Popularne wersety biblijne z Rzymian 8

Udostępnij

Dlatego wy, którzy całym sercem miłujecie Boga, powinniście być absolutnie pewni, że nic, co się wam przydarza, nie jest dziełem przypadku. Każda trudna sytuacja i każde doświadczenie są bowiem daną wam od Boga okazją do czynienia dobra. Oczywiście, mam tu na uwadze tylko tych z was, którzy, słysząc Boże wezwanie, odpowiedzieli na nie zgodnie z odwiecznym zamysłem Najwyższego.

Jestem bowiem pewny, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani jakiekolwiek potęgi, czy to obecne, czy też przyszłe, ani też żadne moce – niezależnie od tego, czy pochodzą z Niebios, czy z Otchłani – ani jakiekolwiek inne stworzenie nie są w stanie odłączyć nas od ofiarnej miłości Boga okazanej nam w Chrystusie Jezusie, PANU naszym.

A Duch Boży został nam dany po to, aby wspierać nas na tej drodze i umacniać w chwilach słabości. Kiedy bowiem w naszej wędrówce drogą zbawienia tracimy siły i grzęźniemy w sytuacjach, w których brakuje nam świadomości tego, o co lub jak dalej się modlić, to pamiętajmy, że Duch Boży nieustannie wspiera naszego ducha w jego nieogarnionych i niewysłowionych błaganiach.

Czyż nie jest to wspaniała i prawdziwie Dobra Wiadomość?! Czy teraz, gdy Bóg stanął po naszej stronie, ktokolwiek ośmieli się wystąpić przeciwko nam?

Bo tym, którzy trwają w Chrystusie Jezusie, nie grozi potępienie! Dlatego umacniajmy się w Nim, aby nie ulegać już więcej starej naturze, ale postępować drogą Ducha Chrystusowego!

W konsekwencji staje się oczywiste, że każdy sposób myślenia mający swe źródło w starej naturze prowadzi do wiecznej Śmierci, natomiast myślenie według Bożego Ducha prowadzi do Życia w pokoju z Bogiem.

Bądźmy jednak spokojni, gdyż trwając w Tym, który nas umiłował, zwycięsko przejdziemy przez te doświadczenia.

A cierpień, jakich obecnie doświadczamy, w niczym nie da się porównać z chwałą i uwielbieniem, którymi zostaniemy kiedyś okryci.

Czy w takiej sytuacji istnieje coś, co byłoby w stanie odłączyć nas od ofiarnej miłości Chrystusa? Udręki, ucisk lub prześladowania? Głód, nagość, niebezpieczeństwa lub groźby?

Najwyższy zaś, będąc znakomitym znawcą ludzkich serc, doskonale rozumie zamysły naszego ducha, który – pod wpływem Bożego Ducha, a więc zgodnie z Jego wolą – umiejętnie zabiega, o co trzeba.

Ponieważ jedynie ci, którzy okazują posłuszeństwo Duchowi Bożemu, są prawdziwymi dziedzicami Boga!

Ci bowiem, którzy kierują się popędami grzesznej natury, skupiają się na jej pożądliwościach; ci zaś, którzy idą za wskazaniami Ducha Uświęcenia, koncentrują się na zamysłach tego Ducha.

A skoro On nie powstrzymał się, by w osobie Syna wydać swe ludzkie ciało na śmierć za nas wszystkich, jakże by wraz z Nim nie miał nam ofiarować wszystkiego, co jest Jego wiecznym dziedzictwem?

I to właśnie ten Duch poświadcza naszemu duchowi, że trwając w Chrystusie, jesteśmy dziećmi Boga. A jeżeli dziećmi, to i tymi, którzy są na drodze do otrzymania dziedzictwa. Współdziedzicami Chrystusa staniemy się bowiem wówczas, kiedy – w Nim – przetrwamy spotykające nas cierpienia, abyśmy w przyszłości zostali – również z Nim – otoczeni chwałą.

Powtórzę to raz jeszcze: każdy sposób myślenia rodzący się ze skłonnej do grzechu ludzkiej natury jest Bogu całkowicie obcy i wrogi. Natura ta bowiem nie chce być poddana Bogu ani Jego Prawu! Co więcej, z racji swego charakteru nawet nie jest do tego zdolna!

Tego właśnie czasu wyczekuje również całe stworzenie z tęsknotą wyglądające dnia ogłoszenia tego, kto rzeczywiście jest Bożym dziedzicem.

Wiemy przecież doskonale, że całe stworzenie, tak samo jak my, jest obarczone ciężarami życia i ciągle wzdycha, znosząc bóle rodzenia.