Liefhebben zoals JezusVoorbeeld

Wachten in de rij bij de bank

Ik heb me altijd verbaasd over sociale status. Waarom verheffen wij als mensen sommige personen en anderen niet? Er kunnen veel factoren zijn die iemands plek op de sociale ladder beïnvloeden: roem, rijkdom, talenten, schoonheid, persoonlijkheid, naam, erfgoed, etc.

Tijdens mijn middelbare schooltijd viel het me voor het eerst op dat er verschillende rangen van populariteit waren. Maar nu ik me in het volwassen leven bevind, merk ik dat groepen eensgezind voorkeur hebben voor sommigen, en collectief anderen negeren. We geven onszelf rangen, waarbij we sommigen als eerste plaatsen en anderen als laatste.

In het eerste jaar na mijn verhuizing naar een grote stad maakte ik de fout om op een zaterdag naar een geldautomaat te gaan. Ik was onderweg naar een date en hoopte indruk te maken. Ik nam mijn plaats in een lange rij van ongeduldige mensen die geld nodig hadden voor het weekend. Ik was diep in gedachten verzonken en had daarom niet meteen door dat er commotie ontstond aan het begin van de rij, waar ten minste acht mensen stonden. Een snik en een vloek vingen mijn aandacht, en ik werd me bewust van een vrouw die haar best deed om haar emoties onder controle te houden en haar transactie te voltooien. Ik staarde naar de vrouw, en keek toen naar de rij mensen die voor en achter mij stonden. Iedereen vermeed oogcontact en negeerde de vrouw in crisis op een beleefde (of overduidelijk ongeduldige) manier. De vrouw annuleerde haar transactie, draaide zich naar ons om en zei: ''Mijn vader is net gestorven.'' Het was niet zozeer een verontschuldiging als wel een uitleg. Toen ze geen antwoord kreeg, draaide ze zich huilend om en liep ze richting de parkeerplaats. Ik keek om me heen of iemand haar zou helpen, terwijl ik dacht dat iemand echt wat zou moeten doen. Tot mijn ontzetting realiseerde ik me dat ik bleef staan omdat ik mijn plekje niet wilde verliezen in de groeiende rij.

Hoe vaak geven we onze eigen agenda voorrang over het liefhebben van onze naasten zoals Jezus dat van ons vraagt? Hoe vaak negeren we hen die dierbaar zijn in Christus' ogen omdat we hun waarde niet inzien? Toen ik bij de bank stond moest ik ergens heen en was ik op weg om indruk te maken op iemand. Deze vrouw kende ik niet, en in mijn egoïsme vond ik dat zij mijn tijd niet waard was. Maar Christus roept ons niet op om Hem alleen te dienen als het ons uitkomt. Hij vraagt ons niet om alleen hen te dienen waarvan wij denken dat ze onze aandacht waard zijn. Hij draait onze prioriteiten ondersteboven — van het model naar de pornoster, of van de verslaafde naar de atleet — en Hij zegt dat ondanks onze oppervlakkige labels de eersten de laatsten zullen zijn en de laatsten de eersten.

De rouwende vrouw probeerde haar auto te openen, en ik merkte dat ik naar haar toe rende. Ze werd mijn prioriteit terwijl mijn hart zich vulde met compassie voor haar. Ze keek me verrast aan en ik zei: ''Gecondoleerd met je verlies.'' Haar gezicht betrok en ze huilde terwijl ik haar vasthield. Ze kalmeerde na een minuut en bedankte me zachtjes voordat ze in haar auto stapte en wegreed. Ik ging terug naar de bank waar de groep mensen zichzelf bezighield met hun telefoon, terwijl ze mij bewust negeerden.

En ik ging achteraan in de rij staan.

Beth Castle
Life.Church Creative Media Team (Spouse)