Jezus en een zondares die niet veroordeeld wordt

“En de schriftgeleerden en de Farizeeën brachten een vrouw bij Hem die op overspel betrapt was” (Johannes 8:3, HSV). Voor de geestelijke voormannen was deze vrouw alleen maar een casus. Een stok om de hond mee te slaan. Om in een theologische twist Jezus schaakmat te kunnen zetten. Enerzijds bepaalt de wet van Mozes dat een vrouw die overspel pleegt moeten worden gestenigd. Anderzijds stond de uitvoering van die wet weer op gespannen voet met het Romeinse bestuur. De geestelijke voormannen hadden er even over nagedacht, maar zullen vast buitengewoon tevreden zijn geweest met deze meesterzet in hun theologisch schaakspel met Jezus. Over de rug van een vrouw die op heterdaad was betrapt en zich nu kapot schaamde.

Voor Jezus is niemand een casus. Of een pion in een schaakspel. Voor Jezus telt die ene. Wat die ook gedaan heeft. Voor Jezus tel jij. Wat het dan ook is waarover jij je kapot schaamt.

‘Wie van u zonder zonde is, laat die als eerste de steen op haar werpen’, zegt Jezus. Hij schortte zijn eigen oordeel op en begon wat in het zand te schrijven. Hij zweeg, maar niet als de mensen in wiens zwijgen je hun veroordeling luid en duidelijk kunt horen. Toen de meute afdroop en Jezus alleen overbleef met de vrouw zei Hij het luid en duidelijk: “Ik veroordeel u niet.”

Jezus is zo anders dan al die genadeloze mensen.

Jezus is ook zo anders dan al die onverschillige mensen. Daarom zegt Hij tot besluit: ‘Ga heen en zondig niet meer.’