Onweerstaanbare genade

Als zondaars willen we een stukje van de taart — we willen een rol spelen in onze redding. Maar de waarheid is dat die taart nooit van ons is geweest. Het is een geschenk... en zelfs het grootste geschenk dat we ooit zouden kunnen krijgen. Efeziërs 2:8-9 zegt: "Door uw geloof in Hem bent u gered en dat komt door zijn genade. Dat is niet uw eigen verdienste, maar een geschenk van God. Niemand zal zich erop kunnen beroemen het zelf gepresteerd te hebben." (HTB) Geloof en bekering zijn een geschenk van God... er is geen andere manier om dit te beschrijven. Het zou geen genade zijn als wij er zelf iets mee te maken zouden hebben (zie Handelingen 11:18). De leer van de genade laat zien dat het Gods soevereine wil is in het leven van ons allemaal. En de leerstelling waarop we ons vandaag focussen is Gods onweerstaanbare, altijd duurzame genade.

Ik ontmoet zelden christenen die de eer opeisen voor hun eigen bekering. En als ik die wel tegenkom, zou ik waarschijnlijk kunnen zeggen dat ze de verdorvenheid van hun zonde en de macht van God om te verlossen niet echt begrijpen. Er is iets met ware genade in het pas bekeerde hart waardoor we de rest van ons leven alle eer aan God willen geven. Als we de macht hadden om onszelf te redden, waarom geloven sommigen dan als ze het evangelie horen, en anderen niet? Is het omdat wij slimmer en minder zondig zijn dan degenen die zich van het geloof afkeren? Absoluut niet. We kunnen weten dat wij niet gered zijn door ons eigen toedoen, maar dat het door de goddelijke genade van God komt. Dit is wat we bedoelen met onweerstaanbare genade.

Het wordt niet voor niets de leer van de genade genoemd: het komt uiteindelijk neer op genade op genade. Als God je eenmaal vastgrijpt en je zonde blootlegt, wordt het evangelie geopenbaard op een manier die volledig onweerstaanbaar is. We zeggen niet dat elke invloed van de Heilige Geest niet kan worden weerstaan ​​- maar we benadrukken het feit dat de Heilige Geest, in zijn goddelijke keuze, alle weerstand kan overwinnen en zijn invloed onweerstaanbaar kan maken. In 1 Korintiërs 1:22-24 zegt Paulus: “Al vragen Joden wonderen als bewijs en zoeken Grieken naar wijsheid, wij vertellen over Christus, die voor ons aan het kruis gestorven is! De Joden ergeren zich daaraan en de andere volken vinden dat een grote dwaasheid. Maar voor degenen die door God geroepen zijn, is Christus de kracht en de wijsheid van God.” (HTB) Gods krachtige roeping van ons tot Zichzelf, overwint de weerstand tegen het evangelie. Het verzet is niet in tegenspraak met Gods soevereiniteit - het onthult eerder zijn soevereine wegen. God staat weerstand toe, en Hij overwint deze wanneer Hij ervoor kiest om dit op zijn perfecte tijd te doen (zie Psalmen 115:3 en Daniël 4:35). Hieruit moet duidelijk zijn dat onweerstaanbare genade nooit inhoudt dat God ons dwingt om in Hem te geloven en Jezus tegen onze wil te volgen; geloven, berouw hebben en volgen is altijd vanuit onze eigen vrije wil. In wezen zouden we onszelf tegenspreken als we zouden zeggen dat God ons dwingt om in Hem te geloven (zie Romeinen 9:14-23). 

De lessen van Paulus lieten dit in de hele Schrift zien, en de tegenstanders trokken Gods wil in twijfel. Paulus antwoordt hen in Romeinen 9:20-21 door het uit te roepen: "Maar hoe zou een mens zo tegen God durven te spreken? Het maaksel zegt toch ook niet tegen zijn maker: ‘Waarom hebt u mij zo gemaakt?’ Een pottenbakker mag met een stuk klei doen wat hij wil. Hij maakt er een mooie, kostbare vaas van of een gewone pot." (HTB) Onze harten zijn zo ongelooflijk slecht dat zelfs als we God zouden willen leren kennen, we dat niet op eigen kracht zouden kunnen. Onze zondigheid is verblindend - iets dat zo vies en onrein is, zou nooit het gezicht van God kunnen zien tenzij Hij ons eerst tot Zichzelf bracht. Onweerstaanbare genade verwijst naar het soevereine werk van God om de zondige opstand van ons hart te overwinnen, en ons tot Christus te roepen zodat we gered kunnen worden. We moeten onze totale verdorvenheid volledig begrijpen om met onweerstaanbare genade in het reine te komen. Als we dood zijn in onze zonden, niet in staat om ons leven aan Christus te wijden vanwege onze gevallen natuur, dan zullen we nooit tot Christus komen tenzij God ons persoonlijk tot Hem roept en onze eigen rebellie overwint. Romeinen 8:7-8 stelt: “Onze eigen zin gaat recht in tegen de wil van God. Hij onderwerpt zich niet aan Gods wet en kan dat ook niet. Mensen die alleen maar hun eigen zin doen, kunnen God dan ook niet tevreden stellen." (HTB). Dus voor de persoon die zegt dat we onze vrijheid kunnen gebruiken om Gods genade te weerstaan ​​óf te accepteren, is dit niet Bijbels. De Bijbel leert dat degenen die in het vlees zijn, God niet kunnen en willen behagen. Het is alleen door goddelijke tussenkomst - door zijn wil - en doordat Hij ons een nieuwe en nederige natuur geeft om dat te doen. Zoals Charles Spurgeon zei: "Wij geloven dat het werk van wedergeboorte, bekering, heiliging en geloof geen daad van vrije wil en macht van de mens is, maar van de machtige, doeltreffende en onweerstaanbare genade van God.” Christenen, deze openbaring zou meer dan bevrijdend moeten zijn. We hebben niet langer de druk van onze redding zwaar op onze schouders liggen. In plaats daarvan is onze redding in de handen van onze eeuwige Vader... en in zijn handen rust genade op genade.

Door Raegan Thornhill

Vragen voor in je dagboek:

1. Heb je gehoord of geleerd over de leer van de onweerstaanbare genade? Zo ja, wat dacht jij dat het betekende? Zo nee, wat was je onmiddellijke reactie hierop? Waarom is dit een belangrijke leerstelling om te begrijpen?

2. Wat dacht je dat Jezus bedoelde in Johannes 3:5 toen Hij zei: "geboren uit water en de Geest?" Wat dacht je dat "geboren uit water" betekende in deze tekst? Heeft deze overdenking je begrip veranderd?

3. Hoe is het gedeelte in Ezechiël 36:25-27 zowel een weergave van het werk van wedergeboorte, als een zinspeling op het evangelie?

Meer over onweerstaanbare genade