Kapłańska 16:20-34

A gdy dokona przebłagania za świątynię, za namiot spotkania i za ołtarz, to sprowadzi żywego kozła, Aaron położy obie ręce na głowie tego kozła, wyzna nad nim wszystkie winy synów Izraela i wszystkie ich przestępstwa spowodowane wszystkimi ich grzechami, złoży je na głowie tego kozła i — za pośrednictwem przygotowanego na tę chwilę człowieka — wypędzi go na pustynię. W ten sposób kozioł ten poniesie na sobie wszystkie ich winy w najdalsze strony ziemi — wypędzi więc tego kozła na pustynię. Potem Aaron wejdzie do namiotu spotkania, zdejmie lniane szaty, które przywdział przy wchodzeniu do miejsca najświętszego, i tam je pozostawi. Tam, w miejscu świętym, umyje też w wodzie swoje ciało i włoży swoje kapłańskie szaty, po czym wyjdzie i złoży ofiarę całopalną za siebie oraz ofiarę całopalną ludu — i tak przebłaga za siebie i za lud. Tłuszcz ofiary za grzech Aaron spali na ołtarzu. Ten zaś, który wypędzał kozła rozstania, wypierze swoje szaty, umyje w wodzie swoje ciało i dopiero potem będzie mógł wejść do obozu. Co do cielca ofiary za grzech oraz kozła ofiary za grzech, których krew została wniesiona w celu przebłagania do miejsca najświętszego, to ich skóry, mięso i nieczystości kapłan każe wynieść na zewnątrz obozu, na miejsce, gdzie zostaną spalone. Ten, który je tam będzie spalał, wypierze swoje szaty, umyje w wodzie swoje ciało i dopiero wtedy będzie mógł wejść do obozu. Będzie to dla was wieczystą ustawą: W miesiącu siódmym, w dziesiątym dniu tego miesiąca, ukorzycie się i nie będziecie wykonywać żadnej pracy, zarówno tubylcy, jak i cudzoziemcy zamieszkali wśród was. W tym dniu bowiem dokonywać się będzie za was przebłagania — aby was oczyścić. Zostaniecie przed obliczem PANA oczyszczeni od wszystkich waszych grzechów. Będzie to dla was szabat całkowitego odpoczynku. Ukorzycie się zatem — taka jest wieczysta ustawa. Przebłagania zaś dokonywać będzie kapłan, który zostanie namaszczony i któremu przekazany zostanie urząd, aby sprawował służbę kapłańską zamiast swego ojca. On wdzieje przy tym na siebie lniane, święte szaty. Dokona on przebłagania za miejsce najświętsze, za namiot spotkania, za ołtarz, za kapłanów i za lud całej wspólnoty. Będzie to dla was wieczystą ustawą, aby raz w roku dokonywać przebłagania za synów Izraela z powodu wszystkich ich grzechów. Uczyniono zatem tak, jak PAN polecił Mojżeszowi.