Zielsverlangen

"Ik smacht van verlangen om bij U te komen..." (Psalmen 84:3a, HTB).

Jezus wekt zoveel verlangen in ons op, dat je soms uit je hart en je lichaam getrokken lijkt te worden om bij Hem te zijn. Je kunt zelfs verlangen naar het moment waarop je komt te overlijden, om helemaal ongehinderd bij Hem te zijn.

"De moeilijkheden van dit moment zijn niet erg en duren maar kort, als je ze vergelijkt met de heerlijke, eeuwige dingen die we daardoor nog zullen krijgen. Dat maakt alles goed" (2 Korintiërs 4:17, BB).

Met dat zielsverlangen beleven sommige mensen de laatste dagen van hun leven, in de hoop dat ze hun beperkte, stoffelijke huis mogen inruilen voor een eeuwige woning. Dat verlangen is als een koninklijk slotakkoord en tegelijkertijd de aanhef van een nieuwe, nog verborgen melodie. Zulke mensen verlaten in alle rust hun aardse huis, voorzien van de glans en heerlijkheid van de hemel.

"Want we weten dat we maar tijdelijk in dit lichaam wonen. Net zoals je maar tijdelijk woont in een tent. Die aardse tent (=ons lichaam) zal op een dag worden afgebroken. Maar daarna geeft God ons in de hemel een eeuwig huis, dat niet door mensen is gemaakt (=ons hemelse lichaam)" (2 Korintiërs 5:1, BB).

"dat niet door mensen is gemaakt" staat er. Daar heb je weer die genade van God, die onverdiende gunst: je kunt het zelf niet maken wat God wil geven, er niets aan toevoegen door goed je best te doen. De strijd is gestreden, Jezus heeft de overwinning behaald; wat overblijft, is het verlangen om in zijn luister te delen.