LEVEN ZONDER DIE ENE...Voorbeeld

Als je toch door moet… waar doe je het dan voor (2)? 

Henri Nouwen schrijft: 

‘Verdriet is leegte, duisternis, zinloosheid, nutteloosheid, verlamming. De geliefde dode zal zelfs langzaamaan in onszelf sterven, terwijl hij toch een vaste plaats had in ons hart. Verdriet is afstand nemen, elk uur, elke dag, elke minuut een beetje verder. (…) Het sterven gaat maar door, je wordt iedere keer opnieuw overvallen door zijn afwezigheid, het is één lang en pijnlijk weggaan, knellende eenzaamheid. We kunnen niet om ons verdriet heen. We kunnen het niet korter maken. We moeten het verdriet de tijd geven, veel tijd. (…) 

Ik had het gevoel dat niks meer de moeite waard was, natuurlijk niet voortdurend – ik bleef aan het werk – maar zo af en toe dacht ik: Waarom doe ik dit allemaal? (…) Het leidt toch nergens toe. Waarom zou je liefhebben als alles toch eindigt in de dood? Dodelijk vermoeid lag ik op bed en vroeg mezelf af waarom ik weer op zou staan’ (‘Adam’, Henri Nouwen, Uitgeverij Lannoo nv Tielt, 2011; pag. 115-118)

Veel mensen die door een rouwproces heen gaan herkennen dit. Misschien jij ook wel. Waarom zou je nog aan het werk gaan? 

Misschien wel gewoon omdat Prediker het zegt. Hij zegt dit niet luchtig – hij kent het gevoel van zinloosheid maar al te goed – maar diep doorleefd. De tweede oproep van Prediker is dan ook:

Oproep 2: Doe wat je hand vindt om te doen, nu kan het nog! 

En werk hard, zonder je tegen te laten houden door mogelijke tegenslag.

Ook al voelt het zinloos om te werken voor iets dat schijnbaar oneindig doorgaat, God heeft ons het werk gegeven. Werken geeft zin aan ons leven en geeft het leven kleur. Prediker laat zien, dat tegenslagen ons niet hoeven te verlammen, maar juist kunnen motiveren om met meer inspanning aan het werk te gaan. Dat hoeft niet vanzelf te gaan. Je zult zien dat het je goed zal doen om je dagen te vullen met de (misschien alleen voor anderen) nuttige routine van je werk.