Dromen hersteldVoorbeeld

Mijn allereerste Moederdag - Ik had me voorgesteld dat deze dag gevuld zou zijn met bloemen en een vloed aan sentiment. In plaats daarvan zat ik te luisteren naar een bekentenis die zou leiden naar het einde van mijn huwelijk. Door het trauma en mijn verdriet was ik gedurende 24 uur niet in staat om voor mijn dochtertje te zorgen. Goede vrienden van me waren zo lief haar op te vangen voor de nacht. 

Toen ik haar de volgende dag wilde ophalen, zat ik in hun woonkamer op het tapijt in een plas van tranen te klagen. "Ik was zijn bruid. We hebben elkaar trouw beloofd. Het was de bedoeling dat we kinderen zouden grootbrengen en samen kleinkinderen zouden krijgen. We zouden de vicieuze cirkel van echtscheidingen in onze families doorbreken. We zouden samen oud worden." 

Ze luisterde vol medelijden en vertelde me toen wat haar mening was: "Harmony, je lijkt me hier een beeld te schetsen van jouw leven zoals jij het graag zou hebben. Ik weet dat het moeilijk is, maar ik denk dat het tijd wordt om het schilderij aan God te geven en Hem een nieuwe schets te laten maken".

Ze had gelijk. Ik treurde niet alleen over het leven dat ik kende, maar ook over het leven dat ik me voorgesteld had om te hebben. Het verdriet stapelde zich op. De meesten van ons hebben tijd gespendeerd aan het uittekenen hoe we ons leven graag willen hebben. We hebben een schilderij in ons hoofd van onze huwelijken, onze kinderen, onze carrières, onze vriendschappen, en soms zelfs tijdlijnen voor al deze dingen. 

Een visie hebben is goed. Maar wat gebeurt er als onze dromen en verwachtingen uiteenspatten door een teleurstelling in je leven? Door de dood van een geliefde, een echtscheiding, of het mislukken van je carrière? Hoe reageren we? Worden we boos op God en reageren we verbitterd? Beloven we plechtig om nooit meer te dromen omdat het hopen teveel pijn doet? Of zijn we bereid om onze handen open te wrikken en het schilderij van ons leven aan Hem te geven?

Ik had ook een schilderij gemaakt van hoe mijn leven er zou uitzien. Maar ik heb ontdekt dat mijn schilderij waarschijnlijk niet hetzelfde is als het uiteindelijke schilderij dat God voor mij aan het maken is.

Fantasie kan neigen naar afgoderij. Het gebeurt wanneer wij ons vertrouwen stellen in een beeld dat door onze gedachten gevormd wordt. Het lijkt veel gemakkelijker om ons vertrouwen te stellen in iets wat we kunnen zien en controleren, dan het te leggen bij een God die we niet kunnen zien en niet kunnen controleren.

Een echte relatie en intimiteit kan beangstigend zijn. Genezing kan beangstigend zijn. Deze dingen vragen vertrouwen en de moed om samen met God te wandelen langs onbekende wegen die we niet verwachten. Maar onze God wil dat je samen met Hem deze reis maakt. Hij zal onze ruwe plekken zacht maken en licht brengen daar waar er geen licht is.

Als we Gods zoeklicht in onze harten toelaten, kan Hij de ware bron van onze pijn blootleggen, zodat we genezen kunnen worden. Alleen dan zullen we in staat zijn duidelijk te zien wat ons bezield heeft om te ontsnappen in fantasieën. Alleen dan zullen we in staat zijn het schilderij van ons leven aan een goede God over te geven. En we zullen weten dat Hij overvloedig en buitengewoon veel meer kan doen dan alles wat we kunnen vragen, denken of voorstellen!