Jouw positie is in Hem

"Kinderen, blijf dus één met Hem. Want dan kunnen we Hem, wanneer Hij komt, vol vertrouwen ontmoeten en hoeven we ons niet te schamen" (1 Johannes 2:28, BB).

Eén met Hem: dat is het grote thema van het Nieuwe Testament. We zijn in Jezus, één met Hem: dat is onze positie. En in die eenheid met Hem ontvangen we alles wat Hij heeft bereikt: zo kunnen we onze positie in de praktijk uitwerken.

In Johannes 3:16 lezen we dat we eeuwig leven ontvangen als we in Hem geloven en twee verzen later dat er over degene die in Hem gelooft geen oordeel wordt uitgesproken. Dat is onze positie in eenheid Hem.

Paulus schrijft dan ook: "In Hem hebben wij de verlossing en de vergeving van zonden door zijn Bloed naar de rijkdom van zijn genade, die overvloedig in ons is, in alle wijsheid en in alle inzicht." (Efeziërs 1:7-8, EBV24).

Met onze doop werd die positie bekrachtigd: "Door de doop zijn we dus samen met Hem gestorven en begraven. En Christus werd na zijn dood weer levend gemaakt door de macht en majesteit van de Vader. Net zo zijn ook wij uit de dood teruggeroepen en levend gemaakt. We hebben een heel nieuw leven gekregen!" (Romeinen 6:4, BB).

Telkens als we het avondmaal vieren, beleven we ook weer onze positie in Hem en eenheid met Hem: "Als jullie van mijn lichaam eten en van mijn bloed drinken, zijn jullie één met Mij en ben Ik één met jullie," zegt Jezus (Johannes 6:56, BB).

Onze positie wordt onherroepelijk zichtbaar in de praktijk. Jezus zegt dat we in Hem veel vrucht zullen dragen: "IK BEN de wijnstruik en jullie zijn de takken. Als jullie in Mij blijven en Ik in jullie blijf, zal er veel vrucht aan jullie groeien. Want zonder Mij kunnen jullie niets doen." (Johannes 15:5, BB).

Wanneer we aan onze positie in Hem vasthouden, zal dat in de praktijk liefde uitwerken. De genade die we zelf ontvangen hebben gunnen we maar wat graag aan anderen. Johannes schrijft: "Maar wie zijn woord bewaart, in hem is waarlijk de liefde van GOD volmaakt geworden. Hierdoor weten wij dat wij in Hem zijn." (1 Johannes 2:5, EBV24).