YouVersion लोगो
खोज आइकन

अय्‍यूब 3:1-26

अय्‍यूब 3:1-26 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)

तब अय्‍यूबले आफ्‍नो मुख खोलेर, आफ्‍नो जन्‍मेको दिनलाई धिक्‍कार्न लागे। अनि तिनले भने: “धिक्‍कार होस्, म जन्‍मेको दिनलाई, ‘एउटा बालकको जन्‍म भयो’ भनिएको रात। त्‍यो दिन अन्‍धकारमा परिवर्तन होस्‌। स्‍वर्गबाट परमेश्‍वरले त्‍यसको वास्‍ता नगरून्, ज्‍योति त्‍यसमाथि नचम्‍कोस्‌। अन्‍धकार र मृत्‍युको छायाले त्‍यो रातलाई छोपोस्‌। बादलले त्‍यस दिनलाई ढाकोस्‌। त्‍यसको उज्‍यालोलाई अन्‍धकारले निभाइदेओस्‌। निस्‍पट्ट अँध्‍यारोले त्‍यस रातलाई निलोस्, वर्षका दिनहरूमा त्‍यस रातको गन्‍ती नहोस्‌। महिनाको गन्‍तीमा त्‍यो आउन नपाओस्‌। त्‍यो रात सदासर्वदाको निम्‍ति बाँझो रहोस्, त्‍यसमा कुनै रमाहटको सोर नसुनिओस्‌। जसले दिनहरूलाई सराप्‍छ त्यस दिनलाई सरापोस्‌ जो लिव्‍यातन्‌लाई उठाउन तयार छ। त्‍यसको बिहानीको कुनै ताराले प्रकाश नदेओस्‌। बिहानको उज्‍यालो त्‍यसले व्‍यर्थमा प्रतीक्षा गरिरहनुपरोस्‌। त्‍यस दिनले उषाको प्रथम किरणलाई देख्‍नै नपाओस्‌। किनभने कष्‍ट मेरो आँखाबाट छल्‍नलाई मलाई जन्‍माउने गर्भको ढोका त्‍यसले थुनेन, “म जन्‍मने बित्तिकै किन खतम भइनँ? गर्भबाट निस्‍कनासाथ म किन मरिनँ? मलाई ग्रहण गर्नलाई काख र मेरो स्‍याहार गर्न स्‍तनहरू किन थिए?” त्‍यसो हुँदो हो ता म शान्‍तिसित शून्‍य चिहानमा पड़िरहनेथिएँ, म मृत्‍युको निद्रामा सुतिरहनेथिएँ, र विश्राममा हुनेथिएँ, संसारका राजा र सल्‍लाहकारहरूका साथमा, जसले आफ्‍नो लागि स्‍थानहरू बनाए जुनहरू आज ध्‍वंस बनिसकेका छन्, शासकहरूसित जोसँग सुन थियो, जसले आफ्‍ना घरहरू चाँदीले भरे। समय नपुगी तुहेको बालकझैँ मलाई किन जमिनभित्र लुकाइएन, दिनको उज्‍यालो कहिल्‍यै नदेखेको बालकझैँ? त्‍यहाँ दुष्‍टहरू खल्‍याङ मल्‍याङबाट आराम पाउँछन्, त्‍यहाँ थकितहरू विश्राममा हुन्‍छन्‌। बँधुवाहरू सुखमा रमाउँछन्, र अबोप्रान्‍त कमारा खटाउनेको सोर त्‍यहाँ सुनिँदैन। ठूला र साना त्‍यहाँ छन्, त्‍यहाँ कमारा आफ्‍ना मालिकबाट मुक्त भएको हुन्‍छ। “दु:खमा हुनेहरूलाई उज्‍यालो देख्‍न किन दिइन्‍छ? मनमा दिक्‍क हुनेहरूलाई जीवन किन दिइन्‍छ? तिनीहरूलाई जसले मृत्‍युको प्रतीक्षा गर्दछन्, तर मृत्‍यु आउँदैन, गाड़धन खोजेको भन्‍दा पनि धेरै जोशसँग तिनीहरू मृत्‍यु खोज्‍छन्‌। जुनहरू चिहानमा पुग्‍दा आनन्‍दले मग्‍न हुन्‍छन्‌ र रमाउँछन्‌? परमेश्‍वरले चारैतिर घेरा लगाउनुभएको बाटोमा, जसको बाटो लुकाइएको हुन्‍छ तिनीहरूलाई किन जीवन दिइन्‍छ? मेरो भोजनको सट्टा सुस्‍केरा आउँछ, मेरा आर्तनादहरू पानी झैँ मबाट निस्‍कन्‍छन्‌। मलाई तर्साउने त्रासहरूले मलाई समातेका छन्, जे-जेदेखि म डराउँछु, ती ममाथि आइपरेका छन्‌। मेरो मनमा न त शान्‍ति छ, न मेरो निम्‍ति विश्राम नै छ, तर खलबल मात्र छ।

शेयर गर्नुहोस्
अय्‍यूब 3 पढ्नुहोस्

अय्‍यूब 3:1-26 पवित्र बाइबल (NERV)

तब अय्यूबले आफ्नो मुख खोले अनि आफू जन्मेको दिनलाई धिक्कार्न लागे। उनले भनें, “म जन्मेको जुन दिन थियो त्यो सधैँको लागि लोप होस् अनि जुन रात तिनीहरूले मलाई ‘त्यो केटो हो?’ भने त्यो रात पनि हराओस् भन्ने म कामना गर्छु। म त्यो रात अन्धकारै रहोस् भन्ने कामना गर्दछु। परमेश्वरले त्यो दिन भुलुन् भन्ने कामना राख्दछु। त्यो दिनमा प्रकाश नपरोस् भन्ने कामना गर्दछु। म कामना गर्छु कि त्यो दिन मृत्यु झैं अँध्यारो होस्। बादलले त्यो दिनलाई ढाकिदियोस् भन्ने कामना गर्दछु। म कामना गर्छु कालो बादलहरूले म जन्मेको दिनको उज्यालोलाई झसँग पारिदिन सकोस्। निष्पट्ट अन्धकारले त्यो रात राखोस्। त्यो रातले त्यस बर्षको पञ्चाङ्गमा जग्गा नपाओस्। त्यो रात कुनै पनि महीनामा नपारियोस्। त्यो रात रित्तो रहोस्। कुनै खुशीका होहल्ला त्यो रातमा नसुनियोस्। कतिपय जादुवालाहरूले सधैँ लिब्यातनलाई जगाउनु चेष्टा गरिरहेका छन। यसकारण तिनीहरूका श्रापहरू तिनीहरूलाई भन्न देऊ अनि म जन्मेको दिनलाई श्रापित पारिदेऊ। त्यो प्रातः कालको तारा अन्धकारमा रहोस्। त्यो रातले बिहानलाई पर्खिरहेको होस् तर त्यो प्रकाश कहिल्यै नपाओस्। यसले सूर्यको प्रथम किरणसम्म नदेखोस्। किनभने त्यस रातले म जन्मनु मलाई रोकेन। त्यो रातले ती दुःख सङ्कटहरू हेर्न मलाई रोकेन। म जन्मदा नै किन मरिन? किन म गर्भमा नै तुइनँ? किन मेरी आमाले मलाई घुँडामाथि राखिन्? किन मेरी आमाले मलाई दूध खुवाइन्? यदि म जन्मेकै दिन मरेको भए म अहिले विश्राममा हुने थिएँ। म गहन निद्रामा परेको हुन्थें। आरामसँग ती राजाहरू एवं ज्ञानी पुरूषहरूसँग रहन्थें जो विगतमा यस पृथ्वीमा थिए। ती मानिसहरूले आफ्ना लागि ठाउँहरू बनाए ती अहिले ध्वंश र शेष भइसकेको छ। म ती शासकहरूसँगै दफनाइयोस् जसले आफ्ना चिहानहरू सुन र चाँदीहरूले भरेका थिए। किन म आमाको गर्भमा नै तुइनँ? म त्यस्तो बालक हुन चाहन्थें जसले दिनको उज्यालो नै देख्न पाएन। दुष्ट मानिसहरू जब चिहानभित्र हुन्छन् तब कुकर्महरू बन्द गर्छन्। अनि जो मानिस थकित हुन्छ उसले चिहानमा विश्राम पाउँछ। कैदीहरूलेसम्म मोक्षा पाउँछन्, तिनीहरूले आफ्ना पालेहरूका चित्कारहरू सुन्ने छैनन्। सबै प्रकारका मानिसहरू चिहानमा छन्, अति महत्वपूर्ण मानिसहरू अनि साधरण मानिसहरू अनि दास पनि आफ्नो मालिकबाट मुक्त हुन्छन्। “किन पीडित मानिसहरू मात्र सधैँ बाँच्नै पर्छ? जसको मन तीतो छ त्यस्ता मानिसलाई किन जीवन दिनु? त्यो मानिस मर्न चाहन्छ तर मृत्यु आउँदैन। त्यस दुःखी मानिसले मृत्युलाई गाडधन भन्दा पनि ज्यादा खोज्छ। ती मानिसहरू आफ्ना चिहान पाउँदा खुशी हुनेछन्। ती मानिसहरू आफ्ना चिहान पाउँदा प्रफुल्लित हुनेछनन्। तर परमेश्वरले तिनीहरूका भविष्यलाई गुप्त राख्नुहुन्छ अनि तिनीहरूका सुरक्षाका निम्ति चारैतिर पर्खालहरू निर्माण गर्नुहुन्छ। जब खाने बेला हुँदछ, म शोक अनुभव गर्छु। मेरा गुनासोहरू पानी झैं बग्छन्। जुन कुराहरूसित म डराउँथें मलाई त्यही भयो, अनि जेसित म अति डराउथें त्यही ममाथि पर्यो। म चुप लाग्न सक्तिनँ। म विश्राम लिन सक्तिनँ। म शान्त रहन सक्तिन मेरो सन्तापले मलाई छोपि रहन्छ।”

शेयर गर्नुहोस्
अय्‍यूब 3 पढ्नुहोस्

अय्‍यूब 3:1-26 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)

अन्‍तमा अय्‍यूबले मुख खोलेर आफू जन्‍मेको दिनलाई सराप्‍न लागे। हे परमेश्‍वर, म जन्‍मेको दिन श्रापित होस्; आमाले मलाई गर्भधारण गरेको त्‍यो रात श्रापित होस्! हे परमेश्‍वर, त्‍यो दिन अन्‍धकारमा परिवर्तन होस्, त्‍यस दिनलाई फेरि कहिल्‍यै याद नगरून्; त्‍यस दिनमाथि फेरि कहिल्‍यै ज्‍योति नचम्‍कोस्। त्‍यस दिनलाई निराशा र घोर अन्‍धकारले छोपोस्; बादलले त्‍यसलाई ढाकोस् र घाम त्‍यहाँ नलागोस्। वर्षका दिनहरूको बीचबाट त्‍यो दिन मेटियोस् र कुनै पनि महिनामा त्‍यसको गन्‍ती फेरि नहोस्। यो एउटा उजाड र आनन्‍दरहित रात बनोस्। डरलाग्‍दो जल-जन्‍तुलाई अधीन गर्ने जादूगरहरूले त्‍यस दिनलाई सरापोस्। बिहानको तारा त्‍यसमाथि नचम्‍कोस्। त्‍यो रात बितेर बिहानी हुने आशा नै मेटियोस्। श्रापित होस्, त्‍यो रात किनकि त्‍यसले मेरी आमाको गर्भ थुनेन र दु:ख र शोकको ढोका मेरो लागि उदाङ्गै पार्‍यो। आमाको पेटमा म किन मरिनँ? वा जन्‍मने बित्तिकै म किन मरिनँ? आमाले मलाई किन काखमा खेलाइन्? र किन दूध खुवाइन्? म त्‍यति बेला नै मर्न पाएको भए विश्राम पाउनेथिएँ। भत्‍किसकेका राज-महलहरू बनाउने ती राजाहरू र महाराजाहरूझैँ अहिले म सुतिरहेको हुनेथिएँ। आफ्‍ना महलमा सुन र चाँदी थुपार्ने राजकुमारहरूझैँ म सुतिरहेको हुनेथिएँ वा त मरेकै जन्‍मेको बालकझैँ म सुतिरहेको हुनेथिएँ। चिहानमा दुष्‍ट मानिसहरू दुष्‍ट्याइँ गर्न छोड्दछन् र थाकेका मानिसहरूले विश्राम पाउँछन्। कैदीहरूले पनि त्‍यहाँ शान्‍ति पाउँछन् र तिनीहरूले कडा आज्ञाको चर्को सोर सुन्‍दैनन्। त्‍यहाँ ठूला-साना सबै छन् र कमारा-कमारीहरू अन्‍तमा मुक्त हुन्‍छन्। किन मानिसहरूलाई कष्‍टमा जिइरहन दिनू? किन शोकमा परेकाहरूलाई ज्‍योति दिनू? तिनीहरूले मृत्‍यु पर्खिरहन्‍छन् तर त्‍यो कहिल्‍यै आउँदैन। तिनीहरू धनभन्दा चिहान ज्‍यादा रुचाउँछन्। मरेर चिहानमा नपुगेसम्‍म तिनीहरू खुसी हुँदैनन्। परमेश्‍वरले तिनीहरूका चारैतर्फ घेरा लाउनुहुन्‍छ र भविष्‍य लुकाइराख्‍नुहुन्‍छ। सुस्‍केरा मेरो खाजा हो र पीडाको चीत्‍कार मेरो पिउने पानी हो। जे कुराले मलाई तर्साउँछ, जे कुरासित म डराउँछु, त्‍यही हुन आउँछ। मलाई शान्‍ति छैन, मलाई विश्राम छैन र मेरो दु:खको अन्‍त नै छैन।

शेयर गर्नुहोस्
अय्‍यूब 3 पढ्नुहोस्