Potem PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi waszych siedzib, którą Ja wam daję, a będziecie składali PANU wdzięczny dar, ofiarę całopalną lub ofiarę rzeźną, chcąc złożyć szczególny ślub lub dobrowolny dar, albo jeśli zechcecie to uczynić w czasie świąt, chcąc ofiarować PANU przyjemną woń, z bydła lub z owiec, to niech składający PANU taką ofiarę złoży przy niej, jako ofiarę z pokarmów, jedną dziesiątą efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej jedną czwartą hinu oliwy, oraz wino na ofiarę z płynów w ilości jednej czwartej hinu. Tak postąpisz przy ofierze całopalnej lub ofierze rzeźnej, na każdego baranka, albo — przy baranie — złożysz na ofiarę z pokarmów dwie dziesiąte efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej jedną trzecią hinu oliwy, oraz wino na ofiarę z płynów w ilości jednej trzeciej hinu. Złożysz to jako woń miłą PANU.
A jeśli w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej, jako szczególny ślub lub jako ofiarę pokoju, będziesz składał PANU młodego cielca, to przy młodym cielcu złożysz na ofiarę z pokarmów trzy dziesiąte efy najlepszej pszennej mąki, rozczynionej połową hinu oliwy, oraz wino na ofiarę z płynów w ilości połowy hinu — będzie to wdzięczny dar, woń miła PANU.
Tak należy postąpić przy każdym cielcu, przy każdym baranie lub przy każdym jagnięciu z baranków lub kóz. Jaka będzie liczba ofiarowanych zwierząt, taka będzie ofiara na każde z nich.
Tak postąpi w tej sprawie każdy tubylec, gdy zechce złożyć wdzięczny dar, woń miłą PANU.
A jeśli zamieszka z wami cudzoziemiec albo będzie to ktoś, kto mieszka wśród was od pokoleń, i będzie chciał złożyć wdzięczny dar, woń miłą PANU, to uczyni to tak, jak wy czynicie.
Jednakowa ustawa obowiązywać będzie całą wspólnotę, was i cudzoziemca, względem PANA. Będzie to ustawa wieczysta dla waszych przyszłych pokoleń, taka sama dla was, jak i dla cudzoziemca. Jednakowe prawo i jednakowy przepis dotyczyć będzie was i cudzoziemców przebywających wśród was.
Następnie PAN przemówił do Mojżesza tymi słowy: Przekaż synom Izraela: Gdy wejdziecie do ziemi, do której was prowadzę, i będziecie spożywać chleb z plonów tej ziemi, to złożycie PANU szczególny dar. Tym szczególnym darem będzie bułka z pierwocin zmielonego jęczmienia; złożycie ją podobnie jak szczególny dar z klepiska.
Szczególny dar z pierwocin zmielonego jęczmienia składać będziecie PANU po wszystkie pokolenia.
Jeśli nieumyślnie uchybicie i nie dopełnicie tych wszystkich przykazań, które PAN przekazał Mojżeszowi, czegokolwiek, co PAN przykazał wam za pośrednictwem Mojżesza, od dnia, w którym PAN to przykazał, i później, po wszystkie pokolenia, to jeśli stało się to przez przeoczenie wspólnoty, przez pomyłkę, to całe zgromadzenie przygotuje jednego młodego cielca na ofiarę całopalną, woń miłą PANU, wraz z przynależną mu ofiarą z pokarmów i ofiarą z płynów, według przepisu, oraz jednego kozła na ofiarę za grzech. Kapłan przebłaga za całe zgromadzenie synów Izraela i będzie im przebaczone, gdyż było to przeoczenie i oni złożyli swoją ofiarę, wdzięczny dar dla PANA, oraz swoją ofiarę za grzech przed PANEM za swoje przeoczenie. I będzie przebaczone całemu zgromadzeniu synów Izraela oraz cudzoziemcowi przebywającemu wśród nich, ponieważ cały lud popełnił to przez przeoczenie.
Jeśli ktoś sam zgrzeszy przez przeoczenie, to w ofierze za grzech złoży jednoroczną kozę. Kapłan przebłaga za tę nieuważną osobę, która dopuściła się grzechu wobec PANA — i będzie jej przebaczone.
Zarówno tubylca z synów Izraela, jak i cudzoziemca, przebywającego wśród was, obowiązywać będzie jedno prawo przy popełnieniu przeoczenia.
Natomiast ten, kto lekceważy PANA w sposób świadomy i hardy — czy to tubylec, czy cudzoziemiec — znieważa Go i taki człowiek zostanie usunięty spośród swojego ludu. Wzgardził on Słowem PANA i złamał Jego przykazanie — taki człowiek zostanie całkowicie usunięty, a jego wina pozostanie na nim.
Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali pewnego człowieka, który w dniu szabatu zbierał drewno. Ci więc, którzy go na tej czynności zastali, przyprowadzili go do Mojżesza i Aarona oraz do całego zgromadzenia. Do czasu rozstrzygnięcia, jak należy z nim postąpić, osadzili go pod strażą.
Wówczas PAN powiedział do Mojżesza: Człowiek ten będzie musiał umrzeć. Niech całe zgromadzenie ukamienuje go na zewnątrz obozu.
Wyprowadzili go zatem, całe zgromadzenie, poza obóz, tam go ukamienowali i umarł. Stało się tak, jak PAN przykazał Mojżeszowi.
Aplikacja Biblia
Aplikacja Biblia dla dzieci
