Gods leven vinden voor mijn wilVoorbeeld

Kan het echt zo simpel zijn als dit vers ons zegt? Om de stem van de Heer te verstaan en te volgen waar Hij leidt? Willen we dat niet allemaal? Wie zou zich niet omdraaien als ze de stem van de Heer over zijn of haar schouder hoorde? Stel je voor dat de Almachtige tot je spreekt alsof het een luidspreker is die in je gedachten schalt zoals de luidspreker op de middelbare school. Als we God horen spreken, dan antwoorden we natuurlijk. Het probleem is dat we vaak niet weten wiens stem het is die we horen. Het lijkt er niet op alsof er altijd maar één is die spreekt, toch? Onze harten spreken. Onze gedachten spreken. Twijfel schreeuwt. Oude schaamte roept. Onze lichamen kreunen. De Geest fluistert. De duivel speelt zijn snaren. En hoe kunnen we weten of het Gods stem is die we volgen te midden van al dat geluid, of dat het toch de stem van ons verlangen is?

Sommige vertalingen van dit vers van Jesaja zeggen: "Je zult een stem vlak achter je horen..." Dit helpt geweldig. Ik hou van dit beeld. Wat als God ons benadert via een walkie-talkie in plaats van via een oproep met een langeafstandsradio? Wat als Hij tevreden is met de ruis als we te ver van zijn zijde afdwalen? Wat als het nooit de bedoeling is geweest dat we het hele plan kennen? Zouden we die ene stap naar voren durven nemen en Hem vertrouwen dat Hij tot ons spreekt in de stilte om dan de volgende stap te nemen? Wat als God ons geen antwoorden wil geven omdat Hij ons zijn aanwezigheid wil geven?

Ik heb een keer een verhaal gehoord van een man die naar India reisde om Moeder Teresa voor hem te laten bidden, om te ontdekken wat Gods plan voor zijn leven was. Ze zei nee. Hij stond er op. Ze zei: "Nee, ik ga dat niet doen. Ik ga er voor bidden dat je God vertrouwt." Ik hou van Moeder Teresa's antwoord, en ik denk dat ik het op hetzelfde moment ook haat. Hoe graag ik ook zou willen zeggen dat ik op God vertrouw, voel ik me graag vertrouwd en zeker over mijn toekomst. Maar dat is het hem nou juist. Niemand kent de toekomst. En als geloof en vertrouwen Gods ware doelen voor ons leven zijn, dan is het logisch dat Hij ons sommige dingen niet wil laten weten zodat we ons op andere gebieden kunnen ontwikkelen.

Je moet een beetje bang zijn voordat je een moedige stap voorwaarts kan maken. Onzekerheid gaat vooraf aan geloof, en twijfel moet ons aangrijpen voordat we vertrouwen kunnen uitstralen. Vertrouwen dat in onze harten groeit als we onze twijfels overgeven aan de liefde van God. Ik denk dat je 'vertrouwen' kan zien als God die Cindy Lauper's "Time after time" over je leven zingt:

"If you fall I will catch you — I’ll be waiting (Als je valt zal Ik je opvangen - Ik zal klaarstaan)

Time after time (Keer op keer)"

Vertrouwen is geloven dat je toekomst is opgerold in de liefde van God, en als dat het geval is, dan kunnen we in vertrouwen gaan daar waar God ons leidt. Ik wil zijn lied over mijn schouder horen en wel zo luid dat al die andere stemmen leren om in harmonie met zijn lied te zingen. Maar dat vergt training. Het betekent elke seconde van elke dag leren. Elke keer als we Hem voelen spreken en we ons gewillig afwenden, wordt zijn stem een beetje zwakker tegen het volume van ons goedbedachte plannen. Ik wil leren om zijn stem te verstaan, en ik wil dat jij Hem ook hoort. En niet alleen maar een stem die je altijd leidt, maar een stem die jou verandert. Ik heb het gehad met iets minder.