Kapłańska 2:1-10

Gdy ktoś zechce złożyć PANU ofiarę pokarmową, niech jego ofiara będzie z mąki pszennej. Niech poleje ją oliwą i położy na niej kadzidła. I przyniesie ją do synów Aarona, kapłanów, a kapłan weźmie stamtąd pełną garść tej mąki pszennej wraz z oliwą i całym kadzidłem i spali to na ołtarzu jako pamiątkę. To jest ofiara ogniowa, miła woń dla PANA. To zaś, co zostanie z tej ofiary pokarmowej, będzie dla Aarona i jego synów. Jest to najświętsza część z ofiar ogniowych dla PANA. A jeśli będziesz składał ofiarę pokarmową upieczoną w piecu, niech to będą przaśne placki z mąki pszennej zmieszane z oliwą albo przaśne podpłomyki skropione oliwą. Jeśli zaś będziesz składał ofiarę pokarmową smażoną na patelni, niech będzie ona z mąki pszennej niezakwaszonej, zmieszanej z oliwą. Połamiesz ją na kawałki i polejesz oliwą. To jest ofiara pokarmowa. A jeśli będziesz składał ofiarę pokarmową gotowaną w rondlu, niech ona będzie z mąki pszennej z oliwą. I przyniesiesz PANU ofiarę pokarmową tak przyrządzoną. Oddasz ją kapłanowi, a on odniesie ją do ołtarza. I kapłan weźmie z tej ofiary pokarmowej część na pamiątkę i spali na ołtarzu. To jest ofiara ogniowa, miła woń dla PANA. To zaś, co pozostanie z ofiary pokarmowej, będzie należeć do Aarona i jego synów. Jest to najświętsza część z ofiar ogniowych dla PANA.