Geloven dóór kwetsbaarheid

Misschien ken je wel het verhaal van de ‘ongelovige’ Thomas. Na Jezus’ sterven vertelden Jezus’ leerlingen aan Thomas dat ze Jezus in levenden lijve gezien hadden. Thomas wilde eerst Jezus’ wonden voelen, anders kon hij het niet geloven. Een week later komt Jezus dan inderdaad naar de leerlingen toe. Hij laat Thomas zijn wonden zien en nodigt hem uit om zijn handen en zij aan te raken. ‘Wees niet langer ongelovig, maar geloof.’ Thomas erkent Jezus als zijn Heer en Jezus zegt: ‘Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.’

Vaak wordt dit verhaal zo uitgelegd dat Jezus de sceptische leerling bevrijdt van elke twijfel aan zijn opstanding. Toch kun je dit verhaal ook anders lezen. Na Jezus’ opstanding waren zijn wonden niet weg. Jezus heeft alle last van de wereld op zich genomen, is zelfs door de poorten van de hel gegaan. De littekens zijn niet zomaar weg, er is geen makkelijk happy end. Jezus vereenzelvigt zich met iedereen die lijdt, die littekens heeft opgelopen in het leven, die beschadigd is, die twijfelt. Juist in de kwetsbaarheid wil Hij gevonden worden.

Jezus nodigt Thomas uit om de wonden te voelen, om ze aan te raken en ze zo heel dichtbij te laten komen. Zo is God ook bij jouw kwetsbaarheid. Juist dat is de plek waar geloof groeit en vernieuwd wordt.

Wat betekent het voor jou dat Jezus wonden en littekens had? Hoe kan geloof juist door de kwetsbaarheid heen groeien? Lees ook eens 2 Korintiërs 12:6-10 over de manier waarop Paulus hiermee omgaat.