Spreuken 24:30-34

Ik liep eens langs de akker van een lui, onverstandig mens. Ik kwam langs zijn wijngaard. Hij stond vol met doornstruiken en onkruid. De muur er omheen was ingestort. Toen ik dat zag, wist ik wat ik daarvan kon leren: Als je steeds zegt: 'Nog even slapen, nog even doezelen, nog even lekker liggen met mijn handen achter mijn hoofd,' komt je armoede eraan, zo snel als een hardloper. Gebrek overvalt je zo plotseling als een rover.