Księga Psalmów 102
102
Modlitwa pokutna o odbudowę Syjonu
1Modlitwa utrapionego, gdy upada na duchu i wylewa skargę swoją przed Panem.
2Panie, wysłuchaj modlitwy mojej
I wołanie moje niech dojdzie do ciebie!
3Nie ukrywaj oblicza swego przede mną
W dniu niedoli mojej, nakłoń ku mnie swe ucho,
W dniu, kiedy cię wzywam,
Spiesznie mnie wysłuchaj!
4Bo nikną jak dym dni moje,
A kości moje są rozpalone jak ognisko.
5Spalone jest jak trawa i wyschło serce moje,
Zapomniałem jeść chleb.
6 #
Job 19,20
Od głośnej skargi mojej
Kości przyschły mi do ciała.
7Jestem podobny do pelikana na pustyni,
Jestem jak sowa wśród ruin.
8Nie śpię i jęczę
Jak ptak samotny na dachu.
9Codziennie lżą mnie wrogowie moi,
Złorzeczą mi ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
10Bo jadam popiół jak chleb,
A napój mój mieszam ze łzami,
11Z powodu gniewu twego i zapalczywości twojej,
Gdyż podniosłeś mnie i strąciłeś.
12 #
Job 14,2; Ps. 109,23 Dni moje są jak cień wydłużony,
A ja usycham jak trawa.
13Ale Ty, Panie, trwasz na wieki,
A pamięć o tobie z pokolenia w pokolenie.
14Ty powstaniesz, zmiłujesz się nad Syjonem,
Bo czas zlitować się nad nim, gdyż nadeszła właściwa pora.
15Słudzy twoi bowiem kochają jego kamienie
żalą się nad jego ruiną.
16Narody bać się będą imienia Pana,
A królowie ziemscy chwały twojej.
17Gdy Pan odbuduje Syjon,
Ukaże się w chwale swojej,
18Przychyli się do modlitwy opuszczonych
I nie pogardzi ich prośbą.
19Niech to zapiszą dla pokolenia przyszłego
I niech chwali Pana lud, który będzie stworzony,
20Gdyż wejrzał ze swojej świętej wysokości.
Pan spojrzał z nieba na ziemię,
21Aby wysłuchać jęku więźniów
I uwolnić skazanych na śmierć,
22By głoszono na Syjonie imię Pańskie
I chwałę jego w Jeruzalemie,
23Gdy się zgromadzą razem narody
I królestwa, aby służyć Panu.
24Wyczerpał w drodze siłę moją,
Ukrócił dni moje.
25Rzekłem: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie dni moich,
Wszak lata twoje trwają z pokolenia w pokolenie.
26 #
Hebr. 1,10—12
Tyś z dawna założył ziemię,
A niebiosa są dziełem rąk twoich.
27 #
Izaj. 51,6; Łuk. 21,33; II Piotra 3,10 One zginą, Ty zaś zostaniesz,
I wszystkie jak szata się zużyją;
Jak szata, która się zmienia, one się zmienią.
28Ale Ty pozostaniesz ten sam
I nie skończą się lata twoje.
29Synowie sług twoich będą mieszkać bezpiecznie
I potomstwo ich będzie utwierdzone przed tobą.
Obecnie wybrane:
Księga Psalmów 102: BW1975
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
