Pierwszy Koryntian 1
1
Powitanie
1Ja, Paweł, z woli Boga powołany na Apostoła#Dosł. „wysłannika”. Chrystusa Jezusa – wraz z Sostenesem, bratem w wierze – kieruję ten list 2#Dz 9,13‐14Rz 8,28; Rz 10,12‐13; 1 Kor 6,11; 2 Tm 2,22do społeczności#Gr. ekklesia – zgromadzenie ludu, który odpowiedział na Boże wołanie. W przekładach dosłownych często jest tłumaczone jako „kościół” (lokalna społeczność wierzących). ludu Bożego w Koryncie, to znaczy do tych, którzy w Chrystusie Jezusie przechodzą przez proces uświęcenia#Gr. czasownik hagiadzo („uświęcanie”) jest tu użyty w formie imiesłowowej biernej w czasie teraźniejszym niedokonanym.. Zostaliście bowiem – razem ze wszystkimi braćmi i siostrami polegającymi#Dosł. „wzywającym imienia”. W myśleniu hebrajskim imię było zawsze związane z dominującą cechą charakteru danej osoby. Zatem „wzywanie czyjegoś imienia” należy rozumieć bardziej jako naśladownictwo postawy danej osoby niż jedynie formalne wypowiadanie czyjegoś imienia. Gdyby miało to być zwykłe wypowiadanie imienia, to takie „wzywanie” byłoby raczej swoistym „zaklęciem”, a więc magicznym podejściem do zagadnienia. na PANU naszym Jezusie Chrystusie – powołani do świętości#Więcej w Komentarzu NPD → Świętość i uświęcenie.. 3#Rz 1,7Łaska i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Jezusa Chrystusa, PANA, niech zawsze was otaczają.
4Nieustannie dziękuję Bogu za to, iż przyjęliście Jego łaskawość, którą On objawił nam w Chrystusie Jezusie. 5#1 Kor 12,82 Kor 8,7.9; 2 Kor 9,11W Nim bowiem otrzymaliście prawdziwe bogactwo, czyli Słowo Boże, które w całej pełni prowadzi do osobistej z Nim relacji#Dosł. „poznanie”. W kulturze hebrajskiej słowo to ma idiomatyczne znaczenie pozostawania z kimś w osobistej relacji.. 6A w swych modlitwach, które zanoszę teraz do Boga, proszę Najwyższego, aby umocnił w was świadectwo Chrystusa, 7#Rz 8,19.23; Flp 3,20; 2 Tes 1,7‐8; Tt 2,13; 2 P 3,11‐12; Łk 17,30; 2 Kor 6,10to znaczy abyście, czekając na powtórne objawienie się PANA naszego Jezusa Chrystusa, nie osłabli w żadnym z łaskawych darów Bożych, lecz 8#2 Kor 1,21; Flp 1,6; Flp 1,6‐7; Kol 2,71 Tes 3,12‐13; 1 Tes 5,23wytrwali w Nim do końca, okazując się bez zarzutu#Por. Mt 16,27 oraz Mt 25,31‐46. Bez zarzutu będą ci, którzy wytrwają w Chrystusie niezależnie od okoliczności życiowych. w Dniu PANA naszego Jezusa Chrystusa. 9#Flp 3,101 Tes 5,24; 1 J 1,3I zapamiętajcie sobie, że Bóg, który wezwał was do społeczności ze swoim Synem Jezusem Chrystusem, naszym PANEM, jest wiarygodny, to znaczy godzien zaufania#Określenie „jest wiarygodny, to znaczy godzien zaufania” jest dynamicznym ekwiwalentem słowa gr. pistos, które inni tłumaczą tu: „wierny”. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że słowa „wiara” i „wierność” w języku polskim mają to samo źródło etymologiczne, które, podobnie jak w języku hebrajskim, bazuje na pojęciu „zaufanie”. „Wierzenie komuś” to po prostu ufanie danej osobie, a „bycie wiernym” to bycie wiarygodnym – osobą, która budzi zaufanie., i On, bez cienia wątpliwości, zrealizuje wszystko, co wcześniej zapowiedział.
Duchowa niedojrzałość przyczyną niegodnych podziałów
10 # Rz 15,5; 1 Kor 11,18; Flp 2,2; Flp 3,16 Drodzy bracia i siostry, tak bardzo pragnę, abyście razem ze mną wyznawali tę samą prawdę#Gr. to auto legete – dosł. „mówili to samo”. o charakterze#Dosł. „przez imię”. Mamy tu do czynienia z klasyczną hebrajską metonimią opisującą charakter. W czasach antycznych imię własne było zawsze formą ekspresji cech wewnętrznych lub zewnętrznych danej osoby. Chrystusa i nie odstępując#Gr. schisma – słowo to w kontekście biblijnym oznacza „odstąpienie od prawdy”. od Niego, w tym samym myśleniu i przekonaniach wytrwali w Nim do końca! 11Tymczasem od ludzi Chloe dowiedziałem się, że trwają pomiędzy wami jakieś dziwne spory. 12#Dz 18,24.27; 1 Kor 3,4.22‐23Podobno są pośród was tacy, którzy mówią: „Ja jestem Pawłowy”, podczas gdy inni oświadczają: „Ja jestem Apollosowy”, „... a ja Piotrowy#Dosł. „za Kefasem”. Imię „Piotr” – po aramejsku „Kefas” – jest przydomkiem nadanym Szymonowi przez Chrystusa (por. Mt 16,18). W wersji greckiej brzmi on: Petros, co dosłownie znaczy „kamień”, „fragment skalnej opoki”. W języku polskim jego ekwiwalentem dynamicznym jest imię Skałosz. Sens imienia Petros zawiera się również w określeniu „twardziel”.”, „... ja zaś Chrystusowy”#Tekst ten dowodzi, że wśród wierzących w Koryncie istniały zróżnicowane poglądy teologiczne (frakcje).! 13#Ef 4,5Bracia i siostry, czyż Chrystus jest podzielony? Czy Paweł został za was ukrzyżowany? Czy kiedykolwiek głosiłem wam samego siebie tak, byście „chrzcili się w imię Pawła”#„Chrzest w imię” (dosł. „zanurzenie w imię”) to szczególny hebraizm, który w społeczności chrześcijańskiej często kojarzony jest z zanurzeniem w wodę (lub z innego typu ablucją) z jednoczesnym wypowiedzeniem określonej formuły chrzcielnej. Jednak „zanurzenie w wodę”, czyli „chrzest wodny”, nie jest tym samym co „zanurzenie w imię”. Pomocy w zrozumieniu tej różnicy dostarcza analiza tekstów Mt 3,11; Mk 1,8; Łk 3,16; Dz 1,5 oraz uświadomienie sobie, że imię było wówczas metonimią charakteru danej osoby. Jan Chrzciciel praktykował „chrzest wodny”, zanurzając ludzi w wody Jordanu (dosł. „w Jordan”), lecz równocześnie zapowiadał, że gdy nadejdzie Mesjasz (Chrystus), będzie On zanurzał w Ducha Prawdy i Uświęcenia (J 1,33) – a więc już nie w wodę, ale w Bożego Ducha! I rzeczywiście, Jezus czynił to przez cały okres swej działalności publicznej. On sam nikogo nie zanurzył w wodę (J 4,2). Tego typu religijne ablucje nie były celem Jego działania. Jezus pragnął, aby ludzie prawdziwie zanurzyli się w naturę (w istotę) Bożego Ducha Uświęcenia, w którego mocy On sam trwał nieustannie. To samo zlecił swoim uczniom w ostatnim poleceniu zrelacjonowanym w Mt 28,19; Mk 16,16; J 20,22‐23 oraz w Dz 1,5‐8. W nim nakazał uczniom pozyskiwać wszystkich ludzi dla Bożego Królestwa poprzez zanurzanie ich w naturę (dosł. „w imię”) Ojca i Syna, i Ducha Uświęcenia. Takie zanurzenie dokonuje się zawsze przez ugruntowanie ludzi w Słowie Bożym. W komentowanym fragmencie doskonale widać, że w Koryncie wielu członków społeczności wierzących nie miało jednak właściwego pojmowania tej wielkiej prawdy. Polegali oni na rytuałach i zewnętrznych symbolach bez głębszego ich zrozumienia. Brak duchowej perspektywy powodował, że kłócili się zażarcie i powstawały pomiędzy nimi rozłamy. Jak widać w tym tekście, a także w wielu innych (szczególnie w Dziejach wysłanników Chrystusa), chrzest wodny był od samego początku chrześcijaństwa nie tylko powszechnie praktykowany, ale równie często źle pojmowany (por. 1 Kor 15,29).? 14#Dz 18,8Dzięki Bogu nie „ochrzciłem” u was nikogo poza Kryspusem i Gajusem, 15dlatego nikt inny nie może nawet sugerować, że został „ochrzczony w moje imię”. 16Ach, prawda... „ochrzciłem” jeszcze dom Stefanasa. Poza tym nie przypominam sobie, abym uczynił to wobec kogokolwiek. 17#Mt 28,19; J 4,2; Dz 26,17Chrystus bowiem nie posłał mnie po to, bym „chrzcił wodą”, lecz głosił Dobrą Wiadomość o ratunku, jaki jest w Nim, i to nie w kwiecistości języka, by przypadkiem nie zostało zniweczone dzieło, którego On dokonał na krzyżu.
18 # Rz 1,16; 1 Kor 2,14; 2 Kor 2,15‐16; 2 Kor 4,3 A jeśli to, czego nauczamy na temat ofiary złożonej przez Jezusa na krzyżu, jest przez niektórych wyśmiewane – nie przejmujcie się tym! Ludzie, którzy lekceważą Jego dzieło, zgodnie z własnym życzeniem podążają drogą wiodącą do wiecznej zagłady. Jednak dla nas, którzy wkroczyliśmy na drogę zbawienia, nauka, jaka płynie z Chrystusowego krzyża, jest prawdziwą mocą Bożą#Por. Rz 1,16.. 19#Ps 33,10; Iz 29,14To z natchnienia Bożego Ducha zostało zapisane:
przemyślność mędrców jest w moich oczach głupotą,
a wiedza uczonych nie ma nic wspólnego z rozumem # Por. Iz 29,14. .
20 # Hi 12,17; Iz 19,11‐12; Iz 44,25; 1 Kor 2,6.8 O jakich to mędrców chodzi? O jakich uczonych? Czyż nie o tych współczesnych naukowców#Dosł. „badaczy obecnego wieku” (tzn. czasów, w jakich żyjemy)., którzy puszą się swoimi koncepcjami na temat otaczającego nas świata? To na ich przykładzie Bóg oznajmia, że cała „wiedza” tego świata jest w Jego oczach marnością. 21#Mt 11,25; Łk 8,12; Rz 1,19‐20A skoro owi uczeni w swej ludzkiej „mądrości” nie potrafili rozpoznać Boga w Jego odwiecznej mądrości#Por. Rz 1,20‐22., to Bóg zdecydował, że przez coś tak prostego, jak głoszenie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, uratuje tych, którzy zaufają Jego Słowu#Por. Rz 1,18‐19; Rz 1,28 i Rz 3,21.. 22#Mt 12,38; J 2,18J 4,48; Dz 17,18‐23.32Zatem w świecie, w którym ludzie religijni oczekują cudów i znaków z Niebios#Por. Mt 12,38nn; Mt 16,1‐4; Łk 23,8. Oczekiwanie na znaki z Niebios jest bardzo niebezpieczną praktyką, przed którą ostrzegał nie tylko Paweł (por. 2 Kor 11,14; Ga 1,8), ale przede wszystkim sam Jezus (por. Mt 24,24)., a niereligijni powołują się na „mądrość nauki”, 23#Rz 9,32; 1 Kor 2,2.14; Ga 5,11my głosimy Chrystusa, który został ukrzyżowany, przez co dla pierwszych jest „zgorszeniem”#Gr. skandalidzo – powodować czyjeś potknięcie i upadek. Czasownik ten pochodzi od rzeczownika skandalon, który oznacza zastawioną pułapkę, a dokładnie tę jej część, która uruchamia potrzask. Jezus nigdy nie zgrzeszył i nikogo nie poprowadził do grzechu. To ludzki brak zrozumienia Jego misji, ludzkie emocje oraz ludzka skłonność do grzechu sprawiają, że dzieło Jezusa staje się dla osób miłujących ten świat „zgorszeniem”. Nauczanie Jezusa łamie bowiem wszelkie standardy religijnego myślenia i obala nieprawdziwy obraz Boga, jaki ludzie sobie tworzą i noszą w swoich sercach i umysłach., dla drugich zaś „głupstwem”. 24#Kol 2,2‐3Jednak dla nas wszystkich, którzy odpowiedzieliśmy na wezwanie Najwyższego – niezależnie od tego, z jakiej tradycji religijnej czy narodowej się wywodzimy – Chrystus jest mocą Bożą i Bożą mądrością! 25#J 6,35; 2 Kor 12,10; 2 Kor 13,4Bo to, co jest w oczach świata głupie, w Chrystusie ma dla Boga znacznie większą wartość niż cała ludzka „mądrość”; a to, co w oczach świata jest słabe, w Bogu – przez Chrystusa – zyskuje większą moc niż jakakolwiek ludzka potęga.
26 # Mt 11,25; J 7,48; Jk 2,1‐5 Zresztą rozejrzyjcie się, bracia i siostry, wokół siebie. Jak niewielu jest pośród was uczonych, w ludzkim rozumieniu#„(...) w ludzkim rozumieniu tego słowa” – dosł. „według sarks”. tego słowa. Niewielu także jest pośród was takich, którzy mają wpływy lub zajmują wśród ludzi wysokie pozycje. 27#1 Sm 16,7; 1 Kor 3,18‐19; 2 Kor 4,7Jk 2,5Lecz właśnie to, co światu wydaje się głupie, Bóg wybrał#Nie chodzi o wybór konkretnych osób, ale o wybór metody (sposobu) realizowania przez Boga swych zamiarów., aby zawstydzić to, co w świecie jest „mądre”, a to, co światu wydaje się słabe, Bóg wybrał, by zawstydzić to, co jest w świecie „mocne”. 28#Rz 4,17Właśnie tych, którzy nie mają znamienitego pochodzenia ani nie zajmują w społeczeństwie wybitnych stanowisk, oraz tych, którymi świat pogardza, Bóg wybrał, by pokazać, że to, co dla świata nie ma znaczenia, dla Niego ma szczególną wartość. 29#Pwt 8,16‐18; Rz 3,27; Ef 2,8‐9Postąpił tak, aby nikt przed Nim nie mógł się czymkolwiek chełpić#Por. Ef 2,9.. 30#Jr 23,5‐6; J 17,19; Rz 3,24; 2 Kor 5,21Zatem, z woli Boga, wasze trwanie w Chrystusie Jezusie jest wyrazem prawdziwej mądrości. Tylko w Nim bowiem możecie otrzymać tytuł sprawiedliwości, prowadzący do waszego uświęcenia i odkupienia, 31#Jr 9,22‐24; 2 Kor 10,17zgodnie z tym, co zostało napisane:
Lecz gdyby ktoś zapragnął chełpić się czymkolwiek,
niech chlubi się roztropnością i relacją ze mną # „Relacja ze mną” to dynamiczny ekwiwalent wyrażenia „moim poznaniem”.
oraz zrozumieniem, że to JA JESTEM PANEM # Por. Jr 9,23, a także przypisy do Flp 2,11 oraz do 2 Kor 3,17. .
Obecnie wybrane:
Pierwszy Koryntian 1: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.