Liefhebben zoals JezusVoorbeeld

Zoals Christus de kerk liefheeft (deel 2)

We waren nog maar twee jaar getrouwd toen ze het 's nachts voor de eerste keer voelde: een messcherpe pijn die onmiddellijk al haar andere zintuigen overweldigde. De intensiteit zou de komende uren afnemen in golven van pijn, grimassen en tranen. Als een verlegen en dunne 20-jarige jongen had ik beloofd om deze vrouw lief te hebben in voor- en tegenspoed, maar ik was ervan uitgegaan dat de tegenspoed na decennia van voorbereiding zou komen. Dat is niet wat gebeurde. De pijn kwam terug. 's Nachts, met een baby iets verderop in ons huis, probeerden we contact te maken zoals de meeste getrouwde stellen dat met vreugde doen, maar in plaats daarvan was er enkel de pijn. Dit waren de begindagen van wat een driejarige intimiteitsdroogte zou worden. Het kroop onze slaapkamer in en doemde over ons huwelijk als een lange schaduw. De daad die was geschapen om ons dichter tot elkaar te brengen was nu gekaapt om ons uiteen te drijven. Weken gingen voorbij, en we probeerden het opnieuw, hopend dat de situatie was veranderd, maar dat was niet zo. Al snel stopten we om het te proberen. Vele nachten draaiden we elkaar de rug toe in bed, kijkend naar de muren. Ik kon haar gedempte kreten horen terwijl ze probeerde haar pijn te verbergen, en ik huilde stil in mijn kussen.

Dit was niet hoe ik me ons huwelijk had voorgesteld. De afwas en de luiers, de was en het gras — alle verantwoordelijkheden stapelden zich opeen en dreven ons verder van elkaar af. Na ruzies waren er geen momenten van goedmaken. Er waren geen zaterdagochtenden. Er waren geen dates. De strijd traumatiseerde ons fysiek en mentaal. Ik dacht dat ik van haar hield zoals Christus de kerk liefheeft, maar ik wist niet wat het betekende om mezelf te verloochenen voor haar. Ik leerde hoe weinig ik eigenlijk wist van liefhebben zoals Jezus. Ik dacht er serieus over na om te stoppen. Vele nachten bleef ik op nadat zij naar bed was gegaan en riep ik het uit tot God in gebed. Ik zag mijn herhaalde pogingen om opnieuw met haar te verbinden dag na dag falen vanwege redenen die ik niet kon begrijpen.

Toen opende God mijn ogen, en ik herinner me dat ik dacht: dit is hoe Jezus over mij denkt. Iedere morgen vroeg Hij me om me met Hem te verbinden, maar ik had het te druk. Elke avond voordat ik naar bed ging, verbruikte ik al mijn energie om me te hullen in zelfmedelijden, in plaats van tijd door te brengen met Jezus. Ik kon me Jezus' pijn en liefdesverdriet voorstellen omdat ik herhaaldelijk Zijn meest intieme uitnodigingen afwees.

Al deze tijd had ik me vastgehouden aan mijn rechten als een echtgenoot terwijl ik claimde dat ik dit deed om ons huwelijk krachtiger te maken. Als ik het wilde volhouden, moest ik veranderen. Wat zij nodig had was dat ik mijn rechten als echtgenoot opzij zou leggen en haar onvoorwaardelijk zou liefhebben. Ook wanneer het eenzijdig voelde. Dus elke keer als ik de pijn van afwijzing voelde, herinnerde ik me hoe God zich voelde toen ik Hem afwees. In Efeziërs staat dat een man die zijn vrouw liefheeft zichzelf liefheeft. Ik leerde dat wanneer ik me het meest ongeliefd voelde dát het moment was om mijn vrouw lief te hebben. Deze vorm van volwassenheid kwam niet slechts met verstrijken van de tijd. Het moest worden ontwikkeld door pijn, offers en onderwerping.

Ik ben nog steeds niet geweldig in haar liefhebben zoals Jezus dat doet, maar Hij heeft in Zijn genade ons huwelijk volledig hersteld en ons een sterke band gegeven. Vanwege onze pijn en onze keuze om elkaar lief te hebben door de pijn heen, hebben we een niveau van intimiteit die sommige huwelijken nooit zullen ervaren.

Michael Martin
YouVersion team