Het Leven Van Jezus, Deel 6 (6/10)Voorbeeld

Huilen als christen?

"Huil maar niet. Wees sterk. Alles komt goed." Deze woorden klinken misschien bemoedigend maar niet op het moment dat iemand het tegen mij zei. Ik had net gehoord dat mijn moeder kanker had en ik was in shock. Maar deze vrouw zei dat we als christenen altijd blij moesten zijn, wat onze omstandigheden ook zijn. Maar weet je, ik heb door de jaren heen geleerd dat het juist goed is om emoties toe te laten en eerlijk te zijn over hoe we ons voelen. Verdriet hoef je niet aan de kant te zetten. Mijn moeder was ziek en daar mocht ik verdrietig om zijn.

Hier wordt het interessant. Jezus laat Zijn schuilplaats in de woestijn achter en gaat richting Zijn vrienden. Maar dichter bij Zijn vrienden, betekent ook dichterbij Zijn vijanden in Jeruzalem en Jezus wist al dat Lazarus was overleden. Best een risico.


Hij had een missie. Hij wist dat Hij een wonder zou doen. Hij wist dat Hij Lazarus uit de dood zou opwekken. Is dat niet bijzonder? Zijn grootste wonder tot dan toe. Hij probeert Martha uit te leggen wat Hij van plan is, maar ze begrijpt het niet.

Jezus wordt naar het graf gebracht. De hele tijd wist Jezus al dat Hij de kracht had om Lazarus tot leven te wekken, maar wat doet Hij nu? Hij huilt. Waarom? We weten het niet precies. Uit medelijden, uit verdriet? Hij huilt ondanks dat Hij weet dat dit verhaal een goed einde zal krijgen.

De tranen van Jezus laten mij zien dat het niet erg is om verdrietig zijn. Om te huilen om ongerechtigheid en lijden. Als je verdrietig bent, deel dit met Jezus. Hij weet hoe het is om te huilen. Je kunt je verdriet met Hem delen.