Ik kom jullie goed nieuws brengen

Open Doors | Delen in Jezus' lijden

Kerst

Goede voornemens

Ik geloof niet in God, want… ik heb al genoeg problemen veroorzaakt

Blijdschap en vrolijkheid

Sinterklaas

Waar komen wij vandaan?

4 geschenken voor Kerst – van God voor jou!

Bidden & Vasten II

Het Boek

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch19" data-usfm="NUM.19.1+NUM.19.2+NUM.19.3+NUM.19.4+NUM.19.5+NUM.19.6+NUM.19.7+NUM.19.8+NUM.19.9+NUM.19.10+NUM.19.11+NUM.19.12+NUM.19.13+NUM.19.14+NUM.19.15+NUM.19.16+NUM.19.17+NUM.19.18+NUM.19.19+NUM.19.20+NUM.19.21+NUM.19.22">
 <div class="p">1De Here zei tegen Mozes en A&#228;ron: 2&#8216;Hierbij geef Ik u nog een wet: zeg het volk Isra&#235;l dat het u een rode jonge koe zonder gebreken brengt die nog nooit een juk heeft gedragen. 3Geef haar aan de priester Eleazar. Die zal haar buiten het kamp brengen en daar zal iemand haar doden, terwijl Eleazar toekijkt. 4Eleazar zal iets van haar bloed op zijn vinger nemen en dat zevenmaal tegen de voorzijde van de tabernakel aanbrengen. 5Daarna zal iemand de jonge koe onder het toeziend oog van Eleazar verbranden: haar huid, vlees, bloed en mest. 6Eleazar zal cederhout, hysop en scharlaken nemen en dat in het vuur gooien. 7Daarna moet hij zijn kleren wassen en zich baden. Hij kan terugkeren naar het kamp en is tot de avond onrein. 8Ook degene die de jonge koe heeft verbrand, moet zijn kleren wassen en zich baden. Ook hij zal tot de avond onrein zijn. 9Dan zal iemand die niet onrein is, de as van de verbrande jonge koe verzamelen en die naar een reine plaats buiten het kamp brengen, waar het zal worden bewaard om voor het volk Isra&#235;l het water te bereiden, dat nodig is bij de reinigingsceremonies voor de afwassing van zonden. 10En degene die de as van de jonge koe verzamelt, moet zijn kleren wassen en zal tot de avond onrein zijn, deze instructie blijft eeuwig van kracht voor de Isra&#235;lieten en voor iedere buitenlander die bij hen woont.</div><div class="p"> 11Iemand die het lijk van een mens aanraakt, zal zeven dagen onrein zijn en 12moet zich op de derde dag reinigen met water waaraan de as van de jonge koe is toegevoegd, op de zevende dag zal hij dan rein zijn. Maar als hij dat niet doet op de derde dag, zal hij op de zevende dag nog steeds onrein zijn. 13Iemand die een lijk aanraakt en zich niet reinigt op de hierboven beschreven manier, heeft de tabernakel van de Here verontreinigd en zal uit Isra&#235;l worden verstoten. Het reinigingswater werd niet op hem gesprenkeld, dus is hij nog steeds onrein.</div><div class="p"> 14Als een man sterft in een tent, geldt deze wet: ieder die de tent binnengaat en zij die tijdens het overlijden binnen zijn, zullen zeven dagen onrein zijn. 15Elke onafgesloten pot in de tent is onrein. 16Als iemand buiten in het veld het lichaam aanraakt van iemand die in de strijd of op een andere manier is gestorven of als hij een bot of een graf aanraakt, zal hij zeven dagen onrein zijn. 17Om weer rein te worden, moet as van de jonge koe die als zondoffer is verbrand, worden toegevoegd aan water uit een bron of rivier en in een ketel worden gedaan. 18Dan moet een rein iemand een bundel hysop nemen, die in de pot met water dopen en het water sprenkelen over de tent en over alle potten en pannen in de tent. Hij moet het ook sprenkelen op ieder die verontreinigd is door zijn aanwezigheid in de tent, door het aanraken van een bot, het aanraken van iemand die is gedood of gestorven of die een graf heeft aangeraakt. 19Dit zal plaatshebben op de derde en zevende dag. Daarna moet de onreine persoon zijn kleren wassen en zich baden en die avond zal hij van zijn onreinheid zijn verlost. 20Maar iemand die onrein is geworden en zich niet reinigt, zal worden verstoten. Want hij heeft het heiligdom van de Here verontreinigd en het reinigingswater is niet op hem gesprenkeld, daarom blijft hij onrein. 21Dit is een eeuwige wet. De man die het water sprenkelt, moet daarna zijn kleren wassen, en iemand die het water aanraakt, zal tot de avond onrein zijn. 22Alles wat een onreine persoon aanraakt, zal tot de avond onrein zijn en een ieder tot de avond onrein maken die dit weer aanraakt.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="NUM.20.1+NUM.20.2+NUM.20.3+NUM.20.4+NUM.20.5+NUM.20.6+NUM.20.7+NUM.20.8+NUM.20.9+NUM.20.10+NUM.20.11+NUM.20.12+NUM.20.13+NUM.20.14+NUM.20.15+NUM.20.16+NUM.20.17+NUM.20.18+NUM.20.19+NUM.20.20+NUM.20.21+NUM.20.22+NUM.20.23+NUM.20.24+NUM.20.25+NUM.20.26+NUM.20.27+NUM.20.28+NUM.20.29">
 <div class="p">1Het volk Isra&#235;l arriveerde in de eerste maand in de woestijn Sin en sloeg het kamp op bij Kades. Daar stierf Mirjam en werd zij begraven.</div><div class="p"> 2Er was op die plaats niet genoeg drinkwater en het volk stond opnieuw op tegen Mozes en A&#228;ron. 3Een ontevreden menigte liep te hoop en schreeuwde tegen Mozes: &#8216;Waren wij maar gelijk gedood met onze broeders die door de Here werden gedood! 4U hebt ons met opzet hier in de woestijn gebracht om van ons af te komen, samen met onze kudden. 5Hoe haalde u het in uw hoofd ons uit Egypte te laten wegtrekken en naar dit onherbergzame oord te brengen? Noemt u dit soms vruchtbaar land, met vijgen, wijn en granaatappels? Er is niet eens drinkwater!&#8217;</div><div class="p"> 6Mozes en A&#228;ron draaiden zich om en gingen naar de ingang van de tabernakel, waar zij zich voor de Here op de grond lieten vallen, en de heerlijkheid van de Here verscheen aan hen. 7De Here zei tegen Mozes: 8&#8216;Haal de staf en roep daarna het volk bijeen. Terwijl de mensen toekijken, moet u tegen die rots daar spreken en dan zal er genoeg water uitkomen! U zult hun water geven uit een rots en er zal genoeg zijn voor alle mensen en hun vee!&#8217; 9Mozes deed wat de Here had gezegd. Hij haalde de staf van de plaats waar hij voor de ogen van de Here stond. 10Toen riepen Mozes en A&#228;ron het volk bijeen bij de rots en Mozes zei tegen de menigte: &#8216;Luister, opstandelingen! Moeten wij voor jullie water uit deze rots laten komen?&#8217; 11Toen hief Mozes de staf op en sloeg tweemaal op de rots. Het water gutste eruit en de mensen en het vee konden drinken. 12Maar de Here zei tegen Mozes en A&#228;ron: &#8216;Omdat u Mij niet hebt geloofd en Mij niet de eer hebt gegeven voor de ogen van het volk Isra&#235;l, zult u beiden hen niet het land mogen binnenbrengen dat Ik heb beloofd!&#8217; 13Deze plaats werd Meriba (Water van Ruzie) genoemd, omdat de Isra&#235;lieten hier opstandig werden tegen de Here en Hij Zich hier als de Heilige bewees.</div><div class="p"> 14Tijdens het verblijf in Kades zond Mozes boodschappers naar de koning van Edom: &#8216;Wij zijn de nakomelingen van uw broeder Isra&#235;l en u kent ons verhaal, van alles wat ons is overkomen. 15Hoe onze voorouders naar Egypte trokken, waar zij lange tijd verbleven om ten slotte slaven van de Egyptenaren te worden. 16Maar toen wij de Here riepen, hoorde Hij ons en stuurde een engel die ons uit Egypte leidde. Nu zijn wij hier in Kades aangekomen en wij hebben ons kamp aan de grens van uw land opgeslagen. 17Laat ons alstublieft door uw land trekken. Wij zullen voorzichtig zijn en niet door uw akkers en wijngaarden trekken, wij zullen zelfs geen water uit uw bronnen gebruiken. Wij blijven op de hoofdweg en zullen die niet eerder verlaten dan wanneer wij uw landsgrens aan de andere kant zijn overgetrokken.&#8217; 18Maar de koning van Edom zei: &#8216;Blijf uit ons land! Als u probeert binnen te komen, zal ik u met een leger tegemoet komen!&#8217; 19&#8216;Maar koning,&#8217; pleitten de boodschappers, &#8216;wij zullen op de hoofdweg blijven en zelfs geen water van u drinken of wij kopen het voor de prijs die u vraagt. Wij willen alleen door uw land trekken, verder niets.&#8217; 20Maar de koning van Edom bleef weigeren. &#8216;Blijf uit ons land,&#8217; waarschuwde hij en na zijn leger te hebben gemobiliseerd, trok hij met man en macht op naar de grens. 21-22 Omdat de Edomieten weigerden Isra&#235;l door hun land te laten trekken, keerde Isra&#235;l om en trok van Kades naar de berg Hor.</div><div class="p"> 23Toen zei de Here bij de grens van het land Edom tegen Mozes en A&#228;ron: 24&#8216;Het is tijd voor A&#228;ron om te sterven, want hij zal het land dat Ik het volk Isra&#235;l heb gegeven, niet binnengaan. U beiden hebt mijn instructies betreffende het water van Meriba in de wind geslagen. 25Ga met A&#228;ron en zijn zoon Eleazar de berg Hor op. 26Daar moet u A&#228;ron het priestergewaad uittrekken en het aan zijn zoon Eleazar geven om aan te trekken. A&#228;ron zal daar sterven.&#8217; 27Mozes deed wat de Here hem had opgedragen. Voor de ogen van het hele volk beklommen zij de berg Hor. 28Toen zij hoog genoeg waren, trok Mozes A&#228;ron het priestergewaad uit en liet Eleazar het aantrekken. En daar op de berg stierf A&#228;ron. Mozes en Eleazar keerden terug. 29Toen het volk op de hoogte werd gebracht van A&#228;rons dood, rouwde het dertig dagen om hem.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch21" data-usfm="NUM.21.1+NUM.21.2+NUM.21.3+NUM.21.4+NUM.21.5+NUM.21.6+NUM.21.7+NUM.21.8+NUM.21.9+NUM.21.10+NUM.21.11+NUM.21.12+NUM.21.13+NUM.21.14+NUM.21.15+NUM.21.16+NUM.21.17+NUM.21.18+NUM.21.19+NUM.21.20+NUM.21.21+NUM.21.22+NUM.21.23+NUM.21.24+NUM.21.25+NUM.21.26+NUM.21.27+NUM.21.28+NUM.21.29+NUM.21.30+NUM.21.31+NUM.21.32+NUM.21.33+NUM.21.34+NUM.21.35">
 <div class="p">1Toen de koning van Arad hoorde dat de Isra&#235;lieten oprukten (zij namen dezelfde weg als de spionnen), mobiliseerde hij zijn leger en viel aan. Daarbij werden enige Isra&#235;lieten gevangengenomen. 2Toen beloofden de Isra&#235;lieten de Here dat zij al de steden in dat gebied met de grond gelijk zouden maken als Hij hen zou helpen de koning van Arad en zijn onderdanen te overwinnen. 3De Here verhoorde hun gebed en gaf de Kana&#228;nieten aan hen over, de Isra&#235;lieten vernietigden hen en hun steden. Vanaf die tijd heette die streek Chorma (Verwoesting).</div><div class="p"> 4De Isra&#235;lieten braken op van de berg Hor en trokken vandaar verder zuidelijk langs de weg naar de Rode Zee om zo om het land Edom heen te trekken. 5Op die tocht werd het volk ongeduldig en beklaagde zich tegen God en tegen Mozes. &#8216;Waarom hebt u ons uit Egypte geleid en laat u ons hier in de wildernis sterven?&#8217; klaagden zij. &#8216;Er is hier niets om te eten en te drinken en we walgen van dat flauwe manna.&#8217; 6Daarom stuurde de Here giftige slangen naar het kamp en velen werden gebeten en kwamen om. 7Het volk kwam bij Mozes en riep: &#8216;Wij hebben gezondigd, want wij hebben ons tegen de Here en tegen u gekeerd. Bid toch tot de Here en vraag of Hij de slangen wil weghalen.&#8217; Mozes bad voor het volk. 8Toen zei de Here tegen hem: &#8216;Maak een koperen afbeelding van zo&#700;n giftige slang en maak deze vast op een paal: iemand die is gebeten, hoeft er alleen maar naar te kijken om te worden genezen!&#8217; 9Mozes maakte een koperen slang en bevestigde die op een paal. Als iemand die door een slang was gebeten, naar de koperen slang keek, bleef hij leven.</div><div class="p"> 10Hierna reisden de Isra&#235;lieten verder naar Obot en sloegen daar hun kamp op. 11Vandaar trokken zij naar Ijje-Ha&#228;barim in de woestijn die ten oosten van Moab ligt. 12Daarna ging het verder naar het dal van de beek Zered, waar zij hun kamp opsloegen. 13Vervolgens trokken zij verder naar de overkant van de rivier de Arnon, dichtbij de grens van de Amorieten. De Arnon is de grensrivier tussen het land van de Amorieten en dat van de Moabieten. 14Deze gebeurtenis wordt ook vermeld in het boek over de oorlogen van de Here, waarin wordt gezegd dat het dal van de rivier de Arnon en de stad van Waheb 15tussen de Moabieten en de Amorieten liggen.</div><div class="p"> 16Toen reisden de Isra&#235;lieten naar Be&#235;r. Hier is de put waar de Here tegen Mozes zei: &#8216;Roep het volk bijeen, dan zal Ik het water geven.&#8217; 17-18 Bij die gebeurtenis zong het volk dit lied:</div><div class="p">&#8216;Spring op, waterbron! Zing beurtelings van het water! Dit is een bron, gegraven door vorsten. De edelen van het volk boorden hem aan met hun scepter en hun leidersstaf.&#8217;</div><div class="p">Toen verlieten zij de woestijn en trokken verder naar Mattana, 19Nachali&#235;l en Bamot. 20Vandaar ging het verder naar het dal in het plateau van Moab, vanwaar men uitkijkt over de woestijn en in de verte de berg Pisga ziet.</div><div class="p"> 21De Isra&#235;lieten stuurden nu boodschappers naar koning Sichon van de Amorieten. 22&#8216;Mogen wij door uw land trekken?&#8217; vroegen zij hem. &#8216;Wij zullen de weg niet verlaten tot wij uw land weer uit zijn. Wij zullen uw akkers en wijngaarden niet beschadigen en niet van uw water drinken.&#8217; 23Maar koning Sichon weigerde. Erger nog, hij mobiliseerde zijn leger en viel Isra&#235;l in de woestijn aan. Bij Jahas kwam het tot een treffen. 24Maar Isra&#235;l versloeg hen vernietigend en veroverde hun land van de rivier Arnon tot de rivier Jabbok, tot aan de grens van de Ammonieten. Daar werd de opmars gestuit, want de grens van de Ammonieten werd sterk verdedigd. 25-26 Zo veroverden de Isra&#235;lieten alle steden van de Amorieten en gingen daar wonen. Ook Chesbon, de hoofdstad van koning Sichon, viel hun in handen. Koning Sichon had dit hele gebied tot aan de Arnon op de vorige koning van de Moabieten veroverd.</div><div class="p"> 27-30De oude spreukendichters schreven over die gebeurtenis: &#8216;Kom naar Chesbon, want de hoofdstad van Sichon is groter en sterker dan ooit. Er kwam een vlam uit Sichons stad die Ar in Moab en de heersers over de hoogten van de Arnon verteerde. Wee u, Moab, uw volk van Kemos is verloren! Want Kemos liet zijn zonen vluchten en zijn dochters gevangennemen door Sichon, de koning van de Amorieten. Wij hebben hen beschoten en Chesbon ging verloren, samen met Dibon. Wij verwoestten het tot Nofach en een vuur woedde tot de stad Medeba.&#8217;</div><div class="p"> 31Zo kwam Isra&#235;l te wonen in het land van de Amorieten. 32Ondertussen stuurde Mozes spionnen uit om de streek van Jazer te verkennen, daarna vielen zij het gebied binnen, veroverden de steden en verdreven de Amorieten die daar woonden. 33Daarna lieten zij het oog op Basan vallen en trokken daarheen. Maar koning Og van Basan ging hen met een leger tegemoet en bij de stad Edre&#239; ontbrandde een felle strijd. 34Maar de Here zei tegen Mozes: &#8216;Wees niet bang voor hem, want Ik heb hem, zijn volk en zijn land al aan u overgegeven. U zult hem verslaan net zoals koning Sichon van de Amorieten.&#8217; 35Het gebeurde zoals de Here had gezegd: Isra&#235;l versloeg Og, zijn zonen en zijn onderdanen. Iedereen werd gedood. En Isra&#235;l nam het land in bezit.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkNUM">
 <div class="chapter ch22" data-usfm="NUM.22.1">
 <div class="p">1Hierna braken de Isra&#235;lieten op en reisden naar de vlakten van Moab. Ten oosten van de Jordaan, tegenover Jericho, sloegen zij hun kamp op.</div><div class="p"> </div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJDG">
 <div class="chapter ch11" data-usfm="JDG.11.1+JDG.11.2+JDG.11.3+JDG.11.4+JDG.11.5+JDG.11.6+JDG.11.7+JDG.11.8+JDG.11.9+JDG.11.10+JDG.11.11+JDG.11.12+JDG.11.13+JDG.11.14+JDG.11.15+JDG.11.16+JDG.11.17+JDG.11.18+JDG.11.19+JDG.11.20+JDG.11.21+JDG.11.22+JDG.11.23+JDG.11.24+JDG.11.25+JDG.11.26+JDG.11.27+JDG.11.28+JDG.11.29+JDG.11.30+JDG.11.31+JDG.11.32+JDG.11.33">
 <div class="p">1Jefta was een dapper man uit Gilead, maar hij was de zoon van een prostituee. 2Zijn vader Gilead had ook zonen bij zijn wettige vrouw. Toen deze halfbroers volwassen waren geworden, joegen zij Jefta weg. &#8216;Jij bent de zoon van een hoer!&#8217; zeiden ze. &#8216;Jij zult niets erven van vaders bezittingen!&#8217; 3Daarop vluchtte Jefta uit zijn vaders huis naar het land Tob en ging daar wonen. Een groep avonturiers kwam daar bij hem en samen trokken zij eropuit.</div><div class="p"> 4Een tijd later bonden de Ammonieten de strijd aan met Isra&#235;l. 5-6 De leiders van Gilead gingen naar het land Tob om Jefta te halen. Zij smeekten hem hun aanvoerder te worden in de strijd tegen de Ammonieten. 7Maar Jefta zei tegen hen: &#8216;Waarom komt u bij mij als u mij haat en mij uit mijn vaders huis hebt weggejaagd? Waarom komt u nu u in de problemen zit?&#8217; 8&#8216;Omdat we u nodig hebben,&#8217; antwoordden ze. &#8216;Wees onze aanvoerder als we tegen de Ammonieten moeten vechten, dan zult u leider van Gilead en al zijn inwoners worden.&#8217; 9&#8216;Zo!&#8217; riep Jefta uit. &#8216;Denkt u dat ik dat zo maar geloof?&#8217; 10&#8216;Wij zweren het u bij de Here,&#8217; antwoordden zij. &#8216;U zult onze leider worden.&#8217; 11Daarop ging Jefta met de leiders van Gilead mee en werd aanvoerder van Isra&#235;ls leger. De overeenkomst werd bekrachtigd voor de Here in een algemene volksvergadering in Mispa.</div><div class="p"> 12Jefta stuurde boodschappers naar de koning van de Ammonieten met de vraag waarom hij Isra&#235;l aanviel. 13De koning van de Ammonieten antwoordde dat het land toebehoorde aan de Ammonieten! Hij beweerde dat het van hen gestolen was toen de Isra&#235;lieten uit Egypte kwamen en dat het hele gebied vanaf de rivier de Arnon tot de Jabbok en de Jordaan van hem was. &#8216;Geef mij het land in vrede terug,&#8217; luidde de eis van de koning. 14Jefta stuurde de boodschappers terug met het antwoord: 15&#8216;Isra&#235;l heeft noch het land van de Moabieten, noch dat van de Ammonieten gestolen. 16Zo is het gegaan: nadat de Isra&#235;lieten uit Egypte waren gekomen en de Rietzee waren doorgetrokken, kwamen zij bij Kades. 17Zij stuurden boodschappers naar de koning van Edom met de vraag of hij hun toestemming wilde geven door zijn land te reizen. Maar hun verzoek werd afgewezen. Toen deden ze de koning van Moab hetzelfde verzoek, maar ook hij wees het af. Daarom bleven de Isra&#235;lieten in Kades. 18Ten slotte trokken zij door de woestijn om Edom en Moab heen en reisden langs Moabs oostgrens tot de overkant van de rivier de Arnon, waar zij hun kamp opsloegen. En omdat de Arnon de grens van Moab is, zijn ze dus niet in Moab geweest. 19Toen stuurde Isra&#235;l boodschappers naar koning Sichon van de Amorieten die in Chesbon woonde. Zij vroegen hem of hij Isra&#235;l toestemming wilde geven door zijn land te trekken naar hun plaats van bestemming. 20Maar koning Sichon vertrouwde Isra&#235;l niet. Hij verwachtte dat het niet bij een doortocht zou blijven. Daarom verzamelde hij zijn troepen in Jahza en viel Isra&#235;l aan. 21-22 De Here, de God van Isra&#235;l, hielp het volk Isra&#235;l door koning Sichon en diens leger te verslaan. Toen nam Isra&#235;l het hele gebied van de Amorieten, van de rivier de Arnon tot de Jabbok en van de woestijn tot de Jordaan in bezit. 23De Here, de God van Isra&#235;l, was het die de Amorieten hun land heeft afgenomen en het aan Isra&#235;l heeft gegeven. Waarom zouden wij het dan aan u teruggeven? 24Zoals u houdt wat uw god Kemos u heeft gegeven, zo houden wij wat de Here, onze God, ons geeft! 25Trouwens, wie denkt u eigenlijk dat u bent? Bent u beter dan koning Balak, de zoon van Sippor, van Moab? Heeft hij soms geprobeerd zijn land te heroveren, nadat Isra&#235;l hem had verslagen? 26Maar nu, na driehonderd jaar, maakt u er een probleem van. Al die tijd heeft Isra&#235;l hier gewoond, verspreid over het gebied tussen Chesbon en Aro&#235;r en langs de rivier de Arnon. Waarom hebt u niet eerder geprobeerd dit gebied terug te krijgen? 27Nee, ik heb u niets misdaan. Eerder doet u mij onrecht door tegen mij te strijden. Maar de Here is rechter en zal bepalen wie gelijk heeft, Isra&#235;l of Ammon.&#8217;</div><div class="p"> 28De koning van de Ammonieten reageerde niet op Jefta&#700;s boodschap. 29Toen kwam de Geest van de Here over Jefta en hij leidde zijn leger dwars door het gebied Gilead en Manasse, langs de stad Mispa in Gilead en viel de Ammonieten aan.</div><div class="p"> 30-31 Intussen had Jefta de Here beloofd: &#8216;Als U mij helpt de Ammonieten te verslaan en ik veilig terugkom, zal ik het eerste dat mij uit mijn huis tegemoet komt, aan U offeren!&#8217; 32Daarop viel Jefta de Ammonieten aan en de Here gaf hem de overwinning. 33Hij versloeg de Ammonieten over de hele weg van Aro&#235;r tot Minnith, met twintig steden en zelfs tot aan Abel Keramim. Hij bracht hun een zware nederlaag toe en de Ammonieten werden aan het volk Isra&#235;l onderworpen. </div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid75 iso6393nld" data-vid="75" data-iso6393="nld">
 <div class="book bkJHN">
 <div class="chapter ch3" data-usfm="JHN.3.1+JHN.3.2+JHN.3.3+JHN.3.4+JHN.3.5+JHN.3.6+JHN.3.7+JHN.3.8+JHN.3.9+JHN.3.10+JHN.3.11+JHN.3.12+JHN.3.13+JHN.3.14+JHN.3.15+JHN.3.16+JHN.3.17+JHN.3.18+JHN.3.19+JHN.3.20+JHN.3.21">
 <div class="p">1Zo was er een Farizee&#235;r, een lid van de Hoge Raad, die Nikodemus heette 2en die op een nacht met Jezus kwam praten. &#8216;Meester,&#8217; zei hij, &#8216;wij weten dat God U gezonden heeft om ons te leren. Want niemand kan de wondertekenen doen die U doet, als God niet met hem is.&#8217; 3Jezus antwoordde: &#8216;Luister goed, wie niet opnieuw geboren wordt, kan het Koninkrijk van God niet ontdekken.&#8217; 4&#8216;Opnieuw geboren?&#8217; vroeg Nikodemus. &#8216;Hoe kan dat? Iemand kan toch niet voor de tweede keer uit zijn moeders lichaam geboren worden?&#8217; 5Jezus antwoordde: &#8216;Toch is het zoals Ik zeg. Niemand kan het Koninkrijk van God binnengaan, als hij niet geboren wordt uit water en Geest. 6Uit mensen komt menselijk leven voort, maar uit de Geest van God komt geestelijk leven voort. 7Het is dus helemaal niet zo vreemd dat Ik zei dat u opnieuw geboren moet worden. 8De wind waait waarheen hij wil. Je hoort hem wel, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook als iemand door de Geest van God nieuw leven krijgt.&#8217; 9Nikodemus vroeg: &#8216;Hoe gebeurt dat dan?&#8217; 10Jezus antwoordde: &#8216;U leert de Joden hoe zij met God en hun medemensen moeten leven. Begrijpt u niet wat Ik zeg? 11Ik weet waarover Ik spreek en vertel wat Ik gezien heb, en toch gelooft u Mij niet. 12Als u niet eens gelooft wat Ik over gewone, aardse dingen zeg, hoe zult u dan geloven wat Ik over de hemelse dingen zeg? 13Er is nog nooit iemand bij God geweest behalve Ik, de Mensenzoon, die bij Hem vandaan komt.</div><div class="p"> 14Zoals Mozes in de woestijn een koperen slang omhoog hield, zo moet ook Ik, de Mensenzoon, omhoog geheven worden, 15opdat ieder die in Mij gelooft, eeuwig leven zal hebben. 16Want God heeft zoveel liefde voor de wereld dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft.</div><div class="p"> 17God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om de wereld te veroordelen, maar om haar door Hem van de ondergang te redden. 18Wie zijn vertrouwen op Jezus stelt, wordt niet veroordeeld. Maar wie niet gelooft, is al veroordeeld omdat hij geen vertrouwen heeft gehad in de naam van Gods enige Zoon. 19Het oordeel komt tot stand doordat het licht in de wereld is gekomen, maar de mensen hebben de voorkeur gegeven aan de duisternis. Dat komt omdat zij slechte dingen hebben gedaan. 20Want wie zondigt, heeft een hekel aan het licht. Hij ontwijkt het uit angst dat al die slechte dingen aan het licht zullen komen. 21Maar wie Gods wil doet, komt tot het licht, zodat van alles wat hij doet, gezien kan worden dat God het is die daarin werkzaam is.&#8217;</div>
 </div>
 </div>
</div>

Manna voor elke dag - maand 4 - TammuzVoorbeeld

Tammuz 7

Schrift

Over dit leesplan

Gerelateerde leesplannen