Przypowieści Salomona 16:1-33

Rzeczą ludzką jest snucie planów, odpowiedź jednak pochodzi od PANA. Wszystkie drogi człowieka wydają mu się właściwe, lecz PAN jest tym, który bada motywy. Powierz PANU swoje sprawy, a wtedy spełnią się twoje plany. PAN uczynił wszystko w określonym celu, w tym też dla bezbożnego przewidział dzień nieszczęścia. Wyniośli sercem są ohydą dla PANA i na pewno nie ujdą bez kary. Łaska i wierność zapewniają przebłaganie za winę, a bojaźń PANA — unikanie zła. Gdy drogi człowieka podobają się PANU, godzi On z nim również jego nieprzyjaciół. Lepiej mało, a przy tym sprawiedliwość, niż wielkie zyski z pogwałceniem prawa. Serce człowieka obmyśla jego drogę, lecz PAN kieruje jego krokami. Król daje wyraz Bożym rozstrzygnięciom, niech w czasie sądu nie dopuszcza się wiarołomstwa. Waga i szale prawa należą do PANA, Jego dziełem są odważniki w sakiewce. Niegodziwe postępowanie jest ohydą dla królów, ponieważ sprawiedliwość jest podstawą tronu. Sprawiedliwe wargi są rozkoszą królów, każdy z nich ceni tego, kto mówi prawdę. Gniew króla to zapowiedź śmierci, ale mądry człowiek potrafi ten gniew uśmierzyć. Radosna twarz króla zapowiada życie, a jego przychylność jest jak deszcz wiosenny. Lepiej zdobyć mądrość niż nabywać złota! Lepiej zdobyć rozum niż srebro pierwszej próby! Unikanie zła to zasada prawych. Kto dba o swe zasady, dba o swoje życie. Pycha chodzi przed upadkiem, wyniosłość ducha — przed potknięciem. Lepiej uniżyć się z pokornymi niż dzielić zyski w gronie pyszałków. Kto zważa na Słowo, zyska powodzenie, a kto ufa PANU, temu dopisze szczęście! Kto ma mądre serce, tego zwą rozumnym, a miłymi słowami łatwiej jest przekonać. Rozum rozsądnego jest mu źródłem życia, głupota natomiast jest karą dla głupców. Serce mędrca udziela rozsądku jego słowom i pomnaża ich moc przekonywania. Miła mowa jest jak plaster miodu — słodyczą dla duszy i lekarstwem dla ciała. Bywa, że jakaś droga wydaje się prosta, lecz u swego kresu okazuje się drogą do zguby. Pragnienie pracownika służy jego korzyści, ponieważ jego usta naglą go do dzieła. Człowiek pozbawiony skrupułów wywleka, co najgorsze; to, co na jego wargach, przypomina żar ognia. Człowiek przewrotny bywa źródłem kłótni, oszczercy rozdzielają najbliższych przyjaciół. Człowiek gwałtowny potrafi zwieść bliźniego i sprowadzić go na niewłaściwą drogę. Kto nie patrzy w oczy, miewa myśli przewrotne, kto zaciska wargi — już popełnił zło. Siwizna to wspaniała korona, dochodzi się do niej dążeniem do sprawiedliwości. Lepszy jest cierpliwy niż bohater, a ten, kto panuje nad sobą, znaczy więcej niż zdobywca miasta. Losem potrząsa się w zanadrzu, rozstrzygnięcie jednak należy do PANA.