Dromen hersteldVoorbeeld

Ik had nooit gedacht dat ik eenentwintig zou worden. Na een lange periode van seksueel misbruik, verkrachting en het leven in een chaotische omgeving, liet mijn moeder me op dertienjarige leeftijd alleen, samen met mijn achtjarige broertje. We moesten gedurende drie maanden voor onszelf zorgen in onze door bendes geteisterde buurt. Tijdens die zomer begon ik op te trekken met een oudere jongen die ons eten en bescherming bood. Onze relatie evolueerde naar misbruik en uitbuiting. Uiteindelijk kwam ik in de seksindustrie terecht als stripper. En zo werd mijn vriend in feite mijn pooier. Mijn leven was compleet uit de hand gelopen. 

En toen kwam Jezus. 

In Hem vond ik genade, genezing en een pad naar vrijheid. Ik begon weer te dromen. Ik droomde van een dag dat ik een huis zou hebben met een wit tuinhek en een groene tuin vol kinderspeelgoed. Ik droomde van een hecht gezin waar we allemaal dezelfde familienaam zouden hebben. Mijn droom sprak van veiligheid en stabiliteit — iets wat ik tijdens mijn kinderjaren weinig gekend had.

Ik geloofde ten onrechte dat al mijn dromen zouden uitkomen, als ik maar naar de kerk zou gaan op zondag, de juiste boeken zou lezen en alleen maar goede dingen zou doen. Ik dacht dat ik zelfs een vorm van Jezus-immuniteit zou ontvangen tegen de moeilijkheden van het leven. 

Tijdens de eerste jaren verliep alles volgens plan. Ik was getrouwd, had een prachtige baby en een huis met een tuin. Het leven was zo mooi dat ik jaloers was op mezelf! 

Toen ik er echter achter kwam dat mijn echtgenoot een verhouding had en uiteindelijk niet wilde vechten om ons huwelijk te redden, voelde het alsof elke hoop die ik koesterde voor mijn leven aan diggelen geslagen werd. Het leven waarvan ik had gedroomd viel helemaal uit elkaar. 

In zijn gedicht "Harlem" stelt Langston Hughes een vraag: "Wat gebeurt er met een uitgestelde droom?"  

 "Droogt hij op

      zoals een rozijn in de zon?

      Of ettert het zoals een zweer—

      om daarna open te springen?"

Ik geloof dat hetgeen gebeurt met onze uitgestelde, onbereikbare of zelfs vernietigde dromen afhankelijk is van de dromer.  Onze reactie bepaalt of we dichter komen bij de droom die God voor ons heeft of er juist verder van wegdrijven.

Als gevolg van de bekentenis van mijn echtgenoot, moest ik een beslissing nemen…

Waar zou ik mijn hoop op vestigen? Zou ik mijn hoop vestigen op de droom die ik had voor mijn leven? Of zou ik mijn hoop vestigen op God?

Volgens de Bijbel maakt een uitgestelde hoop het hart bedroefd, maar de hoop in Jezus is een anker voor onze ziel.  Mijn omstandigheden kon ik niet wijzigen, hoe graag ik dat ook zou willen, maar ik kon beslissen hoe ik erop zou reageren. 

Ik nodig je uit om na te denken over de volgende vragen: Waar steunt jouw hoop op vandaag? Steunt jouw hoop op jouw droom voor je leven? Of steunt jouw hoop op de Gever van onze dromen?