Bijbels leiderschap: Het voorbeeld van JozuaVoorbeeld

Gods tijd

“Het gebeurde, toen Jozua bij Jericho was, dat hij zijn ogen opsloeg en zag, en zie, er stond een Man voor hem met een getrokken zwaard in Zijn hand. Jozua ging naar Hem toe en zei tegen Hem: Hoort U bij ons of bij onze tegenstanders? Hij zei: Nee, maar Ik ben de Bevelhebber van het leger van de HEERE. Nu ben Ik gekomen ...” (Jozua 5:13-14, HSV).

Het volk Israël stond klaar om hun land te veroveren. Hun vijanden hadden gehoord over de wonderen die er gebeurd waren, zoals het droogvallen van de rivier de Jordaan. Daarom beefden ze van angst voor de Israëlieten en hun God. Dit was het juiste moment om toe te slaan!

Maar eerst moest er nog iets anders gebeuren. Op bevel van de Heere liet Jozua alle mannen besnijden als teken dat ze Gods bijzondere volk waren. In de afgelopen jaren was dit ritueel niet uitgevoerd, en dus moest het worden ingehaald. Als gevolg van hun besnijdenis waren al die mannen een tijd lang niet in staat te vechten. Een levensgevaarlijke situatie voor een volk in oorlog! En toch nam Jozua dit risico. Hij gehoorzaamde Gods opdracht, ook al leek het moment totaal ongeschikt.

Tegen deze achtergrond ontmoette Jozua onverwachts een strijder met getrokken zwaard. Het was geen vijand. Het was ook geen Israëliet. Deze man was de bevelhebber van Gods leger! Nu was hij gekomen, nu het volk hun relatie met de Heere God op orde had gebracht. Nu konden ze gaan aanvallen. Gods onzichtbare legermacht zou voor hen strijden en Israël de overwinning geven.

Een leider moet strategisch inzicht hebben. Maar Gods plan gaat daar soms dwars tegenin. Ken jij meer voorbeelden waar Gods plan onlogisch leek? Wat maakte dat dit toch het beste was?