Ons dagelijks brood: troost vinden in tijden van verliesVoorbeeld

Treuren om een vriend

Als voorganger ben ik vaak gevraagd om begrafenissen te leiden. Normaal gesproken geeft de begrafenisondernemer me een A4'tje met alle bijzonderheden over de overledene, zodat ik weet waarover ik het heb. Ik raakte er echter nooit aan gewend. Hoe praktisch en nodig dit ook mag zijn, het leek een beetje banaal om iemands aardse verblijf te reduceren tot een A4'tje. Daar is het leven te groot voor.

Nadat David het nieuws ontvangen had van Jonathans dood nam hij de tijd om over het leven van zijn vriend na te denken. Hij schreef zelfs een treurlied dat anderen konden zingen als een manier om respect voor Jonathan te tonen (2 Samuel 1:17-27). David herinnerde zich de moed en vaardigheid van zijn vriend en hij sprak over het verdriet dat hem diep deed jammeren. Hij eerde een rijk, aangenaam, heroïsch leven. Voor David was het een intense tijd van rouw en herinnering en hij sprak over het verdriet dat hem zo diep raakte.

Als we treuren om een geliefde, dan is het van vitaal belang dat we samen de dierbare details en gedeelde ervaringen van ons leven samen in herinnering brengen. Deze herinneringen overstromen onze harten met veel meer gedachten dan op een A4'tje passen. De dag dat verdriet ons hart bezoekt is geen tijd voor korte hoogtepunten of snelle momentopnamen van het leven van onze dierbaren.

Het is een tijd voor diepe herinneringen, God te bedanken voor de details, de verhalen, en de invloed van een heel leven. Het is tijd voor een pauze, nadenken en eren. — Bill Crowder

Kostbare herinneringen van het leven kan het diepgaande verdriet van de dood verminderen.