प्रेरित 27:13-25
प्रेरित 27:13-25 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
जब दक्षिणी बतास मन्द गतिले चल्न थाल्यो, तिनीहरूको उद्देश्य सिद्ध भयो भन्ने ठानेर, लङ्गर निकाली तिनीहरू क्रेटको किनार-किनार हुँदै यात्रा गर्न लागे। तर थोरै समयपछि त्यस टापूबाट प्रचण्ड आँधीको वेगमा उत्तर-पूर्वी कहलाइने तूफान चल्यो। जब जहाज आँधीको चपेटामा पर्यो, त्यसले तूफानको सामना गर्न सकेन, र हामीले त्यसलाई जता जान्छ जाओस् भनेर छोडिदियौं। क्लौडा भन्ने एउटा सानो टापूको आड़मा पुगेपछि हामीले मुश्किलले जहाजको डुङ्गालाई जोगाउन सक्यौं। त्यसलाई माथि उठाएपछि तिनीहरूले केही उपायले जहाजलाई मुन्तिरबाट बाँध्दै ल्याए, र सिरटिस भन्ने बलौटे धापमा फसिन्छ भन्ने डरले तिनीहरूले पाल झारिदिए, र जहाज आफै बहन थाल्यो। अब आँधीले हामीहरूलाई ज्यादै उचाल्न र पछार्न थाल्यो, र भोलिपल्ट तिनीहरूले जहाजका मालसामान फ्याँक्न थाले। अनि तेस्रो दिन तिनीहरूले आफ्नै हातले जहाजका लठारा मिल्काइदिए। धेरै दिनसम्म घाम, तारा केही देख्न पाइएन। तूफान लगातार चलिरहेकोले अन्त्यमा बाँच्ने आशासमेत हामीले त्यागिदियौं। धेरै दिनसम्म तिनीहरू नखाई बसेका थिए। तब पावलले तिनीहरूकहाँ आएर भने, “मित्र हो, तपाईंहरूले मेरो सल्लाह मानेर क्रेटबाट जहाज नचलाउनुपर्ने थियो, र यस्तो सङ्कष्ट र हानि तपाईंहरूले खप्नुपर्ने थिएन। अब म भन्दछु, साहस गर्नुहोस्। तपाईंहरूमध्ये कसैको ज्यान जानेछैन, तर जहाजचाहिँ नष्ट हुनेछ। किनभने जुन परमेश्वरको म हुँ, र जसको आराधना म गर्दछु, उहाँका एक दूत आज राती मेरो छेउमा खड़ा भए। उनले मलाई भने, ‘पावल, नडराऊ, तिमी कैसरको सामु अवश्य खड़ा हुनुपर्छ, र हेर, तिमीसँग जहाजमा चढ्ने जति सबैका प्राण परमेश्वरले तिम्रो हातमा दिनुभएको छ।’ यसकारण मित्र हो, साहस गर्नुहोस्। म परमेश्वरमा विश्वास गर्छु, मलाई जस्तो बताइएको छ, ठीक त्यस्तै हुनेछ।
प्रेरित 27:13-25 नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
दक्षिणी बतास जब मन्द गतिले चल्न थाल्यो, अनि तिनीहरूले चाहेजस्तै भइरहेको छ भन्ने तिनीहरूले सोंचे; त्यसैले तिनीहरूले जहाजको लङ्गर उठाए, र क्रेटको किनारै-किनार हुँदै यात्रा गर्न थाले। तर तिनीहरू केही पर पुग्नुभन्दा पहिल्यै टापूबाट उत्तर-पूर्वी नामक भीषण समुद्री आँधी चल्न थाल्यो। त्यस आँधीको चपेटामा जहाज पर्यो, र तीब्र बेगमा चलेको हुरीबाट अगाडि बढ्न सकेन; त्यसैले हामीले त्यसलाई जतातिर जान्छ त्यतैतिर जाओस् भनेर छोडिदियौं। हामीले कौडा भन्ने एउटा सानो टापूको आडबाट जाँदै गर्दा बडो मुस्किलले हामीले जहाजमा भएको सानो सुरक्षा-डुङ्गालाई बचाउन सक्यौं। मानिसहरूले त्यसलाई माथि उठाएपछि जहाजलाई बचाउन मुनिबाट फन्को मारेर डोरीले बाँधे। किनकि सिरटिस भन्ने बलौटे धापमा भासिएला भन्ने डरले तिनीहरूले पाल झारिदिए, र जहाजलाई आफै चल्न दिए। भोलिपल्ट त्यस भयङ्ककर आँधीले जहाजलाई यताउता धेरै हुत्त्याइएकोले गर्दा तिनीहरूले जहाजका सामानहरू फ्याँक्न लागे। तेस्रो दिन तिनीहरूले आफ्नै हातले जहाजको भारी सरसामानहरूलाई जहाज बाहिर फ्याँकिदिए। जब धेरै दिनसम्म सूर्य र ताराहरू देखिएनन् र आँधीबेहरीले लगातार चलिरह्यो, तब हामीले बाँचौंला भन्ने सबै आशा नै त्यागिदियौं। मानिसहरूले धेरै दिनसम्म खानेकुरा नखाई बसेपछि पावल तिनीहरू सामु उभिएर यसो भने: “मित्रहरूहो, क्रेटबाट अगाडि नबढ्ने मेरो सल्लाहलाई तपाईंहरूले मान्नुभएको भए आज तपाईंहरू यो विपत्ति र नोक्सानबाट बच्न सक्नुहुन्थ्यो। तैपनि तपाईंहरूलाई मेरो अनुरोध छ, आफ्नो धैर्यलाई नगुमाउनुहोस्, किनकि तपाईंहरूमध्ये एकजनालाई पनि केही हुनेछैन; तर जहाजचाहिँ नष्ट हुनेछ। किनकि जुन परमेश्वरको म हुँ र जसको म सेवा गर्दछु, उहाँकै एक स्वर्गदूत गएको राती मेरा छेउमा आएर उभिए, अनि भने, ‘पावल, नडराऊ, तिमीले सिजरको सामु साक्षी दिनैपर्दछ; र तिमीसित यात्रा गरिरहेका सबैको जीवन अनुग्रहका साथ परमेश्वरले तिम्रो हातमा सुम्पिदिनुभएको छ।’ त्यसैले मित्रहरूहो, धैर्य धारण गरेर बस्नुहोस्, किनकि परमेश्वरले मलाई जे भन्नुभएको छ त्यही कुरा हुनेछ भनी उहाँमाथि मेरो पूर्ण विश्वास छ।
प्रेरित 27:13-25 पवित्र बाइबल (NERV)
त्यसपछि, मन्द बतास दक्षिणबाट बहन थाल्यो। जहाजका मानिसहरूले भने, “यस्तै बतासको प्रतिक्षा गरिरहेका थियौं, ऐले हामीले त्यस्तै पायौं!” यसकारण तिनीहरूले लङ्गार ताने। जहाजलाई क्रेटको किनारै किनार पारेर लगे। तर त्यतिबेला तेज “उत्तरपूर्वी” बतास त्यो टापु पार गरेर आयो। त्यस बतासले जहाजलाई आफ्नौ। दिशातिर लग्यो कारण हामी त्यसको विपरीत जान सकेनौं। यसर्थ हामीले जहाजमा आफ्नो नियन्त्रण छाड्यौं औ बतास र छाल पट्टि नै जहाज जान दियौं। हामी तलतिर सानो टापू कलौदा गयौ। तब हामीले खुब खठिनसाथ जीवनरक्षक डुङ्गा जहाजमा ल्याउन सक्यौं। जीवनरक्षक डुङ्गालाई जाहजमा ल्याए पछि तिनीहरूले जहाजको वरिपरि एक साथ राख्नलाई डोरीले बाँधे। तर जाहज सिरटिसको बलौटे धापमा फस्न सक्छ भनेर मानिसहरू डराए। यसैले तिनीहरूले जहाजलाई बतासले नै उठावओस् भनेर पाल मुनी झारे। अर्को दिन, आँधीको झोक्काले जहाजलाई निकै हिर्कायो, मानिसहरूले समानहरू जाहजबाट फ्याँके। एकदिन पछि तिनीहरूले जहाजको यन्त्रहरू पनि फ्याँकीदिए। धेरै दिनसम्म यस्तो बाक्लो आँधीले गर्दा हामीले घाम, ताराहरू केही पनि देखेनौं। आँधी एकदमै डरलाग्दो गतिमा चल्यो। हामीले बाँच्ने आशा त्याग्यौं। हामी मर्ने रहेछौ भनेर सोच्यौं। धेरैदिन सम्म मानिसहरूले केही खाएनन्। तब एकदिन पावल तिनीहरू समक्ष उभिए अनि भने, “मानिसहरू हो, तिमीहरूलाई मैले क्रेट छोड्नु हुँदैन भनेको थिएँ। तिमीहरूले मेरो कुरा सुन्नु पर्थ्यो। तब तिमीहरूले यस्तो प्रकारको दुःख र नोक्सान खप्नु पर्ने थिएन। तर अब म भनिरहेछु साहसी हौ। तिमीहरू कोही पनि मर्ने छैनौ! तर जहाज हराउने छ। हिजो राति परमेश्वरबाट स्वर्गदूत मकहाँ आए। उहाँ उही परमेश्वर हुनुहुन्छ, जसको म हुँ र जसलाई म सेवा गर्छु। उहाँले भन्नुभयो, ‘पावल भयभीत न हौ! तिमी सिजर समक्ष उभिनै पर्छ। अनि परमेश्वरले तिम्रो खातिर तिमीसँग समुद्रयात्रा गर्नेहरू सबैलाई बचाउनु हुनेछ।’ मानिसहरू हो, सहास नगुमाऊ! म परमेश्वरमा विश्वास गर्छु। उहाँको दूतले मलाई भने जस्तै सबै हुनेछ।
प्रेरित 27:13-25 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
दक्षिणतिरबाट बिस्तारै हावा चल्न लाग्यो। सबै मानिसहरूले ‘अब हामी जान सक्छौं’ भन्ने सम्झे। तिनीहरूले अड्काएर राखेका लङ्गर निकाले र जहाजलाई क्रेट टापुको छेउ-छेउतिरबाट लगे। तर केही बेरपछि टापुतिरबाट ठूलो आँधीबेहरी उर्लेर आयो। त्योचाहिँ उत्तर-पूर्वी भन्ने तुफान थियो। त्यसले जहाजलाई छोप्यो र त्यस आँधीको अगाडि हाम्रो केही लागेन र हामीले जहाजलाई जता लान्छ लैजाओस् भनेर छोडिदियौं। क्लौडा भन्ने टापुको दक्षिणतिर पुगेपछि टापुले आँधीलाई अलि छेकिदियो। तर त्यहाँ पनि हामीले जहाजको पछाडि बाँधेको सानो नाउलाई कठिनले जोगाउन सक्यौं। त्यसलाई तानेर बल्ल जहाजभित्र हुलेपछि जहाज चलाउनेहरूले जहाजलाई मोटा-मोटा डोरीहरूले बलियोसँग बाँधे। अब जहाज लिबियाको किनारतिर कतै बालुवामा भासिन्छ कि भन्ने डर भयो। त्यसो हुँदा जहाज चलाउनेहरूले पाल झारिदिए र जहाजलाई हावाकै भरमा छोडिदिए। त्यो डरलाग्दो आँधी चलि नै रह्यो र भोलिपल्ट तिनीहरूले जहाजमा भएका मालसामानहरू फ्याँकिदिए। पर्सिपल्ट जहाज चलाउनलाई चाहिने सामानहरू आफ्नै हातले समुद्रमा फालिदिए। धेरै दिनसम्म हामीले न घाम देख्यौं नता तारा नै देख्यौं। आँधी जोडले चलिरहेको थियो र आखिरमा बाँचौंला भन्ने हाम्रो आशा पनि हरायो। मानिसहरूले खाना नखाएको धेरै दिन भइसकेको थियो। पावलले सबैका अघि उभिएर भने, “दाजुभाइहरू हो, तपाईंहरूले मेरा कुरा सुनिदिनुपर्थ्यो र क्रेटबाट हिँड्नुहुँदैनथ्यो। त्यस बेला मैले भनेको कुरा सुनिदिएको भए नता यस्तो दु:ख पाइन्थ्यो नता कुनै चीजबीचको नाश नै हुनेथियो। तर अब म बिन्ती गर्छु– हरेस नखानुहोस्, कसैले पनि आफ्नो ज्यान गुमाउनुपर्नेछैन, खालि जहाज मात्रै नाश हुनेछ। म परमेश्वरको मानिस हुँ र उहाँकै सेवा गर्दै छु। उहाँकै एउटा दूतले आज राती मेरो छेउमा आएर भने, ‘ए पावल, नडराऊ, तिमीले रोमी महाराजाको सामुन्ने जानैपर्छ र तिम्रै कारणले गर्दा परमेश्वरले तिमीसँग जाने सबैको रक्षा गर्नुहुनेछ’। यसकारण मेरा दाजुभाइहरू हो, हताश नहुनुहोस् किनभने परमेश्वरले भन्नुभएको त्यो कुरा अवश्य पूरा हुनेछ भन्ने विश्वास मैले राखेको छु।