Ewangelia według św. Marka 15
15
Jezus przed Piłatem
(Mat. 27,1—2.11—26; Łuk. 23,1—5.13—25; Jan 18,26—19,16)
1 #
Mat. 27,1—2; Łuk. 22,66; 23,1; Jan 18,28 I zaraz wczesnym rankiem arcykapłani wraz ze starszymi oraz uczonymi w Piśmie i cała Rada Najwyższa odbyli naradę, po czym związali Jezusa, odprowadzili go i wydali Piłatowi.
2I zapytał go Piłat: Czy Ty jesteś królem żydowskim? A On odpowiadając mu, rzekł: Ty to mówisz.
3A arcykapłani oskarżali go o wiele rzeczy.
4Piłat zapytał go znowu: Nic nie odpowiadasz? Patrz, o jak wiele rzeczy cię oskarżają.
5 #
Mar. 14,61; Izaj. 53,7 Lecz Jezus już nic nie odpowiedział, tak iż się Piłat dziwił.
6A na święto wypuszczał im jednego więźnia, o którego prosili.
7A pewien człowiek, zwany Barabasz, był wówczas więziony wraz z buntownikami, którzy podczas rozruchów popełnili zabójstwo.
8I wystąpił lud, i począł prosić o to, co im zawsze czynił.
9Piłat zaś odpowiedział im, mówiąc: Czy chcecie, abym wam wypuścił króla żydowskiego?
10 #
Jan 11,48; 12,19; Mat. 21,38 Wiedział bowiem, że arcykapłani wydali go z zawiści.
11Ale arcykapłani podburzyli lud, aby im raczej wypuścił Barabasza.
12Na to Piłat, odpowiadając ponownie, rzekł im: Cóż więc mam uczynić z tym, którego nazywacie królem żydowskim?
13A oni znowu zawołali: Ukrzyżuj go!
14A Piłat rzekł do nich: Cóż więc złego uczynił? Ale oni krzyczeli tym głośniej: Ukrzyżuj go!
15Wtedy Piłat, chcąc zadowolić lud wypuścił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.
Wyszydzanie Jezusa przez żołnierzy
(Mat. 27,27—31; Jan 19,2—3)
16A żołnierze zaprowadzili go na zamek, to jest do pretorium, i zwołali cały oddział wojska.
17I ubrali go w purpurę, upletli koronę cierniową i włożyli mu ją na głowę.
18I poczęli go pozdrawiać: Bądź pozdrowiony, królu żydowski!
19I bili go po głowie trzciną, i pluli na niego, a upadając na kolana, bili mu pokłony.
20A gdy go wyśmiali, zdjęli z niego purpurę i przyodziali go w jego własne szaty. I wyprowadzili go na ukrzyżowanie.
Ukrzyżowanie Jezusa
(Mat. 27,32—44; Łuk. 23,26—43; Jan 19,17—27)
21 #
Rzym. 16,13
I zmusili niejakiego Szymona Cyrenejczyka, ojca Aleksandra i Rufa, który szedł z pola i przechodził mimo, aby niósł krzyż jego.
22I przywiedli go na miejsce Golgota, co znaczy Miejsce Trupiej Czaszki.
23 #
Ps. 69,21
I dali mu do picia wino, zmieszane z mirą, ale On nie przyjął.
24 #
Ps. 22,18
Potem go ukrzyżowali i podzielili szaty jego, rzucając o nie losy, co kto miał wziąć.
25A była godzina trzecia, kiedy go ukrzyżowali.
26Był też wypisany napis z podaniem jego winy: Król żydowski.
27Ukrzyżowali też z nim złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy jego.
28I wypełniło się Pismo, które mówi: Zaliczono go w poczet bezbożników.
29 #
Ps. 22,7; 109,25; Mar. 14,58 A ci, którzy mimo przechodzili, bluźnili mu, kiwali głowami swymi i mówili: Hej, Ty, który rozwalasz świątynię, a w trzy dni ją odbudowujesz,
30Ratuj siebie samego i zstąp z krzyża!
31Podobnie arcykapłani wraz z uczonymi w Piśmie drwili z niego i mówili do siebie: Innych ratował, a siebie samego wyratować nie może.
32 #
Mat. 16,1.4 Niechże Chrystus, król Izraela; zstąpi teraz z krzyża, abyśmy ujrzeli i uwierzyli. Także i ci, co z nim byli ukrzyżowani, urągali mu.
Śmierć Jezusa
(Mat. 27,45—56; Łuk. 23,44—49; Jan 19,28—30)
33 #
Am. 8,9
A o godzinie szóstej ciemność zaległa całą ziemię, do godziny dziewiątej.
34 #
Ps. 22,1
O godzinie dziewiątej zawołał Jezus donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachtani? Co się wykłada: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?
35A niektórzy z tych, co stali obok, gdy to usłyszeli, mówili: Oto Eliasza woła.
36 #
Ps. 69,21
I przybiegł jeden, napełnił gąbkę octem, włożył ją na trzcinę i dął mu pić, mówiąc: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby go zdjąć.
37Jezus zaś zawołał donośnym głosem i oddał ducha.
38Wtedy zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry aż do dołu.
39A widząc to setnik, który stał naprzeciwko niego, że tak oddał ducha, rzekł: Zaprawdę, ten człowiek był Synem Bożym.
40 #
Łuk. 8,2.3 Były też niewiasty, które się przypatrywały z daleka, między nimi Maria Magdalena i Maria, matka Jakuba Mniejszego, i Jozesa, i Salome,
41Które, gdy był w Galilei, chodziły za nim i posługiwały mu, i wiele innych, które wraz z nim przyszły do Jerozolimy.
Pogrzeb Jezusa
(Mat. 27,57—61; Łuk. 23,50—56; Jan 19,38—42)
42A gdy już nadszedł wieczór, był to bowiem dzień Przygotowania, który jest przed sabatem,
43Przyszedł Józef z Arymatei, znakomity członek Rady, który też oczekiwał Królestwa Bożego; on śmiało wszedł do Piłata i prosił o ciało Jezusa.
44A Piłat zdziwił, się że już umarł; i przywołał setnika, i zapytał go, czy dawno umarł.
45I dowiedziawszy się od setnika, darował ciało Józefowi.
46A on kupił prześcieradło, zdjął go, owinął w prześcieradło i złożył w grobowcu wykutym w skale, i przytoczył kamień przed wejście do grobu.
47Ale Maria Magdalena i Maria, matka Jozesa przyglądały się, gdzie go złożono.
Obecnie wybrane:
Ewangelia według św. Marka 15: BW1975
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
