Historisch

Gods verhaal lezen: een chronologisch leesplan voor één jaar

NT Chronologisch

Handelingen

Durf te dromen!

Ik zie nog niets, maar het komt er echt!

De grote opruiming

Goed-Beter-Stress!

Vrijheid is anders

De gelijkenis van de tien ponden

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch22" data-usfm="GEN.22">
 <div class="label">22</div><div class="s1">Abrahams geloof op de proef gesteld</div><div class="p"> 1Enige tijd later stelde God Abraham op de proef. &#8216;Abraham!&#8217; zei God. &#8216;Ja Here, hier ben ik,&#8217; antwoordde Abraham. 2&#8216;Neem uw zoon, uw enige, van wie u zoveel houdt, Isaak, ga naar het land Moria en offer hem daar als een brandoffer aan Mij. De plaats waar u dat moet doen, zal Ik u wijzen.&#8217;</div><div class="p"> 3De volgende morgen stond Abraham vroeg op, zadelde zijn ezel, nam twee knechten mee en zijn zoon Isaak. Hij hakte hout voor het offer en ging op weg naar de plaats die God had genoemd. 4Na drie dagen reizen zag Abraham in de verte de plaats die God hem had gezegd. 5&#8216;Jullie blijven hier bij de ezel,&#8217; beval hij de twee dienaren, &#8216;ik en de jongen gaan daarheen om te aanbidden. Daarna komen wij hier terug.&#8217; 6Abraham liet Isaak het hout voor het offervuur dragen en nam zelf het mes en het vuur. Zo liepen zij samen verder.</div><div class="p"> 7&#8216;Vader,&#8217; zei Isaak. &#8216;Wat is er, mijn jongen?&#8217; vroeg Abraham. &#8216;We hebben hout en het vuur,&#8217; zei Isaak, &#8216;maar waar is het lam dat wij moeten offeren?&#8217; 8&#8216;God zal Zelf voor een offerlam zorgen, jongen,&#8217; antwoordde Abraham. En weer gingen zij samen verder. 9Toen zij aankwamen op de plaats die God Abraham had aangewezen, bouwde Abraham een altaar en stapelde het hout erop. Toen bond hij Isaak vast en legde hem op het altaar, op het hout. 10Hij pakte het mes en hief zijn arm op om zijn zoon te doden. 11Op dat moment riep de Engel van de Here uit de hemel: &#8216;Abraham, Abraham!&#8217; &#8216;Ik luister,&#8217; antwoordde Abraham. 12&#8216;Leg het mes weg en laat de jongen ongemoeid,&#8217; zei de Engel. &#8216;Ik weet nu dat God de belangrijkste is in uw leven. Zelfs uw eigen zoon, uw enige, van wie u zoveel houdt, wilde u Mij geven.&#8217;</div><div class="p"> 13Abraham keek rond en zag vlakbij een ram, die met zijn horens in de struiken vastzat. In plaats van zijn zoon offerde hij die ram als een brandoffer op het altaar. 14Abraham noemde die plaats &#8216;De Here voorziet erin.&#8217; Daarom wordt ook nu nog gezegd: &#8216;Op de berg van de Here zal Hij voorzien.&#8217;</div><div class="p"> 15Toen sprak de Engel van de Here opnieuw tegen Abraham vanuit de hemel. 16-17 &#8216;Ik, de Here, heb Mijzelf gezworen dat Ik u en uw nageslacht rijk zal zegenen, omdat u Mij hebt gehoorzaamd en Mij zelfs uw enige zoon wilde geven. Uw nakomelingen zullen net zo talrijk zijn als de sterren aan de hemel en het zand langs de zee. 18Zij zullen hun vijanden overwinnen en een zegen zijn voor alle volken van de wereld en dat alles, omdat u Mij hebt gehoorzaamd.&#8217; 19Abraham keerde terug naar zijn twee dienaren en samen gingen ze terug naar Berseba, hun woonplaats.</div><div class="p"> 20Enige tijd later kreeg Abraham bericht dat Milka, de vrouw van zijn broer Nachor, haar man acht zonen had gegeven. Us, de oudste, Buz, de op een na oudste, Kemu&#235;l (de vader van Aram), Kesed, Chazo, 21-24Pildas, Jidlaf en Betu&#235;l (de vader van Rebekka). Nachor kreeg ook nog vier zonen van zijn bijvrouw Re&#252;ma: Tebach, Gacham, Tachas en Ma&#228;cha.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch23" data-usfm="GEN.23">
 <div class="label">23</div><div class="s1">Sara&#700;s dood en begrafenis</div><div class="p"> 1Sara werd honderdzevenentwintig jaar 2en stierf in Kirjat-Arba, ook Hebron genoemd, in het land Kana&#228;n. Nadat Abraham enige tijd om haar gerouwd had, 3ging hij naar de Hethieten en vroeg hun:</div><div class="p"> 4&#8216;Ik ben een vreemdeling in dit land, daarom wil ik graag een stuk grond hebben om mijn vrouw te begraven. Wilt u mij een stuk land verkopen?&#8217; 5-6 &#8216;Maar natuurlijk,&#8217; reageerden de mannen, &#8216;wij beschouwen u als een vorst die door God begunstigd is. Het is ons een grote eer als u een keus wilt maken uit onze begraafplaatsen om daar uw vrouw te begraven.&#8217; 7Na die woorden stond Abraham op, boog voor de mannen en zei: 8-9 &#8216;Als u er zo over denkt, wilt u dan aan Efron, de zoon van Sochar, vragen of hij mij de grot van Machpela wil verkopen? Die ligt aan het einde van zijn grondgebied. Ik zal de prijs betalen die u bepaalt. De grot zal dan voortaan mijn familiegraf zijn.&#8217; 10Efron zat tussen de andere mannen en stond nu op om Abraham te antwoorden. Iedereen luisterde aandachtig. 11&#8216;Meneer,&#8217; zei hij, &#8216;luister. Ik schenk u de grot en de bijbehorende grond, helemaal voor niets, iedereen hier is mijn getuige. Ga uw gang en begraaf uw dode.&#8217; 12Abraham boog opnieuw voor de mannen en antwoordde Efron: &#8216;Nee, ik wil het stuk grond van u kopen. 13Laat mij de volle prijs betalen, daarna zal ik mijn dode gaan begraven!&#8217; 14-15 &#8216;Nou ja,&#8217; zei Efron, &#8216;het is vierhonderd zilverstukken waard, maar wat is zo&#700;n bedrag onder vrienden? Laat toch zitten en ga uw dode begraven!&#8217; 16Maar Abraham betaalde Efron vierhonderd zilverstukken, in gangbare munt.</div><div class="p"> 17-18 Zo werd hij eigenaar van Efrons veld in Machpela, vlakbij Mamre, met de grot en alle bomen die er omheen stonden. Dit alles werd zijn eigendom volgens de overeenkomst die in het bijzijn van de Hethieten, die bij de stadspoort zaten, werd gesloten. 19-20 Daarna begroef Abraham zijn vrouw Sara in de grot op het veld van Machpela, die hij als begraafplaats had gekocht van de Hethieten.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch24" data-usfm="GEN.24">
 <div class="label">24</div><div class="s1">Isaaks huwelijk met Rebekka</div><div class="p"> 1Abraham was een oud man geworden en de Here had hem in alle opzichten gezegend. 2Op een dag zei Abraham tegen zijn oudste dienaar, die zijn bezit beheerde: 3&#8216;Zweer bij de Here, de God van hemel en aarde, dat je mijn zoon niet zult laten trouwen met een meisje uit deze streek, een Kana&#228;nitische. 4Je moet naar mijn geboorteland gaan, naar mijn familie en daar een vrouw voor hem zoeken.&#8217; 5&#8216;En als ik geen meisje vind die dat hele eind wil reizen om te trouwen?&#8217; vroeg de dienaar. &#8216;Moet ik Isaak dan terugbrengen naar het land waar u vandaan bent gekomen?&#8217; 6&#8216;Nee,&#8217; waarschuwde Abraham, &#8216;dat mag je onder geen beding doen, 7de Here, de God van de hemel, heeft mij uit mijn geboorteland bij mijn familie weggeroepen om mij en mijn nakomelingen dit land te geven. Hij zal een engel voor je uit sturen en ervoor zorgen dat je daar een meisje vindt dat met Isaak kan trouwen. 8Als het je niet lukt, ben je van je eed ontslagen. Maar je mag mijn zoon nooit daarheen brengen.&#8217;</div><div class="p"> 9De dienaar zwoer dat hij Abrahams opdracht zou uitvoeren. 10Hij nam tien kamelen mee, belaadde die met het beste en mooiste van de eigendommen van zijn meester en reisde naar Aram-Nahara&#239;m, de woonplaats van Nachor. 11Hij stopte bij een waterput net buiten de stad en liet de kamelen neerknielen. Het was tegen de avond en de vrouwen van de stad zouden zo komen om water te putten. 12&#8216;Och Here, God van mijn meester,&#8217; bad hij, &#8216;wees goed voor mijn meester Abraham en laat mijn opdracht slagen. 13Ik sta hier bij de waterput en de vrouwen van de stad zullen zo water komen halen. 14Laat het alstublieft zo zijn dat het meisje aan wie ik vraag: &#8220;Kunt u mij iets te drinken geven?&#8221; dat doet en gelijk aanbiedt ook de kamelen te drenken. Laat dat het meisje zijn dat U voor Isaak hebt uitgezocht. Dan weet ik wat U wilt.&#8217;</div><div class="p"> 15Terwijl hij nog met de Here sprak, naderde een mooi jong meisje met een waterkruik de put en 16haalde water. Zij was Rebekka, de dochter van Betu&#235;l, de zoon van Nachor en Milka. 17De dienaar liep snel naar haar toe en vroeg of zij hem iets te drinken wilde geven. 18&#8216;Natuurlijk, meneer,&#8217; zei zij en haalde vlug de kruik van haar schouder om hem te drinken te geven. 19Toen zei ze: &#8216;Ik zal voor uw kamelen ook water putten, net zoveel tot ze genoeg hebben.&#8217; 20Ze leegde haar waterkruik in de drinkbak voor de kamelen en liep terug naar de put om meer water te halen. Dat deed ze net zolang tot de kamelen genoeg hadden. 21De dienaar zei niets en keek alleen opmerkzaam toe of zij haar werk afmaakte. Dan zou hij weten of zij het was die de Here had uitgezocht. 22Toen de kamelen hadden gedronken, haalde de dienaar een gouden ring van zes gram en twee gouden armbanden van elk honderdtwintig gram voor haar tevoorschijn. 23&#8216;Van wie bent u een dochter?&#8217; informeerde hij. &#8216;Denkt u dat uw vader genoeg ruimte heeft om ons deze nacht onderdak te geven?&#8217; 24&#8216;Mijn vader is Betu&#235;l, de zoon van Milka, de vrouw van Nachor,&#8217; antwoordde het meisje. 25&#8216;Wij hebben genoeg stro en voer voor uw kamelen en er is ook een kamer voor gasten.&#8217; 26De dienaar stond een ogenblik met gebogen hoofd en wierp zich toen neer voor de Here. 27&#8216;Dank U, Here God van mijn meester Abraham, voor uw trouw en goedheid en dat U mij rechtstreeks naar de familie van mijn meester hebt geleid.&#8217;</div><div class="p"> 28Het meisje liep vlug naar huis en vertelde alles aan haar moeder. 29-30 Toen haar broer Laban zag dat zij een ring en armbanden om had, haastte hij zich naar de waterput, waar de man nog steeds bij zijn kamelen stond en zei tegen hem: 31&#8216;Kom mee naar ons huis, mijn vriend. U staat hier nog te wachten, terwijl wij al een kamer voor u hebben klaargemaakt en een plaats voor uw kamelen hebben ingeruimd!&#8217; 32De man ging met Laban mee naar huis en deze gaf hem stro en voer voor de kamelen en water, zodat de kamelendrijvers hun voeten konden wassen. 33Daarna gingen zij aan tafel. De dienaar weigerde echter te eten. &#8216;Voordat ik eet, wil ik eerst vertellen waarom ik hier ben,&#8217; zei hij. Laban stemde toe.</div><div class="p"> 34&#8216;Ik ben de dienaar van Abraham,&#8217; begon de man zijn verhaal, 35&#8216;en de Here heeft mijn meester rijk gezegend, zodat hij een rijk en bekend man is geworden. De Here gaf hem veel schapen en runderen, goud en zilver, slaven en slavinnen en kamelen en ezels. 36Sara, de vrouw van mijn meester, heeft hem op hoge leeftijd nog een zoon gegeven, die al zijn bezittingen zal erven. 37Mijn meester heeft mij laten zweren dat ik geen vrouw voor zijn zoon zou zoeken onder de Kana&#228;nitische meisjes, 38maar naar zijn geboorteland zou gaan, naar zijn familie, om daar een meisje te zoeken dat zijn vrouw zou kunnen worden. 39&#8220;Maar als ik nu geen meisje kan vinden dat wil meegaan?&#8221; vroeg ik hem. 40&#8220;Zij zal met je meegaan,&#8221; zei hij me, &#8220;want de Here, die ik altijd trouw heb gediend, zal een engel met je meesturen en je opdracht doen slagen. Ja, zoek een meisje onder mijn familieleden, onder de familie van mijn broer. Je hebt mij gezworen dat je zult gaan en het zult proberen. 41Als mijn familie het meisje echter niet wil laten gaan, ben je van je eed ontslagen.&#8221;</div><div class="p"> 42Welnu, toen ik vanmiddag bij de waterput aankwam, heb ik gebeden en God gevraagd: &#8220;Och Here, God van mijn meester Abraham, als U mijn opdracht wilt laten slagen, leidt U mij dan zo: 43ik sta hier bij de waterput. Ik zal tegen het eerste meisje dat water komt halen, zeggen: geef mij alstublieft wat te drinken! 44En dan zal zij antwoorden: natuurlijk! En ik zal ook water putten voor uw kamelen! Laat dat het meisje zijn dat U hebt uitgezocht voor de zoon van mijn meester.&#8221; 45Terwijl ik dit zei, kwam Rebekka eraan met haar waterkruik op haar schouder. Ze liep naar de put en liet de kruik zakken om water te halen. Ik zei tegen haar: &#8220;Mag ik wat water van u?&#8221; 46Zij haalde de kruik van haar schouder, gaf mij te drinken en zei: &#8220;Natuurlijk meneer, en ik zal uw kamelen ook te drinken geven!&#8221; En dat deed ze! 47Toen vroeg ik haar: &#8220;Van wie bent u een dochter?&#8221; en zij vertelde mij: &#8220;Mijn vader is Betu&#235;l, de zoon van Nachor en zijn vrouw Milka&#8221;. Daarom gaf ik haar de ring en de armbanden. 48Toen heb ik de Here, de God van mijn meester Abraham, gedankt en geprezen, omdat Hij mij de dochter van mijn meesters broer had aangewezen als vrouw voor zijn zoon.</div><div class="p"> 49Nu wil ik echter graag uw beslissing horen: ja of nee. Dan weet ik waar ik aan toe ben en wat ik moet doen.&#8217; 50Laban en Betu&#235;l antwoordden: &#8216;Het is duidelijk dat de Here hier de hand in heeft, dus wat moeten wij nog zeggen? 51Neem haar maar mee en laat haar de vrouw van uw meesters zoon worden, want zo wil de Here het.&#8217; 52Bij dat antwoord viel Abrahams dienaar op de knie&#235;n voor de Here. 53Daarna haalde hij zilveren en gouden sieraden en prachtige kleren voor Rebekka. Ook haar moeder en haar broer kregen kostbare geschenken. 54Toen werd er gegeten en overnachtte het hele gezelschap daar. De volgende morgen zei de dienaar: &#8216;Ik zou nu graag teruggaan naar mijn meester.&#8217; 55&#8216;Maar we willen Rebekka nog graag een dag of tien bij ons houden,&#8217; protesteerden haar moeder en haar broer, &#8216;daarna kan zij met u meegaan.&#8217; 56&#8216;Houd u mij alstublieft niet op,&#8217; pleitte de dienaar, &#8216;nu de Here mijn opdracht heeft laten slagen, wil ik het mijn meester graag gaan vertellen.&#8217; 57&#8216;Wel,&#8217; zeiden zij, &#8216;we zullen het meisje vragen wat zij ervan denkt.&#8217; 58Dus riepen zij Rebekka erbij. &#8216;Wil je met deze man meegaan?&#8217; vroegen zij haar. En zij antwoordde: &#8216;Ja, ik zal met hem meegaan.&#8217; 59Toen namen zij afscheid van Rebekka en zegenden haar met de woorden: 60&#8216;Onze zuster, moge jij de moeder van miljoenen worden en mogen je nakomelingen al hun vijanden overwinnen.&#8217; 61Rebekka en de vrouw die haar als baby verzorgde en de andere dienaressen zadelden hun kamelen en gingen met Abrahams dienaar mee.</div><div class="p"> 62In de tussentijd was Isaak, die in de Negev woonde, naar de bron Lachai-Ro&#239; gereisd. 63Op een avond liep hij buiten om rustig te kunnen bidden en nadenken. Toen zag hij in de verte kamelen aankomen. 64Ook Rebekka had Isaak gezien en liet zich van haar kameel glijden. 65&#8216;Wie is die man die ons door de velden tegemoet komt?&#8217; vroeg zij de dienaar van Abraham. &#8216;Dat is de zoon van mijn meester,&#8217; was zijn antwoord. Daarop liet Rebekka haar sluier voor haar gezicht vallen. 66De dienaar vertelde Isaak toen het hele verhaal.</div><div class="p"> 67Isaak nam Rebekka met zich mee naar zijn moeders tent en zij werd zijn vrouw. Isaak ging van haar houden en vond zo troost na de dood van zijn moeder.</div>
 </div>
 </div>
</div>

ChronologischVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen