Hij ziet, Hij weet, Hij zorgtVoorbeeld

Lees: Lukas 9:1–17
SOAP: Lukas 9:16–17 (HSV)

En nadat Hij de vijf broden en de twee vissen genomen had, keek Hij op naar de hemel, en Hij zegende ze, brak ze en gaf ze aan de discipelen om aan de menigte voor te zetten. En zij aten en werden allen verzadigd. Wat zij overhadden van de stukken brood, werd opgeraapt: twaalf manden.

Overdenking

De twaalf discipelen van Jezus waren getuige van de vele wonderen die Hij deed. Toen Jezus hen had uitgezonden, had Hij hun macht en gezag gegeven over demonen en ziekten en Hij had hun opgedragen om het koninkrijk van God te verkondigen en de zieken te genezen. Zij waren teruggekomen en hadden alles verteld wat zij hadden gedaan. Lukas vermeldt daarover geen details, maar hij vertelt wel dat hun zendingstocht nogal wat beroering heeft veroorzaakt. Zelfs Herodes, de viervorst, die Johannes de Doper heeft omgebracht, wil weten wie Jezus is.

Later op die dag is er een grote menigte bijeen en die mensen hebben honger. De discipelen zijn nog maar net terug van hun tocht en van de wonderen die zij op gezag van Christus hebben gedaan. Dus Jezus zegt tegen hen: “Geeft u hun te eten.”

Toen Jezus de twaalf discipelen op weg stuurde gaf Hij hun de opdracht om niets mee te nemen: geen extra kleding, geen voedsel en zelfs geen geld. Zij waren volledig afhankelijk van God en zijn voorzienigheid. We kunnen rustig aannemen dat God zorgde voor alles wat ze onderweg nodig hadden – voor voldoende voedsel en voor alles wat ze dagelijks nodig hadden. Het maakte niet uit of dat gebeurde op een gewone of een ongewone manier, het was altijd God die ervoor zorgde. En wat daar nog bovenop kwam: de discipelen konden zieken genezen en ze verrichten wonderen. Zij geloofden in wat Jezus door middel van hen kon doen.

Maar nu ze, kort na dat alles, daar voor Jezus staan, wankelt hun geloof. Geloven ze misschien niet dat ze zoiets groots kunnen doen, of laten ze aan Jezus de eer om dat wonder te verrichten, omdat Hij nu bij hen is? Hun gebrek aan geloof weerhoudt hen om op dat moment volledig door God gebruikt te worden.

Maar Jezus is genadig. Hij laat Zich niet door vrees of twijfel van zijn discipelen weerhouden om zijn barmhartigheid uit te storten over zijn volk. Hij zal toch voorzien. Hij geeft aan ieder in de menigte te eten en zijn discipelen mogen toch meewerken aan de zegen voor het volk.

God kan normale middelen gebruiken om te zorgen dat twee mensen onderweg te eten hebben, maar Hij kan even goed met vijf broden en twee vissen vijfduizend mensen voeden. Elke gebedsverhoring, ook van een in onze ogen onbeduidend gebed, betekent dat de God van de hemel Zich neerbuigt om voor zijn volk te zorgen. Wij hoeven ons niet druk te maken over de vraag of het voor God makkelijk of moeilijk is om onze gebeden te verhoren. Wat in onze ogen abnormaal of ongelooflijk lijkt, is voor Hem, de Almachtige, geen enkel probleem.