Księga Jeremiasza 20
20
Paszchur więzi Jeremiasza
1A kapłan Paszchur, syn Immera, naczelny nadzorca w świątyni Pana, słuchał Jeremiasza prorokującego te słowa.
2I Paszchur kazał proroka Jeremiasza wychłostać, i zakuł w dyby, które były w Górnej Bramie Beniamina przy świątyni Pana.
3A gdy nazajutrz Paszchur uwolnił Jeremiasza z dybów, rzekł do niego Jeremiasz: Nie dał ci Pan imienia „Paszchur”, lecz „Groza Dokoła”!
Przepowiednia Jeremiasza o przyszłości Paszchura
4 #
II Król. 25; Izaj. 39,6 Bo tak mówi Pan: Oto Ja uczynię cię grozą dla ciebie samego i dla wszystkich twoich przyjaciół: Padną oni od miecza swoich wrogów, a twoje oczy patrzeć na to będą; i całą Judę wydam w ręce króla babilońskiego, i uprowadzi ich do niewoli, do Babilonu, i pobije ich mieczem.
5I wydam całe mienie tego miasta i wszystek jego dobytek, i wszystkie jego kosztowności, i wszystkie skarby królów judzkich w ręce ich wrogów, i splądrują je, zabiorą i wywiozą do Babilonu.
6A ty, Paszchurze, i wszyscy mieszkańcy twojego domu, pójdziecie do niewoli; i przyjdziesz do Babilonu, i tam umrzesz, i tam będziesz pogrzebany ty i wszyscy twoi przyjaciele, którym kłamliwie prorokowałeś.
Skarga Jeremiasza nad niedolą powołania prorockiego
7 #
Jer. 1,4—8
Namówiłeś mnie, Panie, i dałem się namówić;
pochwyciłeś mnie i przemogłeś.
Stałem się pośmiewiskiem na co dzień,
każdy szydzi ze mnie.
8Gdyż ilekroć przemawiam, muszę krzyczeć
i wołać: Gwałt i zniszczenie!
I tak słowo Pana stało mi się hańbą i pośmiewiskiem na co dzień.
9A gdy pomyślałem: Nie wspomnę o nim
i już nie przemówię w jego imieniu,
to stało się to w moim sercu jak ogień płonący, zamknięty w moich kościach.
Mozoliłem się, by go znieść, lecz nie zdołałem.
10 #
Jer. 18,18; Ps. 31,14 Słyszałem złośliwe szepty wielu:
„Groza dokoła! Złóżcie donos i my złożymy donos na niego!”
Wszyscy moi przyjaciele czyhają na mój upadek.
„Może da się namówić i potem będziemy nad nim górą,
i zemścimy się na nim”.
11 #
Jer. 1,8; 15,20; 17,18 Ale Pan jest ze mną jak groźny bohater;
dlatego moi prześladowcy padną i nie będą górą.
Będą bardzo zawstydzeni, że im się nie powiodło,
w wiecznej hańbie, niezapomnianej.
12 #
Jer. 11,20; 17,10; I Sam. 16,7 Lecz Ty, o Panie Zastępów, który badasz sprawiedliwego,
przenikasz nerki i serce,
spraw, bym ujrzał twoją pomstę nad nimi,
gdyż tobie powierzyłem moją sprawę.
13Śpiewajcie Panu, chwalcie Pana,
gdyż wybawił duszę biednego z mocy złośników.
14 #
Jer. 15,10; Job 3,1.10 Przeklęty dzień, w którym się urodziłem;
dzień, w którym mnie porodziła moja matka,
niech nie będzie błogosławiony!
15Przeklęty mąż, który przyniósł mojemu ojcu radosną wieść:
Urodził ci się chłopiec — i tym go bardzo ucieszył.
16 #
I Mojż. 19,24
Niech z tym dniem będzie jak z miastem,
które Pan bezlitośnie zburzył!
Niech słyszy krzyk z rana, a wrzawa wojenną w samo południe!
17Za to, że nie uśmiercił mnie w łonie,
aby mi moja matka stała się grobem,
a jej łono wiecznie brzemienne.
18Po cóż to wyszedłem z łona matki,
aby doznać tylko znoju i udręki
i swoje dni trawić w hańbie!
Obecnie wybrane:
Księga Jeremiasza 20: BW1975
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
© 1975 - 2020 Towarzystwo Biblijne w Polsce (Warszawa), Bible Society in Poland (Warsaw)
