De beloofde MessiasVoorbeeld

Al de volken

Lezen: Genesis 12:3; 22:18; Psalm 72:17; Galaten 3:6–16

SOAP: Galaten 3:8–9

Ongeveer tweeduizend jaar voor de geboorte van Christus, deed God een belofte aan een man die geen kinderen had. God beloofde die man een nakomeling en niet alleen die ene nakomeling, maar nakomelingen zo talrijk, dat ze zouden lijken op de sterren aan de hemel. God beloofde om door die man alle volken van de wereld te zegenen.

Uiteindelijk heeft die man, Abraham, kinderen gekregen en zijn familie bleef bestaan. Jakob, de kleinzoon van Abraham, kreeg dezelfde belofte. God verzekerde Jakob dat hij heel veel nakomelingen zou hebben, net zoals Hij aan Abraham had beloofd.

Jakob, ook Israël genoemd, werd de vader van een volk. Dit volk Israël werd door God afgezonderd om aan de wereld zijn liefde te tonen. Hoewel het volk keer op keer in de fout ging, bleef God trouw. Hij bleef trouw aan de belofte die hij gedaan had aan Abraham en Jakob, en Hij hield hun nageslacht in stand, zodat zij een zegen voor de wereld zouden worden.

Gods volk kende zijn belofte. De Israëlieten begrepen ook dat één bijzondere nakomeling van Abraham degene zou zijn door wie alle volken gezegend zouden worden.

God beschouwde Abraham als rechtvaardig vanwege zijn geloof. Ook wij, in onze tijd, worden door God rechtvaardig verklaard op grond van ons geloof. Waar Abrahams geloof berustte op de belofte van de Messias, berust ons geloof in het volbrachte werk van de Messias, Jezus Christus. God breidde de zegen van de rechtvaardiging op grond van geloof uit naar de heidenen. Dat zijn degenen die niet bij het volk Israël horen, maar toch worden ook wij door genade gerechtvaardigd op grond van geloof. Door te geloven in Jezus en in wat Hij voor ons heeft gedaan, erven ook wij de belofte die God aan Abraham gaf. Ook wij delen in de zegen dat we deel mogen uitmaken van Gods uitverkoren familie, als wij in Jezus geloven. Dan maakt het niet meer uit wat onze afkomst of onze nationaliteit is, het gaat alleen maar om ons geloof.