हितोपदेश 7:6-27
हितोपदेश 7:6-27 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
एकपल्ट मैले मेरो घरको झ्यालबाट बाहिर हेर्दै थिएँ। मैले धेरै अन्जान ठिटाहरूलाई देखें र विशेषगरी एक जना मूर्ख ठिटोलाई देखें। एक कुनामा एउटी स्त्रीको घर थियो, त्यस घरछेउको बाटोमा त्यो ठिटो जाँदै थियो र त्यस घरको छेउ पुग्यो। त्यस बेला साँझ परेर अँध्यारो भएको थियो र त्यस स्त्रीले त्यस ठिटोलाई भेटी, त्यो वेश्याको वस्त्रमा थिई र फसाउने दाउमा थिई। त्यो निडर र निर्लज्ज स्त्री थिई र सधैँ बाटो चहारी हिँड्थी अथवा कुना-काप्चाहुँदो, कहिले सडकहरूमा र कहिले चोकहरूमा ढुकेर बस्थी। त्यस स्त्रीले त्यस ठिटोलाई अँगालो हाली र म्वाइँ खाई र त्यसका आँखामा सोझै हेरेर भनी, “आज मैले बलिदान चढाएँ र बलिको मासु मसित छ। यसकारण म तिमीलाई खोज्दै आएँ। म तिमीलाई भेट्न चाहन्थें र यहाँ भेटें! मिश्रदेशका रङ्गी-बिरङ्गी मलमलका तन्नाहरू मैले मेरो ओछ्यानमा बिछ्याएकी छु। ओछ्यानमा मूर्र, घिउ-कुमारी र दालचीनीको अत्तर छर्केकी छु। आऊ! हामी प्रेमविलासमा रात कटाऔं। एक-अर्काको अँगालोमा हामी आनन्द मनाउँनेछौं। मेरो लोग्ने घरमा छैनन्। उनी टाढाको यात्रामा गएका छन्। तिनले साथमा धेरै रकम-पैसा लगेका छन् र दुई सातासम्म घर फर्कनेछैनन्।” त्यसरी मोहनी लाएर त्यस ठिटोलाई त्यसले फसाई र त्यसका चाप्लुसी कुरामा त्यो फस्यो। कसाईकहाँ काटिन लगिएको साँढेझैँ अथवा मृग उफ्रेर पासोमा परेझैँ, जहाँ काँडले त्यसको मुटु छेड्नेछ, त्यो एका-एक त्यस स्त्रीको पछि लाग्यो। जालमा फस्न लागेको चराझैँ त्यो हिँड्यो, आफ्नो ज्यानलाई खतरा भएको त्यसले चालै पाएन। ए मेरा छोराहरू हो, अब मेरो कुरा सुन। मैले भनेका कुरामा ध्यान देओ। त्यस्ती स्त्रीले तिम्रो मन बराल्न नपाओस्, त्यसको पछि नबरालिऔ। त्यसले धेरै मानिसहरूको जीवन बरबाद गरेकी छे र त्यसले नाश गरेका मानिसको गन्ती नै छैन। तँ त्यसको घरमा गइस् भने मृत्यु-लोकको बाटो लागिस्। त्यो मृत्युमा पुर्याउने छोटो बाटो हो।
हितोपदेश 7:6-27 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
म आफ्नो घरको झ्यालमा बसेर त्यसको आँखी-झ्यालबाट बाहिर हेर्दा, मैले के देखें भने, सीधासादाहरूका माझमा, ठिटाहरूमध्ये एक जनालाई देखें जो समझहीन रहेछ। त्यो स्त्री बस्ने गल्लीमा ऊ हिँड़िरहेको, र त्यसकै घरतिर पाइला बढ़ाइरहेको मैले देखें— साँझमा, जब दिन ढल्कँदैजाँदा रात अँध्यारो हुँदैजान्छ। तब एउटी स्त्री उसलाई भेट्न निस्केर आई, वेश्याझैँ पहिरेकी र धूर्त नियत भएकी। चञ्चली र जिद्दीवाल स्त्री, जो कहिल्यै घरमा बस्दिन, कहिले गल्लीमा, कहिले चोकहरूमा, हरेक कुनाकाप्चा हुँदो त्यो लुकेर बस्छे। त्यसैले नै उसलाई समाती र चुम्बन गरी, र निर्लज्ज चेहराले भनी: “मैले घरमा मेलबलि चढ़ाउनु परेको छ, आज मैले आफ्नो भाकल पूरा गरेकी छु। त्यसैले म तपाईंलाई भेट्न बाहिर आएकी हुँ। मैले तपाईंलाई खोजें, अहिले भेट्टाएकी छु! मैले मेरो ओछ्यानमा, मिश्रदेशका रङ्गीन तन्ना बिछ्याएकी छु। मैले मेरो बिछ्याउना मूर्र, एलवा र दालचिनी छर्केर सुगन्धित तुल्याएकी छु। आउनुहोस्, बिहानसम्मै हामी प्रेमको सागरमा डुबौं, हामी प्रेममा मस्त होऔं! मेरो पति घर हुनुहुन्न, उहाँ त टाढ़ा यात्रामा जानुभएको छ। उहाँले आफूसित थैलीभरि रुपियाँ लानुभयो, र पूर्णिमासम्म उहाँ घर फर्कनुहुन्न।” फकाई-फुस्लाईकन त्यसले उसलाई रनभुल्ल पारी, मोहित कुराहरू गरेर त्यसले उसलाई फसाई। तुरुन्तै ऊ त्यसको पछि लाग्यो, वधशालातिर लागेको गोरुझैँ, पासोतिर अगि बढ़िरहेको मृगझैँ। तब बाणले त्यसको कलेजो नै छेड़िदिन्छ, जालतिर वेगले उड़ेको चराझैँ, आफ्नो ज्यानै गुमाउँछु भन्ने उसलाई ज्ञानै छैन। अब हे मेरा छोराहरू हो, मेरो कुरा सुन, मैले भनेको कुरामा ध्यान देओ। तिमीहरूको हृदय त्यसको चालतिर फस्न नदेओ, त्यसको बाटोतिर बरालिएर नजाओ। त्यसले धेरै जनालाई नष्ट पारेकी छे, त्यसको शिकार बन्नेहरू असंख्य छन्। त्यसको घर पाताल जाने बाटो हो, जसले मृत्युका कोठाहरूतिर पुर्याउँछ।
हितोपदेश 7:6-27 पवित्र बाइबल (NERV)
एकदिन मैले मेरो घरको झ्यालबाट हेरें, मैले धेरै ठिटाहरूलाई देखें अनि तिनीहरू मध्ये एकजनालाई ध्यान दिएँ त्यो एकदमै मूर्ख रहेछ। त्यो केटो त्यस्तै एउटी स्त्रीको घरको छेउबाट गइरहेको थियो। ऊ उसको घरको दिशातिर अगि बढिरहेको थियो। अस्ताउने घामले गोधुली बेलालाई डाक्दै थियो। रात आफ्ना अन्धकारसँग आउँदै थियो। त्यसै समयमा कुनै एउटी स्त्री उसलाई भेट्न आई। उसले एउटा वेश्याले झैं लुगा लगएकी थिइ र ऊ एकदमै धूर्त थिई। ऊ उच्च स्वरकी अनि विद्रोही थिइ। ऊ उसको घरमा वस्नु चाहँन्दैन थिइ। त्यो स्त्री कहिले गल्लीमा, कहिले चोकहरूमा तन्देरी केटाहरूलाई फँसाउन कुना काप्चाहरू तिर लुकेर बस्थी। उसले त्यस केटोलाई समाती र चुम्बन खाई अनि निर्लज्जा रूपमा उसको आँखामा हेर्दै भनी, “आज मैले मेलबलि चढाउनु पर्छ। कारण मैले आज आफ्नो भाकल पूरा गरें। त्यसको केही भाग घर लगें र आज मसित खानेकुराहरू प्रशस्त छन्। यसैकारण म तपाईंलाई खोज्न बाहिर निस्केर आइरहेकी थिएँ अनि अहिले तपाईलाई भेटें। मैले मेरो ओछ्यानमा मिश्रदेशको रङ्गीन च्यादरले सजाएकीछु। मैले मेरो ओछ्यानमाथि, मूर्र, एलवा, दालचिनी अनि सुगन्धित अत्तर छर्केकीछु। मसित आऊ, रात भरी हामी प्रेमको अङ्गालोमा बाँधिएर आनन्दमा विभोर भई भोग गरौं। मेरो पति घरमा छैनन्, तिनी धेरै लामो यात्रामा गएका छन्। तिनी आफ्नो थैली भरी पैसा बोकेर गएका छन् अनि यो तोकीएको दिन सम्म फर्केर आउँदैनन्।” त्यस स्त्रीले उसलाई फँसाउन यी शब्दहरूको व्यवहार गरी अनि त्यो मूर्ख केटो फँस्यो। उसले त्यस आइमाईलाई पछ्याउँछ र एक्कासि ऊ कसाइखाना तिर लगिंदै गरेको साँढे झैं हुन्छ। ऊ धनुषकाँडले कलेजो छेडेको मृग झैं भएको छ। ऊ जस्तै जालमा फँस्न उडिरहेकोछ। तर उसलाई थाहा छैन कि यसको लागि उसले आफ्नो जीवन दिने छ। अब हे मेरा छोराहरू हो, मेरो कुरा सुन, मेरो बचनहरूमा ध्यान देऊ। तिम्रो हृदयलाई उसको मार्ग तिर डोर्याउँन नदेऊ त्यो बाटो तिर नफर्क। त्यसले धैरे शिकारलाई लडाएकी छे, त्यसले अनगन्ती मानिसहरूलाई मारेकी छे। त्यस स्त्रीको घरले चिहानतिर डोर्याइरहेको हुन्छ र त्यसलाई पछ्याउनेहरू मृत्यको मुखमा पर्छन्।