उपदेशक 3:9-22
उपदेशक 3:9-22 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
काम गर्नेले आफ्नो परिश्रमबाट के लाभ पाउँछ र? परमेश्वरले मानिसहरूमाथि राखिदिनुभएको भार मैले देखेको छु। उहाँले हरेक कुरालाई आफ्नो समयमा सुन्दर बनाउनुभएको छ। उहाँले मानिसका हृदयमा अनन्तता पनि राखिदिनुभएको छ। तापनि तिनीहरूले परमेश्वरले आदिदेखि अन्त्यसम्म के गर्नुभएको छ त्यसको गहिराइलाई बुझ्न सक्दैनन्। म जान्दछु कि मानिसको निम्ति आफू जीवित रहँदा आनन्दित रहनु र असल गर्नुभन्दा अरू असल कुरो केही छैन। परमेश्वरको दान यही हो कि हरेक मानिसले खाओस्, पिओस्, र आफ्नो सारा परिश्रममा सन्तुष्ट रहोस्। मलाई थाहा छ कि परमेश्वरले जे गर्नुहुन्छ त्यो सधैँभरि नै रहिरहन्छ। त्यसमा केही थप्न वा घटाउन सकिँदैन। मानिसहरूले उहाँलाई श्रद्धा गरून् भनी परमेश्वर यसो गर्नुहुन्छ। जे छ त्यो अघिदेखि नै थियो, जे हुनेछ त्यो पहिलेदेखि थियो। परमेश्वरले भूतकालमा भएका कुराहरूको हरहिसाब लिनुहुन्छ। अनि मैले सूर्यमुनि अर्कै कुरा पनि देखें: न्यायको सट्टामा खराबी पो रहेछ, धार्मिकताको सट्टामा खराबी पो रहेछ। मैले आफ्नो मनमा विचार गरें, “परमेश्वरले धर्मी र दुष्ट दुवैलाई न्यायमा ल्याउनुहुनेछ, किनकि हरेक कार्यको समय हुनेछ, र हरेक कामको समय हुनेछ।” मैले यो पनि सोचें, “मानिसहरू त पशुसरह हुन् भन्ने जानून् भनी परमेश्वरले तिनीहरूको जाँच गर्नुहुन्छ। मानिसको भाग्य पशुको झैँ हुन्छ। ती दुवैको एउटै दशाले प्रतीक्षा गरिरहन्छ। एउटा जसरी मर्छ, अर्को पनि त्यसरी नै मर्छ। सबैको एउटै सास हुन्छ। मानिसहरूको पशुभन्दा बढ़ी सुविधा हुँदैन। हरेक कुरा व्यर्थ हो। सबै एउटै ठाउँमा जान्छन्, किनभने सबै धूलोबाट आएका हुन् र सबै धूलोमा फर्किजान्छन्। मानिसको आत्माचाहिँ उँभोतिर र पशुको तल माटोमा जान्छ भनी कसले जान्दछ र? यसैले मैले देखें कि मानिसको निम्ति त आफ्नै काममा आनन्द लिनुभन्दा अरू असल कुरो केही हुँदैन, किनभने त्यही नै त्यसको भाग हो। किनकि कसले त्यसलाई त्योभन्दा पछि हुने कुराहरू देखाउन सक्छ र?
उपदेशक 3:9-22 पवित्र बाइबल (NERV)
के मानिसले आफ्नो कठोर परिश्रमबाट वास्तवमा केही पाउँछ? मैले त्यो कठोर परिश्रम देखेको छु जुन परमेश्वरले हामीलाई गर्नको लागि दिनु भएको छ। परमेश्वरले मानिसहरूको हृदयमा बितेको समय र आउने समयको चेतना राखि दिनुभएको छ। तर परमेश्वरले के गर्नुहुन्छ ती कुराहरू हामी पूर्णरूपले कहिल्यै बुझ्न सक्दैनौं। तर पनि परमेश्वरले हरेक कुरा उचित र उपयुक्त समयमा गर्नुहुन्छ। मैले बुझें कि मानिसहरूको निम्ति सबैभन्दा उत्तम कुरो यही हो, उसको जीवनमा आनन्द लिनु र असल गर्नु हो। परमेश्वर चाहनुहुन्छ कि प्रत्येक मानिसले खाओस्, पियोस् र आफ्नो काममा आनन्द लिइरहोस्। यी कुराहरू परमेश्वरबाट पाइएको उपहार हुन्। म जान्दछु परमेश्वरले जे घटित गर्नुहुन्छ त्यो सदा घट्छ नै। मानिसले परमेश्वरको कामलाई एक रति बडाउन पनि सक्दैनन् र एक रति घटाउन पनि सक्दैनन्। परमेश्वरले यस्तो यसकारण गर्नुभयो कि मानिसहरूले उहाँको आदर गरून्। जुन अहिले भइरहेको छ त्यो पहिले पनि भएकै हो। भविष्यमा के हुनेछ त्यो पहिले पनि भएकै थियो। जे हुन गयो परमेश्वरले त्यसको लेखा लिनुहुन्छ। यस जीवनमा मैले यी कुराहरू पनि देखेको छु, कि न्यायालय जहाँ न्याय र भलाई हुनुपर्छ, तर त्यहाँ आज खराब मात्र पाइन्छ। यसकारण मैले आफ्नो मनमा भनें, “त्यहाँ हरेक कुरा अनि हरेक कार्यको निम्ति सही समय छ। परमेश्वरले भलो मानिस र खराब मानिसको न्याय गर्नु नै हुन्छ।” मैले मानिसहरूको विषयमा सोचें अनि आफैंलाई भनें, “परमेश्वर चाहनुहुन्छ कि मानिसहरू आफूले आफूलाई त्यही रूपमा देखोस् जुन रूपमा तिनीहरूले त्यो पशुहरूलाई देख्दछन्। के एउटा मानिस पशु भन्दा उत्तम छ? छैन! किनकि हरेक कुरो व्यर्थ छ। मानिस तथा पशुहरू एउटै तरीकामा मर्छन्। तिनीहरू पृथ्वीमा आउँछन् पृथ्वीमा नै शेष हुन्छन्। मानिसहरू र पशुहरूको देहको अन्त एकै प्रकारले हुन्छ। तिनीहरू माटोबाट आएका हुन् अनि माटोमा नै मिल्छन्। कसले जान्दछ कि मानिसको आत्मालाई के हुन्छ? कसले जान्दछ मानिसहरूको आत्मा परमेश्वर कहाँ जान्छ अनि पशुहरूको आत्मा तल जमीनभित्र जान्छ?” यसकारण मैले बुझें कि मानिसले गर्नु पर्ने सब भन्दा असल काम हो आफ्नो काममा आनन्द उपभोग गर्नु। एकजना मानिसले अर्कालाई भविष्यमा के हुनेवाला छ सो देखाउँन सक्तैन।
उपदेशक 3:9-22 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
आफ्ना सबै कामबाट हामीले के लाभ पाउँछौं? परमेश्वरले मानिसहरूलाई दिनुभएको गह्रौं बोझबारे म जान्दछु। प्रत्येक कुरा उहाँले त्यसको ठीक समयमा सुन्दर बनाउनुभयो। उहाँले हामीलाई अनन्तबारे जान्ने इच्छा दिनुभएको छ तर उहाँले गर्नुभएको काम पूरा गरी बुझ्न सकिंदैन। जीवन रहुञ्जेल आफूले सकभर भलो जीवन बिताउनु र सुखी रहनु मात्र हाम्रो काम रहेछ भनी मैले थाहा पाएँ। मानिसले खान, पिउन र आफ्नो काममा सन्तोष पाओस्। त्यो परमेश्वरको दान हो। म जान्दछु कि परमेश्वरले जे गर्नुहुन्छ, त्यो सधैँभरि रहँन्छ। त्यसमा केही थप्न वा हटाउन सकिंदैन। अनि उहाँले हामीलाई उहाँको भय मान्न सिकाउनुहुन्छ। जे हुन आउँछ वा हुन सक्छ, त्यो अघि नै भइसकेको छ। त्यही कुरा परमेश्वरले घरीघरी गराउनुहुन्छ। साथै, मैले यस संसारमा न्याय र भलाइ हुनुपर्ने ठाउँमा दुष्टता भएको पनि देखेको छु। मैले मनमा सोचें, “परमेश्वरले धर्मी र अधर्मीहरूलाई एकनास न्याय गर्नुहुनेछ किनभने हरेक कुरा, हरेक कामको आफ्नै समय छ। आफ्नै समयमा ठीक-ठीक हुँदैजानेछ।” मैले मनमा पक्का गरें कि परमेश्वरले हाम्रो जाँच गर्दै हुनुहुन्छ र हामी पशुभन्दा केही असल छैनौं भनी देखाउन चाहनुहुन्छ। अन्तमा मानिस र पशुको भाग्य एउटै हुन्छ। दुवैमाथि एकै प्रकारको मृत्यु आउँछ। दुवै एकै थरीका प्राणी हुन्। मानिस पशुभन्दा केही असल हुँदैन किनभने दुवैको जीवनको केही अर्थ छैन। दुवै एउटै ठाउँमा पुग्छन्, दुवै माटोबाट आएका हुन्, माटैमा फर्कनेछन्। कसले पक्का गरी भन्न सक्छ कि मानिसको प्राण उँभोतिर र पशुको प्राण उँधो जमिनतिर जान्छ? यसैले मैले थाहा पाएँ कि हामीले आफ्ना काममा आनन्द लिनु नै सबैभन्दा असल हो। हामी अरू केही गर्न सक्दैनौं। मरेपछि के हुने हो, त्यो जान्ने केही उपाय छैन।