Pierwszy Koryntian 3
3
Duchowy wzrost jest funkcją posłuszeństwa człowieka wobec Bożego Ducha
1 # J 16,12; Ga 6,1; Ef 4,14 Bracia i siostry, z żalem stwierdzam, że nie mogę niestety przemawiać do was jak do ludzi postępujących według ducha, lecz jak do tych, którzy nadal żyją według swej starej, grzesznej natury. Ciągle bowiem zachowujecie się niczym niemowlęta#Gr. nepios. w Chrystusie. 2#1 Tes 2,7; Hbr 5,12‐14; Hbr 6,1‐2; 1 P 2,2Kiedy byłem z wami, karmiłem was mlekiem, gdyż nie byliście jeszcze zdolni przyjąć stałego pokarmu. Jednak wszystko wskazuje na to, że nadal nie jesteście w stanie go przyjąć! 3#Rz 13,13; 1 Kor 1,10‐12; 1 Kor 11,18; Ga 5,19‐20Ciągle bowiem kierujecie się tym, co wam dyktuje wasza stara, grzeszna natura. Jeśli bowiem zawiść i kłótnie panują między wami, czyż nie oznacza to, że postępujecie jak zwykli ludzie, którzy nie są umysłu Chrystusowego? 4#1 Kor 1,12Przecież gdy ktoś z was mówi: „Ja postępuję według nauczania Pawła”, a inny: „A ja idę za Apollosem”, to czyż nie postępujecie jak zwykli ludzie, którzy są zakorzenieni w tym świecie? 5#Rz 12,3.6; 2 Kor 6,4Jakie bowiem znaczenie mają Apollos czy Paweł? Jesteśmy przecież tylko sługami Chrystusa, którzy doprowadzili was do wiary. A każdy z nas czynił jedynie to, co PAN mu zlecił. 6#Dz 18,4‐11Ja zasiałem, Apollos podlewał, lecz tym, który dostarcza mocy do wzrostu, jest sam Bóg#W tekście oryginalnym występujące w tym zdaniu czasowniki opisujące czynności ludzi są użyte w czasie przeszłym dokonanym, lecz czasownik opisujący działanie Boga został użyty w czasie przeszłym niedokonanym. Pokazuje to, że Boże dzieło, które pośród Koryntian zainicjowali Paweł i Apollos, nie zostało jeszcze dokończone. Jedynym, który daje duchowy wzrost, jest Bóg. On czyni to w każdym wierzącym, który trwa w Chrystusie, gdyż jak gałęzie drzewka oliwnego, tak i uczniowie Chrystusa czerpią życiodajne soki wzrostu (por. Rz 11,16‐24). W procesie wzrostu i owocowania Bóg daje każdemu wolność i nikogo do niczego nie przymusza. Aby skorzystać z Jego mocy, trzeba najpierw dobrze zakorzenić się w Chrystusie, gdyż tylko w Nim może nastąpić prawdziwy Boży wzrost i duchowy rozwój.. 7Zrozumcie zatem, że ani ten, kto sieje, ani ten, kto podlewa, nie mają znaczenia, liczy się tylko Ten, kto daje wzrost, czyli Bóg. 8#Ps 62,12Zasiewający zaś, jak i podlewający, wykonują jedynie zlecone im zadania, to znaczy przydzieloną im pracę, za którą każdy z nich otrzyma stosowne wynagrodzenie#Niektórzy użyte tu słowo gr. misthos tłumaczą jako „nagroda”, co jednak nie jest przekładem adekwatnym. Apostoł odnosi się tu do wynagrodzenia w wieczności (por. Hbr 6,10). Warto zwrócić uwagę, że nie chodzi tu o zbawienie, gdyż ono zależy od czegoś zupełnie innego. Więcej w Komentarzu NPD → Zbawienie. W tym miejscu chodzi o zapłatę, jaką każdy otrzyma od Boga po sfinalizowaniu się procesu zbawiania., zgodne z jego staraniami. 9#Mt 13,3‐9; 2 Kor 6,1; Ef 2,20‐22; 1 P 2,5My bowiem jesteśmy jedynie pracownikami Bożymi, wy zaś Jego polem uprawnym.
Pozwólcie, iż użyję jeszcze innego obrazu. Jako społeczność jesteście niczym Boża budowla. 10#Rz 15,20; 1 Kor 15,10; 2 P 3,15Ja, zgodnie z daną mi od Boga łaską, niczym mądry architekt założyłem fundament. Inni zaś zaczęli na nim budować. Każdy zaś z budowniczych powinien zważać na to, co i jak wznosi, gdyż jest odpowiedzialny za sposób, w jaki buduje Bożą społeczność. 11#Iz 28,16; Dz 4,11‐12; Ef 2,20; 1 P 2,4‐6Dlatego ostrzegam, by nikt nawet nie ważył się zakładać innego fundamentu obok tego#Większość współczesnych przekładów Biblii tłumaczy zwrot para ton keimenon jako „oprócz tego już założonego” w odniesieniu do fundamentu. Analiza kontekstualna wskazuje jednak, że można go przetłumaczyć „obok tego już założonego”. Taki przekład jest również uzasadniony obserwacją na temat podziałów, jakie zaczęły się tworzyć w społeczności wierzących w Koryncie. Poza tym warto zwrócić uwagę na słowa zawarte w pierwszym przykazaniu Bożym (Wj 20,3 oraz Wj 20,23), w którym Najwyższy zakazał Izraelitom czczenia jakichkolwiek bóstw OBOK Niego., który raz na zawsze został przez Boga ustanowiony, a którym jest Jezus Chrystus! 12To natomiast, w jaki sposób poszczególni budowniczy#Słowo to odnosi się do osób zaangażowanych w proces budowania wspólnoty wierzących ludzi. budują na tym fundamencie, a więc czy wznoszą Bożą świątynię duchową z cennych materiałów jak złoto, srebro i szlachetne kamienie, czy raczej używają do tego drewna, siana i słomy, 13#Mt 3,11‐12; 1 Kor 1,8; 1 Kor 4,5; 2 Tes 1,8; 2 Tm 1,12.18; 2 Tm 4,8; 1 P 1,7stanie się wiadome wszystkim#Trzeba odróżnić dzieło służby na rzecz budowania Bożego Królestwa (wykonywaną pracę) od przynoszenia (rodzenia) owocu przez każdego człowieka, który osobiście trwa w Chrystusie (por. J 15,5; J 15,8; J 13,35; Ga 5,22‐ ‐24). Wiele osób nie rozróżnia tych dwóch zasadniczo różnych pojęć i – myląc je – wyciąga fałszywe wnioski z tego akapitu, a szczególnie z wersetu 1 Kor 3,15. Owoc trwania w Chrystusie nie jest wykonywaniem pracy (budowaniem), a praca (budowanie) w swej istocie nie jest owocowaniem Ducha w człowieku. W historii chrześcijaństwa mamy aż nadto wiele przykładów tego typu fatalnych pomyłek, gdy osoby niemające osobistego związku z Chrystusem i nieprzynoszące owocu takiego związku twierdziły, że pracują na rzecz poszerzania Królestwa Bożego. Skutki tego dla duchowego życia zarówno ich samych, jak i ludzi, z którymi mieli oni do czynienia, były zawsze katastrofalne. Jakakolwiek służba na rzecz Bożego Królestwa niemająca oparcia w osobistym uświęceniu i pełnieniu woli Bożej spotka się w Dniu Sądu z potępieniem ze strony Chrystusa (por. Mt 7,21‐23). W komentowanym fragmencie mamy do czynienia z oceną pracy pewnych duszpasterzy, którzy w jakimś momencie przybyli do Koryntu i tu, na fundamencie założonym przez Pawła i Apollosa, zaczęli w tej społeczności budować dalej Boże Królestwo. Apostoł Paweł ma jednak wyraźne zastrzeżenia co do jakości ich duszpasterskiej pracy, choć wprost nie kwestionuje wiary tych ludzi. w Dniu PANA#Mowa o Dniu Sądu Ostatecznego., kiedy wszystko zostanie ujawnione. Wtedy dzieła każdego z nas – to znaczy wspólnoty i społeczności, które budowaliśmy – zostaną zweryfikowane w próbie ogniowej#Zarówno Jezus, jak i Jego Apostołowie zapowiadają, że w odróżnienia od dnia sądu, jaki miał miejsce za czasów Noego (potopu), ten drugi i ostateczny Dzień Sądu odbędzie się w ogniu (por. Mt 3,11; Mt 13,40; Mk 9,49; Łk 12,49; J 15,6; 2 P 3,10‐12; Ap 16,8; Ap 18,8; Ap 20,9). Wtedy dopiero się okaże, które społeczności wierzących (kościoły, wspólnoty) przetrwają i znajdą uznanie w Bożych oczach.. 14A jeśli dzieło wzniesione przez któregoś z nas, budowniczych, ostoi się, taki pracownik otrzyma nagrodę, 15#Jud 23lecz jeśli jego dzieło – to znaczy społeczność, którą budował – nie przetrwa próby ognia w Dniu PANA, lecz ulegnie spaleniu, zostanie mu to policzone jako strata, nawet gdyby on sam przetrwał ten ogień i został ocalony#Cały fragment 1 Kor 3,9‐17 mówi o odpowiedzialności budowniczych Bożych społeczności, a więc o księżach, pastorach, popach oraz świeckich działaczach zaangażowanych w strukturach eklezjalnych, jak np. tzw. starszych, diakonach czy innych pracownikach tych społeczności pełniących różne funkcje we wspólnotach. Nauczanie, które interpretuje ten fragment jako „gromadzenie lepszych czy gorszych dobrych uczynków” przez wierzących, jest wyrwaną z kontekstu manipulacją naruszającą podstawowe zasady hermeneutyki biblijnej. Nie powinno to jednak nikogo dziwić, gdyż bardzo często można spotkać we wspólnotach liderów, którzy mają skłonność do przerzucania winy i duchowej odpowiedzialności za różne sprawy na zwykłych wierzących, zamiast pokornie przyznać, iż wiele fragmentów Bożego Słowa jest skierowanych do nich samych. W taki właśnie sposób często prezentowane jest publicznie nauczanie o dziesięcinie, której obowiązek był nałożony przez Boga jedynie na żydowskich rolników i hodowców, którzy otrzymali od Niego swój dział ziemi w Kanaanie. Interpretowanie Ml 3,6‐12 w sposób sugerujący zawinienia członków wspólnot i społeczności wierzących mija się całkowicie z kontekstem tej księgi. Księga Malachiasza jest bowiem w całości krytyką przywódców religijnych narodu żydowskiego, co ewidentnie potwierdza jej historyczny kontekst uwidoczniony w Księdze Nehemiasza. Więcej na ten temat można znaleźć w Komentarzu NPD → Dziesięciny i ofiary..
16 # 1 Kor 6,19; 2 Kor 6,16; Ef 2,20‐22 Czyżbyście nie wiedzieli, że razem – jako lokalna społeczność wierzących – jesteście świątynią Boga i że Duch Boży zamieszkuje pośród was?#Wielu interpretatorów (idąc za literalnymi przekładami) twierdzi, że ciała wierzących ludzi są świątynią Ducha Bożego. Brzmi to bardzo efektownie, lecz nie wynika z gramatyki tego fragmentu. Często ten werset oraz wersety Ef 2,19 czy Ef 2,22 nie są odczytywane dokładnie, Apostoł Paweł zaś wyjaśnia w nich, że ludzie wierzący – łącząc się lokalnie w kościół – razem stanowią nową duchową świątynię. Nie znaczy to, że każdy pojedynczy wierzący jest sam w sobie świątynią Ducha Bożego. Oczywiście każdy wierzący jest zapieczętowany Duchem Uświęcenia, ale to określenie ma inny sens i inne konsekwencje w Bożym planie zbawienia i prowadzenia człowieka w duchowym wzroście. Każdy wierzący jest również częścią Ciała Chrystusa (por. 1 Kor 6,15), ale świątynię stanowią razem, tworząc wspólnotę wiary.
17 # Ef 2,21‐22 A gdyby ktoś okazał się niszczycielem tej świątyni#Niszczeniem Bożego dzieła, czyli społeczności ludu, który w Chrystusie składa swoją nadzieję, jest głoszenie w kościołach fałszywych ewangelii z „ewangelią zdrowia i sukcesu” na czele. Tym samym jest promowanie między wierzącymi grzechu oraz moralnej rozwiązłości, a także kierowanie ich uwagi na cokolwiek lub kogokolwiek innego niż Chrystus., sam zostanie zniszczony przez Boga! I nie zapominajcie, że Boża świątynia, którą razem stanowicie, musi być święta#Por. Hbr 12,14; 1 P 1,16; 1 P 2,5.! Ona nie może być skalana grzechem#Apostoł Paweł wyraźnie przestrzega tu przywódców wierzącego ludu przed głoszeniem teologii twierdzącej, że jeśli ktoś kiedyś się opamiętał i uznał Jezusa swoim PANEM, to ma już zagwarantowane wieczne bezpieczeństwo i może dalej żyć, jak chce. Nauczyciele głoszący takie poglądy twierdzą nawet, że jeśli taki człowiek popadnie w grzech i będzie w nim trwać, to i tak jego dawna decyzja gwarantuje mu „wstęp (bilet) do nieba”. Jednak Paweł naucza, że Świątynia Boża – czyli społeczność Bożego ludu – musi być święta! Por. także J 17,19; Rz 6,22; 2 Kor 7,1; Ef 5,26; 1 Tes 4,3; Hbr 10,14; Hbr 12,14; 1 P 1,2; 1 P 1,15‐16; 1 P 1,22; 1 J 3,3. Budowanie Bożej Świątyni na pobłażliwym traktowaniu rozpasania w grzechu zamiast pielęgnowania dążenia do łagodnej i wyrozumiałej świętości, jaka charakteryzowała Jezusa, jest budowaniem na innym fundamencie. Takim fałszywym fundamentem zakładanym obok tego jedynego i prawdziwego, którym jest Jezus Chrystus, może być budowanie systemu religijnego. Nauczanie o dążeniu do świętości nie ma nic wspólnego z koncepcją „zapracowywania” sobie na zbawienie przez uczynki, które zakłada, że zbawienie może być zdobyte (wypracowane) przez człowieka. Tymczasem pragnienie życia w świętości następuje po szczerym przyjęciu z rąk Bożych odkupienia – łaskawego daru, którego Najwyższy udziela w swoim Synu, Jezusie Chrystusie. Takie szczere pragnienie prowadzi do trwania w Chrystusie i owocowania Jego świętością (por. Mt 7,16‐19; Mt 12,33; Mt 21,43; Łk 3,8‐9; J 15,5; Rz 6,22; Ga 5,22‐23).!
Pokora wyrazem godnej postawy i duchowej mądrości uczniów Jezusa
18 # Iz 5,21; 1 Kor 1,17‐251 Kor 8,2; Ga 6,3; Ap 3,17‐18 Niech więc nikt sam siebie nie oszukuje, bo może go spotkać gorzkie rozczarowanie! Jeśli ktoś – według standardów świata – uważa się za mądrego, niech w oczach tego świata stanie się głupcem, by w obliczu Boga zostać uznanym za mędrca. 19#Hi 5,12‐13; 1 Kor 1,20.27Mądrość tego świata jest bowiem głupotą w oczach Najwyższego, zgodnie z tym, co zostało napisane:
On mędrców chwyta na ich przewrotności
i obala wszystkie przemyślne ich idee # Por. Hi 5,13. ,
20 # Ps 94,11 a także:
Przecież PAN doskonale zna myśli człowiecze
i wie, że są próżne – ulotne jak powiew # Por. Ps 94,11. .
21 # Rz 8,32 Zatem: niech nikt z was nie chełpi się ani nie powołuje na jakiekolwiek ludzkie autorytety. Wszyscy bowiem zostaliśmy powołani jedynie do tego, aby wam służyć: 22#Rz 8,38‐39czy to Paweł, czy Apollos, czy Piotr. Również świat, który nas otacza, a także Życie i Śmierć#Gr. Dzoe (odwieczne i nieskończone Życie, które jest rzeczywistością Boga) i Thanatos (wieczna Śmierć, a więc wieczne potępienie w cierpieniu i oddzieleniu od Boga) – Apostoł wskazuje, że oba te miejsca ostatecznego przeznaczenia zostały ustanowione przez Najwyższego w Jego planie zbawienia ludzi. Sygnały tego znajdowały się już w ST (por. Pwt 30,15‐20; 1 Sm 2,6)., teraźniejszość oraz przyszłość – wszystko to zostało przygotowane w celu pomocy wam we wzroście duchowym, 23#1 Kor 11,3abyście w końcu stali się Chrystusowi, gdyż to Chrystus jest obrazem Boga#Por. Kol 1,15..
Obecnie wybrane:
Pierwszy Koryntian 3: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.