१ शमूएल 25:1-35
१ शमूएल 25:1-35 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
शमूएलको मृत्यु भयो, र सारा इस्राएल तिनको निम्ति विलाप गर्नलाई आए, अनि तिनी रामामा आफ्नै घरमा गाड़िए। त्यसपछि दाऊद माओनको मरुभूमिमा झरे। माओनको एक जना मानिस थियो, जसको कर्मेलमा धेरै सम्पत्ति थियो। त्यो निकै धनी थियो। त्यसका तीन हजार भेड़ा र एक हजार बाख्रा थिए। त्यसले कर्मेलमा आफ्ना भेड़ाको ऊन कत्रँदैथियो। त्यसको नाउँ नाबाल थियो, र त्यसकी पत्नीको नाउँ अबीगेल थियो। अबीगेल सुन्दरी र बुद्धिमती स्त्री थिइन्। तर तिनको पतिचाहिँ कालेबका वंशको एक खस्रो र नीच स्वभाव भएको मानिस थियो। नाबालले आफ्ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैछ भन्ने कुरो दाऊदले मरुभूमिमा सुने। तिनले आफ्ना दश जना मानिसहरूलाई यसो भनेर पठाए, “कर्मेलमा जाओ, र नाबाललाई खोजेर उनलाई मेरो अभिवादन देओ। तिमीहरूले उनलाई भन, “तपाईं, तपाईंका परिवारलाई र तपाईंसँग भएका सबैसित शान्ति होस्। तपाईं आफ्ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैहुनुहुन्छ भन्ने कुरा मैले सुनें। “‘तपाईंका गोठालाहरू हामीसँग यति दिन रहँदा हामीले उनीहरूलाई सताएनौं। उनीहरू कर्मेलमा हुँदा उनीहरूको केही पनि हराएन। तपाईंका आफ्ना मानिसहरूलाई सोध्नुहोस्, र उनीहरूले तपाईंलाई सबै कुरा भन्नेछन्। कृपया मेरा मानिसहरूलाई दयापूर्वक ग्रहण गर्नुहोस्, किनभने आजको दिन शुभ दिन छ, र तपाईंका दासहरू र तपाईंको छोरा दाऊदलाई जे दिन सक्नुहुन्छ दिनुहोस्’।” दाऊदका जवानहरू आएर दाऊदको नाउँमा नाबाललाई यो समाचार दिए। त्यसपछि तिनीहरूले पर्खे। नाबालले दाऊदका जवानहरूलाई यो उत्तर दियो, “दाऊद को हो? यो यिशैको छोरो को हो? हिजोआज धेरै कमाराहरू आफ्ना मालिकदेखि भागेर जान्छन्। मेरो खानेकुरा, मेरो दाखमद्य र मेरा ऊन कत्रनेहरूका लागि जुटाएका मासु अज्ञात मानिसहरूलाई मैले किन दिनु?” दाऊदका मानिसहरू फर्केर आफ्नो बाटो लागे, र दाऊदलाई यी सब कुरा बताइदिए। दाऊदले आफ्ना मानिसहरूलाई भने, “सबैले आ-आफ्नो तरवार भिर।” तिनीहरू सबैले आ-आफ्नो तरवार भिरे, र दाऊदले पनि आफ्नो तरवार भिरे। प्राय: चार सय जना दाऊदको पछि लागे, र अरू दुई सय जनाचाहिँ मालसामान हेर्नलाई बसे। नाबालको कुनै एक जना सेवकले नाबालकी पत्नी अबीगेललाई भन्यो, “दाऊदले मरुभूमिबाट हाम्रा मालिकलाई नम्रतापूर्वक अभिवादन दिनलाई मानिसहरू पठाएका थिए, तर उहाँले त तिनीहरूको अपमान गर्नुभयो। तर ती मानिसहरूले हामीलाई राम्रो व्यवहार देखाएका थिए, र हामीलाई सताएनन्, र हामी तिनीहरूसँग खुला मैदानमा यताउता जाँदा हामीले हाम्रो कुनै चीज हराएनौं। जब हामी आफ्ना भेड़ाहरू चराउन जान्थ्यौं, तब तिनीहरू रातदिन हाम्रा चारैतिर पर्खालजस्तै थिए। अब तपाईंले के गर्नुपर्छ सो राम्रो विचार गर्नुहोस्, किनभने हाम्रा मालिक र उहाँका सबै परिवारमाथि निश्चय नै सर्वनाश आउँदैछ। उहाँ यति दुष्ट मानिस हुनुहुन्छ कि उहाँसँग त कुरै गर्नु पनि फाइदा छैन।” यसैले झट्टै दुई सय रोटी, दुई मशक दाखमद्य, काटकुट पारी बनाएका पाँच वटा भेड़ा, आठ पाथी चिउरा, एक सय झुप्पा किशमिश, र सुकाएका नेभाराका दुई सय डल्ला अबीगेलले लिएर गधाहरूमा ती लदाइन्। तब तिनले आफ्ना नोकरहरूलाई भनिन्, “तिमीहरू अगिअगि जाओ, म तिमीहरूका पछि आउनेछु।” तर आफ्ना पतिलाई तिनले यस विषयमा केही भनिनन्। जब तिनी गधामा चढ़ेर डाँड़ा बीचको बाटो भएर गइरहेकी थिइन्, तब दाऊद र उनका मानिसहरू तिनीतर्फ तलतिर झर्दैथिए, र अबीगेलले तिनीहरूलाई भेटिन्। दाऊदले भर्खरै भनेका थिए, “मरुभूमिमा केही पनि नहराउने गरी यति राम्रोसँग यस मानिसका धन-सम्पत्तिको रक्षा गरिदिनु त व्यर्थ भयो। त्यसले भलाइको साटो मलाई खराबी गर्यो। भोलि बिहानसम्ममा त्यससँग भएको एकैजना पुरुष पनि जीवित रह्यो भने, परमेश्वरले मलाई त्यसै गरून् अथवा त्यसभन्दा पनि बढ़ी गरून्।” जब अबीगेलले दाऊदलाई देखिन् तब तिनी हतार-हतार आफ्नो गधाबाट ओर्लिन, र दाऊदको सामुन्ने घोप्टो परी भूइँसम्मै निहुरेर तिनको खुट्टामा दण्डवत् गरी भनिन्, “हे मेरा प्रभु, दोष मैमाथि नै परोस्। हजूरको विनम्र दासीलाई बोल्ने अनुमति दिनुहोस्। मेरा प्रभुले मेरा कुरा सुन्नुहोस्। हजूरले त्यस दुष्ट मानिसको ख्याल नगर्नुहोस्। जस्तो त्यसको नाउँ नाबाल छ, त्यो त्यस्तै छ। त्यसको नाउँ ‘मूर्ख’ हो, र त्यसको बेहोरा पनि मूर्खको जस्तो छ। हजूरले पठाउनुभएका मानिसहरूलाई मैले देखिनँ, हजूर। “अब रक्तपात गर्नु र बदला लिनुबाट हजूरलाई परमप्रभुले रोक्नुभएको छ। जीवित परमप्रभुको नाउँमा र हजूरका जीवनको शपथ खाएर म भन्दछु, हजूरका शत्रुहरू र हजूरको नाश चाहनेहरू सबैको दशा नाबालकै जस्तो होस्। म हजूरकी विनम्र दासीले ल्याएको सौगात यहाँ छ। हजूरको अधीनमा भएका जवान मानिसहरूलाई त्यो दिनुहोस्। हे मेरा मालिक, धृष्टता गरेकोमा हजूरकी दासीलाई क्षमा गर्नुहोला। परमप्रभुले हजूरको वंशलाई सदासर्वदै स्थिर गर्नुहुनेछ, किनभने हजूरले परमेश्वरकै युद्धहरू गर्नुहुन्छ। हजूरको जीवनकालभरि हजूरमा कुनै किसिमको खराबी नपाइओस्। यदि कुनै मानिसले हजूरलाई खेद्न र हजूरको प्राण लिन खोज्यो भने परमप्रभु हजूरका परमेश्वरले हजूरको प्राणलाई सुरक्षित राखेर जीवितहरूमध्ये राख्नुहुनेछ। तर हजूरका शत्रुहरूका प्राणलाई चाहिँ उहाँले घुयेँत्रोमा राखेर हानेको ढुङ्गाजस्तै फ्याँक्नुहुनेछ। जब परमप्रभुले हजूरलाई दिनुभएका सबै प्रतिज्ञा पूरा गरीकन इस्राएलका शासक बनाउनुहुनेछ, तब हजूरले निर्दोष रगत बगाउनुभएको र आफ्नो बदला लिनुभएको कारण हजूरको निम्ति पछितो लाग्ने अथवा गह्रौँ बोझ हुने केही कारण हुनेछैन। त्यस बेला जब परमप्रभुले हजूरको उन्नति गर्नुहुनेछ, तब म, हजूरकी दासीलाई पनि सम्झनुहोला।” तब दाऊदले अबीगेललाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वरको प्रशंसा होस्, जसले आज मसँग भेट गर्नलाई तिमीलाई पठाउनुभयो। तिम्रो बुद्धि धन्यको हो, तिमी धन्यकी हौ, किनभने आज तिमीले मलाई हत्या र प्रतिशोधको दोषदेखि जोगायौ। किनकि तिम्रो हानि गर्नदेखि जोगाउनुहुने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वरकै नाउँको शपथ खाएर म भन्दछु कि यदि तिमी मलाई भेट्न झट्टै नआएकी भए नाबालका परिवारको एकैजना पुरुष पनि बिहानसम्म जीवित रहनेथिएन।” तब दाऊदले अबीगेलले तिनको निम्ति ल्याएका कोसेली ग्रहण गरे, र भने, “शान्तिसित घर फर्क। मैले तिम्रो कुरा सुनें, र तिम्रो बिन्ती मन्जूर गरें।”
१ शमूएल 25:1-35 नेपाली नयाँ संशोधित संस्करण (NNRV)
शमूएलको मृत्यु भयो, र सारा इस्राएल तिनको निम्ति विलाप गर्नलाई आए, अनि तिनी रामामा आफ्नै घरमा गाड़िए। त्यसपछि दाऊद माओनको मरुभूमिमा झरे। माओनको एक जना मानिस थियो, जसको कर्मेलमा धेरै सम्पत्ति थियो। त्यो निकै धनी थियो। त्यसका तीन हजार भेड़ा र एक हजार बाख्रा थिए। त्यसले कर्मेलमा आफ्ना भेड़ाको ऊन कत्रँदैथियो। त्यसको नाउँ नाबाल थियो, र त्यसकी पत्नीको नाउँ अबीगेल थियो। अबीगेल सुन्दरी र बुद्धिमती स्त्री थिइन्। तर तिनको पतिचाहिँ कालेबका वंशको एक खस्रो र नीच स्वभाव भएको मानिस थियो। नाबालले आफ्ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैछ भन्ने कुरो दाऊदले मरुभूमिमा सुने। तिनले आफ्ना दश जना मानिसहरूलाई यसो भनेर पठाए, “कर्मेलमा जाओ, र नाबाललाई खोजेर उनलाई मेरो अभिवादन देओ। तिमीहरूले उनलाई भन, “तपाईं, तपाईंका परिवारलाई र तपाईंसँग भएका सबैसित शान्ति होस्। तपाईं आफ्ना भेड़ाहरूको ऊन कत्रँदैहुनुहुन्छ भन्ने कुरा मैले सुनें। “‘तपाईंका गोठालाहरू हामीसँग यति दिन रहँदा हामीले उनीहरूलाई सताएनौं। उनीहरू कर्मेलमा हुँदा उनीहरूको केही पनि हराएन। तपाईंका आफ्ना मानिसहरूलाई सोध्नुहोस्, र उनीहरूले तपाईंलाई सबै कुरा भन्नेछन्। कृपया मेरा मानिसहरूलाई दयापूर्वक ग्रहण गर्नुहोस्, किनभने आजको दिन शुभ दिन छ, र तपाईंका दासहरू र तपाईंको छोरा दाऊदलाई जे दिन सक्नुहुन्छ दिनुहोस्’।” दाऊदका जवानहरू आएर दाऊदको नाउँमा नाबाललाई यो समाचार दिए। त्यसपछि तिनीहरूले पर्खे। नाबालले दाऊदका जवानहरूलाई यो उत्तर दियो, “दाऊद को हो? यो यिशैको छोरो को हो? हिजोआज धेरै कमाराहरू आफ्ना मालिकदेखि भागेर जान्छन्। मेरो खानेकुरा, मेरो दाखमद्य र मेरा ऊन कत्रनेहरूका लागि जुटाएका मासु अज्ञात मानिसहरूलाई मैले किन दिनु?” दाऊदका मानिसहरू फर्केर आफ्नो बाटो लागे, र दाऊदलाई यी सब कुरा बताइदिए। दाऊदले आफ्ना मानिसहरूलाई भने, “सबैले आ-आफ्नो तरवार भिर।” तिनीहरू सबैले आ-आफ्नो तरवार भिरे, र दाऊदले पनि आफ्नो तरवार भिरे। प्राय: चार सय जना दाऊदको पछि लागे, र अरू दुई सय जनाचाहिँ मालसामान हेर्नलाई बसे। नाबालको कुनै एक जना सेवकले नाबालकी पत्नी अबीगेललाई भन्यो, “दाऊदले मरुभूमिबाट हाम्रा मालिकलाई नम्रतापूर्वक अभिवादन दिनलाई मानिसहरू पठाएका थिए, तर उहाँले त तिनीहरूको अपमान गर्नुभयो। तर ती मानिसहरूले हामीलाई राम्रो व्यवहार देखाएका थिए, र हामीलाई सताएनन्, र हामी तिनीहरूसँग खुला मैदानमा यताउता जाँदा हामीले हाम्रो कुनै चीज हराएनौं। जब हामी आफ्ना भेड़ाहरू चराउन जान्थ्यौं, तब तिनीहरू रातदिन हाम्रा चारैतिर पर्खालजस्तै थिए। अब तपाईंले के गर्नुपर्छ सो राम्रो विचार गर्नुहोस्, किनभने हाम्रा मालिक र उहाँका सबै परिवारमाथि निश्चय नै सर्वनाश आउँदैछ। उहाँ यति दुष्ट मानिस हुनुहुन्छ कि उहाँसँग त कुरै गर्नु पनि फाइदा छैन।” यसैले झट्टै दुई सय रोटी, दुई मशक दाखमद्य, काटकुट पारी बनाएका पाँच वटा भेड़ा, आठ पाथी चिउरा, एक सय झुप्पा किशमिश, र सुकाएका नेभाराका दुई सय डल्ला अबीगेलले लिएर गधाहरूमा ती लदाइन्। तब तिनले आफ्ना नोकरहरूलाई भनिन्, “तिमीहरू अगिअगि जाओ, म तिमीहरूका पछि आउनेछु।” तर आफ्ना पतिलाई तिनले यस विषयमा केही भनिनन्। जब तिनी गधामा चढ़ेर डाँड़ा बीचको बाटो भएर गइरहेकी थिइन्, तब दाऊद र उनका मानिसहरू तिनीतर्फ तलतिर झर्दैथिए, र अबीगेलले तिनीहरूलाई भेटिन्। दाऊदले भर्खरै भनेका थिए, “मरुभूमिमा केही पनि नहराउने गरी यति राम्रोसँग यस मानिसका धन-सम्पत्तिको रक्षा गरिदिनु त व्यर्थ भयो। त्यसले भलाइको साटो मलाई खराबी गर्यो। भोलि बिहानसम्ममा त्यससँग भएको एकैजना पुरुष पनि जीवित रह्यो भने, परमेश्वरले मलाई त्यसै गरून् अथवा त्यसभन्दा पनि बढ़ी गरून्।” जब अबीगेलले दाऊदलाई देखिन् तब तिनी हतार-हतार आफ्नो गधाबाट ओर्लिन, र दाऊदको सामुन्ने घोप्टो परी भूइँसम्मै निहुरेर तिनको खुट्टामा दण्डवत् गरी भनिन्, “हे मेरा प्रभु, दोष मैमाथि नै परोस्। हजूरको विनम्र दासीलाई बोल्ने अनुमति दिनुहोस्। मेरा प्रभुले मेरा कुरा सुन्नुहोस्। हजूरले त्यस दुष्ट मानिसको ख्याल नगर्नुहोस्। जस्तो त्यसको नाउँ नाबाल छ, त्यो त्यस्तै छ। त्यसको नाउँ ‘मूर्ख’ हो, र त्यसको बेहोरा पनि मूर्खको जस्तो छ। हजूरले पठाउनुभएका मानिसहरूलाई मैले देखिनँ, हजूर। “अब रक्तपात गर्नु र बदला लिनुबाट हजूरलाई परमप्रभुले रोक्नुभएको छ। जीवित परमप्रभुको नाउँमा र हजूरका जीवनको शपथ खाएर म भन्दछु, हजूरका शत्रुहरू र हजूरको नाश चाहनेहरू सबैको दशा नाबालकै जस्तो होस्। म हजूरकी विनम्र दासीले ल्याएको सौगात यहाँ छ। हजूरको अधीनमा भएका जवान मानिसहरूलाई त्यो दिनुहोस्। हे मेरा मालिक, धृष्टता गरेकोमा हजूरकी दासीलाई क्षमा गर्नुहोला। परमप्रभुले हजूरको वंशलाई सदासर्वदै स्थिर गर्नुहुनेछ, किनभने हजूरले परमेश्वरकै युद्धहरू गर्नुहुन्छ। हजूरको जीवनकालभरि हजूरमा कुनै किसिमको खराबी नपाइओस्। यदि कुनै मानिसले हजूरलाई खेद्न र हजूरको प्राण लिन खोज्यो भने परमप्रभु हजूरका परमेश्वरले हजूरको प्राणलाई सुरक्षित राखेर जीवितहरूमध्ये राख्नुहुनेछ। तर हजूरका शत्रुहरूका प्राणलाई चाहिँ उहाँले घुयेँत्रोमा राखेर हानेको ढुङ्गाजस्तै फ्याँक्नुहुनेछ। जब परमप्रभुले हजूरलाई दिनुभएका सबै प्रतिज्ञा पूरा गरीकन इस्राएलका शासक बनाउनुहुनेछ, तब हजूरले निर्दोष रगत बगाउनुभएको र आफ्नो बदला लिनुभएको कारण हजूरको निम्ति पछितो लाग्ने अथवा गह्रौँ बोझ हुने केही कारण हुनेछैन। त्यस बेला जब परमप्रभुले हजूरको उन्नति गर्नुहुनेछ, तब म, हजूरकी दासीलाई पनि सम्झनुहोला।” तब दाऊदले अबीगेललाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वरको प्रशंसा होस्, जसले आज मसँग भेट गर्नलाई तिमीलाई पठाउनुभयो। तिम्रो बुद्धि धन्यको हो, तिमी धन्यकी हौ, किनभने आज तिमीले मलाई हत्या र प्रतिशोधको दोषदेखि जोगायौ। किनकि तिम्रो हानि गर्नदेखि जोगाउनुहुने परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वरकै नाउँको शपथ खाएर म भन्दछु कि यदि तिमी मलाई भेट्न झट्टै नआएकी भए नाबालका परिवारको एकैजना पुरुष पनि बिहानसम्म जीवित रहनेथिएन।” तब दाऊदले अबीगेलले तिनको निम्ति ल्याएका कोसेली ग्रहण गरे, र भने, “शान्तिसित घर फर्क। मैले तिम्रो कुरा सुनें, र तिम्रो बिन्ती मन्जूर गरें।”
१ शमूएल 25:1-35 पवित्र बाइबल, नेपाली समकालीन संस्करण (NCV)
शमूएलको मृत्यु भयो, र सारा इस्राएल भेला भएर तिनका निम्ति शोक गरे। तिनीहरूले तिनलाई तिनकै घर रामामा गाडे। तब दावीद पारानको मरुभूमिमा झरे। माओनका एक जना मानिस थिए, जसको कर्मेलमा धेरै धनसम्पत्ति थियो, तिनी निकै धनाढ्य व्यक्ति थिए। तिनका एक हजार बाख्रा र तीन हजार भेडा थिए। तिनले कर्मेलमा भेडाहरूका ऊन कत्रिरहेका थिए। तिनको नाम नाबाल थियो, र तिनकी पत्नीको नाम अबीगेल थियो। तिनी बुद्धिमती र अति सुन्दरी स्त्री थिइन्; तर तिनको पति एक रुखो र नीच स्वभाव भएका मानिस थिए। तिनी कालेबका वंशका थिए। दावीद उजाडस्थानमा हुँदा तिनले नाबालले भेडाहरूको ऊन कत्रँदैछ भन्ने कुरा सुने। यसकारण दावीदले दश जना जवान मानिसहरूलाई पठाएर भने, “कर्मेलमा नाबालकहाँ जाओ, र तिनलाई मेरो नाममा अभिवादन गर। तिनलाई भन; ‘तपाईं दीर्घायु हुनुहोस्! तपाईं र तपाईंको घरानामा सु-स्वास्थ्य रहोस्! तपाईंका परिवार र अरू सबैमा शान्ति रहोस्! “ ‘यो समय भेडाको ऊन कत्रने समय हो भनी मैले सुनेको छु। जब तपाईंका गोठालाहरू हामीसँग थिए, तब हामीले तिनीहरूसँग कहिल्यै नराम्रो व्यवहार गरेनौँ। अनि तिनीहरू कर्मेलमा रहुन्जेल तिनीहरूका कुनै पनि थोक हराएन। तपाईंका आफ्नै सेवकहरूलाई सोध्नुहोस्, र तिनीहरूले पनि तपाईंलाई भन्नेछन्। यसकारण मेरा यी जवान मानिसहरूप्रति कृपालु भइदिनुहोस्। किनकि हामी उत्सवको समयमा आएका छौँ। दया गरेर तपाईंका सेवकहरू र तपाईंको छोरा दावीदका निम्ति जे सक्नुहुन्छ, त्यो दिनुहोस्।’ ” दावीदका मानिसहरू नाबालकहाँ आइपुगे। तिनीहरूले नाबाललाई दावीदको नाममा यो समाचार दिए। त्यसपछि तिनीहरू जवाफको लागि पर्खिए। नाबालले दावीदका सेवकहरूलाई जवाफ दिए, “दावीद को हो, र यो यिशैको छोरा को हो? हिजोआज धेरै सेवकहरूले आफ्ना मालिकहरूलाई छोडेर भाग्छन्। मैले आफ्नो खानेकुरा, पानी र मेरा ऊन कत्रनेहरूका लागि जुटाएको मासु अनजान मानिसहरूलाई किन दिनु?” तब दावीदका मानिसहरू फर्केर आफ्नो बाटो लागे। अनि तिनीहरू पुगेर यी सबै कुरा दावीदलाई बताइदिए। दावीदले आफ्ना मानिसहरूलाई भने, “तिमीहरू सबैले आ-आफ्नो तरवार भिर!” यसकारण तिनीहरूले आ-आफ्नो तरवार भिरे; अनि दावीदले पनि आफ्नो तरवार भिरे। दावीदसँग लगभग चार सय मानिसहरू गए। दुई सय जनाचाहिँ सामानहरूको रेखदेख गर्न बसे। सेवकहरूमध्ये एक जनाले नाबालकी पत्नी अबीगेललाई भन्यो, “दावीदले हाम्रा मालिकलाई अभिवादन गर्नू भनी उजाडस्थानबाट आफ्ना दूतहरू पठाएका थिए; तर उहाँले तिनीहरूको घोर अपमान गरेर पठाइदिनुभयो। तर ती मानिसहरूले भने हामीप्रति असल व्यवहार गरेका थिए। तिनीहरूले हामीसँग कहिल्यै नराम्रो व्यवहार गरेनन्। अनि हामी तिनीहरूको नजिक मैदानमा हुँदा हाम्रो केही पनि हराएन। हामीले तिनीहरूको नजिक आफ्ना भेडाहरू चराउँदाको अवधिभरि तिनीहरू दिनरात हाम्रा चारैतिर पर्खालजस्तै थिए। यसकारण अब यस बारेमा तपाईंले के गर्नुपर्ने हो, सो विचार गर्नुहोस्। किनकि हाम्रा मालिक र उहाँका सारा घरानामाथि विपत्ति आइरहेको छ। उहाँ यत्ति दुष्ट मानिस हुनुहुन्छ, कसैले उहाँसँग कुरै गर्न सक्दैन।” तब अबीगेल हतारसाथ तुरुन्तै तयार भइन्। तिनले दुई सय वटा रोटी, दुई मसक दाखमद्य, काटकुट पारी तयार पारिएका पाँच वटा भेडा, पाँच सिया चिउरा, एक सय झुप्पा किसमिस, र दुई सय सुकेका नेभाराका डल्लाहरू गधाहरूमा लदाइन् र लिएर गइन्। तब तिनले आफ्ना सेवकहरूलाई भनिन्, “तिमीहरू अगि-अगि जाओ; अनि मचाहिँ म तिमीहरूको पछि-पछि आउनेछु।” तर यस बारेमा तिनले आफ्ना पति नाबाललाई केही भनिनन्। तिनी जब आफ्नो गधामाथि चढेर एउटा पर्वतको खोँचमा आइन्, र त्यस बेला त्यहाँ दावीद र तिनका मानिसहरू तिनी भएतिर झर्दैथिए; तब तिनले उनीहरूलाई भेटिन्। दावीदले मनमनै यसो भन्दै मात्र थिए, “मैले त्यस मानिसको सम्पत्ति उजाडस्थानमा हेरचाह गरिदिएँ। त्यसैले त्यसको केही थोक पनि हराएन। तर हामीले यस मानिसका निम्ति गरेको भलाइ व्यर्थै भयो। त्यसले मलाई भलाइको साटो खराबी गरेको छ। यदि मैले बिहानसम्म त्यससँग भएको एउटै पुरुषलाई जिउँदो राखेछु भने परमेश्वरले दावीदलाई कठोरतापूर्वक व्यवहार गरून्!” जब अबीगेलले दावीदलाई देखिन्, तब तिनी हतार-हतार गधाबाट ओर्लिन्। अनि आफ्नो मुहार भुइँतिर घोप्टो पारेर तिनलाई दण्डवत् गरिन्। तिनले दावीदको पाउमा दण्डवत् गरेर भनिन्, “हे मेरा प्रभु, दया गरी तपाईंकी सेविकालाई बोल्न दिनुहोस्। तपाईंकी सेविकाले भनेको कुरा सुन्नुहोस् र दोष मैमाथि नै परोस्।” मेरो मालिकले त्यस दुष्ट मानिस नाबाललाई ध्यानै नदिनुहोस्। त्यो त त्यसको नामजस्तै छ। त्यसको नामको अर्थ नै मूर्ख हो; अनि त्यससँग मूर्खता छ। तर म तपाईंकी सेविकाले मेरा मालिकले पठाउनुभएका मानिसहरूलाई देखिनँ। यसैले अब, याहवेह तपाईंका जीवित परमेश्वरलाई र तपाईंको जीवनलाई साक्षी राखेर भन्दछु, मेरा मालिक हजुरलाई याहवेहले रक्तपात गर्न र आफ्नै हातले बदला लिनदेखि रोक्नुभएको छ। यसकारण हजुरका शत्रुहरू र मेरा मालिकको नोक्सानी गर्न चाहनेहरू सबैको दशा नाबालको जस्तै होस्। मैले मेरा मालिकका निम्ति ल्याएका यी उपहारहरू हजुरलाई पछ्याउने मानिसहरूलाई दिइयोस्। कृपया हजुरकी सेविकाको अपराध क्षमा गर्नुहोस्। किनकि याहवेहले निश्चय नै मेरा मालिकका निम्ति वंश सदाको लागि दृढ गराउनुहुनेछ। किनभने हजुरले याहवेहको लडाइँ लड्दै हुनुहुन्छ। हजुर जीवित रहुन्जेल हजुरको कुनै खराबी नहोस्। यद्यपि कसैले हजुरको प्राण लिन खेदिरहेका छन्; तापनि मेरा मालिकको प्राण याहवेह हजुरका परमेश्वरद्वारा आफ्ना जीवितहरूको भण्डारमा सुरक्षित राख्नुहुनेछ। तर हजुरका शत्रुहरूका प्राणहरूचाहिँ घुँयेत्रोले हानेको ढुङ्गालाई झैँ उहाँले फ्याँकिदिनुहुनेछ। याहवेहले मेरो मालिकका निम्ति उहाँले प्रतिज्ञा गर्नुभएका हरेक असल कुरा पूरा गरेर उहाँले हजुरलाई इस्राएलमाथि अगुवा नियुक्त गर्नुभएपछि, मेरा मालिकको विवेकमा रक्तपात र आफैँले बदला लिएको दोष नरहोस्। जब याहवेह हजुरको परमेश्वरले मेरा मालिकलाई सफलता दिनुहुनेछ, तब हजुरकी सेविकालाई सम्झनुहोला। तब दावीदले अबीगेललाई भने, “याहवेह इस्राएलका परमेश्वरको प्रशंसा होस्, जसले आज मलाई भेट्न तिमीलाई पठाउनुभयो। तिम्रो असल विचारको लागि र आज मलाई रक्तपात गर्नबाट अनि आफ्नै हातले बदला लिनबाट बचाएको कारण तिमी धन्यकी हौ। साँच्चै इस्राएलका परमेश्वर जीवित याहवेहलाई साक्षी राखेर म भन्दछु, जसले मलाई तिमीहरूको नोक्सानी गर्नदेखि जोगाउनुभयो, यदि तिमी मलाई भेट्न चाँडो गरी नआएकी भए भोलि बिहानसम्म नाबालका परिवारको एउटै पुरुष पनि जीवित रहनेथिएन।” त्यसपछि दावीदले तिनको हातबाट आफ्ना निम्ति तिनले ल्याएका चीजहरू ग्रहण गरे; र तिनलाई भने, “शान्तिसित आफ्नो घर जाऊ! मैले तिम्रो कुरा सुनेको छु, र तिम्रो बिन्तीअनुसार गर्नेछु।”
१ शमूएल 25:1-35 पवित्र बाइबल (NERV)
शमूएलको मृत्यु भयो। सारा इस्राएलीहरू भेला भएर शमूएलको मृत्युमा दुःख प्रकट गरे। तिनीहरूले शमूएललाई तिनको आफ्नै घर रामामा गाडे। त्यसपछि दाऊद पारानको मरुभूमितिर लागे माओनमा एकजना असाध्यै धनी मानिस थिए। ऊसित 3,000 भेंडाहरू र 1,000 बाख्राहरू थिए। उसको कर्मेलमा धन-सम्पत्ति थियो। ऊ त्यहाँ आफ्नो भेंडाको ऊन कत्रन गयो। त्यस मानिसको नाउँ नाबाल थियो। ऊ कालेब सन्तानको थियो। नाबालकी पत्नी अबीगेल थिईन, ऊ सुन्दरी र बुद्धिमती थिईन्। तर नाबाल, अति निष्ठुर र नीच स्वभावको मानिस थियो। नाबालले भेंडाको ऊन कत्रँदैछ भन्ने खबर दाऊदले मरुभूमिको क्षेत्रमा नै सुने। दाऊदले दशजना युवकहरूलाई नाबालकहाँ पठाए। दाऊदले तिनीहरूलाई भने, “कर्मेलम जाऊ र नाबाललाई मेरो नाउँमा ‘अभिवादन’ गर।” उसलाई भन, “म आशा गर्छु कि तपाईंको परिवार र तपाईं अधिकार गर्नु भएका सबै असलै होलान्। मैले थाहाँ पाएँ कि तपाईं आफ्नो भेंडाको ऊन कत्रँदै हुनुहुन्छ। तपाईंका गोठालाहरू केही समयदेखि हामीसित थिए। हामीले तिनीहरूसित खराब व्यवहार गरेनौ। जब तिनीहरू कर्मेलमा थिए तिनीहरूको केही पनि हराएन अथवा चोरेनन्। तपाईंले सेवकहरूलाई सोध्नुहोस् अनि तिनीहरूले सत्य बोल्ने छन्। मेरो जवान मानिसहरूप्रति दया गर्नुहोस्। अहिले उत्सवको समय भएको कारण, तपाईंले जे गर्नु सक्नुहुन्छ मेरो सेनाहरूलाई गरिदिनुहोस्। मेरो निम्ति यति काम गरिदिनुहोस्, तपाईंको मित्र दाऊद।” दाऊदका मानिसहरू नाबालकहाँ गए। तिनीहरूले दाऊदको समाचार नाबाललाई सुनाए। तर नाबालले दुष्ट आचारण देखाए र भन्ने, “दाऊद को हो? यो यिशैको छोरो को हो? आज भोलि धेरै कमाराहरू आफ्ना मालिक छोडेर भाग्दैछन्। मसँग रोटी-पानी छ। म सँग मासु पनि छ जुन मैले मेरो भेंडाहरूबाट ऊन कत्रँने नोकरहरूका निम्ति तयार पारेकोछु। तर म यो मासु रोटी अनि पानी नचिनेको मानिसहरूलाई दिने छैन्।” दाऊदका मानिसहरू फर्केर गएर नाबालले भनेका सबै कुराहरू दाऊदलाई सुनाए। त्यसपछि दाऊदले आफ्ना मानिसहरूलाई भने, “आफ्नो-आफ्नो तरवार भिर।” यसरी दाऊद र उनका मानिसहरूले तरवार भिरे। झण्डै 400 मानिसहरू दाऊदसँग गए। 200 मानिसहरू मात्र सर-सामानसँग बसे। नाबालको एउटा नोकरले नाबालकी पत्नी अबीगेललाई भन्यो, “दाऊदले आफ्ना समाचार-वाहकहरूलाई हाम्रा मालिक नाबाल भए ठाउँसम्म पठाए। तर नाबाल तिनीहरू प्रति तुच्छ थिए। ती मानिसहरू हाम्रा निम्ति साह्रै असल थिए। जब हामी भेंडाहरू मैदानमा लिएर जान्थ्यौं। दाऊदका मानिसहरू हामीसितै दिनभरी हुन्थे। अनि तिनीहरूले हाम्रो कुनै नोक्सान गरेनन्। तिनीहरूले कहिले पनि केही चोरेनन्। दाऊदका मानिसहरूले दिन रात हाम्रो रक्षा गर्थे। हामीले भेंडा चराइरहेको समयमा पनि तिनीहरूले हाम्रो चारैतिरबाट पर्खालले झैं रक्षा गर्यो। यसको विषयमा सोचेर केही गर्नुहोस्। नाबाल साह्रै मूर्ख छन् ऊसित कुरा गर्न सकिंदैन अनि आउने विपत्तिको विषयमा उसलाई चेताउनी दिन सकिंदैन। अब नाबाल र तिनका सन्तानमाथि ठूलो विपत्ती आइलाग्नेछ।” अबीगेलले हतार-हतार 200 वटा रोटी, दुइ मशक दाखरस पाँचवटा पकाएको भेंडा, पाँच पाथी पकाएको चिउरा 100 झुप्पा किसमिस र सुकाएको 200 झुप्पा नेभारा तयार पारी गधाहरूमा लदाइन्। त्यसपछि नोकरहरूलाई भनिन्, “यो लिएर जाऊ। म पछि-पछि आउँदै छु।” तर यी सब तिनले आफ्नो लोग्नेलाई भनिनन्। गधामा चढेर अबीगेल त्यस पहाडको अर्को पट्टिको पखेरामा गइन्। तिनले दाऊदलाई आफ्ना मानिसहरूसँग पहाडको अर्को पट्टिबाट आउँदै गरेका भेटिन्। अबीगेललाई भेट्न भन्दा अघि दाऊदले भन्दै थिए, “मैले त्यस मरुभूमिमा नाबालको सम्पत्ति रक्षा गरें। मैले यति सुरक्षा गरें कि नाबालले केही नोक्सान भोगेनन्। मैले गरेको सबै व्यर्थ भयो। मैले भलाई गरें तर त्यसले त दुर्व्यवहार गर्यो। यदि मैले नाबालको परिवारका कुनै पनि पुरूषलाई भोलि बिहान सम्म जीवित रहन दिएँ भने मलाई परमेश्वरले दण्ड दिउन्।” त्यति नै बेला अबीगेल आइपुगिन्। अबीगेलले दाऊदलाई देख्न साथ गधाबाट ओर्लिन् र दाऊदको अघि शिर झुकाईन्। तिनको अनुहार दाऊदको अघि भूईँमा निहुराए र अबीगेलले भनिन्, “महाशय कृपया, मलाई केही भन्न दिनुहोस्। मैले भनेका कुरा सुनिदिनुहोस्। जे भयो त्यसका निम्ति मलाई दोषी ठहराउनुहोस्। तपाईंले पठाउँनु भएका मानिसहरू मैले देखिनँ। महाशय त्यो काम नलाग्ने नाबालको कुरामा ध्यान नदिनुहोस्। जस्तो उसको नाउँ छ मानिस पनि त्यस्तै छ। उसको नाउँको अर्थ ‘मूर्ख,’ भए जस्तो ऊ पनि मूर्ख नै छ। परमप्रभुले तपाईंलाई निर्दोष मानिसहरूको हत्या गर्नबाट जोगाउनु भयो। जस्तो परमप्रभु जीवित हुनुहुन्छ त्यस्तै तपाईं पनि जीवित हुनुहुन्छ। म प्रार्थना गर्छु कि तपाईंका सबै शत्रुहरू अनि जसले तपाईंलाई क्षति गराउँन चाहन्छन् तिनीहरू सबै नाबाल जस्तै होउन्। मैले तपाईंलाई केही उपहार ल्याएकी छु। तपाईंका मानिसहरूलाई दिनुहोस्। मेरो भूलमा क्षमा दिनु होस्। मलाई थाहा छ परमप्रभुले तपाईंको परिवारालाई शक्तिशाली तुल्याउनु हुनेछ र धेरै राजाहरू तपाईंकै परिवारबाट आउनेछन्। परमप्रभुले यसो गर्नु हुनेछ कारण तपाईंले उहाँको निम्ति युद्ध गर्नु भएको छ। यसर्थ तपाईं बाँचुन्जेल मानिसहरूले तपाईमा कुनै खोट पाउने छैनन्। यदि कसैले तपाईंलाई मार्न खेदो गर्यो भने परमप्रभु तपाईंको परमेश्वरले तपाईंको जीवनलाई बचाउँनु हुनेछ। तर घुँयेत्रोबाट ढुङ्गा फ्याँकिए झैं परमप्रभुले तपाईंका शत्रुहरूलाई फ्याँक्नु हुनेछ। तपाईंलाई परमप्रभुले धेरै राम्रो कार्य गर्ने वचन दिनु भएको छ। उहाँले आफ्नो वचन पूरा गर्नुहुनेछ। परमेश्वरले तपाईंलाई इस्राएलको अगुवा बनाउनुहुनेछ। तर तपाईं निर्दोष मानिसहरूको हत्या गरेर भूल नगर्नुहोस्। अझै भड्खालोमा नपस्नुहोस्। परमप्रभुले तपाईंलाई जब सफलता हासिल गराउनु हुन्छ दया गरी मलाई सम्झनुहोला।” दाऊदले अबीगेललाई जवाफ दिए, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वरको प्रशंसा गर। आज उहाँले तिमीलाई म भए कहाँ पठाउनु भएको निम्ति प्रशंसा गर। तिम्रो सही विचारको निम्ति परमेश्वरले तिमीलाई आशीर्वाद दिऊन्। आज निर्दोष मानिसहरूको हत्या गर्नबाट तिमीले मलाई रोक्यौ। साँच्चै नै परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वर जीवित हुनुहुन्छ म त्यो भन्छु। यदि तिमी ठीक समयमा नआइपुगेका भए भोलि बिहान सम्ममा नाबालका एउटै मानिस पनि जीवित रहने थिएनन्।” त्यसपछि दाऊदले उपहार स्वीकार गरे। दाऊदले भने, “शान्तिसित घर जाऊ। मैले तिम्रा सबै कुरा सुने र म तिमीले भने जस्तै गर्नेछु।”
१ शमूएल 25:1-35 सरल नेपाली पवित्र बाइबल (सरल नेपाली)
शमूएल मरे र सबै इस्राएलीहरूले एकसाथ भएर तिनको निम्ति बिलौना गरे। तिनलाई रामामा तिनकै घरमा गाडे। त्यसपछि दाऊद माओनको मरुस्थलमा गए। त्यहाँ कालेबको वंशको नाबाल नाम गरेको एक जना मानिस थियो। त्यो माओन सहरबाट आएको थियो र कर्मेल सहरछेउ त्यसको ठूलो जमिन थियो। त्यो औधी धनी थियो र त्यसका तीन हजार भेडा र एक हजार बाख्राहरू थिए। त्यसकी स्वास्नी अबीगेल सुन्दरी र बुद्धिमति थिइन्; तर त्यो आफैंचाहिँ नीच र रिसाहा थियो। नाबालले कर्मेलमा भेडाका ऊन कत्रँदै थियो र मरुस्थलमा दाऊदले त्यसबारे सुने। तिनले दश जना केटाहरूलाई कर्मेलमा गई नाबाललाई भेट्ने र उनको शुभकामना जनाउने आज्ञा दिएर पठाए। तिनले नाबाललाई यसो भने, “दाऊदले तपाईंलाई आफ्नो अभिवादन पठाएका छन्। तपाईंका परिवार र अरू जम्मै तपाईंका सन्तानलाई शुभकामना पठाएका छन्। तपाईंले भेडाका ऊन कत्रँदैगरेका उनले सुने र उनले तपाईंलाई यो थाहा भएको चाहन्छन् कि तपाईंका गोठालाहरू हामीकहाँ आएका थिए र हामीले तिनीहरूको केही हानि गरेनौं। तिनीहरू कर्मेलमा रहुञ्जेलसम्म तिनीहरूका कुनै कुरा चोरी भएन। तिनीहरूलाई सोध्नुहोस् र तिनीहरूले पनि यो कुरा भन्नेछन्। आज हामी एउटा भोजको चाड मनाउन आएका छौं र हामीलाई कृपा गरी ग्रहण गर्नुहोस् भनी उनले बिन्ती पठाएका छन्। हामी तपाईंका सेवक र तपाईंका प्रिय मित्र दाऊदलाई जे सक्नुहुन्छ, दिनुहोला।” दाऊदका मानिसहरूले उनका नाउँमा नाबाललाई यो समाचार दिए। तिनीहरू पर्खिबसे र अन्तमा नाबालले यस्तो उत्तर दियो, “दाऊद? उनी को हुन्? मैले कहिल्यै उनको बारेमा सुनिनँ। यो देश आजकाल भगुवा कमाराहरूले भरिएको छ! मेरो आफ्नै रोटी र पानी अनि ऊन कत्रनेहरूको निम्ति मारेको पशुको मासु मैले नजानेको ठाउँबाट आउने मानिसहरूलाई दिन्नँ!” दाऊदका मानिसहरू फर्किगए र उनलाई नाबालले भनेका कुरा सुनाए। “तिम्रा तरवार भिर,” उनले आज्ञा गरे र तिनीहरूले आ-आफ्ना तरवार भिरे। दाऊदले पनि आफ्नो तरवार भिरे र चार सय जना आफ्ना मानिसहरू लिएर हिंडे। दुई सय मानिसहरूलाई माल-सामान हेर्न छोडिराखे। नाबालको एउटा चाकरले उनकी स्वास्नी अबीगेललाई भन्यो, “तपाईंले सुन्नुभयो? दाऊदले वनबाट केही मानिसहरू आफ्नो शुभकामनासाथ हाम्रा मालिककहाँ पठाएका थिए; तर तिनले त तिनीहरूलाई अपमान पो गरे। तर तिनीहरूले हामीसित असल व्यवहार गरेका थिए, तिनीहरूले हामीलाई कहिल्यै दु:ख दिएनन् र जतिञ्जेल हामी तिनीहरूसित मैदानमा थियौं, हाम्रो केही थोक हराएन। हामी आफ्ना भेडाका बगाल हेरेर तिनीहरूसित रहँदाबस्दा सबै समय, रात-दिन, तिनीहरूले हाम्रो रक्षा गरे। यसमाथि विचार गरी हामीले के गर्नुपर्ने हो, कृपा गरी निर्णय गर्नुहोस्। यो कुरा हाम्रा मालिक र तिनका परिवारको लागि विपत्तिपूर्ण हुन सक्छ, तिनी यति जिद्दीवाल छन् कि कसैका कुरा सुन्दैनन्!” अबीगेलले हतारसाथ दुई सय रोटी, दाखमद्यले भरिएका दुई वटा छालाका मशकहरू, पाँच वटा आगोमा पोलेका भेडा, सत्र किलोग्राम भुटेको अन्न, एक सय झुप्पा सुकाएका अङ्गुर र दुई सय वटा सुकेका नेभाराका डल्ला जम्मा गरिन् र गधामा लदाइन्। तब तिनले आफ्ना चाकरहरूलाई भनिन्, “तिमीहरू अघि-अघि जाओ। म पछिपछि आउनेछु।” तर तिनले लोग्नेलाई केही भनिनन्। तिनी आफ्नो गधामा चढी डाँडाको एउटा घुम्ती घुमेर जाँदै थिइन्। अचानक तिनले दाऊद र तिनका मानिसहरू आफूतिर आइरहेका देखिन्। दाऊदले मनमा यस्तो गुन्दै थिए, “किन मैले वनमा त्यस मानिसको सम्पत्तिको रक्षा गरेछु? त्यसको एउटा थोक पनि चोरी भएन र यस प्रकारले त्यसले मेरो मद्दतको सट्टामा मलाई खराबी गर्दै छ। ती मानिसहरू एक-एकलाई आज बिहानै मैले मारिनँ भने परमेश्वरले मलाई मारून्।” दाऊदलाई देखेर अबीगेल तुरुन्तै गधाबाट ओर्लिन् र तिनका खुट्टानिर भूइँमा तेर्सो परिन् र तिनलाई भनिन्, “हजुर, कृपा गरी मेरा कुरा सुन्नुहोस्! म आफूमाथि दोष लिँदछु। दया गरी नाबालतिर ध्यान नदिनुहोस्, त्यो व्यर्थको मानिस हो! त्यो त्यसको नामजस्तै मूर्ख छ! तपाईंका चाकरहरू आउँदा म त्यहाँ थिइनँ। परमेश्वरले तपाईंलाई आफ्ना शत्रुहरूसित बदला लिएर तिनीहरूलाई नाश पार्नदेखि रोक्नुभएको छ। जीवित परमप्रभुलाई र तपाईंको जीवनलाई समेत साक्षी राखी म भन्दछु कि तपाईंका शत्रुहरू र तपाईंको नाश चाहनेहरू सबैको दशा नाबालकै जस्तै होस्। हजुर, कृपा गरी मैले लिइआएका यी सौगात ग्रहण गर्नुहोस् र आफ्ना मानिसहरूलाई दिनुहोस्। हजुर, मैले गरेका कुनै भुल छन् भने मलाई माफ गर्नुहोला। परमप्रभुले तपाईंलाई र तपाईंका सन्तानलाई पनि राजा बनाउनुहुनेछ किनभने तपाईंले उहाँका लडाइँहरू लड्दै हुनुहुन्छ र आफ्नो जीवनभरि तपाईंले कुनै खराब काम गर्नुहुनेछैन। यदि कसैले तपाईंलाई हमला गरेर मार्ने चेष्टा गर्यो भने परमप्रभु तपाईंको परमेश्वरले मानिसको बहुमूल्य धन-राशिको जगेरा गरेझैँ तपाईंलाई रक्षा गर्नुहुनेछ। तपाईंका शत्रुहरूलाई चाहिँ मानिसले घुँयेत्रोले ढुङ्गा हानेझैँ उहाँले फ्याँकिदिनुहुनेछ। परमप्रभुले तपाईंलाई प्रतिज्ञा गर्नुभएको हरेक असल कुरा गरिसक्नुभएपछि र तपाईंलाई इस्राएलका राजा बनाउनुभएपछि तपाईंले केही कुरामा कसैलाई कारणबिना मारें वा बदला लिएँ भनेर दु:ख वा पछुताउ गर्नुपर्ने छैन र जब परमप्रभुले तपाईंलाई आशीर्वाद दिनुहुन्छ, मलाई नबिर्सनुहोला।” दाऊदले तिनलाई भने, “परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वरको प्रशंसा होस्, जसले तिमीलाई आज मसित भेट गर्न पठाउनुभयो! तिम्रो विवेकी बुद्धिको निम्ति र मलाई हत्याको अपराध गर्न आफैं बदला लिनदेखि रोकेर कस्तो असल काम गर्यौ, त्यसको निम्ति परमेश्वरलाई धन्यवाद देऊ। तिम्रो नोक्सान गर्नदेखि परमप्रभुले मलाई रोक्नुभयो। जीवित परमप्रभु इस्राएलका परमेश्वरलाई साक्षी राखी म भन्दछु, यदि तिमी मलाई भेट्न झट्टै नआएकी भए नाबालका परिवारको एउटै पुरुष पनि बिहानसम्म जीवित रहनेथिएन!” त्यसपछि तिनले ल्याएका चीजबीज दाऊदले ग्रहण गरे र भने, “घर फर्केर जाऊ र निस्फिक्रीसाथ बस। म तिमीले चाहेझैँ गर्नेछु।”