bardzo brudne, co kojarzone było przez Żydów z wielką nieczystością..
26 # Ps 107,20; Dz 5,20; Dz 10,2 Mężowie, bracia! Synowie Abrahama oraz wy wszyscy, którzy trwacie w bojaźni Bożej, słuchajcie, gdyż to do nas wszystkich zostało skierowane Słowo, które przynosi zbawienie#„Słowo, które przynosi zbawienie” – mowa o wcielonym Słowie Boga, Jezusie Chrystusie (por. J 1,10‐14).. 27#Łk 18,31; J 16,3; Dz 2,23; Dz 3,17; Dz 15,21Liczę, że postąpicie lepiej niż mieszkańcy Jerozolimy oraz ich przywódcy, którzy nie uznali Jezusa, ale odrzucając#Gr. krino można też tłumaczyć jako „osądzając”, „potępiając”, „oddzielając”. Go, zrealizowali wszystko, co zostało zapowiedziane przez proroków, których słowa odczytywane są w każdy szabat. 28#Mt 26,60; Mt 27,22‐23; J 18,38; Dz 3,14I chociaż nie znaleźli niczego, co by dało im powód do skazania Go na śmierć, to jednak zażądali od Piłata, by Go ukrzyżował. 29#Mt 27,59‐60A gdy dopełniło się wszystko, co zostało o Nim napisane, został zdjęty z krzyża#Dosł. „z drzewa”. i złożony do grobu. 30#Mt 28,6; Dz 2,24Jednak Boską mocą powstał z martwych. 31#Łk 24,48; Dz 1,3.8.11; Dz 2,32; Dz 3,15; 1 Kor 15,5Następnie przez wiele dni ukazywał się tym, którzy towarzyszyli Mu zarówno w Galilei, jak i w Jerozolimie. Ci ludzie teraz składają o tym wszystkim świadectwo przed całym ludem! 32#Dz 2,24‐31; Dz 13,23; Rz 1,2‐4Dzisiaj także i my chcemy przekazać wam ową Wspaniałą Wiadomość, iż Obietnica, jaka została dana naszym ojcom, zrealizowała się 33#Ps 2,7; Dz 2,36; Dz 9,20; Hbr 1,5; Hbr 5,5na oczach nas wszystkich, którzy jesteśmy potomkami tamtych! Bóg dokonał tego, ukazując swą moc w zmartwychwstaniu Jezusa! To On, zapowiadając Go w drugim psalmie, tak powiedział:
Jesteś moim Synem! To ja sprawiłem, że się narodziłeś! # Por. Ps 2,7. .
34 # Iz 55,3 A to, że wywiedzie Go spośród umarłych, wynika z Jego obietnicy:
Chcę wypełnić wszystko, co w swej świętości przyrzekłem Dawidowi # Por. Iz 55,3. .
Natomiast fakt, iż Jego ciało nie ulegnie rozkładowi, 35#Ps 16,10; Dz 2,27zapowiedział w innym psalmie:
Nie pozwolisz, by Twój Święty # W Ps 16 użyte jest po hebrajsku słowo „wybraniec”, jednak Paweł, cytując ten tekst, użył określenia „Święty”, które dla Żydów miało tylko jedno znaczenie: Bóg Najwyższy i Wszechmocny. zszedł do grobu i w proch się obrócił na wieki # Por. Ps 16,10. .
36 # 1 Krl 2,10; Dz 2,29 A przecież powszechnie wiadomo, że Dawid, gdy dożył swych lat, z woli Boga odszedł z tego świata#Dosł. „zasnął”. i został przeniesiony do ojców, a jego ciało uległo rozkładowi. 37#Dz 2,24Natomiast ciało Jezusa, który Boską mocą powstał z martwych, nie doświadczyło takiego zepsucia! 38#Dz 2,38; Dz 10,43; Ga 2,16; Ga 3,1‐29; Ga 5,4; Hbr 9,9Bądźcie zatem, bracia, świadomi tego, co wam ogłaszamy, iż w Chrystusie dostępne jest dla was całkowite odpuszczenie grzechów i uwolnienie od wszystkich win, o czym nawet nie mogliście marzyć, starając się o uznanie za sprawiedliwych na podstawie Prawa Mojżeszowego! 39#Dz 15,11; Rz 1,16; Rz 3,20.28; Rz 4,25; Rz 10,4Każdy bowiem, kto w Chrystusie złoży swoją ufność i nadzieję, uznawany jest przez Boga za sprawiedliwego#Nadanie tytułu „sprawiedliwy” oznacza uznanie kogoś za godnego relacji z Bogiem. Dla żadnego człowieka w żadnych czasach nie było i nie jest to możliwe na podstawie jego własnych działań. Bóg jest na to zbyt święty. Dlatego Najwyższy w osobie Jezusa z Nazaretu sam dokonał dzieła odkupienia ludzkości z grzechu i dlatego w Chrystusie (i tylko w Nim) ludzie mogą otrzymywać godność sprawiedliwych (por. Rz 3,21‐26 oraz Rz 5,1‐11) przez zanurzenie się i trwanie w Jego sprawiedliwości.! 40#Ha 1,5; Dz 28,26‐27Uważajcie jednak, aby przypadkiem nie stało się waszym udziałem to, co również jest zapisane w pismach prorockich:
41 # Ha 1,5 Popatrzcie na obce narody, wy, którzy mnie lekceważycie!
Spójrzcie, a będziecie zdziwieni,
gdyż za dni waszych dokonam takich rzeczy,
w które nikt z was nigdy by nie uwierzył,
gdyby mu o nich opowiadano! # Por. Ha 1,5. .
42A kiedy Paweł z Barnabą wychodzili z synagogi, proszono ich, by wrócili tam w następny szabat i więcej opowiedzieli o poruszonych sprawach. 43#Dz 10,2; Dz 11,23; Dz 14,22Chociaż spotkanie zostało formalnie zakończone, to jednak wielu Żydów i pobożnych prozelitów#Prozelici – ludzie niemający żydowskiego pochodzenia, którzy przyjęli judaizm. Wiele takich osób odznaczało się szczególną gorliwością, a nawet religijnym fanatyzmem – większym niż u samych Żydów żyjących od pokoleń w judaizmie. podeszło do Pawła i Barnaby, by dalej z nimi rozmawiać. Ci zaś ze wszystkich sił zachęcali ich, aby nie tylko skorzystali z Bożej łaskawości, lecz także w niej wytrwali#Gr. prosmeno. Nauczanie o wytrwaniu w Chrystusie jest wielkim tematem w NT. Motyw ten pojawia się w zasadzie w każdej księdze NT, a w pismach Jana zyskał szczególne miejsce. Jest oddawany nie tylko semantycznie przez słowa typu: prosmeno, perimeno, kartereo czy proskartereo, steko, histemi, meno, hypomeno, hypomone, makrothymeo, fero, hypofero i pokrewne, ale przede wszystkim w konstrukcjach gramatycznych zawierających określenie „być w Chrystusie” („trwać w Chrystusie”)..
44W kolejny szabat niemal całe miasto zebrało się, by usłyszeć Słowo PANA. 45#Dz 13,50; Dz 14,2; 1 Tes 2,14; 1 P 4,4; Jud 10Kiedy religijni przywódcy żydowscy zobaczyli te tłumy, wielka zazdrość przeniknęła ich serca. Zaczęli więc miotać obelgi przeciwko Pawłowi i podważać wszystko, co mówił. 46#Mt 10,6; Łk 7,30; Dz 3,26; Dz 18,6Wówczas Paweł i Barnaba publicznie zwrócili się do nich słowami:
— Słuszne było, aby Boże Słowo głosić najpierw wam, Żydom#To ważne stwierdzenie świetnie wykształconego rabina z Tarsu jest niezbędne do zrozumienia strategii jego działania. Jest ono także wewnętrznym (żydowskim) dowodem na to, że nie tylko Biblia Hebrajska – jak to głoszą ortodoksyjni Żydzi – ale cały przekaz, znany jako Dobra Wiadomość o ratunku w Jezusie Chrystusie, jest Słowem Bożym, gdyż opisuje dzieje i naukę Jezusa Chrystusa – Wcielonego Bożego Słowa.. Skoro jednak odpychacie je od siebie i przez odrzucanie go sami siebie uznajecie za niegodnych udziału w odwiecznym i nieskończonym Bożym Życiu, zwrócimy się z nim teraz do tych, którzy nie są Żydami. 47#Iz 49,6; Łk 2,30‐32; J 8,12; Dz 1,8Tak bowiem nakazał mi PAN:
Ustanawiam cię światłością dla wszystkich narodów,
by moje zbawienie zostało ogłoszone aż po krańce Ziemi # Por. Iz 49,6. .
48 # Dz 3,15; Dz 11,18; Rz 8,29‐30; Ef 1,4‐5.11; 1 P 1,2 Słysząc to, nie‐Żydzi rozradowali się bardzo i z wielką czcią przyjęli Słowo PANA#Określenie „z wielką czcią przyjmowali Słowo PANA” stoi w wyraźnej opozycji do postawy religijnych Żydów, którzy odpychali od siebie to Słowo (odrzucali je). Zidentyfikowanie źródeł tak skrajnych postaw ludzkich jest kluczem do zrozumienia całego nauczania Jezusa i Jego Apostołów zapisanego w NT (por. także J 1,1‐14; J 12,48; J 17,14‐16).. W ten sposób wszyscy, którzy z serca pragnęli mieć udział w odwiecznym Bożym Życiu i zrozumieli, na czym polega Boski plan zbawienia, składali w PANU swoją ufność#Dosł. „uwierzyli”.. 49A Słowo PANA rozchodziło się szeroko po całej tej krainie.
50 # Dz 17,4.12 Żydzi tymczasem podburzyli pewne religijne i bardzo wpływowe kobiety oraz wielu znaczniejszych obywateli miasta. Ludzie ci sprowadzili na Pawła i Barnabę wiele szykan i kłopotów. Ostatecznie doprowadzili do tego, iż obaj zostali wygnani z miasta, 51#Mt 10,14; Mk 6,11; Łk 9,5; Łk 10,11; Dz 18,6lecz oni, wzruszając ramionami, powiedzieli tylko: „Nie chcemy mieć z wami nic wspólnego”#Dosł. „strząsnęli pył ze swoich stóp”. Klasyczny idiom hebrajski wskazujący na odżegnanie się od czegoś. Można go odczytać w ten sposób: „Ponieważ nie mamy z wami nic wspólnego, nie chcemy mieć na sobie nawet waszego kurzu!”. Postępując w ten sposób, Paweł i Barnaba zachowali się zgodnie z pouczeniem Jezusa (por. Mt 10,14). Nie wdawali się w żadne spory czy kłótnie, lecz ruszyli dalej, kontynuując realizację zleconej im misji., i udali się do Ikonium#Miasto w Likaonii, w południowej części Azji Mniejszej, leżące na południowy wschód od wymienionej wyżej Antiochii Pizydyjskiej (w. 14).. 52#1 P 1,8Tymczasem uczniowie PANA pełni radości trwali w Duchu Uświęcenia#Gr. PNEUMATOS HAGIU bez żadnych rodzajników..
Obecnie wybrane:
Dzieje 13: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
