Pierwszy Koryntian 12
12
Właściwe korzystanie z darów duchowych, które są udzielane przez Boga nie dla osobistych korzyści człowieka, lecz do godnego budowania wspólnoty wierzących
1 # 1 Kor 14,1 A teraz, bracia i siostry, odpowiadając na wasze pytanie dotyczące spraw duchowych, chciałbym przede wszystkim, abyście mieli ich właściwe rozumienie. 2#1 Tes 1,9; Hbr 2,8‐9Sami przecież wiecie, że dawniej – zanim zaufaliście Chrystusowi#Dosł. „gdy byliście poganami”. – byliście duchowo zniewoleni, a wasze serca i umysły były niczym na uwięzi, prowadzone do oddawania czci niemym figurom i obrazom#Gr. eidolon – inni tłumaczą: „bożków”, „idoli”, „bałwanów”.. 3#Mt 7,21; Mk 9,39; J 13,13; Dz 2,21.36; Rz 10,9; Flp 2,11Chcę jednak wam uzmysłowić, że teraz każdy – dzięki Bożemu Duchowi – ma możliwość dokonania osobistego wyboru. Zrozumcie więc, że nikt, kto odrzuca#Gr. anathema. Słowo to oznacza odseparowanie czegoś lub kogoś. Tu oznacza odrzucenie Jezusa. Inni tłumaczą to jako przeklinanie Jezusa. Jezusa, nie czyni tego pod wpływem Ducha Boga Najwyższego, jak również nikt, kto prawdziwie uznaje Jezusa PANEM, nie czyni tego inaczej niż pod wpływem Jego Uświęcającego#Por. 1 Kor 2,12. Ducha. 4#Rz 12,6; Ef 4,4; Hbr 2,4I to właśnie ten Duch, to znaczy Duch Chrystusa, według swojego uznania rozdziela w każdej wspólnocie wierzącego ludu rozmaite obdarowania#Ten rozdział i dwa następne są kolejną odpowiedzią Pawła na pytanie zadane mu w przesłanym przez Koryntian liście. Omawia w nich sprawę charyzmatów, czyli szczególnych obdarowań, jakich Duch Świętego Boga udziela wierzącym w celu lepszego pełnienia przez nich służby w społeczności Bożego ludu. Więcej w Komentarzu NPD → Dary duchowe.. 5#Ef 4,11Dzięki nim mamy możliwość – pełniąc różne funkcje – służyć jednemu i temu samemu PANU. 6#Ef 4,6Również dzięki temu Duchowi możemy realizować na rzecz wspólnoty różnorodne zadania#Dosł. „dzieła” (gr. energema)., których autorem jest jeden Bóg. On bowiem jest sprawcą wszystkiego w każdej sprawie. 7#Dz 1,8; Rz 12,6‐8; 1 Kor 12,28‐30; 1 Kor 14,26Zapamiętajcie więc, że chociaż obdarowania udzielane przez Bożego Ducha przejawiają się w różny sposób, to udzielane są każdemu z nas tylko w jednym celu – by służyły wspólnemu pożytkowi. 8#1 Kor 2,6; 1 P 4,10‐11Jednemu więc Duch udziela mądrości słowa, innemu zaś zdolności wyjaśniania jego zastosowania#Gr. gnosis – słowo to w przekładach dosłownych jest często tłumaczone jako „wiedza” lub „poznanie” (interpretowane jako znajomość tajemnic niedostępnych dla innych, co jest klasyczną cechą gnozy jako herezji). W rozumieniu hebrajskim „poznanie” zawsze miało charakter osobistego doświadczenia. Kontekst wskazuje tu na zdolność wyjaśniania osobistego zastosowania Słowa. Takie polecenie zostało zresztą dane przez Jezusa uczniom, aby nauczali innych, jak w praktyce życia mają stosować (zachowywać) Jego Słowo (por. Mt 28,20a).. 9#Mt 17,19‐20Jeden otrzymuje dar duchowego powiernictwa#Gr. pistis. Słowo to w przekładach dosłownych jest najczęściej tłumaczone jako „wiara”, choć w rozumieniu hebrajskim, jakie mieli Jezus i Apostołowie, oznaczało zawsze „ufność”, „zaufanie”. W pewnych związkach syntaktycznych można je także przekładać jako „wierność”, a nawet „wiarygodność”. Dar duchowego powiernictwa bez wątpienia miał np. Barnaba, który jako jedyny zaufał temu, iż Szaweł prawdziwie się nawrócił, i wbrew obawom innych wierzących z Jerozolimy (Dz 9,26) wprowadził go w środowisko braci i sióstr w wierze. On także udał się później do Tarsu, by sprowadzić Szawła do Antiochii (Dz 11,25‐26). Dar duchowego powiernictwa jest potrzebny we wspólnotach szczególnie osobom zajmującym się poradnictwem. Tłumaczenie słowa pistis w tym miejscu jako „wiara” często wprowadza spore zamieszanie, sugerując, że wiara jest darem lub łaską Boga. Nic bardziej mylnego. Zgodnie z nauczaniem Jezusa z Mt 13,3‐23; Mk 4,3‐20; Łk 8,5‐15 Bóg nie daje człowiekowi wiary (zaufania), ale oczekuje jej od niego (por. Rz 10,11‐17) jako odpowiedzi na swoje Słowo, które zasiewa w jego duszy. Stąd właśnie wynika prosta definicja biblijnej wiary: „Wiara to aktywna odpowiedź człowieka na Boże Słowo, które rodzi w nim postawę zaufania do Wiekuistego”. Chrystus, jako wcielone Boże Słowo, przyszedł na Ziemię również po to, aby pokazać ludziom, co to znaczy żyć w zaufaniu do Boga (czyli „żyć z wiary”)., inny – dar uzdrawiania. Wszystko to jednak dzieje się z inicjatywy tego samego Ducha! 10#Dz 2,4; Rz 12,6‐8; 1 Kor 14,5.26‐32; Ga 3,5; 1 J 4,1‐3Przez jednego Duch dokonuje cudów, innemu zaś daje zdolność prorokowania#Dar proroctwa oznacza zdolność wyjaśniania Bożego działania w codziennym życiu ku zachęcie i pouczeniu innych. Zupełnie wyjątkowo, wskutek działania Bożego Ducha, prorokowi może zostać dany wgląd w sprawy przyszłe lub poznanie stanu czyjegoś sumienia albo myśli.. Jeden z wielką łatwością potrafi rozróżniać duchy#Apostoł wspomina tu o zdolności rozpoznawania źródeł duchowego wpływu. O tym samym czytamy w 1 J 4,1., inny zaś przemawiać nieznanymi mu wcześniej językami. Jeszcze inny otrzymuje zdolność tłumaczenia tego, co słyszy w obcym języku#W 1 Kor 14,10‐11 Paweł bliżej precyzuje, co rozumie pod pojęciem przemawiania językami i ich rozumienia.. 11#Rz 12,3.6‐8; 1 Kor 7,7; Ef 4,5.7Wszystko to sprawia jeden i ten sam Duch, który obdarowuje każdego, jak chce.
Wspólnota wierzących jest żywym Ciałem Chrystusa
12 # Rz 12,4‐5; 1 Kor 10,17; 1 Kor 12,27 Jak naturalne ciało składa się z wielu organów, które dopiero razem tworzą jeden organizm – bo przecież wszystkie części ciała, choć jest ich wiele, są jednym i tym samym ciałem – tak samo jest z Ciałem Chrystusa#Tak Paweł określa żywą wspólnotę ludzi, którzy zaufali Chrystusowi.. 13#J 7,37‐39; Ga 3,28; Ef 2,18; Ef 4,4‐6; Kol 3,11; Flm 16Wszyscy bowiem zostaliśmy zanurzeni w jednego i tego samego Ducha – to znaczy w Ducha Chrystusa. Dlatego tworzymy jedno Ciało – Żydzi i nie‐Żydzi, niewolnicy i wolni. Trwając zaś w tym Ciele, wszyscy możemy z tego samego#Dosł. „jednego”. źródła, którym jest Duch Chrystusa#Apostoł Paweł wyraźnie zaznacza tu, że KAŻDY, kto prawdziwie złożył swą ufność w Chrystusie i w Nim trwa, a więc każdy, kto jest żywą częścią Ciała Chrystusa, jest zanurzony w Chrystusowego Ducha Uświęcenia. Apostoł tę wielką prawdę podkreśla poprzez użycie słowa WSZYSCY dwa razy w tym wersecie! Na to samo zwracał uwagę Jezus w J 3,3‐8 (por. także Ef 1,12‐14)., jednakowo gasić nasze duchowe pragnienie#Gr. potizo – pozwalać komuś pić lub dawać komuś pić.! 14A ponieważ żadne ciało nie składa się z jednego tylko organu, lecz ma ich wiele, 15to czyż noga, gdyby stwierdziła, iż nie jest ręką, i z tego powodu doszła do wniosku, że nie należy do ciała, rzeczywiście by do niego nie należała? 16A gdyby ucho doszło do wniosku, iż nie należy do ciała, ponieważ nie jest okiem, to czy rzeczywiście by do niego nie należało? 17Przecież gdyby ciało miało być wyposażone tylko we wzrok, to skąd by wzięło zdolność słuchania? A jeśli ciało miałoby być wyposażone tylko w słuch, to skąd by miało mieć zmysł powonienia? 18#1 Kor 12,28‐30Tymczasem Bóg, zgodnie ze swym planem, tak stworzył wszelkie organizmy, aby ich poszczególne części pełniły jedyne w swoim rodzaju funkcje. 19Czy w ogóle mielibyśmy do czynienia ze zdrowym organizmem, gdyby wszystkie jego części miały do odegrania tę samą rolę? 20Jednak dzięki temu, że każdy narząd ma w organizmie do wypełnienia inne zadanie, mamy do czynienia z jednym, kompletnym ciałem. 21Z tego powodu oko nie może powiedzieć ręce, że nie jest mu potrzebna, ani głowa nie może powiedzieć czegoś takiego nogom. 22Najciekawsze jest jednak to, iż te organy, które w naszym ciele uchodzą za najsłabsze, mają często dla jego funkcjonowania największe, wręcz kluczowe znaczenie, 23zaś te, które są mniej dostojne, zwykle otacza się większą troską i honorem. Z kolei te, które powszechnie uważane są za nieprzystojne, traktujemy zwykle z największym wstydem i dbałością, 24a wszystko, co jest w nas mocne i dorodne, nie potrzebuje żadnego specjalnego podejścia. Tak właśnie Bóg uformował nasze ciała, poświęcając temu, co słabe i wstydliwe, więcej troski i uwagi, 25żeby w ciele panowała harmonia#Dosł. „aby nie było rozdźwięków” (podziałów – gr. schizma). – aby poszczególne jego części wzajemnie troszczyły się o siebie. 26#Rz 12,15Gdy więc choruje jeden organ ciała, cierpi całe ciało; kiedy zaś ten organ zostanie uzdrowiony, to również całe ciało raduje się z tego. 27#Rz 12,5‐8; 1 Kor 12,7‐11; Ef 1,22‐23; Ef 4,25; Ef 5,30; Kol 1,18.24Tak samo i wy – jesteście Ciałem Chrystusa, a każdy z was jest wyjątkową częścią tego Ciała#Por. Rz 12,4‐5.. 28#Rz 1,1; Rz 12,6‐8; Ef 4,11‐12Dlatego w tak złożonej społeczności swego ludu Bóg ustanowił: po pierwsze – wysłanników#Gr. apostolos – wysłannik głoszący Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie i utwierdzający lokalne wspólnoty wierzących (zob. Dz 20,28)., po drugie – proroków#Zob. przypis do „prorokowania” w wersecie 10., po trzecie – nauczycieli#O nauczycielach Słowa Bożego lub nauczycielach wiary.. On sam również wybiera, kogo obdarować mocą czynienia cudów, zdolnością uzdrawiania, siłą do niesienia pomocy, umiejętnością zarządzania, a także On sam ustala, jakim kto językiem będzie się posługiwał#Skoro mówienie obcymi językami, a także wspomniane dalej prorokowanie są darami, które Bóg wg swojej woli rozdaje do budowania społeczności wierzącego ludu, to tzw. szkoły prorockie oraz szkoły daru języków są zwykłym naciąganiem naiwnych ludzi, którzy nie umocnili się w Bożym Słowie. Lepiej by było, gdyby osoby takie, marnujące swój czas i pieniądze na tego rodzaju ekscesy, zaczęły przykładać się do nauki obcych języków na kursach i w szkołach językowych lub – tak jak to czynią tłumacze misji „Wycliffe Bible Translators” (międzywyznaniowej organizacji dążącej do przetłumaczenia Biblii na wszystkie języki świata) – poświęcili się studiowaniu języków tubylczych na odległych terenach misyjnych.. 29Sami zresztą zobaczcie – czy wszyscy jesteście wysłannikami lub prorokami? Czy wszyscy jesteście nauczycielami albo czy wszyscy macie moc czynienia cudów? 30Czy wszyscy macie dar uzdrawiania? Czy wszyscy macie zdolność mówienia jakimiś obcymi językami lub potraficie je tłumaczyć? 31#1 Kor 14,1.39Nie! Ze smutkiem stwierdzam, że na siłę staracie się#Niektórzy tę frazę tłumaczą „starajcie się” (gr. dzelute od czasownika dzeloo – „pałać gorliwością”, „wytężać siły”). Forma gramatyczna tego czasownika jest taka, że można go odczytać zarówno w trybie rozkazującym („starajcie się!”), jak i w trybie oznajmującym („staracie się”). O wyborze decyduje tłumacz wg swej wiedzy i sumienia. Redakcja NPD, mając do wyboru te dwa warianty przekładu, zbadała przede wszystkim kontekst wypowiedzi Apostoła Pawła i uzyskała absolutne przekonanie, że jedyną logicznie pasującą formą czasownika dzelute jest forma oznajmująca („staracie się”). Wskazuje na to nie tylko druga część komentowanego zdania, ale cały kontekst rozdziałów 12–14. o spektakularne obdarowania, podczas gdy umyka wam to, co jest najistotniejsze! Dlatego chciałbym zwrócić waszą uwagę na to, co jest najważniejsze!
Obecnie wybrane:
Pierwszy Koryntian 12: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.