येशूसँग यात्रा - ४० दिन भक्तिपूर्णनमूना

आजको अध्ययन एउटा पद मात्र हो। तैपनि, ती थोरै शब्दहरू भावनाले भरिएका छन् । हामी येशूलाई गेतसमनीको बगैंचामा एक्लै देख्छौं, जसले आफ्ना पितालाई पुकारिरहनुभएको थियो ।

येशू भावनाको कच्चापनमा चिच्याउनुहुन्छ, "हे मेरा पिता, यदि यो सम्भव छ भने, यो कचौरा मबाट हटाइयोस्..."

उहाँ पीडामा दोब्बर हुनुहुन्छ।हामी उहाँको मानवता देख्छौं। उहाले असीमित शारीरिक यातना भोग्न लागनुभएको थियो । तर त्योभन्दा पनि खराब कुरा, येशूले संसारको भ्रष्टता र पापको सामना गर्नुहुँदा उहाँका पिताले आफ्नो अनुहार फर्काइदिनुहुनेछ भनेर उहालाई थाह थियो।

अनि उहाँले प्रार्थना गरिरहनुभएको थियो । "तैपनि, मैले चाहेजस्तो होइन, तर तपाईले चाहेझैं।

प्रेम र आज्ञाकारिताको सबैभन्दा ठूलो कार्यमध्ये एकमा मानव र ईश्वरीय एकसाथ आउने क्षण थियो।

जसले पापलाई जान्दैन उसले पाप मा परिणत हुनेछ ताकि हामी परमेश्वरको धार्मिकता हुन सकौं। असीम अनुग्रह। असीम अनुग्रह।

अब कुनै निन्दा छैन म डराउँछु। येशू, र उहाँमा भएका सबै कुराहरू मेरै हुनुहुन्छ।

यसलाई घर ल्याउँदै

पिता परमेश्वरप्रति येशूले आज्ञाकारी हुनुभएकोमा मेरो प्रतिक्रिया के छ? बगैंचामा तिनको पीडाप्रति मेरो प्रतिक्रिया के छ? के म घुँडा टेकेर परमेश्वरको सामुन्ने प्रार्थना गर्छु, जसलाई अगाडि को कष्टदायी यात्रा थाह थियो र अझै पनि त्यसलाई पछ्याउन कटिबद्ध थिएँ?के म यसलाई मेरो जीवनको लागि व्यक्तिगत प्रकाश बन्न अनुमति दिन्छु?

झुकाव

प्रिय येशू, म गेतसमनीको बगैंचामा त्यो क्षण बुझ्न सुरु गर्न सक्दिन। रातको अँध्यारोमातपाई एक्लै हुनुहुन्थ्यो । तर क्रूसमा तपाईंले अनुभव गर्नुहुने अलगावको तुलनामा यो केही पनि थिएन। तैपनि तपाईंले आज्ञाकारितामा हिंड्न रोज्नुभयो। तपाईंले "तर तपाईंले गर्नुभएझैं" भनेर मात्र दुःखी मानवजातिप्रतिको आफ्नो प्रेम देखाउनुभयो। म विस्मयमा नतमस्तक हुन्छु ।आमेन