Historisch

Gods verhaal lezen: een chronologisch leesplan voor één jaar

NT Chronologisch

Wat wordt bedoeld met het Koninkrijk van God?

Open Doors | Strijdvaardig als Elia door Anne van der Bijl | Deel 1

Gedichten over Maria van Magdala

Geborgen in Christus

Muziek: Romeinen 8 in song

Geloof; Wat houdt dat in?

De reis van Simon Peter, Deel 2: 'Leren vertrouwen'

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch32" data-usfm="GEN.32">
 <div class="label">32</div><div class="s1">Een geschenk voor Esau</div><div class="p"> 1Jakob en zijn metgezellen trokken verder. En engelen van God ontmoetten hem. 2Toen Jakob hen zag, riep hij: &#8216;Dat is een leger van God!&#8217; 3Daarom noemde hij die plaats Machana&#239;m (Twee Legers). Jakob zond daarna boodschappers voor zich uit naar zijn broer Esau in Edom, in het land Se&#239;r. 4Zij kregen de boodschap mee: &#8216;Ik ben uw knecht Jakob. Ik heb tot voor kort bij oom Laban gewoond en nu ik terugkom, heb ik runderen, ezels, schapen en veel dienaren en dienaressen. 5Ik stuur deze boodschappers naar u toe om u te zeggen dat ik er aan kom. Ik hoop dat u ons vriendelijk zult ontvangen.&#8217;</div><div class="p"> 6De boodschappers keerden na enige tijd terug met het nieuws dat Esau hen tegemoet kwam met een leger van vierhonderd man! 7Jakob verbleekte van schrik. Hij deelde zijn huishouden met de kudde en de kamelen in twee groepen en zei: 8&#8216;Als Esau de ene groep aanvalt, kan de andere groep misschien ontsnappen.&#8217;</div><div class="p"> 9-10 Toen bad Jakob: &#8216;God van mijn grootvader Abraham en mijn vader Isaak, Here, die mij heeft gezegd dat ik moest teruggaan naar het land van mijn familie en die beloofde goed voor mij te zijn&#8212;ik ben het niet waard dat U mij zoveel goedheid hebt bewezen, steeds weer, zoals U had beloofd. Toen ik van huis vertrok, had ik alleen maar een staf en nu heb ik twee legers! 11Och Here, bescherm mij nu ook tegen mijn broer Esau, want ik ben bang. Bang dat hij mij en deze moeders en hun kinderen komt doden. 12Maar U hebt mij beloofd goed voor mij te zijn en mijn nakomelingen talrijk te maken als het zand langs de zee!&#8217;</div><div class="p"> 13Jakob bleef daar die nacht en maakte een geschenk voor zijn broer Esau klaar, 14dat bestond uit tweehonderd geiten, twintig bokken, tweehonderd ooien, twintig rammen, 15dertig zogende kamelen met hun veulens, veertig koeien, tien stieren, twintig ezelinnen en tien ezels. 16Jakob gaf zijn dienaren de opdracht de dieren voor hen uit te leiden, elke groep apart, met tussenruimtes. 17Hij zei de mannen die de eerste groep moesten leiden, dat als zij Esau tegenkwamen en hij zou vragen: &#8216;Waar gaan jullie heen?&#8217;, &#8216;Wiens dienaren zijn jullie?&#8217;, &#8216;Wiens dieren zijn dit?&#8217;, 18zij zouden moeten antwoorden: &#8216;Deze dieren zijn van uw dienaar Jakob. Zij zijn een geschenk voor zijn meester Esau! Hij komt vlak achter ons aan!&#8217; 19Die opdracht gaf Jakob aan iedere herder, met dezelfde boodschap. 20Jakob hoopte Esau gunstig te stemmen, voordat hij hem ontmoette. &#8216;Misschien,&#8217; redeneerde Jakob, &#8216;zal hij ons dan vriendelijk behandelen.&#8217;</div><div class="p"> 21Zo werd het vee vooruit gedreven en Jakob bleef die nacht in het kamp.</div><div class="s1">Jakob krijgt een nieuwe naam</div><div class="p"> 22Maar midden in de nacht stond hij op, wekte zijn twee vrouwen, de twee bijvrouwen en de elf kinderen en trok bij een doorwaadbare plaats het riviertje de Jabbok over. 23Toen ging hij alleen terug naar het kamp. 24En daar vocht Iemand met hem tot het dag werd. 25En toen de Ander merkte dat Hij het gevecht niet kon winnen, sloeg Hij Jakob op de heup zodat het gewricht uit de kom schoot. 26Toen zei de Ander: &#8216;Laat Mij los, want het wordt dag.&#8217; Maar Jakob hijgde: &#8216;Ik laat U niet los, voordat U mij hebt gezegend.&#8217; 27&#8216;Hoe heet u?&#8217; vroeg de Ander. &#8216;Jakob,&#8217; was het antwoord. 28&#8216;Zo zult u niet langer heten,&#8217; vertelde de Ander hem. &#8216;Voortaan heet u Isra&#235;l, want u hebt met God en de mensen gestreden en overwonnen.&#8217; 29Toen vroeg Jakob de Ander: &#8216;Wat is uw naam?&#8217; &#8216;Dat moet u niet vragen,&#8217; antwoordde de Ander. En Hij zegende Jakob daar.</div><div class="p"> 30Jakob noemde die plaats Peni&#235;l (Het Gezicht van God) en zei: &#8216;Ik heb God recht in de ogen gekeken en toch is mijn leven gespaard.&#8217; 31De zon was al op, toen Jakob Peni&#235;l verliet. Hij liep mank door de klap op zijn heup. 32Dit is de reden waarom de Isra&#235;lieten nog steeds niet het stuk van de heupspier eten, die de heup rekt.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch33" data-usfm="GEN.33">
 <div class="label">33</div><div class="s1">Jakob en Esau sluiten vrede</div><div class="p"> 1Toen zag Jakob in de verte Esau met vierhonderd man aankomen. 2Hij zette zijn gezin in een rij met zijn twee bijvrouwen en hun kinderen voorop, daarachter Lea met haar kinderen en helemaal achteraan Rachel met Jozef. 3Jakob liep naar voren tot hij bij zijn broer kwam en boog zeven keer diep voor hem. 4Maar Esau rende op hem af en omarmde hem! Ze kusten elkaar en huilden. 5Esau wees op de vrouwen en kinderen en vroeg: &#8216;Wie zijn dat, die je daar bij je hebt?&#8217; &#8216;Dat zijn de kinderen die God mij geschonken heeft,&#8217; antwoordde Jakob. 6Zijn bijvrouwen en hun kinderen kwamen naar voren en bogen diep voor Esau. 7Daarna deden Lea en haar kinderen hetzelfde, evenals Rachel en Jozef. 8&#8216;En wat waren dat voor dieren die ik tegenkwam?&#8217; vroeg Esau. Jakob antwoordde: &#8216;Dat waren geschenken voor jou om je gunstig te stemmen!&#8217; 9&#8216;Broer, ik heb al genoeg,&#8217; lachte Esau, &#8216;hou jij je dieren maar.&#8217; 10&#8216;Nee, ik wil graag dat je die geschenken aanneemt,&#8217; zei Jakob. &#8216;Het is een hele opluchting voor mij dat je ons zo vriendelijk tegemoet komt. Dat ik jou in deze stemming mag ontmoeten, betekent voor mij evenveel als de vertroostende blik van God. 11Neem mijn geschenken alsjeblieft aan, want God is erg goed voor mij geweest. Ik heb toch alles,&#8217; was Jakobs antwoord. Daarop nam Esau dan toch de geschenken maar aan. 12&#8216;Nou, laten we dan maar gaan,&#8217; zei Esau. &#8216;Mijn mannen en ik zullen bij jullie blijven en jullie begeleiden.&#8217; 13Maar Jakob wierp tegen: &#8216;Zoals je ziet, zijn sommige kinderen nog erg klein en het vee heeft ook jongen. Als die te snel worden gedreven, zullen ze doodgaan. 14Ga jij maar vast vooruit, wij volgen wel in ons eigen tempo en dan ontmoeten we elkaar in Se&#239;r.&#8217; 15&#8216;Goed,&#8217; zei Esau, &#8216;maar dan zal ik een aantal mannen bij je laten om je te helpen en de weg te wijzen.&#8217; &#8216;Nee,&#8217; hield Jakob vol, &#8216;wij komen er wel. Doe alsjeblieft wat ik heb voorgesteld.&#8217; 16En Esau ging diezelfde dag nog terug naar Se&#239;r.</div><div class="p"> 17Jakob en zijn metgezellen reisden door tot Sukkot, sloegen daar hun kamp op en bouwden hutten voor de kudde. Daarom heet die plaats Sukkot (Hutten). 18Daarna kwamen zij veilig aan in Sichem, in Kana&#228;n en sloegen hun kamp op buiten de stad. 19Jakob kocht het stuk land waarop hij zijn tent had opgezet, voor honderd zilverstukken van de familie van Chamor, de vader van Sichem. 20Hij bouwde daar een altaar en noemde het: &#8216;De God van Isra&#235;l is God.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch34" data-usfm="GEN.34">
 <div class="label">34</div><div class="s1">Sichem en Dina</div><div class="p"> 1Op een dag verliet Lea&#700;s dochter Dina het kamp om haar vriendinnen te bezoeken. 2Toen zag Sichem, de zoon van de Chiwwitische koning Chamor, haar. Hij nam haar mee, had gemeenschap met haar en onteerde haar zo. 3Hij werd hals-over-kop verliefd op Dina en probeerde haar voor zich te winnen. 4Hij sprak er met zijn vader over. &#8216;Zorg dat ik dat meisje krijg,&#8217; zei hij, &#8216;want ik wil met haar trouwen.&#8217; 5Jakob hoorde al snel wat er was gebeurd, maar zijn zonen waren met het vee op het land, dus wachtte hij tot zij terug waren.</div><div class="p"> 6-7 Koning Chamor kwam naar het kamp om met Jakob te praten. Tegelijk met hem kwamen Jakobs zonen terug, geschokt en boos over de belediging die hun via hun zuster was aangedaan. 8Chamor zei tegen Jakob: &#8216;Mijn zoon Sichem houdt echt van uw dochter en wil haar als zijn vrouw. Laat hem alstublieft met haar trouwen. 9-10 Wij willen graag dat u en uw mensen bij ons blijven wonen. Dan kunnen uw dochters met onze jonge mannen en onze dochters met uw jonge mannen trouwen. U kunt wonen waar u wilt en uw eigen leven leiden en rijk worden!&#8217; 11Toen richtte Sichem zich tot Dina&#700;s vader en broers. &#8216;Wees zo vriendelijk mij Dina als vrouw te geven,&#8217; smeekte hij. &#8216;Ik zal u alles geven wat u vraagt. 12Ongeacht welke bruidsschat of welk geschenk u vraagt, ik zal het betalen. Geeft u mij alstublieft het meisje als vrouw.&#8217;</div><div class="p"> 13Toen logen haar broers tegen Sichem en Chamor, vanwege de schande die Sichem hun zuster had bezorgd. 14&#8216;Dat kunnen wij niet doen,&#8217; zeiden ze, &#8216;want u bent niet besneden. Het zou een schande voor haar zijn met zo&#700;n man te trouwen. 15De enige mogelijkheid is dat alle mannen uit uw stad zich laten besnijden. 16Dan kunnen wij onderling huwelijken sluiten en hier wonen. Zo kunnen wij &#233;&#233;n volk worden. 17Als dat niet kan, vertrekken wij en nemen haar mee.&#8217;</div><div class="p"> 18Chamor en Sichem stemden blij toe 19en maakten er snel werk van. Sichem was helemaal weg van Dina en dacht dat de mannen van de stad zich wel met het idee van een besnijdenis konden verzoenen, want hij was een geacht en populair man. 20Zo legden Chamor en Sichem het plan voor aan de mannen van de stad. 21&#8216;Die mannen zijn onze vrienden,&#8217; zeiden zij. &#8216;Laten wij hun vragen hier bij ons te wonen en hun werk te doen. Het land is groot genoeg voor ons allen en wij kunnen dan onderling huwelijken sluiten. 22Ze stellen echter &#233;&#233;n voorwaarde om hier te blijven: wij moeten ons allemaal laten besnijden, net zoals zij. 23Als we dat doen, is al hun bezit ook het onze. Laten we akkoord gaan, zodat zij zich hier vestigen.&#8217; 24De mannen van de stad stemden in met het voorstel en iedereen werd besneden.</div><div class="p"> 25Maar drie dagen later, toen de wonden elke beweging tot een marteling maakten, namen twee broers van Dina, Simeon en Levi, hun zwaard, gingen de stad in en doodden, zonder op tegenstand te stuiten, alle mannen, ook Chamor en Sichem. 26Zij bevrijdden Dina uit het huis van Sichem en keerden naar hun kamp terug. 27Daarna gingen al Jakobs zonen de stad in en plunderden haar, omdat hun zuster daar was onteerd. 28Alles namen zij mee: het kleinvee, het rundvee en de ezels, alles wat los en vast zat, werd meegenomen, zowel uit de stad als van de velden. 29Ook de vrouwen en kinderen werden gevangengenomen. Alle kostbaarheden in de huizen werden buitgemaakt.</div><div class="p"> 30Maar Jakob zei tegen Simeon en Levi: &#8216;Jullie hebben mij in een kwaad daglicht gebracht tegenover de andere bewoners van dit land, de Kana&#228;nieten en de Perizzieten. Wij zijn met zo weinig, dat ze hierheen zullen komen en ons zullen verslaan. Ze zullen ons allemaal doden.&#8217; 31Maar zij zeiden: &#8216;We konden toch niet toelaten dat hij onze zuster als een hoer behandelde?&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

ChronologischVoorbeeld

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen