Drugi Koryntian 8
8
Hojność i radosna ofiarność wyrazem zrozumienia i przyjęcia łaski PANA
1 # Dz 16,9; Rz 15,26 Bracia i siostry, pragniemy również poinformować was o wielkiej Bożej łasce, której doświadczyli wierzący w Macedonii. 2#Rz 12,8; 2 Kor 9,11‐13Otóż pomimo niezmiernego ucisku oraz rozpaczliwego ubóstwa, z jakim się borykają, zaobfitowali radosną hojnością swych serc#Pierwsze dwa zdania tego rozdziału demaskują niszczycielskie nauczanie fałszywych nauczycieli, którzy twierdzą, że powodzenie materialne, osobisty sukces i zdrowie są objawami Bożej łaskawości. Nic bardziej mylnego. Wierzący w Macedonii bez wątpienia doświadczyli wielkiej Bożej łaski, a przecież nadal byli prześladowani i cierpieli wielką biedę. Bożą łaską, która objawiała się w ich życiu, była moc przemieniająca ich serca. „Ewangelia sukcesu”, tak szeroko głoszona obecnie w wielu chrześcijańskich kościołach i wspólnotach, jest wielkim łgarstwem i zwodzeniem, a nad jej głosicielami zbiera się w Niebiosach gniew Boży (por. Rz 1,18; Ef 5,5‐6; Kol 3,5‐6). Nie tylko Apostołowie Paweł i Piotr (ten w swoim Pierwszym liście), ale przede wszystkim sam Jezus nauczali, że w Eonie Łaski, w którym obecnie żyjemy, jedynym objawem Bożej łaskawości jest doświadczanie mocy uwalniającej człowieka z więzów grzechu – mocy, która przemienia ludzkie serce i daje mu ZDOLNOŚĆ DO TRWANIA W CHRYSTUSIE ORAZ DO PEŁNIENIA WOLI BOGA W POSTAWIE OFIARNEJ BOŻEJ MIŁOŚCI. Boża łaska nie daje człowiekowi materialnego powodzenia, sukcesu czy innych wartości, którym hołduje ten świat, lecz udostępnia mu Bożą moc do tego, by w swoim życiu obfitował owocem Ducha., 3co wyraziło się tym, że na miarę swoich możliwości, a nawet daleko ponad nie – o czym osobiście zaświadczam – z własnej inicjatywy przeprowadzili zbiórkę finansową. 4#Dz 11,28‐30; Dz 24,17; Rz 15,26; 1 Kor 16,1.3; 2 Kor 9,1‐2Uczynili to, gdyż bardzo chcieli dostąpić przywileju udziału w naszej służbie na rzecz innych wierzących. 5Swym gestem przekroczyli wszelkie nasze wyobrażenia. Jakby tego nie było dość, sami siebie ofiarowali – najpierw PANU, a potem, pełniąc wolę Bożą, również nam. 6#2 Kor 12,13.18Podniesiony tym na duchu gorąco zachęciłem Tytusa, by – z uwagi na wspaniale rozpoczętą posługę pośród was – wrócił do Koryntu i również wam pomógł w realizacji podobnego dzieła łaskawości. 7#1 Kor 1,5‐6; 1 Kor 16,1‐2; 2 Kor 9,5‐9A skoro mówicie, że obfitujecie już wszystkim, to znaczy: wiarą, Słowem Bożym, poznaniem Chrystusa, wszelką gorliwością oraz miłością, którą od nas przejęliście, to chciałbym, abyście teraz zaowocowali również hojną łaskawością. 8Nie piszę tego z intencją nakazywania wam czegokolwiek#Odkładanie dziesięcin na rzecz pomocy biednym, potrzebującym oraz na utrzymanie Lewitów sprawujących kult Boży było obowiązkiem wszystkich Żydów osiągających zyski z płodów rolnych, hodowli lub sadownictwa. Była to część Prawa Mojżeszowego (Starego Przymierza) obowiązującego jedynie Żydów, którzy otrzymali dział ziemi w Kanaanie. W NT nie ma ani słowa o takim obowiązku w odniesieniu do wierzących w Chrystusa. W tym miejscu Paweł wyjaśnia natomiast, że hojna troskliwość o braci i siostry w wierze jest częścią odwiecznego Bożego planu dla społeczności wierzących. Osoby lepiej sytuowane zachęcane są do tego, by znajdowały radość w pomaganiu biednym braciom i siostrom w wierze, co jest nie tylko praktycznym wyrazem trwania w Bożej ofiarnej miłości (gr. agape), ale także właściwym zrozumieniem sensu Bożej łaskawości. Ofiarna miłość nie jest ani przymusem, ani nie ogranicza się do „regulaminowej” dziesięciny. Powinna ona cechować się hojnością i radością, które – wg wzorca Chrystusowego – rozkwitają w ludziach Mu ufających., lecz w celu zweryfikowania, czy prawdziwa jest miłość, o której tak często i z taką gorliwością mówicie#Por. Jk 2,20.. 9#Mt 5,3; Mt 8,20; Flp 2,6‐8Zależy mi jedynie na tym, abyście dobrze rozumieli, czym cechuje się łaska PANA naszego Jezusa Chrystusa. On sam bowiem, choć bogaty we wszystko, z uwagi na was stał się ubogi. A dokonał tego celowo, byście – zachęceni Jego materialnym ubóstwem – mogli w końcu zrozumieć, iż bogacić się powinniście, gromadząc jedynie to, co ma wartość w Jego Królestwie#Por. Flp 4,17.. 10#2 Kor 9,2Z uwagi na to ośmielam się udzielić wam pewnej rady, licząc, iż okaże się ona dla was pożyteczna: doprowadźcie do końca to, czego sami, w swoich sercach, zapragnęliście już rok temu. Nie zatrzymujcie się na chęciach, lecz przekujcie je w czyn! 11Zrealizujcie swoje wcześniejsze zamiary zgodnie z możliwościami, 12#Prz 3,27‐28; 2 Kor 9,7które przecież mierzy się tym, co ktoś faktycznie ma, a nie tym, czego nie ma. 13#Wj 16,18; 2 Kor 8,15Nie chodzi bowiem o to, by – przynosząc innym ulgę – samemu wpędzić się w kłopoty. Rzecz jest raczej w tym, abyśmy z radością w sercu dzielili się tym, co mamy, uzupełniając potrzeby innych braci i sióstr w wierze. 14#Dz 4,34‐35; Rz 15,26‐28; 2 Kor 9,12; Ga 2,10Obecny wasz dostatek może teraz zaradzić brakom tamtych, w przyszłości zaś ich dostatek może wyrównać wasze braki, tak by każdy miał tyle, ile faktycznie w danym czasie jest mu potrzebne#Por. 1 Tm 6,6‐10., 15#Wj 16,18zgodnie z tym, co zostało napisane:
Ten, kto zebrał dużo, wcale nie miał za wiele,
zaś temu, kto zebrał mało, też niczego nie zbrakło # Nawiązanie do wydarzeń na pustyni, gdy Bóg karmił Izraelitów manną (por. Wj 16,18). Jedni z nich zbierali więcej, inni mniej – w zależności od tego, jak duże mieli rodziny. Gdy mierzyli później swoje zbiory omerem (rodzaj naczynia do pomiaru materiałów sypkich), okazywało się, że każdy dostał tyle samo w przeliczeniu na głowę w rodzinie. .
16 # 2 Kor 2,14 Bogu niech będą dzięki za to, że wielką troskę o was wlał w serce Tytusa, 17który przyjął ową zachętę i w wielkiej gorliwości, niczym nieprzymuszony, zdecydował się wybrać do was powtórnie. 18#2 Kor 12,18Razem z nim wysyłamy do was brata, którego sława z powodu spisania Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie rozeszła się już po wszystkich społecznościach#Prawdopodobnie chodzi o Łukasza ewangelistę, który w tym czasie towarzyszył Pawłowi (por. Dz 20,6, gdzie Łukasz zmienia formę narracji, wprowadzając zwrot „my” wskazujący, że on również znajdował się wśród towarzyszy Pawła).. 19#Dz 14,23; 1 Kor 16,3‐4Co więcej, na czas tej podróży został on – ku chwale PANA i naszej zachęcie – oficjalnie ustanowiony#Gr. cheirotoneo – dosł. „ustanowiony przez nałożenie rąk”. Nakładanie rąk w tradycji apostolskiej wiązało się z oficjalnym powołaniem danej osoby do służby i desygnowaniem jej – po wcześniejszym przeszkoleniu – do wykonania określonych zadań. Delegowania uczniów do realizacji określonych celów dokonywali w imieniu wspólnoty jej zwierzchnicy. W dzisiejszych czasach jest to porównywalne do wręczenia oficjalnego dokumentu nominującego do pełnienia określonej funkcji (podobnie jak wręczenie ambasadorowi jego plenipotencji, czyli pełnomocnictw). Są oczywiście grupy osób, które doszukują się w tekstach biblijnych mówiących o „nakładaniu rąk” jakiegoś mistycznego „przekazywania namaszczenia Duchem Bożym”. Jednak tego typu interpretacja nie wytrzymuje ani testu historycznego, ani funkcjonalnego. Zbyt wiele osób, na które w historii fizycznie „nakładano ręce”, udowodniło, że w ich późniejszym działaniu nie było żadnego namaszczenia Duchem Bożym, a ich życie nie miało nic wspólnego z życiem w Bożym Duchu Uświęcenia (por. Dz 14,23). przez tutejszą wspólnotę naszym towarzyszem. 20Pragnęliśmy bowiem mieć niezależnego świadka#Słowa Pawła odkrywają, że celem jego trzeciej podróży misyjnej była zbiórka na finansowe wsparcie dla głodujących wierzących w Jerozolimie., by zapobiec jakimkolwiek pomówieniom w sprawach wielkości ofiar otrzymanych z publicznych zbiórek. 21#Prz 3,3‐4; Rz 12,17; Ga 2,10Zależy nam bardzo, aby to, co jest dobre w oczach PANA, było również czyste i piękne w oczach ludzi. 22Razem z nimi wysyłamy do was jeszcze jednego brata w wierze#Obok Tytusa i Łukasza jest to trzecia posłana osoba. Tożsamość tego mężczyzny nie jest nam bliżej znana., którego rzetelność została wielokrotnie i w różnych sprawach sprawdzona. A ponieważ tak wiele spodziewa się po was, wybiera się z wielkim entuzjazmem. 23#Rz 16,7; 2 Kor 7,13; 2 Kor 12,18Jeśli chodzi o Tytusa – przybędzie on do was jako mój współpracownik we wszystkim, co was dotyczy; pozostali zaś bracia – jako wysłannicy siostrzanych wspólnot, które Chrystusowi przynoszą wielką chwałę. 24#2 Kor 7,14Dlatego stańcie na wysokości zadania i pokażcie wysłannikom tych wspólnot, że wy także trwacie w postawie ofiarnej Bożej miłości, czym potwierdzicie naszą z was dumę.
Obecnie wybrane:
Drugi Koryntian 8: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.