प्रस्थान 16:22-36
प्रस्थान 16:22-36 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
छैटौँ दिनचाहिँ तिनीहरूले दोबर, अर्थात् हरेकको निम्ति दुई-दुई ओमेर बटुले, अनि समुदायका सबै नाइकेहरू आएर मोशालाई त्यो कुरा बताए। तब तिनले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुले अह्राउनुभएको कुरा यही हो: ‘भोलि विश्रामको दिन हो, परमप्रभुको निम्ति एक पवित्र शबाथ हो। जे पकाउनु छ, सो पकाओ, र जे उमाल्नु छ, सो उमाल। जति उब्रिन्छ त्यो आफ्नो निम्ति बिहानसम्मलाई राख’।” मोशाले आज्ञा गरेझैँ त्यो तिनीहरूले बिहानसम्मै छोड़िराखे। त्यो गन्हाएन र त्यसमा कुनै कीरा पनि लागेन। तब मोशाले भने, “त्यो आज खाओ, किनकि आज परमप्रभुको निम्ति शबाथ हो। आज त्यो तिमीहरूले भूमिमा पाउनेछैनौ। छ दिनसम्म तिमीहरूले त्यो बटुल, तर सातौँ दिन शबाथ हो, र त्यसमा केही हुनेछैन।” तरै पनि सातौँ दिनमा मानिसहरूमध्ये कति जना त्यो बटुल्न गए, तर केही पाएनन्। तब परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “कहिलेसम्म तिमीहरू मेरा आज्ञा र मेरा आदेशहरू मान्न अस्वीकार गर्नेछौ? याद राख, कि परमप्रभुले तिमीहरूलाई शबाथ दिनुभएको छ। यसैकारण परमप्रभुले तिमीहरूका निम्ति छैटौँ दिनमा दुई दिनको भोजन दिनुहुन्छ। सातौँ दिनमा तिमीहरू हरेक जहाँ छौ त्यहीँ नै बसिरहनू, कुनै पनि मानिस आफ्नो डेराबाट बाहिर नजाओस्।” यसकारण मानिसहरूले सातौँ दिनमा विश्राम गरे। इस्राएलीहरूले त्यस रोटीको नाउँ “मन्न” राखे। त्यो धनियाँजस्तो सेतो थियो। त्यसको स्वादचाहिँ महमा बनाएको बाबरजस्तो थियो। मोशाले भने, “परमप्रभुले यो आज्ञा गर्नुभएको छ: ‘जुन भोजन तिमीहरूलाई मिश्रबाट निकालेर ल्याउँदा उजाड़-स्थानमा तिमीहरूलाई खुवाएको थिएँ, आउने पुस्ताहरूले त्यो देखून् भनेर त्यसबाट एक ओमेर पुस्तौँ-पुस्तौँसम्म राख’।” अनि मोशाले हारूनलाई भने, “एउटा भाँड़ो लिएर त्यसमा एक ओमेर मन्न हाल्नुहोस्, र आउने पुस्ताहरूका निम्ति परमप्रभुको अगाड़ि राख्नुहोस्।” तब परमप्रभुले मोशालाई आज्ञा गर्नुभएबमोजिम हारूनले गवाही-पाटीको सामु रहिरहोस् भनेर मन्न राखे। इस्राएलीहरूले मानिसले बसोबास गरेको जमिनसम्म नपुगुञ्जेल चालीस वर्षसम्म मन्न खाइरहे। कनान देशको सिमानामा नपुगुञ्जेल तिनीहरूले त्यो मन्न खाइरहे। (एक ओमेर आधा पाथी हो।)
प्रस्थान 16:22-36 पवित्र बाइबल (NERV)
छैटौं दिनचाहिं मानिसहरूले दुइ गुणा बढी ओमेर खाध्य बटुले तिनीहरूले प्रत्येकका लागि दुइ डाला बटुले। यसर्थ अगुवाहरू आए र मोशालाई यो सबै बताए। मोशाले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुले भन्नु भएको जस्तै नै भयो। यसो भयो कारण भोलि परमप्रभुको सम्मानमा मनाइने विश्रामको दिन हो। तिमीहरूलाई जति आवश्यक पर्छ आज त्यति खाध्य बटुल्न सक्छौ तर भोलि बिहानको निम्ति यस खाध्यको रहल राख।” तब मोशाले भने झैं मानिसहरूले अर्को दिनका निम्ति खाध्य बँचाएर राखे तर त्यो खाध्य बिग्रिएन, कुनैमा किरा परेन। शनिवारको दिन मोशाले मानिसहरूलाई भने, “आज परमप्रभुलाई सम्मान गर्ने विशेष विश्रामको दिन हो। यसर्थ तिमीहरू कोही पनि बाहिर मैदानमा जाने छैनौ र हिजो बचाएको भोजन खाने छौ। तिमीहरूले हप्तामा छः दिनको निम्ति खाध्य बटुल्नु पर्छ अनि सातौं दिन विश्रामको दिन हो यसकरण भूईंमा केही कुनै विशेष खाद्य हुनेछैन।” केही मानिसहरू सातौं दिनमा पनि खाद्य बटुल्नु गए तर तिनीहरूले केही पनि पाएनन्। तब परमप्रभुले मोशालाई भन्नु भयो, “कहिलेसम्म तिम्रा मानिसहरूले मेरो आज्ञाहरू र उपदेशहरू अस्वीकार गर्छन्? हेर, परमप्रभुले तिम्रालागि शनिवारलाई एउटा विश्रामको दिन बनाउनु भयो। अनि छैटौं दिनमा परमप्रभुले तिमीहरूलाई दुइ दिनको निम्ति प्रशस्त खाद्य दिनु हुन्छ। सातौंदिनमा तिमीहरू प्रत्येकले विश्राम लेऊ। तिमीहरू जहाँ छौ त्यहीं बस।” यसर्थ मानिसहरूले सातौं दिनमा विश्राम गरे। इस्राएलीहरूले त्यस विशेष भोजनलाई “मन्न”। भन्न थाले। मन्न मसिनो धनियाँको बिऊ जस्तो सेतो थियो अनि खाँदा मह मिसाएर बनाएको पातलो रोटी जस्तै स्वादिलो थियो। मोशाले भने, “परमप्रभुले भन्नु भयो, ‘तिमीहरूका सन्तानको निम्ति एक ओमेर खाद्य जोगाएर राख। मैले तिमीहरूलाई मिश्रबाट लिएर आउँदा मरुभूमिमा दिएको खाद्य भनी तिनीहरूले हेर्न सक्छन्।’” अनि मोशाले हारूनलाई भने, “एउटा भाँडो ल्याऊ र त्यसमा एक ओमेर मन्न भरेर परमप्रभुकोअधि राख। आफ्नो सन्तानको निम्ति जोगाऊ।” परमप्रभुले मोशालाई आज्ञा गरे जस्तै नै हारूनले गरे। हारूनले मन्नको भाँडा लगे अनि करार सामुने राखे। इस्राएलीहरू 40 बर्षसम्म मन्न खाँदै बसे। तिनीहरूले तबसम्म मन्न खाए जबसम्म तिनीहरू जुन भूमिमा बस्नु थियो त्यहाँ आई पुगेनन्। तिनीहरूले कनान प्रदेश नजिकै नपुगुन्जेल मन्न खाए। (प्रायः एक ओमेर अर्थात एपाको दशौं भागको भाँडोद्वारा तिनीहरूले मन्न जोखे।)
प्रस्थान 16:22-36 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
छैटौँ दिन तिनीहरूले सधैँको भन्दा दोब्बर, हरेक व्यक्तिको लागि चार लिटर गरेर बटुल्थे। समुदायका सबै अगुवाहरूले यसबारे मोशालाई सोधे र उनले तिनीहरूलाई भने, “परमप्रभुले आज्ञा गर्नुभएअनुसार भोलि विश्रामको पवित्र दिन हो, त्यो उहाँलाई अर्पण गरिएको दिन हो। पकाउनुपर्ने र उसिन्नुपर्ने कुराहरू आजै पकाओ र उसिन। उब्रेको जति भोलिको लागि छुट्ट्याइराख्नू।” मोशाको आज्ञाअनुसार तिनीहरूले उब्रेको जति भोलिपल्टसम्म राखे। त्यसमा किरा परेन अनि त्यो कुहेन। मोशाले भने, “आज त्यो खाओ किनभने आज परमप्रभुलाई अर्पण गरिएको विश्राम दिन हो। तिनीहरू बसेका ठाउँबाहिर तिमीहरूले केही खानेकुरा पाउनेछैनौ। तिमीहरूले छ दिनसम्म खानेकुरा बटुल्नू तर सातौँ दिन विश्रामको दिनमा केही पाउनेछैनौ।” सातौँ दिनमा कोही-कोही मानिसहरू खाने कुरा बटुल्न बाहिर गए; तर तिनीहरूले केही पाएनन्। तब परमप्रभुले मोशालाई भन्नुभयो, “तिमीहरूले कहिलेसम्म मेरो आज्ञा नमान्ने? याद राख्, म परमप्रभुले तिमीहरूलाई एक दिन विश्राम गर्न दिएको छु। यसैकारण छैटौँ दिनमा म दुई दिन पुग्ने खानेकुरा तिमीहरूलाई सधैँ दिन्छु। सातौँ दिनमा हरेक व्यक्ति आफू जहाँ छ, त्यहीँ बस्नुपर्नेछ र घर छोड्नुहुँदैन।” यसकारण मानिसहरूले सातौँ दिनमा काम गर्दैनथे। इस्राएलीहरूले त्यो खानेकुराको नाम ‘मन्न’ राखे। त्यो धनियाँको दानाजस्तो थियो र महसित बनाएको सानो पातलो रोटीजस्तो स्वादिलो थियो। मोशाले भने, “हाम्रा पछि हुने सन्तानको निम्ति केही मन्न बचाएर राख्न परमप्रभुले आज्ञा गर्नुभएको छ। हामीलाई मिश्रबाट निकाली ल्याउँदा परमप्रभुले मरुभूमिमा हामीलाई जे कुरा खान दिनुभएको थियो, सो तिनीहरूले देख्न सक्नेछन्।” मोशाले हारूनलाई भने, “एउटा भाँडो लगेर त्यसमा दुई लिटर मन्न भर र त्यसलाई हाम्रा पछिका सन्तानको निम्ति परमप्रभुको अघि राख।” परमप्रभुले मोशालाई दिनुभएको आज्ञाअनुसार हारूनले त्यो भाँडो करारको सन्दुकको सामुन्ने त्यो नष्ट नहोस् भनेर राखे। इस्राएलीहरू कनान देशमा पुगेर बसोबास नगरुञ्जेल चालीस वर्षसम्म तिनीहरूले मन्न खाइरहे। मन्न नाप्न प्रयोग गरिने भाँडो एक ओमेर बराबरको थियो। एक ओमेर बराबर दुई लिटर हुन्थ्यो।