De wereld snakt naar genade

"Wat is het heerlijk om de voetstappen te horen aankomen van iemand die goed nieuws komt brengen!"
(Romeinen 10:15b, BB)

We krijgen golven ellende door de strot geduwd. De televisie braakt de vloek waaronder de wereld gebukt gaat ongegeneerd over ons en onze kinderen uit. Het is niet vreemd dat stress de wereld opfokt. We lijden onder schuld en schaamte en onbewuste angst voor dood en oordeel.

Onze kerken zouden een plaats moeten zijn waar een ander geluid klinkt. Daar zou de ruimte gevuld moeten zijn met het goede nieuws van genade dat ons bevrijdt uit de angst voor het oordeel en ons geneest van schuld en schaamte.

De wereld snakt naar dit goede nieuws. Niet voor niets worden signalen van genade die in onze cultuur opklinken wereldwijd gekoesterd.

Massa’s mensen genoten van de verfilming van Narnia, waarin het vervelende jongetje Edmund smelt voor de genade van de grote leeuw Aslan. De boeken van Dostojevski overleefden het communistische tijdperk. In Schuld en boete zet deze schrijver een jonge moordenaar op het spoor van genade via een prostituee, die hem naar het strafkamp volgt. Victor Hugo schreef Les Miserables, dat al jaren achtereen in de grootste theaters van de wereld te zien is. In dit verhaal komt een misdadiger tot inkeer door genade, ondanks het feit dat de wet hem blijft achtervolgen. Het leven van Johnny Cash werd verfilmd, een zanger met een stem waarin doorklinkt dat hij veel genade ontving. En zelfs in een populaire comedy als Bruce Almighty met Jim Carrey zit een flinke dosis genade verstopt.

En de kerk? De uitdaging waar de kerk voor gesteld wordt, is of zij nog wel vertolkers van Gods genade zal voortbrengen.

Tip – Ga eens in onze cultuur op zoek naar uitingen van genade en geniet ervan.