De wet sluit mensen uit, genade sluit mensen in

"...Als God van iets gezegd heeft dat het rein is, mag jij niet zeggen dat het onrein is!" (Handelingen 10:15b, BB).

De wet van Mozes verklaarde nogal wat dingen, dieren en mensen onrein. Ze waren uitgesloten om te gebruiken, of God te dienen.

Dieren bijvoorbeeld: palingen, mosselen, varkens, honden, kamelen en ezels. Maar ook struisvogels, uilen, kraaien, raven, ooievaars en reigers, vleermuizen, hagedissen. En gevleugelde insecten zonder springpoten, gekko’s en skinken. Al die dieren en nog veel meer dingen waren onrein (Leviticus 11, BB).

En allerlei mensen. Als je een huidziekte had, of een geslachtsziekte. Mannen met een zaadlozing. Vrouwen die ongesteld waren. Vrouwen die net een kind ter wereld hadden gebracht. Alle vrouwen waren eigenlijk uitgesloten om direct in Gods nabijheid te dienen. En buitenlanders (Leviticus 12-15, BB).

Het waren de uitzonderingen die uitgesloten werden. De wet vroeg om heilige, puntgave middelen en mensen om God te dienen.

De wet, het oude verbond, was dus zeer veeleisend. Maar de genade is ruimhartig: het nieuwe verbond sluit juist al die uitzonderingen in. Petrus krijgt een tafelkleed vol onreine dieren voorgeschoteld om van te eten (Handelingen 10, BB). Het goede nieuws is ook voor buitenlanders en zieke, zwakke, zonderlinge mensen.

Jezus werd zelf zo’n uitzondering. Hij vergeleek zichzelf met een Samaritaan, die een gewonde hielp die de vertegenwoordigers van de wet links lieten liggen (Lucas 10:36, BB).

Wat de wet liet liggen, bracht Jezus tot stand. Hij kwam met een liefde die iedereen insluit.