२ राजाहरू 25:1-30
२ राजाहरू 25:1-30 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
यसैले सिदकियाहका शासनको नवौँ वर्षको दशौँ महिनाको दशौँ दिनमा बेबिलोनका राजा नबूकदनेसर आफ्नो सबै सेनाको साथ यरूशलेमको विरुद्धमा अगि बढ़े, र त्यसको वरिपरि घेरा-मचान खड़ा गरे। सिदकियाह राजाको एघारौँ वर्षसम्म सहर घेराभित्र रह्यो। चौथो महिनाको नवौँ दिनमा सहरमा यति चर्को अनिकाल पर्यो, कि मानिसहरूलाई केही खानेकुरा थिएन। त्यही बेला सहरको पर्खाल भत्काएर बेबिलोनीहरूले सहरलाई घेरामा राखेकैमा सारा सेना राजाको बगैँचानेरका दुई पर्खालका बीचको ढोकाबाट राती भागे। तिनीहरू अराबातिर भागे, तर बेबिलोनी सेनाले राजालाई खेदे र तिनलाई यरीहोको मैदानमा फेला पारे। तिनका सबै सिपाहीहरू तिनीबाट अलग भएर तितरबितर भए। अनि तिनी पक्राउ परे। तिनी रिब्लामा बेबिलोनका राजाकहाँ ल्याइए, जहाँ तिनलाई सजायको फैसला भयो। उनीहरूले सिदकियाहका छोराहरूलाई तिनकै नजरको सामुन्ने मारे। त्यसपछि उनीहरूले आँखा फुटाइदिए, र तिनलाई काँसाको साङ्लाले बाँधेर बेबिलोनमा लगे। बेबिलोनका राजा नबूकदनेसरको उन्नाईसौँ वर्षको पाँचौँ महिनाको सातौँ दिनमा राजकीय अङ्गरक्षकहरूका सेनापति नबूजरदान, बेबिलोनका राजाका एक अधिकारी यरूशलेममा आए। उनले परमप्रभुको मन्दिर र राजमहल र सहरका सबै घरहरूमा आगो लगाइदिए। सबै मुख्य-मुख्य भवनहरूलाई उनले जलाइदिए। राजकीय अङ्गरक्षकहरूका सेनापतिको नेतृत्वमुनि सारा बेबिलोनी सेनाले यरूशलेमको वरिपरिका पर्खाल भत्काइदिए। सेनापति नबूजरदानले सहरमा बाँकी रहेकाहरू र बाँकी रहेका अरू मानिसहरूलाई र बेबिलोनका राजाकहाँ गएकाहरूलाई निर्वासनमा लगे। तर ती सेनापतिले दाखबारी र खेतको काम गर्नका निम्ति अति दरिद्र मानिसहरूमा केही जनालाई त्यहाँ छोड़े। बेबिलोनीहरूले परमप्रभुको मन्दिरमा भएका काँसाका स्तम्भहरू, गुड्ने आधारहरू, र काँसाको विशाल खड्कुँलो ढाले, र काँसाचाहिँ बेबिलोनमा लगे। उनीहरूले भाँड़ाहरू, बेल्चाहरू, सलेदाका चिम्टाहरू, र कचौराहरू, र मन्दिरको सेवामा प्रयोग गरिने काँसाका सबै सरसामानहरू लगे। राजकीय अङ्गरक्षकहरूका सेनापतिले धुपौराहरू र छर्कने बाटाहरू, कञ्चन सुन वा चाँदीले बनाइएका जति सबै लगे। सोलोमनले परमप्रभुका मन्दिरको निम्ति बनाएका दुई वटा स्तम्भहरू, विशाल खड्कुँलो र गुड्ने आधारहरूको काँसो जोख्न नसक्ने थियो। प्रत्येक स्तम्भ अठाह्र हात अल्गो थियो। एउटा स्तम्भमाथिको स्तम्भ-शिर तीन हात अल्गो थियो, र काँसाको जाली र दारिमका बुट्टाले चारैतिर भरिएको थियो। अर्को स्तम्भ त्यसको जालीसमेत ठीक त्यही किसिमको थियो। अङ्गरक्षकहरूका सेनापतिले मुख्य पूजाहारी सरायाह र दोस्रो दर्जाका पूजाहारी सपन्याहलाई र तीन जना ढोकेहरूलाई पनि कैद गरेर लगे। सहरमा अझै रहेकाहरूमध्ये उनले योद्धाहरूका प्रमुख अधिकृत र पाँच जना राजकीय सल्लाहकारहरूलाई लगे। उनले देशका मानिसहरूलाई सेनामा भर्ना गर्ने मुख्य अधिकृत-सचिव र सहरमा फेला पारेका तिनका साठी जना मानिसहरूलाई पनि लगे। अङ्गरक्षकका सेनापति नबूजरदानले रिब्लामा बेबिलोनका राजाकहाँ तिनीहरू सबैलाई ल्याए। त्यहाँ हमातका देशको रिब्लामा बेबिलोनका राजाले तिनीहरूलाई मार्न लाए। यसरी यहूदा आफ्नो देशबाट कैदमा लगियो। बेबिलोनका राजा नबूकदनेसरले शापानका नाति, अहीकामका छोरा गदल्याहलाई यहूदामा आफूले छोड़ेका मानिसहरूमाथि नियुक्त गरे। जब सेनाका सबै अधिकृतहरू र तिनीहरूका मानिसहरूले बेबिलोनका राजाले गदल्याहलाई राज्यपाल नियुक्त गरेको कुरा सुने, तब तिनीहरू मिस्पामा गदल्याहकहाँ आए— नतन्याहका छोरा इश्माएल, कारेहका छोरा योहानान, नतोपाती तन्हूमेतका छोरा सरायाह र माकातीका छोरा याजन्याह, र तिनीहरूका मानिसहरू। गदल्याहले तिनीहरू र तिनीहरूका मानिसहरूलाई शपथ खाएर आश्वासन दिए, र तिनले भने, “बेबिलोनी अधिकारीहरूसँग नडराओ। देशमा बसोबास गर, र बेबिलोनका राजाको सेवा गर, र तिमीहरूको भलो हुनेछ।” तर सातौँ महिनामा एलीशामाका नाति, नतन्याहका छोरा इश्माएल, जो राजकीय खूनका थिए, दश जना मानिसहरूलाई लिएर आए, अनि गदल्याह र तिनीसँग मिस्पामा भएका यहूदा र बेबिलोनका मानिसहरूलाई हत्या गरे। यसैले बेबिलोनीहरूको डरले गर्दा सानादेखि लिएर ठूलासम्म, सेनाका अधिकृतहरूसमेत सबै मिश्रदेशमा भागे। यहूदाका राजा यहोयाकीन निर्वासनमा लगिएको सैँतीसौँ वर्षमा एबील-मरोदक बेबिलोनका राजा भए। बाह्रौँ महिनाको सत्ताईसौँ दिनमा राजा एबील-मरोदकले यहोयाकीनलाई कैदबाट मुक्त गरिदिए। उनले तिनीसँग दयालु कुरा गरे, र बेबिलोनमा आफूसँग भएका अरू राजाहरूभन्दा अझ उच्च सम्माननीय स्थानमा तिनलाई राखे। यसरी यहोयाकीनले आफ्ना कैदको लुगा उतारे र आफ्नो बाँकी जीवनभरि राजाकै टेबिलमा बसेर बारम्बार खाने गरे। राजाले तिनको निम्ति नियमित भत्ता तिनको जीवनकालभरि नै दिए।
२ राजाहरू 25:1-30 पवित्र बाइबल (NERV)
यसकारण नबूकदनेस्सर बाबेलका राजा र उनका सबै सेनाहरू यरूशलेमको विरूद्धमा युद्ध गर्न आए। यो घटना सिदकियाहको नवौं बर्ष राज्यकालको दशौं महीनाको दशैं दिनमा भयो। नबूकदनेसरका सेनाले शहरको पर्खाल वरिपरि धेरै घेरा मचान खडा गरे। उनले शहरको चारैतिर माटोको भित्ता बनाए। नबूकदनेसरको सेनाहरूले सिदियाह यहूदाका राजाको एघाह्रौं बर्ष नहुन्जेलसम्म यरूशलेमको चारैतिर बसे। शहरमा अनिकाल विकराल हुँदै गयो। चौथो महीनाको नवौं दिन शहरमा साधारण मानिसहरूका लागि अझै खाद्य थिएन। नबूकदनेस्सरका सेनाहरूले अन्तमा शहरको भित्तालाई भत्काए। त्यस रात राजा सिदकियाह र उनका सबै सैनिकहरू भागे। तिनीहरूले गोप्यद्वार प्रयोग गरे जुन दुइ पर्खाल भएर गएको थियो। यो राजाको बगैंचा भएर गएको थियो। शत्रुका सैनिकहरू शहरको वरिपरि थिए तर सिदकियाह र उनका मानिसहरू मरूभूतिको बाटो भएर भागे। बाबेली सेनाहरूले राजा सिदकियाहलाई पछ्याए अनि यरीहो छेऊ उनलाई पक्रिए। सिदकियाहाका सबै सैनिकहरूले उनलाई छोडे अनि भागे। बाबेलीहरूले राजा सिदकियाहलाई रिब्लामा बाबेलका राजा कहाँ लगे। बाबेलीहरूले सिदकियाहलाई सजाय दिने निश्चय गरे। तिनीहरूले सिदकियाहका छोराहरूलाई उनकै सामु मारे। तब तिनीहरूले सिदकियाहका आखाँहरू निकाले तिनीहरूले उनलाई साङ्गलाले बाँधे अनि बाबेल पुर्याए। नबूकदनेस्सर आफू बाबेलको राजा भएको उन्नाइसौं बर्षको पाँचौ महीनाको सातौं दिन यरूशलेम आए। नबूजरदान नबूकदनेस्सरको प्रमुख सैनिकहरूका अधिकारी थिए। नबूजरदानले परमप्रभुको मन्दिर, राजाको महल र यरूशलेमका सबै घरहरू जलाए। उनले मुख्य मानिसहरूका घरहरू पनि जलाए। तब नबूजरदानसँगै भएको बाबेली सेनाहरूले यरूशलेमको वरिपरिको पर्खाहरू लडाए। नबूजरदानले शहरमा छोडिएका सबै मानिसहरूलाई पक्रे। नबूजरदानले बाबेलको राजा समक्ष आत्म समर्पण गरेका सबै मानिसहरूलाई बन्दीको रूपमा लगे। नबूजरदानले साधारण मानिसहरूमा अत्यन्त दरिद्रलाई मात्र त्यहाँ बस्न दिए। उनले तिनीहरूलाई बस्न दिए जसले गर्दा तिनीहरू दाख र अन्य बालीको हेरचाह गर्न सकून्। बाबेली सैनिकहरूले परमप्रभुको मन्दिरमा भएका सबै काँसाका चीजहरू टुक्रा-टुक्रा पारे। तिनीहरूले काँसाको खाँबो, काँसाको गाडी अनि विशाल काँसाको खँड्कुलो टुक्रायाए। तब तिनीहरूले त्यो सबै काँसा बाबेल लगे। बाबेलीहरूले भाँडाहरू, बेल्चाहरू, मोसोदानी, धूपदानीहरू, चम्चीहरू, तथा सबै काँसाका थालहरू लगे जो परमप्रभुको मन्दिरमा उपयोग गरिन्थ्यो। नबूजरदानले कराही र थालहरू सबै लगे। उनले सुनले बनिएका सबै चीजहरू सुनका लागि लगे। अनि उनले सबै चाँदीले बनिएका चीजहरू चाँदीका लागि लगे। यसकारण नबूजरदानले लगेः 2 वटा काँसाका खाँबाहरू। (प्रत्येक खाँबो 18 हात अग्लो थियो। खाँबोमाथिका गजूरहरू तीन हात फिट अग्लो थिए। तिनीहरू काँसाको बनाइएका थिए अनि जालो र दारिमको आकृति जस्ता थिए। दुवै खाँबाहरू एकै प्रकारको आकृत्तिका थिए।) ठूलो काँसाको खँड्कुलो, गाडीहरू जसलाई परमप्रभुको मन्दिरका लागि सुलेमानले बनाएका थिए। यी चीजहरूको काँसा जोख्दा साह्रै नै गह्रौं थियो। मन्दिरबाट नबूजरदानले लगे मुख्य पूजाहारी सरायाह, अर्का पूजाहारी सपन्याह, तीन जना मानिसहरू जसले प्रवेशद्वारको सुरक्षा गर्ने गर्दथे तिनीहरूलाई पनि लगे। अनि शहरबाट नबूजरदानले एउटा अधिकारीलाई लगे जो सैनिकहरूको मुखिया थिए। पाँच जना राजाका सल्लाहकार जो अझै शहरमा नै थिए, एकजना अध्यक्ष जसले साधारण मानिसहरूलाई युद्धको निम्ति जम्मा गर्थे अनि 60 जना साधारण मानिसहरू जो अझै शहरमा थिए। तब नबूजरदानले यी सबै मानिसहरूलाई हमातको इलाकामा रिब्लामा बाबेलका राजाकहाँ लगे। बाबेलका राजाले तिनीहरूलाई रिब्लामा मारे। यसरी यहूदाका मानिसहरू आफ्नो देशबाट बन्दीको रूपमा लखेटिए। नबूकदनेस्सर बाबेलका राजाले यहूदा देशमा केही मानिसहरू छोडेका थिए। एक मानिस थिए जसको नाउँ गदल्याह थियो, शापानका छोरा अहीकामका छोरा थिए। नबूकदनेस्सरले यहूदामा मानिसहरूका राज्यपाल बनाए। सेनाका सेनापतिहरू नतन्याहका छोरा ईश्माएल, कारेहका छोरा योहानान, नतोपातका तन्हमेतका छोरा सरायाह अनि माकाईका छोरा याजन्याह थिए। यी सेनापतिहरू तथा उनका मानिसहरूले थाह पाए, बाबेलका राजाले गदल्यालाई राज्यपाल बनाए। यसर्थ तिनीहरू गदल्याहसँग भेट गर्न मिस्पा गए। गदल्याहले यी अधिकारीहरू तथा उनका मानिसहरूलाई शपथ दिए। गदल्याहले तिनीहरूलाई भने, “बाबेल का अधिकारीहरू सित डरमान्नु पर्दैन। यहाँ बस अनि बाबेलका राजाको सेवा गर। तब तिमीहरूका लागि सबै कुरो ठीक हुनेछ।” एलीशामाको नाती नतन्याहको छोरा इश्माएल राजपरिवारका थिए। सातौं महिनामा इश्माएल अनि उनका दशजना मानिसहरूले गदल्याहमाथि आक्रमण गरे अनि मिस्पामा गदल्याह सँगै सबै यहूदीहरू तथा बाबेलीहरूलाई मारे। तब सेनाका अधिकारीहरू अनि सबै मानिसहरू मिश्र भागे। कम्ती महत्वपूर्ण देखि बढी महत्वपूर्ण भएका प्रत्येक मानिसहरू भागे किनभने तिनीहरू बाबेलीहरूसित डराएका थिए। पछि एबील-मरोदक बाबेलका राजा भए। उनले यहूदाका राजा यहोयाकीनलाई बन्दीगृहबाट मुक्त गरिदिए। यो घट्ना यहोयाकीन पक्राउ परेपछि, सत्ताईस दिन बाह्रा महीना सैंतीसौं बर्षमा भएको थियो। यो एबील-मरोदकको शासनको शुरूको बर्षमा भएको घट्ना हो। एबील-मरोदक यहोयाकीनप्रति दयालु थिए। उनले बाबेलमा उनीसँग बस्ने अरू राजाहरू भन्दा यहोयाकीनलाई धेरै महत्वपूर्ण पद दिए। एबील-मरोदकले यहोयाकीनलाई बन्दीको लुगा लगाउन बन्द गरे। अनि यहोयाकीनले जीवनको रहल समय प्रत्येक दिन एबील-मरोदकसँग एउटै मेजमा बसेर खाए। यस प्रकार राजा एबील-मरोदकले यहोयाकीनलाई रहल जीवनमा प्रत्येक दिन भोजन प्रदान गरे।
२ राजाहरू 25:1-30 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
सिदकियाहले बेबिलोनका राजा नबूकदनेसरको विरुद्धमा विद्रोह गरे। नबूकदनेसरले आफ्ना सारा सेना लिएर आए र सिदकियाहको राज्यकालको नवौँ वर्षको दशौँ महिनाको दशौँ दिनमा यरूशलेममाथि हमला गरे। तिनीहरूले सहरको बाहिरपट्टि छाउनी हाले, चारैपट्टि पर्खाल लाएर घेरा हालिराखे अनि सिदकियाहको शासनको एघारौँ वर्षसम्म घेरा हालिराखे। त्यस वर्षको चौथो महिनाको नवौँ दिन घोर अनिकाल परेकोले मानिसहरूसित केही खानेकुरा थिएन, त्यही बेला सहरको पर्खाल भत्काएर बेबिलोनीहरूले सहरलाई घेरामा राखेकै बेलामा सारा सेना राती राजाको बगैँचानिरका दुई पर्खालको बीचको मूल-ढोकाबाट भागे। तिनीहरू अराबातिर भागे; तर बेबिलोनी सेनाले सिदकियाह राजालाई खेदे र उनलाई यरीहोको छेउको मैदानमा पक्रे। उनका सिपाहीहरू उनलाई छोडेर भागे। सिदकियाहलाई नबूकदनेसर राजाको अघि लगे, उनी त्यस बेला रिब्ला सहरमा थिए। त्यहाँ उनले सिदकियाहलाई दण्डको आज्ञा गरे। सिदकियाहले हेर्दाहेर्दै उनका छोराहरू मारिए। त्यसपछि नबूकदनेसरले उनका आँखा निकालिदिए र उनलाई साङ्लाले बाँधेर बेबिलोनमा लगे। नबूकदनेसर राजा भएको उन्नाईसौं वर्षको पाँचौँ महिनाको सातौँ दिन राजाका सल्लाहकार र फौजका सेनापति नबूजरदान यरूशलेममा आए। तिनले यरूशलेमका मन्दिर, राजमहल र सबै ठूला-ठालुहरूका घर जलाएर भस्म पारिदिए। तिनका सिपाहीहरूले सहरका पर्खाल भत्काइदिए। त्यसपछि नबूजरदानले सहरमा बाँकी रहेका मानिसहरू, सिपालु कारिगरहरू, आफ्ना राजालाई त्यागेर बेबिलोनीहरूका पछि लागेकाहरू सबैलाई बेबिलोनमा लगे। तर सबैभन्दा गरीब मानिसहरू, जसका केही धन-सम्पत्ति थिएन, तिनीहरूलाई यहूदामा नै छोडिराखे र दाखबारी र खेतबारीमा काम गर्न लाए। बेबिलोनीहरूले मन्दिरमा भएका काँसाका खामा र गाडाहरू, काँसाको ठूलो पानी ट्याङ्की पनि टुक्रा-टुक्रा पारे र सम्पूर्ण काँसा बेबिलोनमा लगे। तिनीहरूले वेदी सफा गर्दा चलाउने बेल्चा र खरानीका पात्रहरू, दियो ठीक गर्ने औजारहरू, बलि गर्दा रगत थाप्ने भाँडाहरू, धूप-दानीहरू र मन्दिरको सेवामा चलाइने अरू सबै काँसाका चीजबीजहरू पनि लगे। सुन र चाँदीले बनेका हरथोक, आगो बोक्ने स-साना कचौरा र ताप्केसमेत तिनीहरूले लगे। सोलोमन राजाले मन्दिरको निम्ति बनाएका काँसाका दुई वटा खामाहरू, भाँडाहरू र ठूलो ट्याङ्की अति गह्रौँ थिए र त्यसको तौल लिन सकिँदैनथ्यो। दुई वटा खामाहरू एकै किसिमका थिए, प्रत्येक ८ मिटर अग्लो थियो र टुप्पोमा १.३ मिटर उच्च काँसाको शीर्ष राखिएको थियो। प्रत्येक शीर्ष चारैतिर काँसाले बनेका दारीमहरूले सिङ्गारेको काँसाकै जाली थियो। तीबाहेक नबूजरदान सेनापतिले मुख्य पूजाहारी सरायाह, दोस्रो पूजाहारी सपन्याह र मन्दिरका अरू तीन मुख्य अधिकारीहरूलाई कैद गरी लगे। सहरबाट उनले फौजका जिम्मा लिएका कप्तान, फौजी कागजपत्र राख्ने उनको सहायक, बाँकी रहेका पाँच जना राजाका सल्लाहकारहरू र अरू साठी जना ठूला-ठालुहरूलाई लगे। नबूजरदानले तिनीहरूलाई बेबिलोनका राजाकहाँ लगे। राजा त्यस बेला हमात देशको रिब्ला सहरमा थिए। उनले त्यहाँ तिनीहरूलाई कोर्रा लाएर मारे। यसरी यहूदाका मानिसहरू आफ्नो देशबाट कैदमा लगिए। बेबिलोनका राजा नबूकदनेसरले अहीकामको छोरो शापानको नाति गदल्याहलाई यहूदाका बडा-हाकिम खटाए र बेबिलोनमा नलगिएका मानिसहरूको जिम्मा दिए। अझसम्म समर्पण नहुने यहूदाका अधिकृत र सिपाहीहरू त्यो कुरा सुनेर मिस्पामा गई गदल्याहपट्टि लागे। ती अधिकृतहरू नतन्याहको छोरो इश्माएल, कारेहको छोरो योहानान, नतोपाती नगरका तन्हूमेतको छोरो सरायाह र माका सहरका याजन्याह थिए। गदल्याहले तिनीहरूलाई भने, “म तिमीहरूलाई वचन दिन्छु कि तिमीहरूले बेबिलोनका अधिकारीहरूको डर मान्ने जरुरत छैन। यस देशमा बास गर, बेबिलोनका राजाको सेवा गर र तिमीहरूको भलो नै हुनेछ।” तर त्यही वर्षको सातौँ महिनामा नतन्याहको छोरो, राज परिवारका एलीशामाको नाति इश्माएल आफूसँग अरू दश जनालाई लिएर मिस्पामा गए र गदल्याहलाई आक्रमण गरेर मारे। तिनले गदल्याहसँग त्यहाँ भएका इस्राएली र बेबिलोनीहरूलाई पनि मारे। त्यसपछि सबै इस्राएलीहरू, धनी र गरीब सबै फौजका अधिकृतहरूका साथमा हिंडे र मिश्रमा गए किनभने तिनीहरूलाई बेबिलोनीहरूको डर थियो। एबील-मरोदक बेबिलोनका राजा भएको वर्ष उनले यहूदाका राजा यहोयाकीनमाथि दया देखाए र उनलाई कैदबाट छोडिदिए। यहोयाकीन कैदमा लगिएको सैँतीसौँ वर्षको बाह्रौँ महिनाको सत्ताईसौँ दिनमा उनी कैदबाट छोडिदिए। एबील-मरोदकले उनीसित दयालु व्यवहार गरे र उनीजस्तै बेबिलोनमा कैदी भई बसेका अन्य राजाहरूलाई भन्दा उनलाई ज्यादा आदरको स्थान दिए। यसरी यहोयाकीनले कैदको वस्त्र फुकाल्ने र बाँकी जीवनभरि राजाको टेबिलमा भोजन गर्ने अनुमति पाए। उनको जीवनभरि प्रत्येक दिन उनको आवश्यकताअनुसार उनले दैनिक भत्ता पाउँथे।