Gdy wejdziesz do ziemi, którą PAN, twój Bóg, ci daje, posiądziesz ją, osiądziesz w niej i powiesz sobie: Ustanowię nad sobą króla, tak jak narody, które mnie otaczają, to oczywiście możesz ustanowić nad sobą króla, którego PAN, twój Bóg, wybierze. Ustanowisz nad sobą króla spośród swoich braci. Nie możesz stawiać nad sobą człowieka obcego, nie będącego twoim rodakiem. Niech jednak król nie gromadzi zbyt wiele koni, niech nie kieruje ludu z powrotem do Egiptu, by rozbudować konnicę, ponieważ PAN powiedział: Nie wkraczaj już więcej na tę drogę. Niech też nie poślubia sobie wielu żon, by jego serce nie popadło w odstępstwo, a także niech nie gromadzi zbyt wiele srebra i złota.
Gdy król zasiądzie na swoim królewskim tronie, niech sobie sporządzi na zwoju odpis tego Prawa, w którego posiadaniu są kapłani Lewici. Odpis ten będzie u niego i król będzie go czytał przez wszystkie dni swojego życia, po to, by nauczyć się bojaźni PANA, swojego Boga, po to, by pilnować przestrzegania wszystkich poleceń i ustaw tego Prawa oraz po to, by jego serce nie wynosiło się ponad jego braci i nie odstąpił od przykazania ani w prawo, ani w lewo — aby dzięki temu zapewnić sobie i swoim synom długie panowanie w Izraelu.