प्रस्थान 21:1-21
प्रस्थान 21:1-21 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
“अब मैले तिमीहरूको सामु राख्ने विधानहरू यी नै हुन्। “तिमीहरूले हिब्रू कमारा किन्यौ भने त्यसले छ वर्षसम्म सेवा गरोस्। तर सातौँ वर्षमा केही नतिरी त्यो स्वतन्त्र भएर जाओस्। त्यो एकलै आएको भए एकलै जाओस्। त्यसले विवाह गरेर आएको भए त्यसकी पत्नी पनि त्यसैसँग जाओस्। यदि त्यसका मालिकले त्यसलाई पत्नी दिएका भए, र त्यसले छोराछोरीहरू जन्माई भने, पत्नी र छोराछोरीहरू त्यसका मालिकका हुनेछन्, र त्यो मात्र स्वतन्त्र भएर जाओस्। “तर यदि त्यस कमाराले स्पष्टसँग, मलाई मेरा पत्नी र छोराछोरीहरूको माया लाग्छ, म स्वतन्त्र हुन चाहन्नँ भन्यो भने, त्यसको मालिकले त्यसलाई न्यायकर्ताहरूकहाँ ल्याओस्, र त्यसलाई ढोका कि ढोकाको सँघारमा ल्याएर त्यसको कान सुतारोले छेड़ोस्। त्यसपछि त्यो आजीवन मालिकको नोकर हुनेछ। “यदि कुनै मानिसले आफ्नी छोरी कमारी हुनलाई बेचेको छ भने, त्योचाहिँ कमाराझैँ स्वतन्त्र भएर नजाओस्। त्यसलाई ल्याएर पनि त्यसको मालिकलाई त्यो असल लागेन भने मोल तिरेर त्यो छुटोस्। मालिकले त्यससँग कुव्यवहार गरेको कारण त्यसलाई विदेशीको हातमा बेच्ने त्यसलाई अधिकार हुनेछैन। यदि मालिकले त्यसलाई आफ्नो छोरालाई दिएको भए, त्यससित छोरीलाईझैँ व्यवहार गरोस्। त्यसले अर्की पत्नी ल्यायो भने, पहिलीलाई खानेकुरा र लुगाफाटा दिन र दाम्पत्य कर्तव्य पूरा गर्न त्यसले नछोड़ोस्। यदि मालिकले त्यससित यी तीनै वटा काम गरेन भने, त्यो केही नतिरी विनामोल स्वतन्त्र होस्। “कसैले कुनै मानिसलाई मर्ने गरी हिर्कायो भने त्यो पनि मारिनैपर्छ। तर यदि कुनै मानिसले सो जानाजानी गरेको थिएन तर परमेश्वरले त्यसो हुन दिनुभएको हो भने, त्यो भाग्नलाई म एउटा स्थान तोकिदिनेछु। तर यदि अर्को मानिसलाई युक्ति गरेर कुनै मानिसले मार्यो भने, त्यसलाई मेरो वेदीबाटै भएपनि मार्नका निम्ति लैजानू। “जसले आफ्नो बुबा वा आमालाई हिर्काउँछ, त्यो मारिनैपर्छ। जसले कुनै मानिसलाई अपहरण गर्छ वा बेच्छ अथवा पक्रिँदा त्यो त्यसकै हातमा फेला पर्छ, त्यो मारिनैपर्छ। “जसले आफ्नो बुबा वा आमालाई सराप्छ, त्यो मारिनैपर्छ। “यदि मानिसहरू झगड़ा गरेर एउटाले अर्कालाई ढुङ्गाले अथवा मुक्काले हिर्कायो, र त्यो मर्न त मरेन तर ओछ्यानमा पर्यो, र त्यो फेरि उठेर लाठीको भरले यताउता हिँड्डुल गर्ने भयो भने, त्यसलाई हिर्काउने मानिस निर्दोष ठहरिनेछ। तर त्यो पस्रिरहेको समयको खर्च हिर्काउने मानिसले देओस्, र त्यो पूरा निको नभएसम्म त्यसले त्यसको उपचार गरोस्।” “यदि कुनै मानिसले आफ्नो कमारा वा कमारीलाई लाठीले हिर्काउँदा त्यसको हातले त्यो मर्यो भने, त्यसको दण्ड हुनैपर्छ। तर त्यो एक-दुई दिनपछि उठ्यो भने मालिकलाई दण्ड नमिलोस्, किनकि त्यो उसको धन हो।
प्रस्थान 21:1-21 पवित्र बाइबल (NERV)
त्यसपछि परमेश्वरले मोशालाई भन्नुभयो, “तिमीले मानिसहरूलाई दिनु पर्ने अन्य नियमहरू यिनै हुन्; “यदि तिमीहरूले हिब्रू कमारा-कमारी किन्यौ भने त्यसले तिमीहरूको छ बर्षसम्म मात्र सेवा गर्नेछन्। छः बर्षपछि ती स्वतन्त्र हुनेछन्। ती कमाराले तिमीलाई केही पनि तिर्नु पर्नेछैन। यदि त्यो मानिस, तिम्रो कमारा हुनअघि विवाह नगरेको भए पत्नी बिनै स्वतन्त्र हुनेछ। तर यदि त्यो मानिस कमारा हुनुअघि नै विवाह गरेको भए उसले आफू स्वतन्त्र हुँदा पत्नीलाई पनि साथै लिएर जानेछ। यदि कमारा अविवाहित छ भने उसको मालिकले उसलाई विवाह गराई दिन सक्नेछ। अनि त्यसरी विवाह भएपछि त्यसकी पत्नीबाट छोरा-छोरी जन्मे त्यसकी पत्नी तथा छोरा-छोरीहरू मालिकका हुन्छन्। त्यस कमाराले आफ्नो सेवा काल पूरा गरी आफू मात्र स्वतन्त्र भएर जानेछ। “तर कमाराले भन्न सक्छ, ‘म आफ्नो मालिकलाई प्रेम गर्छु। म आफ्नी पत्नी र नानीहरूलाई पनि प्रेम गर्छु। यसकारण म स्वतन्त्र हुन मन पराउँदिन।’ यदि यस्तो परिस्थिति भए त्यस मालिकले उसलाई न्यायकर्त्ता अघि ल्याएर ढोका अथवा ढोकाको चौकटमा उभ्याउने छ र मालिकले कुनै सियोले उसको कान छेडी दिनेछ। त्यसो गरे पछि त्यो कमारा मालिकको सेवामा जीवन भरी रहनेछ। “कुनै मानिसले आफ्नी छोरीलाई कमारीको रूपमा बेच्न चाहन्छ भने कमारा स्वतन्त्र हुने नियम उसलाई लागू हुँदैन। यदि मालिकले विवाह गर्ने योजनामा कमारी किन्छ तर उसित खुशी हुँदैन भने उसको बाबुलाई त्यो कमारी केटी किन्न दिनुपर्छ। त्यो मालिकले अरूलाई बेच्नु हुँदैन किनभने उसले त्यस कमारीलाई धोका दिएको छ। यदि त्यस मालिकले आफ्नी कमारी छोरोसित विवाह गरिदिने वचन दिए उसले त्यस केटीलाई कमारीलाई जस्तो व्यवहार गर्नु हुदैन तर आफ्नो छोरीलाई जस्तो व्यवहार गर्नुपर्छ। “यदि मालिकले अर्की आइमाई विवाह गरे उसले पहिलेकी पत्नीलाई कम्ती खाना र कम्ती लुगा-फाटा दिनु हुँदैन। उसले उसको पहिलो पत्नीलाई लगातार दाम्पत्य अधिकार अवश्यै दिनुपर्छ। मालिकले त्यस आइमाईको निम्ति यी तीन प्रकारको कार्यहरू गर्नै पर्छ। यदि उसले त्यसो नगरे त्यो आइमाईले स्वतन्त्रता पाउनु पर्छ अनि आफ्नो स्वतन्त्रताको निम्ति केही तिर्नु पर्दैन। “यदि त्यस मानिसले कसैलाई हिर्काएर मार्छ भने त्यो मानिस पनि मारिनु पर्छ। तर यदि कुनै घटना घट्छ र कुनै मानिसले कसैलाई योजना बिनै मार्छ भने, परमेश्वरको इच्छा अनुसार त्यस्तो भएको हो। म यस्तो जग्गा रोज्छु जहाँ मानिसहरू आफ्नो सुराक्षाको निम्ति भागेर जान सक्छन्। मानिसहरू, त्यस ठाउँमा गएर आफ्नो ज्यान जोगाउन सक्छन्। तर यदि कसैले कसैलाई घृणा गरी अथवा रीसमा योजना गरी मार्छ भने त्यो हत्याराले दण्ड भोग्नै पर्छ। त्यसलाई मेरो वेदी देखि टाढा लैजाऊ र मार। “कुनै मानिसले आफ्नो बाबु अथवा आमालाई चोट पुर्यउँछ भने त्यस मानिसलाई मार्नै पर्छ। “यदि कुनै मानिसले कसैलाई कमारा बनाई बेच्न अथवा आफ्नै कमारा बनाउन चोरी गर्छ भने त्यस मानिसलाई मार्नै पर्छ। “यदि कुनै मानिसले आफ्नो आमा-बाबुलाई सराप्छ भने त्यसलाई मार्नै पर्छ। “मानिलेऊ त्यहाँ दुइजना मानिसहरू झगडा़ गरिरहेका छन्, अनि एउटाले अर्कोलाई मुड्की र ढुङ्गाले हिर्कायो। अथवा त्यो चोट लागेको मानिस मरेन, तर ओछ्यान लाग्यो। यदि चोट लागेको मानिस उठेर लहुरोको भरमा यता उता हिंडछ भने हिर्काउनेले चोट लाग्ने मानिसलाई क्षतिपूर्ति दिनुपर्छ अनि स्वस्थ हुने समयसम्म सहायता गर्नुपर्छ। “कोही मालिकले आफ्नो कमारा-कमारीलाई लट्ठीले कुट्छ अनि यस्तो हिकाईले उसको मृत्यु हुन्छ भने त्यो हत्याराले सजाय पाउनैपर्छ। तर यदि कमारा-कमारी मरेन अनि एकदुइ दिनमा राम्रो भई हाल्यो भने हिर्काउने मानिसलाई सजाय हुँदैन। किनभने कमारा-कमारीको निम्ति उसले दाम तिरेको छ र कमारा कमारी उसका सम्पत्ति हुन्।
प्रस्थान 21:1-21 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
“इस्राएलीहरूलाई यी नियमहरू दिनू। तिमीहरूले हिब्रू कमारो किन्यौ भने त्यसले छ वर्षसम्म तिमीहरूको सेवा गर्नेछ। सातौँ वर्षमा सित्तैमा त्यसलाई छोडिदिनू। त्यो कमारो भएर आएको बेलामा विवाह नगरी आएको थियो भने त्यो गएको बेलामा पनि त्यसको स्वास्नी नलगी एक्लै जाओस्; तर त्यो विवाह गरेर आएको थियो भने त्यसले आफ्नी स्वास्नी लिएर जाओस्। त्यसको मालिकले त्यसलाई स्वास्नी दिएका भए र त्यसबाट छोरा-छोरी जन्मिए भने ती स्वास्नी, छोरा-छोरीहरू मालिकका हुनेछन् र त्यो एक्लै जाओस्। तर त्यस कमाराले म आफ्ना मालिक, स्वास्नी, छोरा-छोरीहरूलाई माया गर्छु र स्वतन्त्र हुन चाहन्नँ भन्यो भने मालिकचाहिँले त्यसलाई पुज्ने स्थलमा लैजाओस् र त्यहाँ ढोका वा ढोकाको खम्बामा त्यसलाई खडा गरेर त्यसको कान छेडिओस्। त्यसो गरेपछि त्यो आफ्नो जीवनभरि कमारो भइरहनेछ। “कुनै मानिसले आफ्नी छोरीलाई कमारी बनाएर बेचेको छ भने त्यो केटी कमाराहरूजस्तो स्वतन्त्र भएर जान पाउनेछैन। कसैले त्यसलाई स्वास्नी बनाउन किनेको थियो र अब आफ्नी स्वास्नी बनाएर राख्न मन पराउँदैन भने त्यो केटीलाई त्यसकै बुबालाई बेचिदेओस्। त्यसको मालिकले त्यसलाई कुनै विदेशीको हातमा बेच्न सक्नेछैन किनभने त्यसले कमारीलाई अन्याय गरिसकेको छ। कुनै मानिसले आफ्नो छोरोको लागि कमारी किनिदिएको छ भने त्यसलाई छोरीजस्तै गरोस्। कुनै मानिसले अर्की स्वास्नी ल्यायो भने त्यसले अघिल्ली स्वास्नीलाई खानपान, लुगाफाटा र अघिझैँ स्वास्नीको अधिकार दिइराखोस्। यदि त्यस मानिसले आफ्ना यी कर्तव्यहरू पूरा गर्दैन भने त्यसले अघिल्लो स्वास्नीलाई एक पैसा नलिई स्वतन्त्र गरेर छोडिदेओस्। “कसैले मानिसलाई हिर्काएर मार्यो भने त्यो पनि मारिनुपर्छ। तर त्यसले मार्न नचिताएको तर पनि आकल-झुकलमा मानिस मारेको हो भने त्यो त्यस ठाउँमा भागेर जान सक्छ, जुन ठाउँ म तिमीहरूको निम्ति चुन्नेछु र त्यो त्यहाँ ढुक्कै बस्न सक्नेछ। तर कसैले रिस गरेर अनि मार्नै चिताएर अर्को मानिसलाई मार्यो भने र आफैंलाई बचाउन मेरै वेदीमा नै त्यो आएको छ भने पनि त्यसलाई नछोड्नू, त्यो मारिनुपर्छ। “आफ्ना बुबा वा आमालाई हिर्काउने मारिनुपर्छ। “कसैले कमारो बनाएर बेच्न वा राख्न कुनै मानिसलाई बलजफ्ती गरेर लैजान्छ भने त्यो लाने मानिस मारिनेछ। “आफ्ना आमा वा बुबालाई सराप दिन्छ भने त्यो मारिनुपर्छ। “मानिसहरूले झगडा गर्दा एउटाले अर्कोलाई ढुङ्गा वा मुक्काले हिर्कायो तर मारिहालेन भने त्यसलाई सजाय हुनेछैन। कुटाइ खाने मानिसचाहिँ ओछ्यान पर्यो भने तर पछिबाट उठेर लट्ठी टेकी हिँड्न सक्ने भयो भने हिर्काउनेले त्यो ओछ्यान परेको बेलाको खर्च त्यसलाई देओस् र त्यो निको नभएसम्म त्यसको रेखदेख गरोस्। “कुनै मानिसले आफ्नो कमारो वा कमारीलाई लट्ठीले हिर्काउँदा कुटेकै ठाउँमा मर्यो भने त्यस मानिसलाई दण्ड हुनेछ। तर त्यो कमारो वा कमारी एक वा दुई दिनसम्म मरेन र त्यसपछि मात्र मर्यो भने त्यसलाई दण्ड दिइनेछैन। क्षति भएको धन नै त्यसको निम्ति दण्ड हुनेछ।