२ राजाहरू 6:25-33
२ राजाहरू 6:25-33 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
सहरमा घोर अनिकाल पर्यो। घेरा यति लामो भयो, कि गधाको एउटा टाउको एक किलोग्राम चाँदी, र एक मुट्ठी सिमी पचपन्न ग्राम चाँदीको दाम भयो। जब इस्राएलका राजा सहरको पर्खालमा हिँड़िरहेका थिए, तब एउटी स्त्रीले हपारेर तिनलाई भनी, “हे मेरा प्रभु महाराजा, मलाई सहायता गर्नुहोस्!” राजाले जवाफ दिए, “यदि परमप्रभुले नै तँलाई केही सहायता गर्नुभएन भने मैले तेरो निम्ति कहाँबाट सहायता पाउने? खलाबाट कि दाख-कुण्डबाट?” तब तिनले सोधे, “तिमीलाई के भयो त?” त्यसले जवाफ दिई, “यस स्त्रीले मलाई भनी, ‘आज खानलाई तिम्रो छोरो देऊ। भोलिचाहिँ हामी मेरो छोरो खाऔंला’। तब हामीले मेरो छोरो पकाएर खायौं। भोलिपल्ट मैले त्यसलाई भनें, ‘आज खानलाई तिम्रो छोरो ल्याऊ,’ तर त्यसले त्यसलाई लुकाई।” राजाले त्यस स्त्रीको कुरा सुनेपछि, तिनले आफ्ना लुगा च्याते। जब तिनी पर्खालमा हिँड़िरहेका थिए तब मानिसहरूले तिनलाई देखे र राजाको जीउमा भित्रपट्टि भाङ्ग्रा लाएका देखे। तिनले भने, “आज शाफातका छोरा एलीशाको शिर त्यसका काँधमा नै रह्यो भनेदेखि परमप्रभुले यो व्यवहार मात्र होइन, तर त्यसभन्दा पनि बढ़ी व्यवहार मसँग गरून्।” अब एलीशा र धर्म-गुरुहरू पनि तिनीसँगै आफ्नो घरमा बसिरहेका थिए। राजाले एक जना समाचारवाहकलाई अगि पठाए, तर त्यो समाचारवाहक आइपुग्न अघि एलीशाले धर्म-गुरुहरूलाई भने, “त्यस हत्याराले मेरो शिर काट्नलाई कसैलाई पठाएको तपाईंहरू देख्नुहुन्न? हेर, त्यो समाचारवाहक आइपुग्दा ढोका थुनिदेओ, र खूब जोडसित ठेलिराख। के त्यसका मालिकका पाइलाको आवाज त्यसको पछिपछि आएको होइन?” तिनी यसरी तिनीहरूसँग बोल्दाबोल्दै त्यो समाचारवाहक आइपुगिहाल्यो। अनि राजाले भने, “यो सर्वनाश परमप्रभुबाट भएको हो! अब परमप्रभुको प्रतीक्षा मैले किन गरिरहने?”
२ राजाहरू 6:25-33 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
सहरमा घोर अनिकाल पर्यो। घेरा यति लामो भयो, कि गधाको एउटा टाउको एक किलोग्राम चाँदी, र एक मुट्ठी सिमी पचपन्न ग्राम चाँदीको दाम भयो। जब इस्राएलका राजा सहरको पर्खालमा हिँड़िरहेका थिए, तब एउटी स्त्रीले हपारेर तिनलाई भनी, “हे मेरा प्रभु महाराजा, मलाई सहायता गर्नुहोस्!” राजाले जवाफ दिए, “यदि परमप्रभुले नै तँलाई केही सहायता गर्नुभएन भने मैले तेरो निम्ति कहाँबाट सहायता पाउने? खलाबाट कि दाख-कुण्डबाट?” तब तिनले सोधे, “तिमीलाई के भयो त?” त्यसले जवाफ दिई, “यस स्त्रीले मलाई भनी, ‘आज खानलाई तिम्रो छोरो देऊ। भोलिचाहिँ हामी मेरो छोरो खाऔंला’। तब हामीले मेरो छोरो पकाएर खायौं। भोलिपल्ट मैले त्यसलाई भनें, ‘आज खानलाई तिम्रो छोरो ल्याऊ,’ तर त्यसले त्यसलाई लुकाई।” राजाले त्यस स्त्रीको कुरा सुनेपछि, तिनले आफ्ना लुगा च्याते। जब तिनी पर्खालमा हिँड़िरहेका थिए तब मानिसहरूले तिनलाई देखे र राजाको जीउमा भित्रपट्टि भाङ्ग्रा लाएका देखे। तिनले भने, “आज शाफातका छोरा एलीशाको शिर त्यसका काँधमा नै रह्यो भनेदेखि परमप्रभुले यो व्यवहार मात्र होइन, तर त्यसभन्दा पनि बढ़ी व्यवहार मसँग गरून्।” अब एलीशा र धर्म-गुरुहरू पनि तिनीसँगै आफ्नो घरमा बसिरहेका थिए। राजाले एक जना समाचारवाहकलाई अगि पठाए, तर त्यो समाचारवाहक आइपुग्न अघि एलीशाले धर्म-गुरुहरूलाई भने, “त्यस हत्याराले मेरो शिर काट्नलाई कसैलाई पठाएको तपाईंहरू देख्नुहुन्न? हेर, त्यो समाचारवाहक आइपुग्दा ढोका थुनिदेओ, र खूब जोडसित ठेलिराख। के त्यसका मालिकका पाइलाको आवाज त्यसको पछिपछि आएको होइन?” तिनी यसरी तिनीहरूसँग बोल्दाबोल्दै त्यो समाचारवाहक आइपुगिहाल्यो। अनि राजाले भने, “यो सर्वनाश परमप्रभुबाट भएको हो! अब परमप्रभुको प्रतीक्षा मैले किन गरिरहने?”
२ राजाहरू 6:25-33 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
त्यस सहरमा ठूलो अनिकाल पर्यो। अनिकाल यति लामो समयसम्म रह्यो, कि एउटा गधाको टाउकोको मूल्य असी शेकेल चाँदी र एक कब सिमीको पाँच शेकेल मूल्य भयो। जब इस्राएलका राजा सहरको पर्खालहुँदै गइरहेका थिए, तब त्यहाँ एउटी स्त्रीले तिनलाई कराएर भनिन्, “हे मेरा मालिक महाराजा, मलाई सहायता गर्नुहोस्!” राजाले जवाफ दिए, “यदि याहवेहले नै तिमीलाई सहायता दिनुहुन्न भने म तिम्रा निम्ति कहाँबाट सहायता प्राप्त गर्न सक्छु र? के खलाबाट? के दाखको कोलबाट?” तब तिनले सोधे, “तिमीलाई के भयो?” त्यसले जवाफ दिई, “यस स्त्रीले मलाई भनी, ‘तिम्रो छोरा ल्याऊ, र आज हामी यसलाई खाऔँ, र भोलि हामी मेरो छोरालाई खाऔँला।’ यसकारण हामीले मेरो छोरालाई पकाएर खायौँ। भोलिपल्ट मैले त्यसलाई ‘तिम्रो छोरालाई ल्याऊ, र हामी त्यसलाई खाऔँ’ भनेँ, तर यसले आफ्नो छोरालाई लुकाई।” जब राजाले त्यस स्त्रीको कुरा सुने, तब तिनले आफ्ना वस्त्रहरू च्याते। तिनी पर्खालमाथि भएर जाँदै गर्दा मानिसहरूले देखे; र तिनले भित्रपट्टि शरीरमा भाङ्ग्रा लगाएका देखे। राजाले भने, “यदि शापातका छोरा एलीशाको शिर आज शरीरदेखि अलग भएन भने परमेश्वरले मप्रति अति कठोर व्यवहार गरून्!” अब एलीशाचाहिँ आफ्नो घरमा बसिरहेका थिए; र तिनको साथमा प्रधानहरू थिए। राजाले आफ्नो दूत पठाए। तर त्यो आइपुग्नुभन्दा अगि एलीशाले प्रधानहरूलाई भने, “त्यस हत्याराले मेरो शिर काट्न कसैलाई पठाइरहेको के तपाईंहरूले देख्नुहुन्न? हेर्नुहोस्, त्यो दूत आउँदा ढोका थुन्नुहोस्, र त्यसलाई ढोकामै ठेलेर रोकिराख्नुहोस्। के त्यसको पछि-पछि त्यसका मालिकका पाइलाको आवाज होइन र?” तिनी उनीहरूसित बोल्दाबोल्दै त्यो दूत तिनीकहाँ आइपुग्यो। राजाले भने, “यो विपत्ति याहवेहबाट भएको हो। अनि किन मैले अझ याहवेहको प्रतीक्षा गरिरहूँ?”
२ राजाहरू 6:25-33 पवित्र बाइबल (NERV)
सैनिकहरूले मानिसहरूलाई शहरभित्र खाद्य ल्याउन दिएनन्। त्यसकारण सामरियामा डरलाग्दो अनिकाल भयो। सामरियामा यस्तो अनिकाल भयो कि एउटा गधाको टाउको चाँदीको अस्सी शेकेलमा बिक्री भयो। एक मुठ्ठी सिमीलाई चाँदीको पाँच शेकेलमा बिक्री भयो। इस्राएलका राजा शहरको वरिपरि भएको पर्खालमाथि हिंडिरहेका थिए। एउटी आइमाईले उनलाई देखेर चिच्याई। आइमाईले भनी, “मेरा मालिक अनि राजा, मलाई सघाउनु होस्।” इस्राएलका राजाले भने, “यदि परमप्रभुले तिमीलाई सहायता गर्नु भएन भने म कसरी सहायता गर्ने? मसित तिमीलाई दिने केही छैन। खलोबाट अन्नको दाना आएको छैन अथवा दाखरसको कोलबाट दाखरस ल्याइएको छैन।” इस्राएलका राजाले आइमाईलाई भने, “तिमीलाई के कष्ट छ?” आइमाईले उत्तर दिई, “यस आइमाईले मलाई भनी, ‘मलाई तेरो छोरा दे जसले गर्दा हामी त्यसलाई मार्न सक्छौ अनि उसलाई आजै खान सक्छौं। त्यसपछि हामी भोलि हाम्रो खाने छौं।’ यसकारण हामीले मेरो छोरा उमाल्यौं अनि उसलाई खायौं। त्यसपछि अर्को दिन मैले यस आइमाईलाई भनें, ‘मलाई तेरो छोरा दे जसले गर्दा हामी उसलाई मार्न सक्छौं अनि खान सक्छौं।’ तर उसले आफ्नो छोरा लुकाई।” जब राजाले आइमाईलाई के भने, उनले आफूलाई खिन्न भएको देखाउन आफ्नो लुगा च्याते। जब राजा पर्खालमाथि हिंडेको समयमा मानिसहरूले उनलाई आफूलाई उदास र दुःखी देखाउन शोक वस्त्र लगाएको देखे। राजाले भने, “परमेश्वरले मलाई सजाय दिऊन् यदि यस दिनको अन्तसम्म शापातको छोरा एलीशाको टाउको उसको जीउमा रहेको छ भने।” राजाले एक जना दूत एलीशा कहाँ पठाए। एलीशा आफ्नो घरमा बसिरहेका थिए र बूढा-प्रधानहरू उनीसँगै बसेरहेका थिए। दूत पुग्नअघि एलीशाले भने, “हेर, एकजना हत्याराले मेरो टाउको काट्नको निम्ति मानिसहरू पठाउँदै छ। जब दूत यहाँ आइपुग्छ, ढोका बन्द गर। ढोकालाई पक्रेर राख र उसलाई भित्र पस्न देखि रोक। म उसको पछि आएको उसको मालिक पैतालाको आवाज सुन्दैछु।” जब एलीशा आफ्ना ठूला-बड़ा सित कुरा गरिरहेका थिए, दूत उनीसमक्ष आयो। यस्तो सन्देश थियोः “यो सङ्कट परमप्रभुबाट आएको हो! म किन परमप्रभुलाई धेरै बेरसम्म पर्खिनु?”
२ राजाहरू 6:25-33 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
त्यसो हुँदा सहरमा यस्तो अन्नको सङ्कट भयो कि गधाका टाउकाको दाम चाँदीका असी टुक्रा र दुई सय ग्राम परेवाको सुलीको दाम चाँदीका पाँच टुक्रा पर्थ्यो। इस्राएलका राजा सहरका पर्खालमाथि टहलिरहेका बेला एउटी नारीले चिच्च्याएर भनी, “राजा, मेरो सहायता गर्नुहोस्!” राजाले भने, “परमप्रभुले नै सहायता गर्नुहुन्न भने म के सहायता दिन सकूँला र? मसँग गहुँ वा दाखरस केही पनि छैन। तिमीलाई के पीर पर्यो?” त्यसले उत्तर दिई, “अस्तिका दिन यस आइमाईले पहिले तिम्रो बालक खाऊँ र त्यसपछि मेरो बालक खाउँला भनी। हामीले मेरो बालक पकाएर खायौं। भोलिपल्ट यसको बालक खाने दिन थियो तर यसले आफ्नो छोरो लुकाइछ!” त्यो सुनेर हतास भई राजाले आफ्नो वस्त्र च्याते। पर्खालको छेउमा भएका मानिसहरूले राजाले आफ्नो वस्त्रमुनि भाङ्ग्रा लाएका देखे। राजाले जोडसित भने, “आज घाम डुब्नुअघि शाफातको छोरा एलीशाको टाउको काट्न सकिनँ भने परमेश्वरले मलाई मारून्!” उनले एलीशालाई पक्रन एक जना मानिस पठाए। त्यस बेला एलीशा आफूसँग भेट गर्न आएका केही बुढापाकाहरूसित घरैमा थिए। राजाको मानिस आइपुग्नुभन्दा अघि एलीशाले ती बुढापाकाहरूलाई भने, “त्यस हत्याराले मेरो टाउको काट्न एक जना मानिस पठाउँदै छ। त्यो मानिस यहाँ आइपुग्दा ढोका थुनेर त्यसलाई भित्र पस्न नदिनुहोला। त्यसको पछिपछि राजा आइपुग्नेछन्।” उनले त्यति भनि नसक्दै राजा त्यहाँ आए र भने, “परमप्रभुले नै यो कष्ट हामीमाथि खन्याउनुभएको हो। उहाँले हाम्रो सहायता गर्नुहुन्छ भनेर मैले अब किन धेरै बेर बाटो हेरिरहनू?”