Liczb 13:25-33

Ze swojej zwiadowczej wyprawy do ziemi Kanaan wrócili po czterdziestu dniach. Po powrocie udali się do Mojżesza i do Aarona, stanęli też przed całym zgromadzeniem Izraelitów w Kadesz, na pustyni Paran. Tam zdali sprawę im oraz całemu zgromadzeniu. Pokazali także płody ziemi, które ze sobą przynieśli. Opowiedzieli Mojżeszowi wszystko po kolei: Przyszliśmy do ziemi, do której nas wysłałeś, i przekonaliśmy się, że rzeczywiście opływa ona w mleko i miód — zobacz, to jej owoce. Jednakże lud mieszkający w tej ziemi jest silny. Miasta są obwarowane i bardzo wielkie. Widzieliśmy tam także potomków Anaka. W ziemi Negeb mieszkają Amalekici. Chetyci, Jebuzyci i Amoryci zamieszkują góry, a Kananejczycy mieszkają nad morzem, a także wzdłuż Jordanu. Na tę wieść lud oburzył się na Mojżesza, tak że Kaleb zaczął uciszać niezadowolonych: Najedziemy tę ziemię odważnie — przekonywał — i zdobędziemy ją. Na pewno zdołamy ją zdobyć! Jednak zwiadowcy, którzy — jak Kaleb — brali udział w wyprawie, twierdzili: Nie poradzimy sobie z tym ludem. Jest on od nas silniejszy! W ten sposób rozpuszczali wśród Izraelitów złą wieść o ziemi, którą przemierzyli. Ziemia, w której byliśmy na zwiadach — mówili — to ziemia niebezpieczna dla tych, którzy chcieliby w niej zamieszkać. Jej mieszkańcy to mężczyźni rośli. Widzieliśmy tam także olbrzymów, potomków Anaka, wywodzących się od olbrzymów. Wobec nich wydawaliśmy się sobie jak szarańcza — i tacy byliśmy w ich oczach.