Pierwszy Koryntian 11
11
1 # 1 Kor 4,16; Flp 3,17; 2 Tes 3,7 Dlatego będzie dobrze, jeśli w codziennym życiu staniecie się moimi naśladowcami w taki sam sposób, jak ja naśladuję Chrystusa#Zdanie to logicznie łączy się z poprzednim. Podział na rozdziały niestety utrudnia czasami czytanie tekstów. Warto pamiętać, że podział na rozdziały i wersety jest sztuczny, gdyż nie występował w oryginalnych pismach biblijnych. Podział NT na rozdziały został wprowadzony dopiero w XIII w., a na wersety w XVI w. Wcześniejszego podziału ST na wersety dokonali masoreci w okresie VI‐X w..
2 # 1 Kor 15,1‐3; 1 Tes 2,13; 1 Tes 4,1‐2; 2 Tes 2,15; 2 Tes 3,6 A gdy zobaczę, że pamiętacie, czego was uczyłem, i zachowujecie to, co wam przykazałem, będę miał podstawę do pochwalenia was.
Godne zachowanie podczas spotkań wspólnoty wierzących
3 # Rdz 3,16; 1 Kor 3,23; Ef 5,23 Chciałbym dopowiedzieć jeszcze coś w sprawach godnego i niegodnego zachowania się w społeczności. Tak samo jak Bóg jest zwierzchnikiem#Dosł. „głową”. W starożytnej antropologii biblijnej, inaczej niż obecnie, głowa nie była centrum myśli i decyzji człowieka. Takim centrum w hebrajskiej antropologii było serce. Głowa natomiast, jako centrum zmysłów (wzrok, słuch, powonienie), była dla ciała narządem przewodnictwa i zwierzchniego kierowania ciałem. Chrystusa, a Chrystus zwierzchnikiem mężczyzny, tak również mężczyzna jest zwierzchnikiem swej żony. 4#Dz 11,27; 1 Kor 14,1Gdyby zatem jakiś mężczyzna na waszym zgromadzeniu powstał do modlitwy lub prorokowania, zachowując się niegodnie – hańbiłby Chrystusa#Dosł. „swoją głowę”.. 5#2 Kor 3,18Podobnie i kobieta – gdyby pokazała się na waszym spotkaniu ubrana w sposób wyzywający#Tekst oryginalny podejmuje temat skromności w zachowaniu się kobiet podczas publicznego zgromadzenia modlitewnego (np. nabożeństwa). W oryginale tekst mówi o zakrywaniu głów przez kobiety, co ma głębokie uzasadnienie kulturowe. Odkrywanie głów (rozpuszczanie włosów) przez kobiety było na Bliskim Wschodzie (a w kulturze muzułmańskiej pozostaje nawet do dziś) idiomem nawiązującym do kobiecej seksualności (analogicznym do hebrajskiego idiomu „odkrywania stóp”, który był eufemizmem relacji seksualnej – por. Rt 3,7). W czasach antycznych odkrywanie głów i rozpuszczanie włosów przez kobiety było kulturowym sygnałem ich rozwiązłości życiowej i powszechnie rozumianą deklaracją swobody seksualnej. W taki sposób zachowywały się prostytutki sakralne ze świątyni Afrodyty, która była zlokalizowana w Koryncie. Kobiety, które swoimi zachowaniami upodabniały się do owych prostytutek, wysyłały niewerbalne komunikaty mówiące o ich wewnętrznej postawie i gotowości na przygodny seks. Były to więc swoistego rodzaju „zaproszenia” kierowane do mężczyzn znajdujących się wokół nich. Apostoł Paweł wyraźnie stwierdza, że tego rodzaju zachowanie nie może być tolerowane w życiu społeczności ludzi, którzy swoją nadzieję złożyli w Chrystusie. W tym kontekście żadne szanujące się kobiety w Koryncie nie odkrywały swych głów (nie pokazywały włosów), by przypadkiem ktoś nie uznał ich za prostytutki, które „reklamują się” w ten sposób. Skromność zachowania podczas zgromadzenia wierzących jest zatem głównym tematem omawianego akapitu i dlatego w wersji NPD otrzymał on postać redakcyjną odpowiednią dla czasów współczesnych. Odkrywanie głowy przez kobiety w Koryncie można obecnie przyrównać do ubierania się w skąpe lub obcisłe stroje (potocznie zwane seksownymi), które de facto niczego nie kryją, lecz wręcz odwrotnie – mocno eksponują kobiecą seksualność. W tym kontekście widać, że za skromne ubranie należy uważać takie, które prowadzi obserwatora do koncentracji na jaśniejącej chwałą PANA twarzy kobiecej, a nie kształtach jej ciała, prowokujących go do niewłaściwych myśli. Wielkim kulturowym nieporozumieniem jest dosłowne interpretowanie komentowanego wywodu Apostoła Pawła, bez stosownej analizy hermeneutycznej osadzającej ten tekst w lokalnej kulturze. Podobne błędy tłumaczeniowe spotykane są często w dosłownych przekładach innych fragmentów NT, np. 1 Tm 2,9‐10., hańbiłaby swego męża. Taka nie różniłaby się niczym od prostytutki, która publicznie prezentuje swoją nagość i hańbi sama siebie. 6#1 Kor 11,15A zatem, jeśli kobieta przychodzi na spotkanie społeczności ubrana nieskromnie, zachowuje się tak, jakby przyszła nago#Dosł. „jakby miała ogoloną głowę”.! A jeśli uważa, że publiczne eksponowanie swej nagości przyniosłoby jej wstyd, niech przychodzi na nabożeństwa ubrana skromnie i zachowuje się w godny sposób! 7#Rdz 1,26‐27; Rdz 5,1; Rdz 9,6; Jk 3,9Podsumowując: mężczyzna nie powinien swym zachowaniem przynosić Chrystusowi wstydu, gdyż jest obrazem i odbiciem chwały Boga. Podobnie i kobieta – w miejscach publicznych, a także w sposobie ubierania się – powinna być skromna, by nie przynosić hańby swemu mężowi. 8#Rdz 2,21‐23; 1 Tm 2,13Przecież to nie mężczyzna został wzięty z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny; 9#Rdz 2,18a także nie mężczyzna został stworzony z uwagi na kobietę, lecz kobieta ze względu na mężczyznę#Zob. Rdz 2,18‐23.. 10#1 Kor 14,34Zrozumienie tego jest ważne nie tylko z uwagi na was samych, ale także na posłańców#O ile rozwiązły styl bycia nie był w Koryncie czymś niezwykłym i chrześcijanie tam mieszkający byli z pewnością do niego „przyzwyczajeni”, o tyle dla posłańców (gr. angelos) przybywających z innych chrześcijańskich wspólnot był z pewnością szokiem. Dlatego Apostoł zwraca uwagę również na ten aspekt właściwego świadectwa. Greckie słowo angelos przełożone tu jako „posłańcy” inni tłumaczą w tym miejscu jako „aniołowie”, jednak nie ma to żadnego uzasadnienia, jest wręcz nielogiczne. W rzeczywistości słowo angelos nie określa rodzaju bytu, ale pełnioną funkcję. Może więc odnosić się zarówno do bytów duchowych (aniołów), jak i do ludzi. Wielu tłumaczy, którzy w tym miejscu używają słowa „aniołowie”, w innych miejscach NT to samo słowo greckie przekładają jako „posłańcy” (w odniesieniu do ludzi – np. w Łk 9,52)., którzy przybywają do was z innych społeczności. Z ich powodu wasze kobiety swoją postawą i ubraniem powinny podkreślać skromność. W ten sposób pokażą, iż ufają Bogu i uznają zwierzchnictwo mężów w zakresie funkcji powierzonej im przez Boga. 11Zwróćcie jednak uwagę, że to, co piszę, wcale nie oznacza, iż kobieta jest gorsza od mężczyzny czy mężczyzna lepszy od kobiety. Albowiem w PANU oboje są równi i sobie potrzebni#Apostoł Paweł wyraźnie rozdziela dwie rzeczy: godność i funkcję. (1) Godność (osobista wartość) jest przypisana obu płciom jednakowa. Kobieta i mężczyzna są w Bożych oczach całkowicie sobie równi – por. Rdz 1,27; Ga 3,38. (2) W relacji małżeńskiej i rodzinnej kobieta i mężczyzna pełnią zupełnie inne funkcje. Funkcja przywódcza (jako ostateczny autorytet decyzyjny) została w związku małżeńskim i życiu rodzinnym powierzona mężczyźnie. Kobiecie Bóg powierzył wspieranie męża – bycie jego silnym sprzymierzeńcem (hebr. ezer kenegdo). Taki podział ról skutkuje również istotną różnicą odpowiedzialności za funkcjonowanie małżeństwa i rodziny, które spoczywają na mężu i żonie..
12 # Rdz 2,24; Mt 19,5; Rz 11,36; 1 Kor 6,16; Ef 5,31 Jak bowiem pierwsza kobieta została wzięta z mężczyzny, tak teraz każdy mężczyzna rodzi się z kobiety. Razem dopiero – wzajemnie się dopełniając – stanowią jedność na wzór Boga. 13Zresztą sami bezstronnie osądźcie: Czy przystoi, by kobieta przychodziła na modlitwę ubrana w sposób prowokujący lub wyzywający? 14Czy naturalna ozdoba, jaką w postaci włosów otrzymała od Boga, nie sugeruje jej, jak powinna się ubierać? Podczas gdy dla mężczyzny długie włosy są wstydem#Ta wypowiedź Apostoła zaprzecza wyobrażeniom artystów, którzy przedstawiają Jezusa z długimi włosami. Takie wizerunki nie mają żadnego kulturowego uzasadnienia i umocowania., 15to dla kobiety długie włosy są jej dumą i splendorem! Po to właśnie Bóg dał jej za odzienie długie włosy, by rozumiała, iż w miejscach publicznych powinna się stosownie okrywać#W świecie starożytnym długie włosy były oczywistym atrybutem każdej szanującej się i szanowanej kobiety. Włosy obcinano jedynie za karę tym kobietom, które w jakiś sposób się zhańbiły. Współczesna kultura nie zachowuje już takich zwyczajów, jednak obraz ten pozostaje nadal czytelny. Warto w tym miejscu przypomnieć, że społeczność, do której Apostoł Paweł napisał ten list, mieszkała w Koryncie, a więc w mieście, w którym znajdowało się największe sanktuarium bogini Afrodyty (łac. Wenus). Kapłanki tej bogini uprawiały publicznie sakralną prostytucję, by w ten sposób oddawać jej cześć, co sygnalizowały publicznym rozpuszczaniem włosów. Kobiety zamężne skromnie upinały swe włosy i okrywały stosownymi nakryciami głów. Rozpuszczanie włosów rezerwowały jedynie do relacji intymnych ze swymi mężami.! 16#1 Kor 4,17; 1 Kor 10,32A jeśli – mimo tego, co napisałem – ktoś dalej w tych sprawach chciałby toczyć spory, to jasno oświadczam, że ani my, ani żadna społeczność Bożego ludu, nie akceptujemy jakiejkolwiek rozwiązłości obyczajowej.
Godne zachowanie podczas Wieczerzy PAŃSKIEJ
17Przechodząc do kolejnej sprawy, chcę podkreślić, że nie podoba mi się to, gdy zbierając się jako społeczność, gromadzicie się ku gorszemu, a nie ku lepszemu. 18#1 Kor 1,10‐12; 1 Kor 3,3Słyszę bowiem – i po części w to wierzę – że gdy schodzicie się w gronie waszej wspólnoty, zdarzają się wśród was jeszcze gorsze sprawy niż podziały, o których pisałem wcześniej. 19#Pwt 13,2‐5; 2 P 2,1‐22; 2 P 3,2‐7; Jud 17‐19; 1 J 2,19Co prawda, musi dojść do podziałów, aby w końcu się ujawniło, którzy spośród was są wiarygodni i wypróbowani, 20a którzy pojawiają się na waszych spotkaniach z niewłaściwych pobudek. Zamiast szczerego dzielenia się i wspólnego spożywania Wieczerzy PAŃSKIEJ w godny sposób, 21#2 P 2,13; Jud 12wielu z was rzuca się na konsumowanie własnego posiłku. I tak, gdy jeden głoduje, drugi się upija. 22#1 Kor 10,32; Jk 2,5‐6Czy nie macie domów, aby się w nich najeść i napić? Czyżbyście nie rozumieli, że w ten sposób lekceważycie sens wspólnotowej wieczerzy#Zasadniczym sensem Wieczerzy PAŃSKIEJ nie jest jedzenie, ale dzielenie się, będące znakiem UDZIAŁU w Ciele Chrystusa, którym jest żywa społeczność ludu ufającego Jezusowi (por. 1 Kor 10,16b i 1 Kor 10,17). Spożywanie jednego wina jest również znakiem UDZIAŁU w Przymierzu zapieczętowanym Krwią Chrystusa (por 1 Kor 10,16a). Nie chodzi więc o to, co się spożywa (por. Rz 14,17; Mt 15,17; Mk 7,18‐19), ale o najgłębszy sens wspólnej wieczerzy – wzajemne wspieranie się w trwaniu (gr. anamnesis) w Chrystusie (por. 1 Kor 11,24b z komentarzem) i praktykowaniu postawy ofiarnej Bożej miłości. Bożego ludu? Dlaczego zawstydzacie tych, którzy nic nie mają? Cóż mam z wami począć? Czy myślicie, że będę stał z boku i wam przyklaskiwał? O nie! Absolutnie tego nie uczynię! 23#Mt 26,26‐29; Mk 14,22‐25; Łk 22,14‐20; 1 Kor 10,16‐17To bowiem, co wam przekazałem, otrzymałem od PANA, a mianowicie, że Jezus, nasz PAN, tej nocy, której był wydany, wziął chleb 24#Mt 26,26‐28; Mk 14,22‐24; Łk 22,17‐20i złożywszy dziękczynienie, porozrywał go na kawałki i rozdając je uczniom, powiedział: „Tak właśnie moje ciało#Gr. soma.zostanie za was rozdarte#Niektóre rękopisy zawierają słowo „rozdarte”, a inne nie. Manuskrypty, które je podają, używają jednego z trzech różnych słów: klomenon, tryptomenon lub didomemon. Stąd prawdopodobnie bierze się wiele różnych wariantów tłumaczenia oraz interpretacji tych słów Jezusa. Ciało Jezusa zostało niewątpliwie rozdarte biczowaniem podczas męki i ukrzyżowania. Dlatego wspólnotowe dzielenie się chlebem jest także przypominaniem uczniom o konieczności głoszenia odkupieńczej śmierci Jezusa.. Podobnie i wy, dzielcie się chlebem#Chodzi o postawę gotowości ponoszenia cierpień i ofiar za braci i siostry w wierze. Aby dobrze zrozumieć sens tego, co uczynił Jezus w czasie swej ostatniej wieczerzy przed ukrzyżowaniem, musimy dobrze zrozumieć sens żydowskiej uczty paschalnej. Więcej w Komentarzu NPD → Wieczerza PAŃSKA., trwając we mnie#Niektórzy tłumaczą to zdanie: „Czyńcie to na moją pamiątkę”. Jednak taki przekład nie oddaje głębi słów użytych przez Jezusa. Występujące tu słowo anamnesis składa się z przedrostka ana („w”, „pomiędzy”, „pośród”) oraz rdzenia pochodzącego od słowa meno, które znaczy „trwanie” lub „pozostawanie”. Słowo to jest różne od mnemoneuo („pamiętać”, „wspominać”) i mnemosynon („pamiątka”), które zostało użyte np. w Mt 26,13 oraz Mk 14,9. O ile więc w tamtych wersetach chodziło o upamiętnienie czynu kobiety (pamiątka tamtego wydarzenia), o tyle tutaj chodzi o wytrwanie w Przymierzu zapieczętowanym krwią Jezusa.”. 25#Jr 31,31; Łk 22,20; 1 Kor 10,16; 2 Kor 3,6; Hbr 8,6‐13A po spożyciu wieczerzy wziął kielich i powiedział: „Oto wznoszę toast#Dosł. „wznoszę kielich”. W czasie uczty paschalnej obchodzonej według tradycji żydowskiej wznoszono cztery toasty (zwane kielichami). Więcej w Komentarzu NPD → Wieczerza PAŃSKA.za Nowe Przymierze, które zostanie zapieczętowane moją krwią#Dosł. „zawarte w mojej krwi” (por. Hbr 9,16‐17 oraz Hbr 9,23‐28).. Ilekroć zatem po moim odejściu będziecie się gromadzić, czyńcie to samo, w jedności#Por. J 17,11; J 17,21‐22; Dz 4,32; Rz 12,5; 1 Kor 10,7; 1 Kor 12,12‐13.trwając we mnie#Gr. anamnesis.”. 26#Mt 26,29; Łk 22,19; 1 Kor 16,22; Ap 22,17.20Kiedy więc schodzicie się, by wspólnie spożywać chleb i pić, trwajcie w głoszeniu śmierci PANA. Czyńcie to do czasu, aż On przyjdzie powtórnie! 27A gdyby ktoś podczas wspólnotowego spożywania chleba i picia wina#Dosł. „pije kielich” – oczywiście kielicha materialnego pić nie można. Jest to zatem przenośnia mówiąca o „piciu wina w trakcie toastu”. Żydzi toasty wznoszone podczas Paschy nazywali „kielichami”. Ta semantyczna tradycja została przejęta przez pierwsze społeczności wierzących, do których należeli głównie Żydzi. zachowywał się w niegodny#Czym jest niegodne zachowanie w trakcie Wieczerzy PAŃSKIEJ zostało przez Pawła wyjaśnione w wersetach 21‐22 oraz 33‐34. Ważne jest zrozumienie, że w tamtych czasach Wieczerza PAŃSKA miała zupełnie inny przebieg niż w naszych (zob. werset 21). Był to pełny posiłek (przypominający nasze kolacje czy żydowskie Paschy), w czasie którego spożywano różne pokarmy i wznoszono kolejne kielichy (toasty), wspominając przymierze, które Bóg zawarł ze swoim ludem. sposób, grzeszy przeciwko Ciału i Krwi PANA#Z powodu tego tekstu na przestrzeni historii powstało wiele zamieszania w teologii. Zwykle wiązało się ono z wyrywaniem tego wersetu z kontekstu i takim jego interpretowaniem, by pasował do wcześniej poczynionych definicji i założeń. Jednak to kontekst musi decydować o zrozumieniu całości. A w bardzo bliskim sąsiedztwie, bo już w następnym rozdziale, tj. w 1 Kor 12,27, Apostoł Paweł podaje definicję tego, co on – autor tego listu – rozumie przez określenie „Ciało PANA”. Fraza „ciało i krew” była semickim sposobem określenia dotykalnej i rozpoznawalnej fizycznej natury człowieka (por. Mt 16,17 oraz 1 Kor 15,50), i tak właśnie Apostoł traktuje wspólnotę wierzącego ludu., czyli przeciwko Bożemu ludowi. 28#2 Kor 13,5Niech zatem każdy właściwie ocenia swoje zachowanie i stosownie do tego, w godny sposób, z innymi spożywa chleb i pije wino podczas wieczerzy. 29Jeśli bowiem ktoś je i pije, nie troszcząc#Gr. diakrino. Słowo to literalnie oznacza „rozróżnianie”, „rozpoznanie”, „odsuwanie się” (od kogoś), „osądzanie”, „wyróżnianie”. Bezpośredni kontekst pokazuje, że Apostołowi chodzi o brak zrozumienia (uświadomienia sobie) przez niektórych, że bracia i siostry w wierze w lokalnej wspólnocie są Ciałem Chrystusa, a brak troski o Ciało Chrystusa jest sprzeniewierzeniem się postawie ofiarnej Bożej miłości, co ściąga na daną osobę Boży gniew. się o Ciało#Konsekwentnie do 1 Kor 11,27 Paweł mówi tu o zgromadzeniu ludu Bożego (kościele), który odpowiedział na wezwanie PANA. Fundamentalnym problemem lokalnego kościoła w Koryncie było oderwanie wiary niektórych osób od postawy ofiarnej miłości wobec braci i sióstr w wierze, z którymi w jedności Ducha i Słowa Chrystusa tworzyli Ciało Chrystusa. Niektórzy chrześcijanie przestali widzieć PANA w swoich braciach i siostrach w wierze, przestali rozumieć, kto jest Ciałem Chrystusa (por. Mt 25,40 oraz Dz 9,4‐5), a być może nawet zaczęli uważać, że Ciałem Chrystusa jest coś innego. Takim ludziom Apostoł udziela w tym wersecie poważnego ostrzeżenia. Uwaga ta jest również ważnym pouczeniem, iż podążanie drogą zbawienia jest wysiłkiem społecznościowym, a nie tylko „indywidualnym wyczynem” człowieka, ponieważ ofiarną miłość do braci i sióstr w Chrystusie można praktykować i zweryfikować jedynie w społeczności wierzących. PANA, czyli o społeczność wierzących, sam na siebie ściąga Boży osąd#O konsekwencjach lekceważącego stosunku do braci i sióstr w wierze czytamy również w Mt 25,41‐46, a także w Hbr 10,24‐27. Wolą Najwyższego jest, aby uczniowie Jezusa gromadzili się w celu wielbienia Boga oraz wzajemnego umacniania w wierze.. 30#1 Kor 15,20; Ef 5,14; 1 Tes 5,6Z tego powodu jest pośród was tak wiele osób duchowo wątłych#Gr. asthenes – „słaby”, „niedołężny”, „wątły”. Słowo to jest spowinowacone z gr. anaisthesis („bez zmysłów”), od którego pochodzi współczesny termin „anestezja” (inaczej: znieczulenie – wg Wikipedii anestezja to zjawisko przerwania przewodzenia impulsów nerwowych aferentnych z komórek receptorowych oraz eferentnych do komórek efektorowych pozwalający na bezpieczne i bezbolesne przeprowadzenie pacjenta przez czas operacji lub innego potencjalnie bolesnego lub nieprzyjemnego zabiegu medycznego). i bezsilnych#Gr. arrostoi – „słabi”, „pozbawieni mocy”. Słowo to jest złożeniem przedrostka a‐ (oznaczającego brak) oraz hronnymi („bycie silnym”, wręcz „rozkwitającym”). Całe to zdanie jest opisem duchowej, a nie fizycznej sytuacji człowieka, co podkreślone jest również użyciem w następnym zdaniu (w wersecie 31) formuły modus irrealis.. Wielu z was popada wręcz w duchową śpiączkę#Gr. koimao – „zasnąć”. Pokrewnym do niego słowem jest koma („głęboki sen”, „brak przytomności”, „koma”, „śpiączka”). Tutaj czasownik koimao został użyty w sensie symbolicznym, opisującym ludzi, którzy zapadli w duchową śpiączkę (stan swoistej komy) i dlatego pod względem duchowym znajdują się w stanie wegetatywnym (czasami utożsamianym z zespołem apalicznym). Wg Fundacji „Światło”, która prowadzi w Toruniu ośrodek dla osób w śpiączce, jedynie 8% osób z zespołem apalicznym udaje się przywrócić do stanu świadomego życia, co i tak jest wielkim sukcesem. Niestety nikt dotąd nie przeprowadził badań, ile osób, które popadły w duchowy stan wegetatywny, udaje się przywrócić do świadomego życia w Chrystusie. – w swoistą stagnację – i potrzebuje Bożej rewitalizacji#Chodzi wręcz o duchową reanimację – przywrócenie do żywej relacji z Chrystusem. Cała wypowiedź Apostoła pokazuje, jak ważne jest trwanie w społeczności wierzących. W rzeczywistości jest ono jednym z filarów duchowego wzrostu dla każdego człowieka.. 31#1 J 1,9Gdybyście jednak we właściwy sposób oceniali sami siebie#Zdanie to zawiera w sobie okres warunkowy (modus irrealis), który świadczy o tym, że sytuacja lub wskazane działanie (tu: właściwe ocenianie samych siebie) nie były znane autorowi wypowiedzi, podczas gdy ją formułował., wówczas nie byłoby wam potrzebne korygowanie#Gr. krino – pośród kilku znaczeń słowo to można również tłumaczyć jako „oddzielać”, „sądzić” i „wydawać wyrok”. PAŃSKIE. 32#Pwt 8,5; Ps 94,12; Hbr 12,5‐6Gdy jednak ono już nastąpi, to pamiętajcie, że w procesie wychowawczym realizowanym przez PANA#Inni tłumaczą „sądzeni przez Pana”, jednak czasownik paideuo w ogóle nie odnosi się do osądzania. Ewentualnie może on oddawać w pewnym zakresie myśl o karceniu (jako części procesu wychowawczego), lecz jego zasadnicze znaczenie to „wychowywanie”. Od tego czasownika pochodzi słowo paideia, które służyło do opisu komplementarnego systemu wychowawczego obejmującego zarówno ciało, jak i duszę. W tym systemie karcenie było jedynie małym fragmentem procesu wychowawczego. wszystko, co nas spotyka, służy tylko jednemu – byśmy nie zostali potępieni razem z tym światem#Por. Hbr 12,4‐13.. 33Zatem, moi drodzy bracia i siostry, zbierając się wspólnie na Wieczerzę PAŃSKĄ, czekajcie jedni na drugich. 34#1 Kor 4,19A jeśli ktoś ma taką przypadłość, że szybko zaczyna głodnieć, niech wcześniej naje się w domu, by na zgromadzeniu zachowywał się w godny sposób, a nie ściągał na siebie Boski osąd. Co do innych spraw wydam stosowne rozporządzenia, kiedy już do was dotrę.
Obecnie wybrane:
Pierwszy Koryntian 11: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.