Eeuwige zekerheidVoorbeeld

De primaire bezwaren  

Bijna alle bezwaren die tegen de leer van eeuwige zekerheid worden gemaakt, maken geen onderscheid tussen relatie en gemeenschap, tussen redding en discipelschap, en zelfs tussen Gods eeuwige oordeel en zijn tijdelijke oordeel. Wanneer we deze verschillen begrijpen, smelten de bezwaren weg. 

Als een man een jongetje krijgt, ontstaat een relatie. Het is een vader-zoon relatie. Dat is blijvend. Hoe schandelijk de jongen zich ook gedraagt, hij is nog steeds de zoon van zijn vader. Maar of de vader-zoonrelatie plezierig is, hangt af van hun omgang. Als de jongen van huis wegloopt en zelfs zijn naam verandert, bestaat de relatie nog steeds, maar de gemeenschap niet. Als de gemeenschap hersteld moet worden, moet de jongen naar huis komen en zijn vader om vergeving vragen en zich onderwerpen aan zijn gezag. Dit onderscheid tussen relatie en gemeenschap helpt verklaren hoe een kind van God mogelijk ver van zijn Vader kan weglopen en zelfs het geloof en de familieachtergrond kan verloochenen, maar toch een christen kan blijven. De relatie die hij met zijn hemelse Vader heeft, zal nooit veranderen. Het is een vader-zoon relatie. Maar men kan alleen van die relatie genieten door de persoonlijke omgang met de Vader. Als we het verschil tussen relatie en gemeenschap begrijpen, kunnen we ook begrijpen hoe iemand kan sterven in een auto-ongeluk met een onbeleden zonde en toch naar de hemel kan gaan. Het belijden van een bekende zonde is de voorwaarde die God voor gemeenschap vereist. Belijden heeft niets met relatie te maken. De christen die sterft met een onbeleden zonde heeft nog steeds de vader-kind relatie, maar hij sterft buiten gemeenschap met zijn Vader. 

Soms beschrijft een Bijbelstuk ons vanuit het gezichtspunt van onze positie in Christus in de hemel, of vanuit onze toestand hier op aarde. In onze positie zijn we al heilig voor God; maar in onze toestand kunnen we geestelijk of vleselijk zijn, beheerst door de geest of het vlees. Als we ons concentreren op onze positie in Christus, komt onze toestand langzaam overeen met onze positie. Als God zegt heilig te zijn omdat Hij heilig is, roept Hij op tot verbetering van onze toestand. Als Hij ons vertelt dat we geheiligd zijn in Christus, bedoelt Hij dat we al volmaakt heilig zijn in onze positie. Onze positie is intact en veilig. Zo kan een groep onheilige mensen, zoals de Korinthiërs, als "geheiligd" worden bestempeld. Ze waren heilig in hun positie, maar onheilig in hun toestand. Paulus dreigde hen nooit met positieverlies vanwege hun toestand. In plaats daarvan vroeg hij op basis van hun positie om verbetering van hun toestand.